ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ณัฐชรี]

ถึง...ที่รัก
คำถามที่คุณมักจะสงสัย
ว่ารักคุณเรื่อยมาเพราะอะไร
คอยดูแลคอยห่วงใยไม่ห่างกัน

ผมอาจเป็นคนปากแข็งแกร่งกว่าหิน
กระดกลิ้นพูดยากปากมันสั่น
ต้องขอโทษปล่อยค้างคามานานวัน
เพราะผมนั้นพูดไม่เก่งเกร็งเหลือเกิน

วันนี้คุณหลับตาบนเตียงนิ่ง
เป็นเจ้าหญิงนิทรามานานเนิ่น
มือของคุณอุ่นแสนคล้องแขนเดิน
ทำผมเขินตัวชาตลอดทาง

แก้มทั้งสองละมุนไมคุณให้หอม
ผมไม่พร้อมสักเท่าไหร่เพราะอายบ้าง
ปากของคุณผมชอบเพราะบอบบาง
เมื่อคุณยิ้มทุกอย่างก็สวยงาม

ที่รัก..
ที่ผ่านมาคุณมักมีคำถาม
ผมตอบบ้างเงียบบ้างช่างไร้ความ
ตอนนี้พล่ามอะไรคงสายแล้ว

[ไพร พนาวัลย์]

ยามเจ้าอยู่เคียงข้างไม่ว่างนัก
เจ้าทายทักไม่สนดั่งคนใบ้
ปล่อยให้เจ้าเหงาหงอยอย่างน้อยใจ
กับคนไกลคุยกันทั้งวันคืน

มาบัดนี้เจ้าห่างไปต่างถิ่น
โถ ยุพินคงเหงาเฝ้าขมขื่น
นึกเกลียดชังตัวเองที่ลางลืน
ต้องทนฝืนยืนเหงาไร้เงานาง

นึกเสียดายวารวันที่ผันผ่าน
มันเนิ่นนานเหลือเกินดั่งเมินหมาง
เฝ้ารอคอยจอมขวัญหวั่นเลือนลาง
จะจืดจางร้างลา รู้ค่านวล

กลับมาเถิดคนดีพี่คิดถึง
พี่ซาบซึ้งในจิตจงคิดหวน
โปรดอภัยให้พี่ที่เรรวน
จะชื่นชวนชิดใกล้ไม่ห่างเลย

“ไพร พนาวัลย์”

[กังวาน]

                 .......สุดที่รัก
ขอมือสักข้างหน่อยค่อยเฉลย
เรื่องวุ่นวายหลายหลากยากตามเคย
พี่ต้องเอ่ยให้ฟังจงตั้งใจ

เขามาก่อนวอนพินิจคิดวิเคราะห์
คงไม่เหมาะที่จะลาหาคนใหม่
ความผิดเธอมิมีนี่กระไร
พี่รักใครสองคนจนปัญญา

อยากจะตัดปัดคนหนึ่งพึงปวดร้าว
ถึงไม่สาวแต่มาก่อนตอนโหยหา
เขาเป็นคู่อยู่ข้างมิร้างรา
จนผ่านมาวันนี้จึงมีกัน

                ...สุดที่รัก
พี่จะพักอย่างไรใจป่วนปั่น
ขอรักสองประคองเจ้าเฝ้าผูกพัน
อีกมือนั้นเป็นของเขา...อย่าเศร้านาน

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

หากความรักฟังอยู่ . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . เรา

หากความรักฟังอยู่ . . .
อยากให้รู้ . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . รัก

หากความรักฟังอยู่ . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . เธอ

ความรักเจ้าเอย
อย่าเฉยเมยกลอนฉันปันเสมอ
แต่บัดนี้กลอนอยู่ไหนหาไม่เจอ
เมื่อฉันเหม่อกลอนรักมักหายไป

กลับมานะกลับมาพบกันอีก
อย่าหลบหลีกปลีกตัวกลัวตักษัย
พี่จะเฝ้าฟูมฟักรักทรามวัย
อย่าหนีไกลเกินกว่าจะมาเคียง

มาเติมเต็มกลอนรักให้หนักล้น
อย่าปล่อยพ้นกับกรรมคำสามเสียง
"เรา" "รัก" "เธอ" ท้ายวรรคนักกลอนเรียง
ช่วยมองเมียงแล้วกลับมารับเรา!

มาเติมเต็มกลอนรักให้หนักล้น
อย่าปล่อยพ้นกับกรรมคำสามเสียง
"เรา" "รัก" "เธอ" ท้ายวรรคนักกลอนเรียง
ช่วยมองเมียงแล้วกลับมารับรัก!

