ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

เปิดไฟหน้า ท้าทาย ตาบอดสี
หยุดตรงที่ สี่แยก แปลกนักหนา
เขียวหรือแดง ปริบปริบ กระพริบตา
ปวดหัวพลัน ปัญหา ว้าวุ่นใจ

หลานทุ้งศอก บอกตา ว่าไฟเขียว
รีบรีบเลี้ยว คันหลัง ด่าดังใหญ่
ปล่อยเบรคคลัช ฮัมเพลง แตะเร่งไป
ดับทันใด โง่ทึ่ม ลืมเปลี่ยนเกียร์

ลุกดึงร่าง วางมือ ถือพวงขับ
ลูกชายรับ มือกำ ทำแทนเสีย
ตัวคุดคู้ อยู่หลัง นั่งดื่มเบียร์
แก้อ่อนเพลีย ต่อเติม เพิ่มความดัน

มือก่ายหน้า ตามัว หัวหนุนเบาะ
คิดลัดเลาะ ถึงกลอน นอนหลับฝัน
คิดถึงณัช รัตน์ ก้อย ดิน choy พัน
แกง สุนันย์ ดง วิ อาทิตา

ออกวันเวย์ วนวง ลงทางเบี่ยง
โยกเอนเอียง หัวทิ่ม ไม่เป็นท่า
เด็กหิ้วปีก อีกที ขยี้ตา
อำเภอฝาง นี่วา มาถึงแล้ว

กำลังทานข้าวเหนียวกลางวันมี แกงเห็ดถอบ แมงมันคั่ว จิ้งกุ่งทอด

 

รพีกาญจน์

[panthong.kh]

หิวตาลาย ไหมเล่า เฒ่าจิ้กโก๋
ทำโมโห โกรธา ด่าเสียงแจ๋ว
กลางสี่แยก แหกปาก ขากถุยแนว
ไฟเขียวแล้ว ยังซ่าส์ เสียงด่าตาม

รถก็เก่า เข้าขั้น นะท่านเอ๋ย
งกเงิ่นเงย เชยคาง ถ่างตาถาม
หลานส่ายหน้า ปู่หง่อม งอมพระราม
หิ้วปีกหาม สามคน โยนข้างทาง
ปู่เป็นจิ้กโก่เก่านะหลานเอ้ย5555
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

งานแต่งลูกคนเล็กเด็กของเพื่อน
ขับรถเคลื่อนจากบ้านกาลบ่ายสี่
หนึ่งชั่วโมงคงถึงงานพอดี
ถนนดีแค่ทางห่างร้อยโล

กะกาลผิดอนิจจากว่าไปถึง
แตะเครื่องบึ่งเดี๋ยวหยุดผุดผุดโผล่
ฝ่าไฟแดงแซงเบี่ยงเลี่ยงคันโต
น่าโมโหวันอาทิตย์รถติดนาน

ร้อยนาทีจอดแช่แค่ครึ่งทาง
เลยปล่อยวางละจิตคิดงุ่นง่าน
เปิดกระจกรับลมชมดอกบาน
ค่อยค่อยคลานเจ็ดโมงถึงโรงแรม

ดื่มน้ำเย็นหนึ่งแก้วแล้วขึ้นกล่าว
อวยพรให้คู่บ่าวสาวแชล่ม
ครูหยอกล้อหมอแยงแบ๊งค์เหน็บแนม
ขนส่งแซมคนชราคมนาคม

คงเพราะพิษฤทธิ์มันรถคันแรก
ลดภาษีซื้อแหลกแจกถล่ม
ถนนมีเท่าเดิมรถเพิ่มจม
มักง่ายถมคลองคูเป็นลู่ทาง

รถโดยสารไปกลับนับร้อยบาท
จ่ายตลาด.โรงเรียน.เสมียนห้าง
อยากทันใจใช้ถนัดประหยัดสตางค์
มอไซด์ฮ่างมีพธูซ้อนคู่เคียง

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

มอไซด์ฮ่าง มีพธู คู่ไปมา

เมืองน่าอยู่ ฟู่เฟื่อง เรื่องเศรษฐกิจ
แหล่งผลิต มากมาย ขายสินค้า
กาดสวนแก้ว เซ็นทรัล โพรเมนาดา
ซุปเปอร์มาร์เก็ต โลตัส บิ๊กซี

