ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

งามเจ้าเอย เผยผลิ มะลิสา
เก็จตะหวา เบ่งบาน ณ ลานสวน
หยิบดอกดวง พวงน้อย ที่ร้อยนวล
กลิ่นอบอวล วางพร้อม น้อมสักการ

วอนเทวะ พระองค์ โปรดจงช่วย
เอื้อนอำนวย ปลอดภัย ไกลสถาน
จากบ้านนอก ขอกดิน ถิ่นกันดาร
สู่พิมาน อมเรศ ขอบเขตกรุง

พับผ้าเผื่อ เสื้อบาง กางเกงหลวม
สะดวกสวม เครื่องใช้ ลงในถุง
สบู่แข็ง แปรงฟัน ยากันยุง
แป้งน้ำปรุง โปะปะ กระป๋องพอ

ให้หงุดหงิด คิดฟุ้ง ยุ่งแน่แล้ว
โอพ่อแก้ว แม่คำ ลำบากหนอ
เคยอยู่เถียง เลี้ยงวัว ตัวหม่นมอ
กินผักจอ ผักแว่น แสนสบาย

ไหนยาหม่อง ยาแหม่ง แสล่งหอม
สูดดมดอม ลมดิ่ง สวิงสวาย
หลาบเมารถ เมาเรือ เมื่อปีกลาย
อ้วกแทบตาย ลายตา หน้าซีดเซียว

เอิ้นเจ้าเอย เผยผลิ มะลิสาว
กลีบดอกขาว สคราญ ก้านขุ่นเขียว
ยลรอยยิ้ม ยินคำ ย้ำเพื่อนเพียว
เพียงครั้งเดียว ซึ้งใจ ก่อนไคลคลา

รพีกาญจน์

[@free]

ดอกสะเดาเอามาจิ้มปลาร้า
นุ่งขาม้ายีนส์จืดเสื้อยืดสี
วันพิเศษเฉดนี่สีไหนดี
ฤกษ์ยามนี้นัดตลาดไม่พลาดเทียว

ทั้งคิ้วบางคางอิ่มบ้างยิ้มสวย
เอวระทวยชม้อยคล้อยหลังเหลียว
มายั่วยวนชวนชมตาคมเคียว
เผลอหน่อยเดีบวตามช่องค่อยย่องมา

แรกมาชมขมคำเจ้าดำหวาน
หมวยเจ้าร้านโอเลี้ยงเสียงจ๊ะจ๋า
แวะแน่นอนอ้อนน้องอยากมองตา
เก็จตะหวาขาวนวลหอมชวนดม

ดูดโอเลี้ยงเอียงเร่โต๋เต๋ไป
เจอสายไหมโรตีนี่ขนม
แม่ค้าแขกแปลกหน้าชั่งตาคม
ปลื้มคารมแล้วหนามาประจำ

มะลิสาวขาวหอมพร้อมข้าวสวย
น้ำพริกช่วยชวนชิมให้อิ่มหนำ
สาวเอวบางวางครกสากยกตำ
ลิ้มทุกคำเห็นหน้าแม่ค้าลอย

ยามเย็นเดินเพลินตาแม่ค้าสาว
ก็ถึงคราวถึงคราเวลาถอย
โอ๊ะแม่ค้าหน้าใสอย่าใจน้อย
นะรอคอยวันหน้าจะมาเยือน

[รพีกาญจน์]

ทำสดชื่นยื่นหน้ายิ้มตาหยี
สวัสดีเงยก้มประณมไหว้
อู้เอิ้นปากลากยานหวานแว่วไกล
พรประไพส่ายโยกโบกอำลา

เบาสอดนิ้วหิ้วถือมากมือหอบ
ถุงกระสอบยกขนแบกบนบ่า
ช่วยสืบสานงานวัดจัดแต่งดา
เข้าพรรษาแห่เทียนเวียนปะรำ

กล่าวต้อนรับนับญาติประกาศมิตร
อวยอุทิศกุศลผลบุญพร่ำ
ผู้ล่วงลับดับขันธ์เทวัญนำ
แผ่ถึงถ้ำสรวงค้างหว่างอบาย

ขึ้นสรวลเสเวทีมีสังสรรค์
งานแต่งหมั้นขันหมากแขกหลากหลาย
ฉลองร้านบ้านใหม่ใจสบาย
ครบรอบคล้ายวันเกิดม่วนเถิดเทิง