มาเติมเต็มกลอนรักให้หนักล้น
อย่าปล่อยพ้นกับกรรมคำสามเสียง
"เรา" "รัก" "เธอ" ท้ายวรรคนักกลอนเรียง
ช่วยมองเมียงแล้วกลับมารับเธอ!

บัณฑิตเมืองสิงห์

[ปรางทิพย์]

แว่วเจรียงเสียงใจจากไพรสณฑ์
ประดุจมนต์วนเวียนเพียรเฉลย
วอนใครหนึ่งพึงรู้เป็นคู่เชย
ร่วมเขนยเคยฝันเมื่อวันวาน

ในบางคราวร้าวรอนบทกลอนรัก
เขาทอถักทักทายหมายประสาน
จึงหลงรมย์คมคำฉ่ำสราญ
วาดวิมานผ่านฟ้าวิวาห์ทอง

จนเลยล่วงห้วงกาลที่หวานหอม
คำหว่านล้อมกล่อมขวัญก็พลันหมอง
เผยคู่แท้แลหาน้ำตานอง
อกกลัดหนองมองเห็นความเป็นไป

พอเถิดพอ..ขอจงโปรดสงสาร
ปลดบ่วงมารผลาญพร่าเคยสาไถย
เก็บถ้อยรักถ้อยลวงจากห้วงใจ
ตัดเยื่อใยให้หมด..อย่าจดจำ

[รัตนาวดี]

.....ถึงที่รัก ของใคร ก็ไม่รู้
คอยตามดู หัวใจ ใคร่แอบช้ำ
เพราะหลงใหล ในถ้อย เคยร้อยคำ
ให้จดจำ ทำจิต ครวญคิดคอย.....

.....เธอหายไป ความหวาน เกินนานจืด
ไยถึงยืด เวลา ให้พาหงอย
คงโชคดี มีสุข เราทุกข์พลอย
ใจก็น้อย คอยล้า ระอารอ.....

.....ส่งสัญญาน ขานหน่อย จะคอยรับ
หรือมาปรับ ชีวี ที่กลอนหนอ
ส่งความฝัน วันใหม่ ด้วยใจพอ
จะเคียงขอ คู่ใคร ไม่ว่าเลย.....

รัตนาวดี

[บูรพาท่าพระจันทร์]

แว่วเจรียงเสียงใจจากไพรสณฑ์
ประดุจมนต์วนเวียนเพียรเฉลย
วอนใครหนึ่งพึงรู้เป็นคู่เชย
ร่วมเขนยเคยฝันเมื่อวันวาน

ในบางคราวร้าวรอนบทกลอนรัก
เขาทอถักทักทายหมายประสาน
จึงหลงรมย์คมคำฉ่ำสราญ
วาดวิมานผ่านฟ้าวิวาห์ทอง

จนเลยล่วงห้วงกาลที่หวานหอม
คำหว่านล้อมกล่อมขวัญก็พลันหมอง
เผยคู่แท้แลหาน้ำตานอง
อกกลัดหนองมองเห็นความเป็นไป

พอเถิดพอ..ขอจงโปรดสงสาร
ปลดบ่วงมารผลาญพร่าเคยสาไถย
เก็บถ้อยรักถ้อยลวงจากห้วงใจ
ตัดเยื่อใยให้หมด..อย่าจดจำ

ฤๅความหวานซ่านซ่ากลับปร่าขม
ฟังคารมตรมครวญของนวลขำ
โอ้น้องน้อยละห้อยจิตต์พิษระกำ
ด้วยรักช้ำย้ำวิญญาณ์ให้อาดูร

จะรู้ไหมใครกันคนนั้นรัก
ยากหาญหักผลักไสอาลัยสูญ
เพราะรักนั้นล้ำเลิศควรเทิดทูน
ด้วยจำรูญพูนพิพัฒน์วัฒนา

ควรคะนึงถึงวันสัมพันธ์ชื่น
เคยระรื่นคืนจำเรียงเคียงเชษฐา
เฝ้าถนอมกล่อมดวงจิตต์สู่นิทรา
หลายทิวาราตรี...ฤดีเอย

ฤๅตัดขาด...สวาทสิ้นแม้กลิ่นรส
ฤๅตัดหมด...จดจำเคยพร่ำเผย
ฤๅตัดซึ้ง...คะนึงหน่ายเคยก่ายเกย
ฤๅตัดเลย...เชยสัมผัสที่รัดรึง.../


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[ปรางทิพย์]