ห้างเอส-วัน คอมมูนิตี้มอลล์
เฟสติวอล แม็คโคร โชว์รูมสี
ตึกพาณิชย์ บ้านจัดสรร ผลักดันมี
โครงการที่ ผุดผลิ ศิวิไลซ์

ตัดถนน สี่เลน เน้นรองรับ
งานระดับ แขกเยียน อาเซียนใหญ่
การโยกย้าย สนามบิน ออกถิ่นไป
สร้างรถไฟ เร็วสูง มุ่งอมร

ใช่จำอวด ปวดหมอง ค่าครองชีพ
มันถ่อถีบ เช่นลิง ขึ้นสิงขร
เงินมีกำ ค่ำเข้า เช้าจากจร
มิรู้นอน เป๋าตุง ถุงใครกัน

หมี่ ก๋วยเตี๋ยว เกี๊ยวชาม สามสี่สิบ
ตะเกียบคีบ ห้าครั้ง หมดหยั่งฝัน
ข้าวราดแกง รสดี มีเหมือนกัน
ข้าวเรี่ยจาน เนื้อมัน แค่แมวดม

เพื่อสนอง คนที่ มีจ่ายซื้อ
จนอย่าหือ ตามเขา เราไม่สม
กินท้องอิ่ม ยิ้มได้ ใจภิรมย์
เอาอย่างผม หิ้วปิ่นโต ไปทำงาน

 

รพีกาญจน์

ขออภัยไร้สัมผัส เพราะมีเวลาจำกัด

[รพีกาญจน์]

เตี่ยบอกว่าหากินถิ่นเสฉวน
เพื่อนชักชวนพ้นยากออกจากบ้าน
ขอพึ่งพระบรมโพธิสมภาร
สุขสำราญเพราะพระบารมี

สอนให้รักภักดีชาติศา่สน์กษัตริย์
ปฏิบัติตามกฎจรดศีรษ์
ยึดขนบธรรมเนียมประเพณี
ผูกไมตรีพูดจาภาษาไทย

ถูกปล่อยปละละเลยมิเคยสอน
จากเด็กอ่อนกระเถิบจนเติบใหญ่
ตาตี่จีนกินนอนเดินดอนไพร
บัดนี้โลกเปลี่ยนไปเชียงใหม่เป็น


ศูนย์ท่องเที่ยวชั้นหนึ่งนำประเทศ
จีนพาเหรดคับคั่งดังที่เห็น
เสียงล้งเล้งบ้างเบาเช้าจดเย็น
จับล้อเข็นช้อบปิ้งหมู่หญิงชาย

เข้าชี้ชมวัดวาอารามธาตุ
ไกด์ประกาศผ่านโฟนฉงนฉงาย
หนุ่มรูปหล่อคอเอียงเสียงกระจาย
ฟังแทบตายมิเข้าใจได้แต่มอง

บ้างแฝงตัวสำรวจตรวจสินค้า
อะไรน่าซื้อง่ายวางขายคล่อง
ผ่านเชียงรายถล่มไทยจมกอง
พวกเราต้องเตรียมปรับรับมือจีน

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

23 มิถุนายน 2556

ออกนอกบ้านลานโล่งยอโยงขัน
อภิวันท์แม่พระเมขลา
พระพิรุณจุนเจตน์จิตเมตตา
ประทานน้ำจากฟ้าข้าสมใจ

เช้าเรืองรองผ่องผลิรุจิเรข
ปรากฎเมฆคล้อยเคลื่อนเลื่อนเข้าใกล้
รวมตัวดำต่ำลงตรงทันใด
ฝนเม็ดใหญ่โปรยปรายสายสกาว

บริสุทธิ์ผุดใสในสะหลุง
เติมหอมปรุงคนคละมะลิขาว
เก็ตถะหวาอ้าออกดอกแวววาว
ลอยเรียงราวเหลืองแอร่มแซมดอกคำ

ครั้นฤกษ์งามยามดีศรีประเสริฐ
นภาเปิดบริเวณเย็นชุ่มฉ่ำ
เสร็จสวดมนต์ไหว้พระกิจประจำ
กราบน้อมนำพระบรมธาตุเจ้า