รวมกลุ่มกำสัมมาประชารัฐ
หมายขจัดร้อนรนจนยุ่งเหยิง
สะล้อสีตีกลองฉาบมองเซิง
ฟ้ายกเบิ่งตะวันยันพระเพล

แบบออกมั่วกลัวใครไม่ชอบรัก
ขาดพวกพรรคเพื่อนพี่นายสีเส้น
หลบแอบหลังบังกายร้ายเบี่ยงเบน
อยู่กินเล่นสนุกสุขพอแล้ว

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คลื่นลมจัดพัดพาหอบห่าฝน
จำถอยร่นทนนิ่งเอนอิงเสา
เมื่อใดหนอรอว่างเมฆบางเบา
จูงวัวเจ้าเข้าคอกตอกสุมควัน

อยู่คนเดียวเปลี่ยวจิตคิดสลด
สิ่งปรากฎแวดล้อมห้อมตัวหวั่น
ดีแค่หยิบสิบน้อยร้ายร้อยพัน
เบียดเบียนกันฟันแทงแค้นแย่งชิง

พูดผิดใจไตร่ตรองเผลอมองหน้า
ข่มขืนฆ่าบ้าคลั่งดั่งผีสิง
งอนง้อเมียเพลียกลับสับไกยิง
โยนคลองทิ้งทวงดอกหนี้พอกปม

ขับรถแรงแซงซ้ายขวาป่ายปาด
หั่นหัวขาดแขนหลุดขาขุดถม
นั่งยางเผาเถ้าถ่านถ่วงธารจม
ขังห้องรมดมยาไร้ปรานี

ขัดโครงการค้านค้นผลประโยชน์
ปูดโฉนดทับซ้อนป้อนเส้นสี
ทุจริตปิดงบลบบัญชี
โกงทุกที่มีไหมใครละอาย

สะดุ้งเสียงเปรี้ยงปร้างผ่าข้างตูบ
ตัวเอียงวูบฟึดฟัดสะบัดสาย
แล่นเตลิดเปิดไปตกใจตาย
เหนื่อยแน่นายผลีผลามรีบตามวัว

 

รพีกาญจน์

[@free]

โอ๊โอ๋เถิดเกิดชายชั่งตายง่าย
ที่สุดร้ายหญิงแก่แม่ทูนหัว
มอบใจยื่นคืนง้อขอมอบต้ว
เกรงมีดครัวหั่นเสร็จใหเป็ดกิน

ตรงข้ามแท้แม่พธูชั่งอยู่รอด
นับว่ายอดอมตะมหาหิน
ฝากงานยุ่งลุงพีที่หากิน
วิ่งเรี่ยดินตามวัวห้วใจวาย

[รพีกาญจน์]

ยังจะให้ใครช่วยด้วยอีกหรือ
พนมมือนิ้วราบทาบเทียมมั่น
เสมออกยกจบอภิวันท์
หลับตาอั้นอุดลมค่อยระบาย

ดึงผ้าเวียนเคียนเอวเร็วกระชับ
ย่อยอบจับด้ามกลมดาบคมก่าย
ทะยานดินผินหน้าจ้องท้าทาย
พ้นจากค่ายข้ามคูกู่ทอดยาว

กรีดชี้กราดฟาดฟันสะบั้นซ้ำ
แทงถลำลงเนินโดดเหินหาว
ทอนขบวนทวนทนร่นระนาว
กลิ่นเลือดคาวคละคลุ้งทุ่งชโลม

ตั้งแต่สางร่างล้ากว่าถึงเที่ยง
หลบฉากเฉียงเบี่ยงขวาถลาโถม
เหงื่อเอิบอาบสาบไคลหลั่งไหลโซม
เท้าถีบโครมม้วนวงคลุกผงคลี

เพลงชำนาญหาญศึกคลายฮึกเหิม
พลังเริ่มถดถอยคล้อยเคลื่อนหนี
ชนะพ่ายหลายหนใช่ผลดี
เท่าไมตรีหยิบยื่นชื่นใจนัก

ยังจะหามาช่วยด้วยอีกหรือ
แท้เจ้าคือเจ๊กจั๊วแหลมตัวหลัก
ยังยิ้มแป้นแล่นลึกทำยึกยัก
เดี๋ยวเถิดผลักหักอกร่วงตกรถ

ฝันแบบนี้ทีไรไปพบหมอถอนฟันทุกที!

