ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาญจนธโร]

~~..o0 เพียงพ้อ 0o..~~

ระเรื่อยเรียงเพียงพ้อโอ้!หนอรัก
รันทดหนักหักจิตยิ่งคิดถึง
เคยพะนอคลอคำเอื้อนรำพึง
สถิตตรึงรึงรัดผูกมัดใจ

เอื่อยลมโยนโอนไหวม่านไทรโศก
ระย้าโยกโบกเลือนยะเยื้อนไหว
แลชิงช้าคราพลัดแกว่งกวัดไกว
ก็แลไร้ใครนั้นเกินกลั้นกลืน

ปล่อยน้ำตาพร่าพรายรำบายเหงา
ผ่อนบรรเทาเศร้าหม่นที่ทนฝืน
ชะแผลปวดรวดร้าวหลายคราวคืน
ร่ำสะอื้นขื่นช้ำคลายจำจอง

ณ ลานรักลานไทรอาลัยขวัญ
ถ้อยจำนรรจ์มั่นนรีมิมีหมอง
แม้เนิ่นกาลรานหวังอันรังรอง
หาสนองปองแคล้วดอกแก้วกลอย

นวลร้างลานไทรโศกวิโยคลับ
ขลุ่ยเคยขับรับซอทดท้อถอย
แว่วแว่วหวานพานขมระทมคอย
แผ่วแผ่วสร้อยร้อยเสียงสำเนียงครวญ

ว่าขวัญเอยขวัญมิ่งยอดหญิงพี่
รัชนีลี้ดาวรู้คราวหวน
ชายยังเฝ้ารอวันรับขวัญนวล
แม่อย่ารวนแรมร้างให้คว้างตรม



แม้ไทรโศกโศกไทรใช่ใจโศก
แม้ลมโยกโยกพานใช่พานขม
พลัดซอสายลายซอยังรอชม
พลัดปรางฉมฉมปรางมิจางจินต์

ปภัสร์
๑ เมษายน ๒๕๕๕

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนตครับ

[ปรางทิพย์]

ศาลเพียงตา..อาลัยข้างไทรโศก
เพียงลมโบกโยกคลอนย้อนถวิล
รักเรียมขวัญมั่นอยู่คู่ฟ้าดิน
แม้ชีพสิ้นถิ่นนี้เหมือนมีมนต์

จึงซมซานกรานกราบพิลาปนัก
เมื่อประจักษ์รักรอน..ซ้อนสับสน
มิเหมือนฝันขวัญเรียมต้องเจียมตน
หลบหลีกพ้นหนทางดั่งร้างรา

แว่วสำเนียงเพียงออเคล้าซออู้
ความอดสูพรูพรั่งดุจกังขา
ยากเอ่ยถามความนัยคนไกลตา
ฤา แค่คว้าคราเหงา..เผาใจนวล

รอยแผลเก่า..เงาโศกจากโลกย์หลอน
เก็บซุกซ่อนสอนใจร่ำไห้หวน
เศษซากรักหนักหนาโปรดอย่าทวน
พร่ำเสียงครวญจวนขาด..สวาทวาย

โอ...เป็นกลอนที่ปรางทิพย์เฝ้าวางหลายรอบเชียวค่ะ
เนื่องจากเน็ต...เหมือนกลั่นแกล้ง

[สุวรรณ]

ขอบพระคุณรูปภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ

อนิจจังดังหวังมาพังสิ้น
ต้องพลัดถิ่นดินดอนคบคอนสลาย
เก็บรอยแผลที่แผ่ผ่านการเดียวดาย
นั่งอยู่อย่างซังกะตาย ใต้ร่มไทร

มองธารน้ำไหลวนระคนทิศ
ชะตามาวิปริต ผิด,ผลักไส
ให้ทนทุกข์นานเนิ่นเกินกว่าใจ
จะต้านไหวไว้แล้วหนอแก้วตา

ฝ่าหนทางแรมรอนบทตอนเศร้า
ซบไทรโศกซึมเซาหลังเงาผา-
ชะง่อนหินอินกับทุกข์จนจุกอุรา
ให้ชินชากับรอยช้ำที่ซ้ำเติม

ใจคนอ่อนระย่อเพียงท้อนัก
ทรวงกระอักหนักหน่วงตกบ่วงเสริม
จากรักร้าวคราวนั้นฉันประเดิม
ด้วยเธอเจิมสลักความรักลวง