ตัดสวาท..ทาสแท้ยังแลหา
อักษราปรากฏพจน์คิดถึง
ด้วยสัมผัสชัดถ้อยรอยรำพึง
นวลสุดซึ้งตรึงจิตลิขิตกานท์

มิอาจตู่รู้ตัวเคยมัวหมอง
แอบเมียงมองลองปรับถ้อยขับขาน
ดุจสำเนียกเพรียกหาทิวาวาร
จากดวงมานลาญแหลก..เมื่อแรกเชย

ใช่ลืมหมด..รสรักตระหนักจิต
รอยจุมพิตติดปราง..ต้องวางเฉย
กลัวแสนกลัว..หัวใจคนไกลเปรย
เปรียบจำเลยเย้ยหยัน..เพียงฝันลวง

[เนิน จำราย]

ทุกกาลเวลา

     กำดัดกำซาบซ่าน     วะวาบหวานสุดเฉลย

สนิทชิดทรามเชย         ร่วมถักถ้อยใจร้อยใจ

     เก่ากาลรักหวานชื่น   ระเริงรื่นสุขสดใส

อยู่ใกล้หรือห่างไกล   ยังห่วงใยตลอดกาล


อ่อนนุ่มลุ่มลึกยิ่งนัก

หอมรักรวยรินรสหวาน

น้ำผึ้งเดือนห้ามิปาน

เก่ากาลเวลาล่วงเลย

นานเนิ่นเกินจำกำหนด

ย้อยหยดหยาดเยิ้มเจ้าเอ๋ย

จำปีจำปารำเพย

เปรียบเปรยมิได้ใดใด


เนิน จำราย

[สะเลเต]

คงสายเกินเดินกลับนับหนึ่งอีก
หัวใจซีกซ้ายฉันหยุดหวั่นไหว
เริ่มชาชินช้ำชอกถูกหลอกใช้
มองตาเธอที่ไร...สิ้นไร้ทาง

เคยฝันหวานนานเนิ่นเดินเคียงคู่
โดยไม่รู้รักเราเขาทิ้งขว้าง
รักเปลี่ยนแปลงแปรผันสัมพันธ์จาง
ถูกเมินหมางมองออก..นอกสายตา

---สะเลเต---

[ไผ่เดียวดาย]

พูดลำพัง ในสายลม ที่ห่มฟ้า
ถ้อยวาจา ของหัวใจ เฝ้าใฝ่ฝัน
โปรดเถอะนะ ฉันวอนสา ต่อหน้ากัน
พัดใจฉัน ฝากบอกเล่า ให้เขาฟัง

ฉันรู้แล้ว ว่าคนไหน ที่ใจรัก
ไออุ่นตัก ไหนอบอุ่น ละมุนฝัง
รู้ว่าสาย เลือกคนผิด เธอคิดชัง
ฉันเลยนั่ง อยู่ตรงนี้ ไม่มีใคร

ภาพครั้งหลัง ความทรงจำ เคยทำสร้าง
จำได้บ้าง หรือเปล่าเธอ เคยเพ้อไหม
ฉันไม่รู้ ว่าตอนนี้ เธอมีใคร
ที่มาใช้ หัวใจร่วม มาสวมแทน

รับได้ไหม คำขอโทษ ได้โปรดนะ
อย่าหนีผละ เมินหัวใจ  ไปไกลแสน
ให้อภัย นะยุพิน อย่าหมิ่นแคลน
คำว่าแฟน แม้ไม่คืน ไม่ฝืนเธอ

หากความรัก ยังฟังอยู่ โปรดรู้ไว้
ทั้งหัวใจ คนใจพัง ที่พลั้งเผลอ
ร้อยคำพูด ว่ารักมาก บอกฝากเธอ
จากคนเซ่อ รักไม่จริง ที่ทิ้งกัน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ตัดสวาท..ทาสแท้ยังแลหา
อักษราปรากฏพจน์คิดถึง
ด้วยสัมผัสชัดถ้อยรอยรำพึง
นวลสุดซึ้งตรึงจิตลิขิตกานท์

มิอาจตู่รู้ตัวเคยมัวหมอง
แอบเมียงมองลองปรับถ้อยขับขาน
ดุจสำเนียกเพรียกหาทิวาวาร
จากดวงมานลาญแหลก..เมื่อแรกเชย

ใช่ลืมหมด..รสรักตระหนักจิต
รอยจุมพิตติดปราง..ต้องวางเฉย
กลัวแสนกลัว..หัวใจคนไกลเปรย
เปรียบจำเลยเย้ยหยัน..เพียงฝันลวง