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

กดช้ำตรมขมขื่นสะอื้นอก
เก็บวิตกสำแดงแรงหมองไหม้
กั้นด้วยกาบอาบอิ่มยิ้มพิไล
แสร้งเฉไฉทะเล้นคงเช่นเคย

รื่นหัวร่อต่อหน้าถ้าลับหลัง
เศร้าประดังเซทรุดผุดออกเผย
หมดภาคภูมิฟูมฟายคล้ายกะเทย
พุทโธ่เอ๋ยเจ็บได้ไยต้องจำ

รักโบยบินสิ้นเยื่อมิเหลือร่าง
โอดครวญครางหงอยเหงาเช้าจดค่ำ
รักเธอไยใจจืดแสนมืดดำ
ควรน้อมนำธัมมะประโลมตน

ที่ผ่านมาว่าบทคืนชดใช้
กรรมแต่ใดตามติดอดีตหน
เราได้พบคบอยู่คู่บัดดล
ก็มิพ้นจำพรากเอ่ยจากลา

เมื่อพลังยังมีและชีวิต
ถูกหรือผิดขาดเกินสู้เดินหน้า
สลัดท้อชลอถอยคอยเวลา
แสวงหาความจริงละสิ่งทราม

เริ่มรับจ้างร่างแบกแลกอาหาร
เพื่อนพ้องพานสลอนป้อนคำถาม
ตอบร่มเย็นเป็นสุขทุกโมงยาม
ส่วนหญิงงามเคยปลื้ม...ลืมเธอแล้ว

รพีกาญจน์

[@free]

ลืมเธอไปไม่พ้นเจอคนใหม่
มีกี่ใจเชิญเห็นวางเป็นแถว
ลืมเธอยากมากมายก็หลายแนว
โอ้แม่แก้วเชือดเฉือนชั่งเหมือนกัน

จึงบันเทิงเริงร่าทำหน้าชื่น
จะกล้ำกลืนก็จำยังขำขัน
เอาใจยากมากเหลือก็เบื่อกัน
อ้างอย่างนั้นอย่างนี้ไม่ดีพอ

อ้างถูกผิดคิดกันเถอะฉันชิน
ไม่จบสิ้นเก่าลาใหม่มาหนอ
ถึงมีสุขทุกข์ปนเพียงทนพอ
ใครหน้างอไม่ว่าฉันหน้าทน

[รพีกาญจน์]

คงเวรเก่าเนานานแต่กาลก่อน
ถึงตัดตอนด้วยตายหาหายหมด
ตามล่องลอยคอยปะมิละลด
ทันจับจดชดใช้ไร้ต่อรอง

หากบุญนำกรรมดีมีสะสม
แผ่ห่อห่มรอบอกบังปกป้อง
ร้อนทุเลาเบาเย็นลงเป็นกอง
รู้แห่งห้องช่องชี้ช่วยคลี่คลาย

โดยยอมรับกับเรื่องเคืองเข่นฆ่า
ขอขมาสิ่งชอบยอบถวาย
จะถี่ครั้งยังหนจนมากมาย
เพื่อแลกหายย่อหย่อนผ่อนโทษทัณฑ์

วิญญาณสะกระทำหนำพอแล้ว
ผละออกแจวร่อร่าเหหน้าหัน
บ้างฝังเจ็บเหน็บจี้สิ้นชีวัน
เกาะกุมมั่นยึดดูดขอดปูดปม

บ้างรอทรุดชราอายุครบ
โอกาสสบไสรุมขุดขุมถม
ตกกระไดไหลน้ำตำมีดคม
ป่วยนอนซมจมเตียงขึ้นเขียงยา

คงเวรเก่าเฝ้าร่างหรือสร้างใหม่
เป็นคราวใดตัดต่อหมอต้องผ่า
ตรวจกี่หนยลยินหูชินชา
ครั้งที่ห้าเอ็นขาดอนาถนัก

ครั้งแรกตัดปีกมดลูก ตัดต่อกระดูกคอผุ ตัดถุงน้ำดี ตัดกระดูกสะโพก
ล่าสุดเส้นเอ็นหัวไหล่ขวาขาดสี่เส้น ตัดสินใจยากเกรงกระดูกคอเคลื่อน
เคยผ่าตัดพังผืดมือซ้ายสี่ครั้งและมือขวาห้าครั้ง...แม่พระในดวงใจของฉัน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ปีนบันไดไต่กิ่งทิ้งตัวถ่วง
มือเกี่ยวพวงเกาะต้นห่าม
ระวังมดจดจ่อแตนต่อตาม
เคยแล่นลามผึ้งลอยบินต่อยตี