ก็เพียงพ้อต่อขวัญในวันพราก
น้ำตาใครไหลหลาก รักสุดหวง
ต้องร้างลาอาลัยในพุ่มพวง
ไร้คำใดเอ่ยท้วงทวงรักเธอ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เพียงผ่านไทรใจตรึงคะนึงนึก
แว่วส่วนลึกทึกทักรักเสมอ
สำเนียงแผ่วแจ้วจำเรียงเสียงละเมอ
อยากพบเจอเพ้อครวญหวนอาลัย

ป่านฉะนี้มีใครผู้ใดหนอ
เคียงพะนอคลอชิดพิสมัย
แล้วแอบลักพักตร์ละอองใจน้องไป
คิดขึ้นมาคราใดฤทัยตรม

เคยจุมพิตขนิษฐ์ปรางสะอางหอม
กลิ่นพะยอมพร้อมเนื้อนวลอวลประสม
พิศวาสประหลาดเร้าเฝ้าดอมดม
มีไทรร่มห่มเราเหมือนเฝ้าแล

นิจจาเอ๋ยเคยคู่มิรู้คลาด
สายสวาทขาดไฉนไร้แยแส
มองเห็นไทรใจจะขาดอนาถแด
ฟ้าไร้แขแท้เสมือนน้องเลือนเรา .../



 

บูรพาท่าพระจันทร์

[navee]

คำนึงคิดสนิทในใจจะขาด
ฝันที่วาดถึงกาลพลันอับเฉา
ประหนึ่งเสียงเอื้อนวลีที่บางเบา
คำนึงเศร้าสวาทร้างเมื่อนางจร

ในคืนค่ำพร่ำเพ้อละเมอหลง
ถึงอนงค์พุ่มพวงดวงสมร
น้ำค้างตกอกเหงาใจร้าวรอน
เพ้อแค่เพียงกอดหมอนก่อนหลับตา

navee

 

[D]

ในคืนย่ำ ค่ำนี้ มีฝนตก
ใจสะทก อกสั่น ขวัญผวา
หนาวยะเยือก เยียบเย็น เร้นกายา
อนิจจา คนเคียงข้าง มาลางเลือน

เขาจากไป ไกลตา มิมาพบ
เพียงแค่สบ ในฝัน นั้นเฉือดเฉือน
อดีตรัก ปักใจ ไว้ย้ำเตือน
มิแชเชือน เลือนหลง ความทรงจำ

[กาญจนธโร]

ศาลเพียงตา..อาลัยข้างไทรโศก
เพียงลมโบกโยกคลอนย้อนถวิล
รักเรียมขวัญมั่นอยู่คู่ฟ้าดิน
แม้ชีพสิ้นถิ่นนี้เหมือนมีมนต์

จึงซมซานกรานกราบพิลาปนัก
เมื่อประจักษ์รักรอน..ซ้อนสับสน
มิเหมือนฝันขวัญเรียมต้องเจียมตน
หลบหลีกพ้นหนทางดั่งร้างรา

แว่วสำเนียงเพียงออเคล้าซออู้
ความอดสูพรูพรั่งดุจกังขา
ยากเอ่ยถามความนัยคนไกลตา
ฤา แค่คว้าคราเหงา..เผาใจนวล

รอยแผลเก่า..เงาโศกจากโลกย์หลอน
เก็บซุกซ่อนสอนใจร่ำไห้หวน
เศษซากรักหนักหนาโปรดอย่าทวน
พร่ำเสียงครวญจวนขาด..สวาทวาย

โอ...เป็นกลอนที่ปรางทิพย์เฝ้าวางหลายรอบเชียวค่ะ
เนื่องจากเน็ต...เหมือนกลั่นแกล้ง

หทัยเปรียบเทียบเทียมเท่าเรียมขวัญ
จึงรำพันกลั่นมาดสวาสดิ์สาย
รินเรื่อยรักสลักคำเรียงรำบาย
พ้อเพียงคลายหน่ายเหงาที่เร้ารุม

ยังบรรเลงเพลงครวญรัญจวนจิต
รอนรอนฤทธิ์คิดถึงที่ซึ้งสุม
ขอไทรโยกโศกซมที่ห่มคลุม
ระสุมทุมพุ่มหวังสู่รังรอง

ปภัสร์
๒ เมษายน ๒๕๕๕