ประดิษฐานบนพานผ้าขาวแผ่น
ยกยอแท่นเลิศเลอเสมอเกล้า
โปรยข้าวตอกดอกไม้ไล้เบาเบา
สรงน้ำเปล่าที่ผ่านการตรวจตวง

ด้วยเดชะกุศลผลบุญสร้าง
ขอพ้นหว่างอบายหายจากบ่วง
กิเลสหนาช้าหยาบบาปทั้งปวง
ที่เคยล่วงหลงใหลปราศไป เทอญ

 

รพีกาญจน์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ได้พักบ้างว่างชีวีปลงชีวิต
วันอาทิตย์จิตพร่างยามย่างเหิน
ชมไม้ดอกงอกงามตามทางเดิน
หรีดหริ่งเชิญเพลินเพลงบรรเลงพา

ลมโบกโบยโชยชื่นระรื่นผิว
ล่องระริ้วปลิวสะบัดพัดเกศา
เสาวคนธ์กล่นกลิ่นระรินมา
ชื่นอุรานาสาซาบเอิบอาบอวล

เหน็ดเหนื่อยกายหลายวันก่อนอยากถอนหลุด
ยามวันหยุดฉุดฤดีไว้ที่สวน
หวังฤทัยให้สงบหมั่นทบทวน
ปลดโซ่ตรวนมวลเศษซากถอนจากใจ...

-บูรพาฯ-


 

[รพีกาญจน์]

สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจจ่ายไม่เหลือ
ข้าวร้านเหนือเนื้อเจ๊ตองของห้างใต้
หักเบ็ดเสร็จน้ำประปาค่าฟืนไฟ
ประกันภัยรายเดือนเฉือนอีกที

เที่ยงพอดีมีอะไรเอาใส่ท้อง
ไข่หนึ่งฟองมาม่าใสเส้นหมี่
เย็นกล้วยสุกลูกละบาทฟาดอิ่มพี
เช้าพรุ่งนี้มีชีวาค่อยว่ากัน

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เมฆชะลอก่อตัวชั่วยามเช้า
ลมพัดเบามืดดำลดต่ำสาย
ร้อนสำแดงแสงห้อมหล่อมละลาย
เลยเที่ยงบ่ายเม็ดฝนเริ่มหล่นลง

อากาศร้อนนอนหลับแทบตับแตก
คืนนี้แปลกตัวหดขดก้นก่ง
อากาศเย็นหลับเป็นตายสบายองค์
มิแจ้งคงฝันปลื้มลืมเปิดตา

เขาสุขสันต์วันหยุดสุดสนุก
ได้เปลื้องทุกข์เสสรวลกันถ้วนหน้า
เราทุกข์มนจนจ่อทรมาน์
ไร้เวลาหยุดพักชะงักงัน

เฝ้าหวังรอต่อไปใครจะจ้าง
กลัววันว่างห้วงลึกยังนึกหวั่น
เศร้ากระมลฝนลงคงจบกัน
นั่งหนาวสั่นอยู่บ้านสานแซะไซ

จะปีนเข็บเก็บลำไยบันไดลื่น
เงยหน้ามื่นตาลอยน้ำย้อยใส่
ถ้าผลเปลือกเปียกน้ำล้งลำไย
ปะป้ายให้ปรากฏงดรับซื้อ

ค้นในตู้ดูในครัวหาทั่วห้อง
เหลือแต่กล่องซองเก่าเปล่ากำถือ
อุ่นข้าวแลงแบ่งใส่ชามสองสามมื้อ
กับข้าวคือกุ๊กกิ๊ก...น้ำพริกแดง

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ถึงเกิดช้ากว่าปีทีหลังข้า
ยังถือว่าเป็นเกลอเสมอเพื่อน
นับทิวาราตรีหลายปีเดือน
จะบิดเบือนสักครั้งยังมิทำ

ของอร่อยกร่อยหวานเราทานร่วม
ยามบ้าบวมปากหวอหัวร่อขำ
คราเจ็บจุกทุกข์ทนบ่นพึมพำ
ยังจดจำกัดกรอดลอดปากดัง