ช่วงซวนเซเวลาฉุกละหุก
นั่งปลดทุกข์เบ่งขำหน้าดำปี๋
มือจับไมค์ใส่ฟิลรินบรั่นดี
เชียร์เต็มที่มวยบอลนอนกางพุง

ซ้ายจับส้อมช้อนขวาข้าวคาปาก
สางผมสากยืดปลายสยายยุ่ง
กาแลคลอนลอนรั่วซ่อมจั่วมุง
สวดพาหุงข้ามหยุดสะดุดคำ

คราขับรถลงเรือขึ้นเหนือล่อง
หั่นผักดองล้างชะซอยกะหล่ำ
ฟ้อนครัวทานลานวัดสะบัดนำ
ฝนตกพรำแลบร้องง่วนท้องนา

ชุดวันเกิดเปิดก๊อกฟอกสบู่
ทอดเนื้อหมูสามชั้นน้ำมันฉ่า
กลอนประดังพรั่งพรูกรูออกมา
หยิบปากกาเขียนไวเกือบไม่ทัน

เหมือนถูกฉุดหยุดปับอยู่กับที่
เบื้องหน้ามีเหล็กแกร่งกำแพงกั้น
ช่วงเนอว่างถ่างจิตคิดทั้งวัน
สมองตันมืออ่อนได้กลอนเดียว

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ใช่ผู้ปลูกผูกพันเท่านั้นหรือ
หวังพ้นมือเร็วเฉิบเมื่อเติบกล้า
มากความรู้คู่ทำนำวิชา
เลี้ยงชีวาหางานเสริมฐานตน

ใช่สะบัดตัดหางปล่อยกลางเปลี่ยว
คิดว่าเชี่ยวชาญลึกหลังฝึกฝน
เปรียบสมองสองแขนแม่นกมล
มิผ่านพ้นวนบ่วงห่วงอาลัย

ตาเฝ้าดูหูถ่างอย่างแชชิด
เห็นพลั้งผิดย่ำแย่เตือนแก้ไข
ถูกครรลองท่องธรรมทางนำชัย
ชมเชยให้เดินหน้าสู้ท้าทาย

ช่วงระกำลำบากขวากหนามกั้น
ลุยฝ่าฟันเซทรุดสิ้นจุดหมาย
ต้องคดีชี้จับทรัพย์ละลาย
ก่อนจะสายชิงเช้าเข้าประคอง

ทุกข์แต่ต้นทนกลางย่างปัจฉิม
สบตายิ้มปลอบขวัญแก่กันสอง
พ้นจากลูกหลานแล่นแทนจำจอง
สู่หอห้องเยือนท่าคอยปรานี

ใช่วิสุทธิ์หยุดพฤติยังยึดชั่ว
รักครอบครัวแทงบอดลอตเตอรี่
ฝืนลงงานดานดินสวนอินทรีย์
สภาพมีที่เห็นเป็น"คู่โทรม"

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เมื่อปีกกล้าขาแข็งแรงบินไล่
ถูกขับให้ออกหาเสาะอาหาร
รวมกลุ่มเกาะเลาะลัดตัดทุ่งธาร
ประสบการกินอยู่จับคู่เอง

หมดธุระผละตนพ้นหน้าที่
สิทธิ์เสรีลอยลมไร้ข่มเหง
ค่ำคืนพับหลับตื่นเช้าครื้นเครง
ร่ำเสียงเพลงจิบจาบเจรจา

ครั้นตกลงปลงใจใช้ชีวิต
แนบสนิทสุขสันต์เสพหรรษา
สร้างรวงรังบังไม้จิกใบคา
มิพึ่งพาผู้เพื่อนเยือนช่วยทำ

สืบสันดานนานแน่ยากแปรเปลี่ยน
ยังวนเวียนเช่นชัดในสัตว์ส่ำ
มนุษย์หน่อก่อเกิดประเสริฐนำ
พ่อแม่จำหอบอุ้มยอมทุ่มเท

คอยประคบปรบมือถือชามช้อน
ตักเปิบป้อนร้อนเป่าปากกล่อมเห่
เล็กลูกน้อยกลอยใจนอนไกวเปล
ยืนโด่เด่เดินห้างย่างย่ำฟลอร์