แว่วลมครวญชวนรำพึงคิดถึงนุช
ให้เศร้าสุดโศกซึ้งคะนึงหวง
โอ้เวรกรรมซ้ำซัดวิบัติทวง
จึงต้องบ่วงห่วงสมรถอนอาลัย

จะรู้ไหมใครพร่ำคร่ำครวญหา
ด้วยเหว่ว้าอารมณ์ระทมไฉน
ใคร่ฝากสาส์นผ่านลมว่าตรมใจ
ขอฤทัยใคร่เป็นยารักษาจินต์

จะเพียรขอรอสาส์นนานแค่ไหน
จะเพียรขอรอไปใฝ่ถวิล
จะเพียรขอรอท่าเป็นอาจิณ
จะเพียรขอรอยุพิน..ตราบสิ้นลม


 
บูรพาท่าพระจันทร์

[ปู่ริน]

คงสายเกินเดินกลับนับหนึ่งอีก
หัวใจซีกซ้ายฉันหยุดหวั่นไหว
เริ่มชาชินช้ำชอกถูกหลอกใช้
มองตาเธอที่ไร...สิ้นไร้ทาง

เคยฝันหวานนานเนิ่นเดินเคียงคู่
โดยไม่รู้รักเราเขาทิ้งขว้าง
รักเปลี่ยนแปลงแปรผันสัมพันธ์จาง
ถูกเมินหมางมองออก..นอกสายตา

---สะเลเต---

ความรักพี่นี้ช้ำระำกำำทรวง
ให้หวงห่วงดวงฤทัยใฝ่ฝันหา
หวังเพียงหนึ่งเมื่อถึงวันนะขวัญตา
หวังจะพานวลละอองงามผ่องพรรณ

จะบินไปให้ไกลโพ้นสู่โลกกว้าง
ไม่มีใครขัดขวางให้ถึงฝัน
หากความรักฟังอยู่เคยคู่กัน
สายสัมพันธ์ความรักแท้อย่าแพ้เงิน

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๒ มี.ค. ๕๕

                                             

[สะเลเต]

ความรักพี่นี้ช้ำระำกำำทรวง
ให้หวงห่วงดวงฤทัยใฝ่ฝันหา
หวังเพียงหนึ่งเมื่อถึงวันนะขวัญตา
หวังจะพานวลละอองงามผ่องพรรณ

จะบินไปให้ไกลโพ้นสู่โลกกว้าง
ไม่มีใครขัดขวางให้ถึงฝัน
หากความรักฟังอยู่เคยคู่กัน
สายสัมพันธ์ความรักแท้อย่าแพ้เงิน

                        ริน ดอนบูรพา
                            ๒ มี.ค. ๕๕

                                             

จะเฝ้าคอยคืนวันฝันเคียงใกล้
หากพี่รักปักใจไช่ผิวเผิน
เว้นที่ยืนเคียงข้างร่วมทางเดิน
แค่สายตาอย่าเมิน...ซึ้งเกินซึ้ง

หากความรักฟังอยู่โปรดรู้ว่า
ทุกเวลานาที..มีคนหนึ่ง
ทุ่มเทรักสมัครใจใฝ่คะนึง
แอบคิดถึงทุกยาม...สามเวลา

บางครั้งแอบย่องไปห้องใจพี่
ยามราตรีที่เหงาเฝ้าเรียกหา
ได้ร่วมเรียงเคียงชิดยามนิทรา
เพียงสบตา...คราฝันเท่านั้นพอ
 
---สะเลเต---

[yaguza]

ยังครึ่งหลับ ครึ่งตื่น ในคืนเปลี่ยว
นอนคนเดียว เหลียวไป ใครเล่าหนอ
แอบย่องเบา เรานี้ หรี่ตารอ
ควักสิบเอ็ด มอมอ เตรียมจ่อยิง

ลูกผู้ชาย ชาตรี ไม่มีหงอ
มาล้วงคอ งูเห่า เดี๋ยวเป่ากลิ้ง
ลืมตัวไป ไม่ได้นุ่ง กุงเกงลิง
ซวยจริงจริง มาย่องเบา ตอนเราเปลือย


 
.....ยากูซ่า......