ข้าไปไหนไม่เหงาเจ้าตามด้วย
สร้างยิ้มสวยขวยเขินเมินขึงขัง
เอ่ยวาทะจ๊ะจ๋าชวนน่าฟัง
ดุจมนต์ขลังติดตรึงซึ้งอุรา

เป็นประจำทำนุถนอมเจ้า
ทุกค่ำเช้าปกปักแลรักษา
คอยคุ้มครองป้องภัยใดนานา
เลิศเลอค่าเก็บกันอยู่ชั้นใน

ผ่านฝนพราวหนาวร้อนตอนหกสิบ
ผ่านสุกดิบแล่เนื้อบดเกลือใส่
ผ่านด้าวแดนแคว้นเขตประเทศไทย
ผ่านสิงห์เหนือเสือใต้ไล่กระทิง

เหตุไฉนใจดำหนอทำข้า
สิบวันกว่าเจ็บปวดรวดร้าวยิ่ง
จำสะบัดตัดเยื่อใยไม่รักจริง
พรุ่งถอนทิ้งจบกันสองฟันกราม

เริ่มปวดฟันสามวัน หมอให้หยุดยาละลายเลือดที่ทานประจำ
ครบเจ็ดวัน นัดถอนพรุ่งนี้ รวมปวดฟันสิบวันละครับ ชะ อูยย

  รพีกาญจน์ 

[D]

หาก พรุ่งนี้ ไม่มีฉัน
ยังมีกัน มั่นคง หรือตรงข้าม
จะยึดถือ หรือทิ้ง สิ่งงดงาม
หลายข้อความ ถามตอบ มอบแก่กัน

ยัง คิดถึง กันบ้างไหม..?
ถ้าหายไป ใจแน่ หรือแปรผัน
หรือดีใจ เหลือล้น พ้นผูกพัน
ไม่มีฉัน เหมือนวันวาน...รำคาญใจ

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

พรุ่งถอนทิ้งจบกันสองฟันกราม

ของเย็นร้อนอ่อนทานผ่านประเดี๋ยว
งับบดเคี้ยวสะกิดนิดวาบหวาม
สัมผัสจังดังคลื่นลื่นไหลลาม
แม้ไอจามแทบทรุดหยุดหายใจ

ลิ้นเจ้าเอยเคยอยู่คู่เคียงใกล้
แลบลูบไล้เพียงครั้งยังเสียวสั่น
ต่อมน้ำลายคายเมือกกระเดือกพลัน
ส่งเสียงลั่นอะเอ็ดเล็ดน้ำตา

เจ็บเจ้าเอยเคยเป็นเช่นนี้บ่อย
มันทยอยจากซ้ายย้ายวนขวา
สลับข้างล่างบนจนระอา
เร็วหรือช้าห่างถี่ทุกปีไป

ปวดเจ้าเอยเคยเริ่มจุดเดิมเหงือก
แล้วค่อยเสือกขึ้นขมับขยับไต่
คงขืนแค่นแน่นขึงตรึงติดใน
ยาพอกใส่กินแก้แค่บรรเทา

ฟ้าจะแจ้งแสงสลัวหัวเวียนหมุน
เสียงเคยคุ้นแตกพร่าซ่ากระเส่า
ลืมข้าวปลาอาหารทานไม่เอา
หน้าบูดเช้าเง้างอต่อถึงเย็น

หมอเจ้าขา...
เปิดปากอ้าซี่ไหนเมื่อได้เห็น
ถอนเลยครับจับกระชากหลุดรากเอ็น
ฟันกระเด็นเป็นสุขหมดทุกข์เอย

 

ขอขอบคุณฝ่ายทันตกรรมโรงพยาบาลจอมทอง

 

รพีกาญจน์
13 สิงหาคม 2556

[ไพร พนาวัลย์]

หมอช่วยฉีดยาชาก่อนจะถอน
ไม่โยกคลอนหาไปเล่มไหนหว่า
เคาะแล้วถามตามไปไม่พูดจา
พยักหน้าถอนโลด...ไม่โกรธเลย!!

หมอถอนให้หนึ่งซี่ดีใจหลาย
พอชาหายยังปวด ปวดจริงเหวย
เอากระจกส่องดู ยังอยู่เล้ย...!!
พิโธ่เอ๊ย...ถอนผิดซี่...พรุ่งนี้หมอ...ต้องตาย..!!