จะกี่ขวบจวบจนกลางคนผ่าน
ขาดต้องการจ่ายซื้อแบมือขอ
หมั้นเมียแต่งแบงก์ทองฉลองรอ
ซ้ายเรียกพ่อขวาแม่ดูแลที

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เก็บกวาดซากกากเกล็ดเศษอาหาร
เหลือชามจานเปียกผงเขี่ยลงหลุม
ล้างน้ำหมดสดใสซอกในมุม
ยืนคอยคุมเสียงแนแม่ลำโพง

คัดบางหนาผ้าซักชิ้นในนอก
หยิบแยกออกซาตินซิ่นโสร่ง
ชุดทำงานบานลีบจีบกระโปรง
สายเด่โด่งเก็บฉีดรีดแขวนราว

ขัดชำระตะกอนนอนก้นตุ่ม
หาบถังดุ่มถึงบ่อต่อเชือกสาว
ใช้หุงหาอาหารรสหวานคาว
อย่าพักยาวเลยล่วงเดี๋ยวง่วงนาย

เหนื่อยหืดหอบยอบยองสองมือจับ
มีดถูลับคมส่องต้องแสงฉาย
บั่นไม้ท่อนก่อนผ่าผึ่งเรียงราย
วางก่อก่ายเตาไฟจุดในครัว

เด็ดตำลึงดึงชันหั่นหน่อส้ม
ตัดชะอมขิงไพลใบกรูดถั่ว
ตั้งหม้อดินฮินเลเทคนนัว
ทอดไส้อั่วแกงโฮะโจ๊ะถูกคอ

แสนหดหู่อยู่บ้านละงานสวน
เนื้อชนวนเอ็นขาดกล้ามฝาดฝ่อ
แทบไม่ว่างครางฮือมือหงิกงอ
(บอกเธอ)ฉันเพศพ่อก็รู้ผู้ชายนะ

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เธอรู้ฉันกลั่นกลอนยังอ่อนหัด
ไม่ถนัดจัดแจงแต่งภาษา
เกี่ยวคำคล้องจองแค่แม่ ก กา
ยิ้มยื่นหน้าพาองค์เข้าวงการ

ยินแล้วเงียบเทียบ ว. เท่า ม.หก
เคยสอบตกนักธรรมโทไม่ผ่าน
สอนเด็กน้อยดอยป่าประชาบาล
มาตรฐานต่ำเกณฑ์เผ่นรีไทร์

กลับคุดคู้อยู่บ้านทำงานสวน
จอบสับพรวนถางหญ้าบ่าแบกไถ
โปรยปุ๋ยหมักตักน้ำรดลำไย
เลี้ยงเป็ดไก่ปลายนาจับปลาปู

ตีกะลอก่อควันขึ้นสื่อสาร
แจ้งเหตุการณ์ร้ายดีมีภัยสู่
เดินตีฆ้องร้องป่าวเคาะประตู
บอกให้ผู้รู้เรียดละเอียดความ

พ้นคาคบพบอันทันสมัย
กล่าวออกไมค์ดังก้องหนึ่งสองสาม
โทรศัพท์ฉับไวได้ทุกยาม
จ้องหน้างามบิดบูดกอปรพูดพลาง

ทำงานเพลินเดินล่กยกมือถือ
ไร้ตังค์ซื้อมือจิ้มจอกระด้าง
จะอ่านกลอนอ่อนจิตคิดระคาง
รอช่วงว่างกลางคืนหลังตื่นนอน

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ตื่นเร็วเถิดเปิดบ้านร้านขายของ
ลูกค้าร้องกวักมือขอซื้อขาย
เครื่องปรุงรสหยดหย่อนก้อนละลาย
น้ำตาลทรายไมโลโอวัลติน

นมกล่องชากาแฟเย็นแช่พร้อม
ขวดดื่มย้อมพลังเมาคั่งกลิ่น
ผักกาดดองของยำตำต้มริน
วิตะมินปนเกลือเจือหวานชง

ห่อวุ้นเส้นสั้นตัดวิมขัดถาน
ภัณฑ์ล้างจานแชมพูสบู่ผง-
ซักเสื้อสางบางหนาผ้านุ่มลง
รีดเรียบคงอัดกลีบจีบเฟื้อยคม