[Prapacarn ❀]

สะเดาะกลอนตอนดึกนึกกระหยิ่ม
จะได้ชิมหัวใจคุณชายเปื่อย
เห็นคารมคมหรูดูฟุ่มเฟือย
อ่อยอยู่เรื่อยสาวสาวเขารู้ดี

นังโจรสาวย่องดอดถอดสลัก
แหม..มืดนักมองไม่เห็นใจเต้นถี่
ลงเข่าคลานควานหา...พั่บผ่าซี
เจอปืนพี่ขึ้นลำรอ...เตรียมจ่อยิง

จะกระถดหดถอย..หนอย !! ถูกจับ
พี่คว้าหมับตรงหู หนูร้องหงิง
โจรเสียทีครางออดถอดน้องลิง
แล้วออกวิ่งฝุ่นตลบ..จบตำนาน

นังโจรหง่าว

ถ้าแซมล่วงเกินความละมุนละไมในหัวใจของท่านใด  แซมขออภัยนะคะ ..
กับทั้งแซมต้องขออภัยท่านเจ้าของกระทู้..กลอนของท่านอ่อนหวาน งดงาม...
แซมหวังว่า ท่านจะไม่ขุ่นเคืองกลอนแก้ง่วงของแซม... 

[sunthornvit]

นึกว่าใคร  ย่องหา  ราตรีก่อน
ถอดผ้าผ่อน  ลิงไม่ซัก  เป็นหลักฐาน
นั่งสงสัย  ตรึกตรอง  นานสองนาน
จิตฟุ้งซ่าน  อ่อนไหว  หลับไม่ลง

ที่แท้แซม  แสนซน  คนน่ารัก
ฝากให้ซัก  ก็ไม่บอก  หยอกให้หลง
แต่พี่ขอ  เอ่ยความ  บอกตามตรง
กลิ่นอนงค์  ที่ติดมา  ปลาร้าอาย

(ขออภัยน้องแซม บังอัญพี่จมูกไวครับ หึๆๆๆ)

สุนทรวิทย์

[Prapacarn ❀]

เอาคืนมาเดี๋ยวนี้..นะพี่วิทย์
ตัวนิดนิดนั่นน่ะจะไปขาย
หนุ่มญี่ปุ่นสั่งมา..ห้าหกราย
ทำรายได้เหลือเฟือ ไม่เชื่อลอง

ผ้าลูกไม้ซีทรูดูแสนหวาน
หอมซาบซ่านซึ้งใจไม่มีสอง
จะปล้าร้า..ปล่าเจ่า เขาก็จอง
ส่งคืนน้อง โดยด่วน..เดี๋ยวชวนตี

แซมค่ะ

ทั้งหมวก ทั้งถุงมือ คืนมาให้หมดนะคะ...

[สะเลเต]

ยังครึ่งหลับ ครึ่งตื่น ในคืนเปลี่ยว
นอนคนเดียว เหลียวไป ใครเล่าหนอ
แอบย่องเบา เรานี้ หรี่ตารอ
ควักสิบเอ็ด มอมอ เตรียมจ่อยิง

ลูกผู้ชาย ชาตรี ไม่มีหงอ
มาล้วงคอ งูเห่า เดี๋ยวเป่ากลิ้ง
ลืมตัวไป ไม่ได้นุ่ง กุงเกงลิง
ซวยจริงจริง มาย่องเบา ตอนเราเปลือย
 
.....ยากูซ่า......

ใส่ชุดบ้าอะไรใช่ออกรบ
ไม่เคยพบต้องเผ่นเห็นแล้วเหนื่อย
พกปืนด้วยขอลี้พวกชีเปลือย
ลงสระเอือยต่อยาก...อยากจะชก

หากหยิบมีดมาด้วยพี่ซวยแน่
สับสิบแผลที่ทำให้ใจตระหนก
คนอะไรกรนดังยังลามก
โบกให้ตกตึกแถว..เห็นแล้วยัวะ
 
---สะเลเต---

[yaguza]

 

ผ้าลูกไม้ซีทรูดูแสนหวาน
หอมซาบซ่านซึ้งใจไม่มีสอง
จะปล้าร้า..ปล่าเจ่า เขาก็จอง
ส่งคืนน้อง โดยด่วน..เดี๋ยวชวนตี

แซมค่ะ

จะส่งคืน โฉมยงค์ คงไม่ไหว
เพราะฉันใส่ ซะช้ำ ดำปิ๊ดปี๋
ชุดสตรี สีสวย เสียด้วยซี
ไม่เคยมี กับเขา เราอยากลอง

ผ้าลูกไม้ ซีทรู ที่หรูหรา
ยากูซ่า สวมใส่ ไม่เป็นสอง
ส่องกระจก เอียงอาย ชะม้ายมอง
ไม่มีหมอง สวยเฉิด เริ่ดสะแมนแตน


 

.....ยากูซ่า......