เพื่อนเล่าให้ฟัง แต่ของลุงเปาถอนฟันผุซี่เดียวนานแล้ว เพราะเมื่อก่อนตอนเย็น ชอบดื่มและกับแกล้มก็คือ จำพวกเนื้อ เครื่องใน มันติดตามซอกฟัน แปรงออกไม่หมด นานๆไปก็หมักหมม กลายเป็นรำมะนาด ปวดมากจนต้องถอนออก ตอนนี้สบายๆ เพราะชอบกินผัก และแปรงฟันก่อนนอนจนสะอาด ตื่นเช้าขึ้นมาอมเกลือก่อนแปรงฟันทุกวัน 

“ไพร พนาวัลย์”

แหม ตั้งแต่เข้าเนททาง chrome นี่ ไวดีจังเลย

[รพีกาญจน์]

ฟันกระเด็นเป็นสุขหมดทุกข์เอย

กัดผ้าก๊อซห้องฟันถึงชั้นล่าง
เตรียมสตางค์รับยาอย่างผ่าเผย
กรามทั้งแถบแก้มซ้ายหายปลิดเลย
เหมือนไม่เคยปวดหนอทรมาน

มองข้างนอกชื่นตาฟ้าแจ่มใส
มองข้างในสีแสงสดสถาน
แพทย์ชายหล่อเพริศพริ้งพยาบาล
บริการผู้ป่วยด้วยฉับไว

พนักงานหน้ามนคนเข็นรถ
ร่างงามงดนักเรียนหญิงวิ่งขวักไขว่
ฝ่ายทันตโปร่งขาวพราววิไล
รังสีใสขาคะเอกซเรย์

สาวประเทืองกะตู้วู้อยู่ห้องบัตร
สาวเภสัชกรุ่มกริ่มยืนยิ้มเก๋
สาวการเงินชุดขาวราวกินเจ
สาวล้อเปลร่างเปรียวมากเรี่ยวแรง

ครึ่งชั่วโมงแล้วครับรอรับยา
ปวดพาราตราครกแค่สองแผง
สาวขายลอตเตอรีแก้มสีแดง
เธอขายแพงตัดใจบอกไร้ตางค์

หญิงชราหลังกงน่าสงสาร
ขายของหวานหยิบยื้อซื้อหนึ่งอย่าง
ยกขึ้นมา.บ้าบิ่น.กินหมดทาง
ไร้ฟันฟางมอบเด็กตัวเล็กไป

รับยาแล้วก็ขับรถกลับบ้านครับ

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

คงอีกวัน ชันเข่า นั่งเฝ้าบ้าน
ด้วยอาการ คลื่นเหียน วิงเวียนหัว
กอปรเหน็ดเหนื่อย เมื่อยหลัง ปวดทั้งตัว
ใจเต้นรัว แทบปลิ้น เพราะกินยา

ถอนฟันฟาง วางกลอน มินอนพัก
จับรถจักร ยานยนต์ ยามาฮ่า
บึ่งไปสวน กวนฮอร์โมน พ่นเชื้อรา
ถือมีดพร้า จัดแจง แต่งลำไย

ตัดก้านทิ้ง กิ่งห้อย ย้อยลงลุ่ม
กลางหนาพุ่ม ตัดราน ลมผ่านได้
เหลือรับแสง เช้าตรู่ ผลิชูใบ
คอยวันใหม่ แทงออก ดอกช่อบาน

ต้องสุ่มเสี่ยง เพียงหวัง ประทังอด
อนาคต อาจขม มิสมหวาน
ถูกปล่อยปละ ละเลย เคยนมนาน
ไร้รับการ ฟื้นฟู เหลียวดูแล

เอาแรงร่าง ต่างทุน จุนเจือช่วย
คงมอดม้วย ลากหาม เมื่อยามแก่
อยากตัดไม้ ไถดิน สิ้นเปลี่ยนแปร
น้ำขังแช่ ปลูกข้าว เอาจำนำ

คงอีกวัน ชันเข่า นั่งเฝ้าบ้าน
เหตุจากวาน เปียกปอน ตอนหัวค่ำ
เงยหน้าแหงน แถนบน ท่ามฝนพรำ
ด่าพึมพำ เป็นไข้ ใกล้สางตา

อย่าเบื่อคนแก่เน่อ เขียนอื่นไม่ออกกลอนมันตัน

 

รพีกาญจน์

[ดาว อาชาไนย]

หมอช่วยฉีดยาชาก่อนจะถอน
ไม่โยกคลอนหาไปเล่มไหนหว่า
เคาะแล้วถามตามไปไม่พูดจา
พยักหน้าถอนโลด...ไม่โกรธเลย!!