ธูปเทียนดำกำยานกราบกรานพระ
เด็กเอะอะเลือกรื้อถือขนม
บาล์มหมากหอมดอมฟอดหลอดยาดม
เจ็บคอขมข้อขัดจามหวัดไอ

มาพร้อมกันทันทีสั่งรี่เร่ง
อลเวงยืนเซ่อบ้าเบลอใส่
หลายครั้งรับนังตังค์พลั้งผิดไป
เหลือกำไรพออิ่มยิ้มยาเยียว

สายจัดของพร่องเพิ่มเติมที่ขาด
เหงื่อไหลหยาดแบกส่งลงข้าวเหนียว
บ่ายรอบต้นพ่นยาหน้าซีดเซียว
บอกคำเดียววันนี้ไม่มีกลอน

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

รู้รูปสร้างร่างส่อสรีระ
อ้วนเทอะทะต่ำตูดชะลูดผอม
กล้ามเนื้อโผล่โชว์เห็นเอ็นขอดคอม
หลังงอง้อมแบแบะเท้าแซะเนิน

ผิวล่อนลอกปอกเปิกหัวเถิกโล่ง
นับซี่โครงขีดขูดปูดโปนเขิน
เอวคอดเว้าเป้าคืบกระดืบเดืน
ป้อแป้เปิ่นเยิ่นยิ้มตาพริ้มพลาง

เพื่อนหัวเราะเยาะเย้ยเหวยเกรี้ยวกราด
ยกมือฟาดหน้าดำยืนทำกร่าง
สักสมิงสิงโตโหหลีกทาง
เจอวอกค่างย่างย้อยเตะต่อยยำ

ชอบกีฬาท้าทายทุกชนิด
สตาร์ทติดบิดเบ่งเร่งระห่ำ
ยกขึ้นหนักหักทุ่มรุมสกรัม
กอดรัดปล้ำงอขดกดกลางฟลอร์

เล่นฟุตบอลคอนโทรลโคนขาสั้น
เขาเหนือชั้นวิ่งรอบปอดแฟบฝ่อ
ตามลูกไล่ไม่พบจบสกอร์
สิ้นหวังท้อเสียบแทงขัดแข้งฟาล์ว

ละความหลังนั่งชมภิรมย์กว่า
ภาพถูกตาผุดผ่องกองเชียร์สาว
กรรมการพาลโกงโพล่งเรื่องราว
ใคร่เหินหาวเช็คบิลคาอินโด

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คิดจะสร้างสถานวิมานแก้ว
กอปรเพริศแพร้วรองรังดังสวรรค์
สูงเทียมเมฆเฉกฟ้าเหนือสามัญ
ประหนึ่งฝันครันคุณเป็นบุญตา

ยกระดับปรับตนดลวิเศษ
ดีกรีเกรดเขตหิ้งสิงสง่า
เค้าสังเขปเสพทิพย์ขลิบทองทา
กรอบอาณาข้าเจ้าห้ามเข้าครอง

คงวิพากษ์รากคำนำบรรทัด
อิงซื่อสัตย์จัดแถวแจงแนวส่อง
หลักฐานครบนบธรรม์สู่ครรลอง
ขึ้นหอห้องถ่องถัดตัดสินความ

จ่องเศวตเจ็ดบันพู่กันหมาย
จุ่มสีป้ายประสมไตรคมน์สาม
แก่นแห่งกรรมจำรัสสะบัดวาม
ไป่เกรงขามกามกดลาภยศยอ

เริ่มใช่พี่ชี้ผ่องน้องประสิทธิ์
แบ่งหน่วยกิจฟิตเฟื่องเร่งเครื่องก่อ
ไม้ผลัดมือยื้อยุดสะดุดตอ
โอละพ่อฟ่อทุบด่วนปุ๊บปั๊บ

ช่วงเริ่มสร้างสถานบ้านวิมานแก้ว
จอดต้องแจวแผล็วหนีเจ้าที่ขับ
ก่อสงครามตามติดประชิดทัพ
พ่ายยุบยับนาสิกแสบพริกเกลือ

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าคราท้อแท้
สบอ่อนแออารมณ์ซมสิ้นหวัง
สิ่งรอบตัวชั่วช้ามาประดัง
ยืนนอนนั่งนับโรคสับโขกรุม

รักสงบหลบเร้นเว้นแหวกช่อง
เข้าหอห้องหับกั้นควันไฟสุม
อิสระสะใจไร้ควบคุม
ตามเกาะกุมเกินขั้นอันตราย