หมอถอนให้หนึ่งซี่ดีใจหลาย
พอชาหายยังปวด ปวดจริงเหวย
เอากระจกส่องดู ยังอยู่เล้ย...!!
พิโธ่เอ๊ย...ถอนผิดซี่...พรุ่งนี้หมอ...ต้องตาย..!!

เพื่อนเล่าให้ฟัง แต่ของลุงเปาถอนฟันผุซี่เดียวนานแล้ว เพราะเมื่อก่อนตอนเย็น ชอบดื่มและกับแกล้มก็คือ จำพวกเนื้อ เครื่องใน มันติดตามซอกฟัน แปรงออกไม่หมด นานๆไปก็หมักหมม กลายเป็นรำมะนาด ปวดมากจนต้องถอนออก ตอนนี้สบายๆ เพราะชอบกินผัก และแปรงฟันก่อนนอนจนสะอาด ตื่นเช้าขึ้นมาอมเกลือก่อนแปรงฟันทุกวัน 

“ไพร พนาวัลย์”

แหม ตั้งแต่เข้าเนททาง chrome นี่ ไวดีจังเลย

ใจเย็นเย็นหมอโชว์โปรโมชั่น
หากถอนฟันหนึ่งซี่มีความหมาย
แถมถอนอีกหนึ่งซี่่นี้ทุกราย
วันสุดท้ายคุณนี้โชคดีแท้

หมอจะถอนอีกทีอีกซี่่ให้
อย่าทำใจร้อนนะจะถอนแน่
ขอจงโปรดนั่่งรออย่างอแง
เหลือเพียงแค่วันนี้ที่แถมฟรี

หมอดาว

[รพีกาญจน์]

ตื่นนอนตีสี่ครึ่งนึ่งขนม
มีข้าวต้มปนคละกับบะจ่าง
ขนมเทียนเวียนถึงกึ่งชั้นกลาง
ลังชั้นล่างสอดไส้ในหวานมัน

ส่งลูกค้าขาเก่าเจ้าตลาด
แวะตักบาตรกรวดน้ำพร่ำเทขัน
กล้วยสามใบใส่ปากหายอยากพลัน
หลังแปรงฟันไปสวนพรวนดานดิน

รวบจอบเสียมเกียมถางวางกระบะ
สัมภาระอาหารทานเที่ยงถิ่น
ขึ้นขับรถคดเคี้ยวเลี้ยวโบยบิน
ตะกุยหินเลียบธารผ่านแนวไพร

ขอชักลากซากแห้งวานแจงตัด
ฟาดสลัดใบทิ้งเอากิ่งใหญ่
บั่นเป็นท่อนกองพื้นดุ้นฟืนไฟ
สลับใช้แทนก๊าซยามขาดแคลน

มีดสองเล่มหลวมคลอนด้ามถอนถอย
ยางมะตอยลนไฟเหนียวใส่แน่น
ใบบิดบ้างวางนอนฆ้อนตีแบน
ถูบนแท่นมือจับลับคมบาง

มีดเหลาไม้ไผ่ลิ่มจิ้มด้ามจอบ
ลองทดสอบกระชับขยับย่าง
เครื่องมือกลคนพร้อมน้อมเจ้าทาง
ยกจอบง้างฟันสับปรับหน้าดิน

แวบมาวางกลอน ข้อยไปละนะ

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

พอแดดออกบอกบ่นทนอบอ้าว
พอฝนพราวเยียบเย็นเกรงเป็นไข้
พอรู้มิสู้ดีมีจามไอ
จึงจำใจหยุดพักสักเพลา