ไม่อินังขังขอบตอบดีหรือ
ล้วนแล้วคือเคยชิดมิตรสหาย
หยิบยกคำซ้ำผิอธิบาย
อาจกลับกลายโกรธแค้นแม่นแก้ตัว

บอกนิดไหมใบ้หน่อยเพื่อพลอยรู้
เราใช่ครูผู้กล้าเก่งท้าทั่ว
จับพยางค์วางคำย้ำระรัว
เกรงจะมั่วกลัวไม่ชิงใช่เลือน

ครบหนึ่งวรรคสักบาทคาดรวมบท
นั่งจ่อจดกดพิมพ์จนยิ้มเจื่อน
สมองกลวงกลอนไกลไม่มาเยือน
นานดาวเคลื่อนเดือนคล้อยคืนลอยลา

สังขารช่วงร่วงโรยยากโหยกลับ
คืบคลานนับน้อยเหลือเชื้อวสา
เขียมของเล่นเข็ญใจวัยชรา
ไข้สร่างซาหาช่องลองแต่งกลอน

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ความเย็นชาท่าทางเคยห่างหาย
มันฝังกายคลายคลอนแต่ก่อนเก่า
กลับเยี่ยมเยือนเตือนจิตสนิทเนา
คืบคลานเข้าเร่าหลับเมื่อพับตา

เดินลำพังยังพล่ามถึงความหลัง
กรูคับคั่งเคียดแค่นเงยแหงนหน้า
ใต้โพยมโคมทองแสงส่องมา
ฝนสร่างซาหามิดเมฆปิดบัง

มันเพียงพอต่อตัดลัดมืดตื้อ
เห็นเงามือสื่อสารผ่านผนัง
ดำลางเลือนเคลื่อนไหวไร้รับฟัง
กระซิบสั่งสองหูมิรู้ความ

บทเชลงเพลงหรรษ์สรรค์ประสงค์
ระคนชงซึ้งซาบซ่านวาบหวาม
สู่เลือดแรงแฝงเนื้อแพร่เชื้อลาม
อ้าปากปรามปราศเสียงเรียงลอดฟัน

กำลังพูดพร่ำเพ้อถึงเธอนะ
ส่งมือจะจับเชื่อมเอื้อมหยิบฝัน
เหลือว่างเปล่าเงาชักชะงักงัน
สำเนียงฉันนั้นแว่วแผ่วละลาย

คงชื่นชมสิ่งสร้างทันสมัย
ตั้งค่าไว้วูบวาบภาพสั่นส่าย
ส่งสัญญาณสานสักรักมากมาย
ชั่วพริบหงายเงียบเหงาเศร้าล้นทรวง

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ยามยังเปลี่ยวเรี่ยวแรงแข็งขยัน
แข่งตะวันฟันฝ่าหาเช้าค่ำ
ด้วยขาแข้งของตนจนมืดดำ
ล่วงเลยทำพิเศษเข้าเขตคืน

หนักบ่าบดกดดูกถูกแพงบ้าง
รับสตางค์มากน้อยร้อยพันหมื่น
ใส่เป๋าปิดมิดมั่นกันร่วงพื้น
หักใช้อื่นสอยเย็บเหลือเก็บออม

ซื้อของชำน้ำปลาอาหารแห้ง
บวบฟักแฟงแตงกวาขิงข่าหอม
พืชสวนครัวกลัวแทรกพิษแปลกปลอม
บ้านหลังย่อมฝาฟากใบจากมุง

แบ่งจับเจียดจำเป็นเฟ้นกินอยู่
ปราศเลิศหรูผ้าพับระยับยุ่ง
ร้อนหนาวสั่นพันกายมิฟายฟุ้ง
เพื่อบำรุงชีวิตคิดเผื่อยาว

ใช้พอเพียงเลี่ยงแลกแจกแถมลด
ผ่อนหรือสดนอนใจไร้ดอกป่าว
ลงบัญชีตีเส้นเน้นทุกคราว
คุมจ่ายซาวยี่สิบหยิบมันเมา

ใช่บำนาญยานย้ำน้ำซึมบ่อ
บำเหน็จส่อเกลี้ยงก่อนกลับบ้านเก่า
ขยายงอกออกผลชูต้นเลา
หวังย่างเข้าสูงวัยไม่อดตาย

รพีกาญจน์