นั่งกอดเท้าเกาหัวเนื้อตัวปวด
ลองบีบนวดคลำเส้นเอ็นแข้งขา
ลองขยับจับถือสองมือชา
ตายละวาความแก่ชแรเยือน

ทานพาราทาบาล์มทุกง่ามนิ้ว
พอยกหิ้วข้าวของลองเขยื้อน
มัวจ่อมจมชมดาวหาวเป็นเดือน
คงถูกเพื่อนหยอกเย้ามิเอางาน

จะเริ่มต้นต่อไปอย่างไรหนอ
กำหินจ่อเช็ดวับลับมีดขวาน
บั่นลำไยไม้แห้งกองแหล่งลาน
สลับถ่านแทนก๊าซที่อาจแพง

ก่อเกิดควันขึ้นบนมลภาวะ
โลกร้อนจะมืดมัวทั่วระแหง
ผลกระเตงเร่งรัดรีบจัดแจง
ปากตะแบงคนไกลใครว่ากัน

...พรุ่งนี้...
ลมหายใจยังมีไม่อาสัญ
อย่าอยู่นิ่งทิ้งร่างว่างพ้นวัน
จงด้นดั้นสืบเสาะงานเหมาะทำ

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจของใช้หมด
ของสุกสดค้างหม้อมิพอหม่ำ
เหลือมาม่าคาซองล่องต้มยำ
ผักกาดกำท้องแน่นแทนมื้องาย

กดตู้เงินบัญชีเลขที่ออก
หักต้นดอกประจำ้ต้องนำจ่าย
หักประปาค่าไฟใจมลาย
ยอดสุดท้ายหงายผึ่งแค่หนึ่งพัน

ละพอซื้อน้ำตาลอาหารแห้ง
พริกเกลือแกงมะนาวข้าวกี่ขัน
ครีมแชมพูสบู่ทายาสีฟัน
ทานทุกวันกล้วยสุกจุกติดคอ

หากปะเหมาะเสาะงานห้างบ้านสวน
ขุดไถพรวนแบกหามดามพายถ่อ
หรือปลูกผักตักน้ำตำมะกอ
เพียงแต่ขอข้าวทานจานชีวิน

วิงวอนแถนเทวาโปรดมาช่วย
เมตตาอวยด้วยซีล้างหนี้สิน
สร้างบ้านพักสักหลังนั่งนอนกิน
ให้ที่ดินพอเพียงเลี้ยงปูปลา

มิวาดหวังตั้งไว้ไปกว่านี้
รอวันที่สมมาดปรารถนา
แต่ดูเหมือนเลือนลางช่างไกลตา
แสนอ่อนล้าพรุ่งรู้อยู่อย่างไร

 

รพีกาญจน์

[D]

ยลยินคำ จำนรรจ์ รำพันพจน์
นั่งสลด จดจาร มานหม่นไหม้
เฝ้าคร่ำครวญ ป่วนปั่น หวั่นฤทัย
เช้าวันใหม่ ใช้ชีวิต ไร้ทิศทาง

แล้วเปิดไฟ ใส่กลอน นอนบนเตียง
กระดาษเคียง ปากกา ค่อนฟ้าสาง
ลิขิตถ้อย ร้อยคำ มิอำพราง
จากใจบาง นางนี้ ถึงพี่ชาย

ด้วยมานน้อง หมองหม่น ไร้คนข้อง
แดทุกห้อง มองว่าง ร้างความหมาย
ตรงจากจิต คิดสร้าง อย่างมิอาย
คนสุดท้าย อ้าย"พีฯ" นี้ครองมาน

รับตำแหน่ง พ่อบ้าน งานครัวคล่อง
รังเกียจน้อง หรือไม่ วานไขขาน
หม้ายขันหมาก ฝากแด แผลร้าวราน
ช่วยสมาน สานเกี่ยว เยียวยาที

เขียนเสร็จสรรพ พับซอง นั่งมองเหม่อ
เกรงจะเก้อ เหมือนกัน ใจสั่นถี่
น้ำลายแปะ แหมะรีด ประณีตดี
ไปรษณีย์ มีผ่าน อ่ะ!วานส่งไป
ปลายทางที่ อ้าย"ทวี รพีกาญจน์"

"ดิน"

ลืมจ่าหน้าซองเดี๋ยวไม่ถึง