| 29 มีนาคม 2012, 11:53:PM |
|
ปู่ริน
|
 |
« ตอบ #20 เมื่อ: 29 มีนาคม 2012, 11:53:PM » |
 ชุมชน
|
สังคมหนึ่งพึงหมายคล้ายหนึ่งบ้าน
มีลูกหลานคือประชาผู้อาศัย
ผิดถูกวอนอ้อนขอรออภัย
ผู้เป็นใหญ่ในบ้านต้องทานทวน
มีสังคมอบอุ่นพวกคุณสร้าง
เมื่อสังคมอับปางอย่าห่างหวน
ทุกชีวิตผลิตผลบนชื่นชวน
จึงสมควรซักล้างอย่างเท่าเทียม
"บ้านริมโขง" ผลประโยชน์ ตัดสิน ผิดหรือถูก
มาพันธ์ผูก สังคมไทย ให้โหดเหี้ยม
คนจนมัก ทำสิ่งใด ต้องตระเตรียม
คนรวย มักดีเยี่ยม ในสังคม
สังคมไทย เหลวแหลก แปลกจริงนัก
มีแบ่งพรรค เล่นพวกตน ให้ขื่นขม
ทำสิ่งใด ใครพ่ายแพ้ อาจล่มจม
เพราะสังคม เอาเปรียบ จนวุ่นวาย
ใครทำผิด ใครผิด คิดให้ได้
หากคนไทย ไม่จดจำ ทำเสียหาย
เที่ยวก่อกวน ขว้างปา มุ่งทำลาย
ผลสุดท้าย อาจสูญสิ้น แผ่นดินไทย...
ริน ดอนบูรพา
๒๙ มี.ค. ๕๕  รู้ถูก ผิด ชั่ว ดี ยอมรับกันหน่อย ...รู้จักขอโทษ.. |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, สมนึก นพ, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, D, sunthornvit, สะเลเต, พี.พูนสุข, บูรพาท่าพระจันทร์, ...สียะตรา.., รพีกาญจน์, สุนันยา, อริญชย์, ..กุสุมา.., ดุลย์ ละมุน, Thammada, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 มีนาคม 2012, 02:55:AM |
|
สมนึก นพ
|
|
« ตอบ #21 เมื่อ: 30 มีนาคม 2012, 02:55:AM » |
ชุมชน
|
หนูเป็นสาว แล้วนะ จะบอกให้
งามไฉไล สมสมัย วัยสิบห้า
ชอบเที่ยวเธค เที่ยวผับ นั่งคลับ,บาร์
เรื่องเหล้า,ยา แคล่วคล่อง มิรองใคร
อยากไปไหน ใกล้,ไกล แม่ไม่ว่า
เสียเวลา ทักท้วง ห่วงเล่นไพ่
พ่อบอกแสน อิดหนา ระอาใจ
ทำอะไร ก็เชิญ เกินเหลียวแล
มีชายจีบ มากมาย ไม่ซ้ำหน้า
ขันอาสา โอบอุ้ม ทั้งหนุ่ม,แก่
ชาวบ้านแอบ นินทา สาระแน
คอยตอแย ประณาม หยามเหยียดกัน
หนูคบใคร ควงใคร ใช่หนักหัว
ถึงขายตัว เหลือขอ ก็ช่างฉัน
หวังสนุก สุขใจ ไปวันวัน
อย่าขยัน สำรวจ อวดท้วงติง
ถ้าผับ,บาร์ ไม่ดี ไยมีทั่ว
ใครกันมั่ว กามา ค้าเด็กหญิง
ใครกอบโกย ประโยชน์ โฉดตัวจริง
ใครที่นิ่ง ปล่อยปละ แกล้งละเลย
ผู้ใหญ่มิ ใช่หรือ คือต้นเหตุ
สร้างกิเลส ครอบงำ ทำเปิดเผย
มุ่งมอมเมา เยาวชน จนคุ้นเคย
เพื่อสังเวย โมหันธ์ อันมืดมน
ตราบสังคม ยังเป็น เช่นนี้อยู่
คิดสอนหนู อย่างไร คงไร้ผล
เมื่อผู้ใหญ่ ขาดสำนึก รู้สึกตน
จะพร่ำบ่น ทิ่มตำ เด็กทำไม?
สุนทรวิทย์
ความหลากหลายสังคมผสมอยู่
จึงมีผู้วาดฝันคิดการใหญ่
สินค้าที่โดดเด่นเน้นกำไร
คงไม่ไกลเกินพ้นวนกาเม
ผู้ใจแตกแลกตัวมั่วชีวิต
เพียงความคิดขอฉันนั้นเด่นเท่
ร่วมมั่วสุมสังสรรค์วันฮาเฮ
หว่านเสน่ห์หลากหลายเพื่อชายชม
จะโทษใครไหนเล่าเจ้าต้นเหตุ
เพราะขอบเขตที่วางอ้างเหมาะสม
เพียงสนุกคลุกเคล้าเข้าอารมณ์
มักตรอมตรมบั้นปลายเมื่อสายแล้ว
ทางสองแพร่งแจ้งอยู่ให้หนูก้าว
เส้นทางยาวเท่ากันชั้นทิวแถว
แสงสว่างสวยเด่นเห็นวาวแวว
คือใช่แล้วเส้นทางธรรมค้ำจุนใจ
ส่วนอีกทางมืดมิดติดนรก
ยังวนวกมุ่งมั่นขอผ่านได้
ตัวอย่างมีออกเด่นเป็นเช่นไร
จะโทษใคร ทางนั้น นั่นเลือกเอง.
นพ
30 มี.ค.55
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, D, sunthornvit, สะเลเต, พี.พูนสุข, บูรพาท่าพระจันทร์, ...สียะตรา.., รพีกาญจน์, สุนันยา, อริญชย์, ..กุสุมา.., ดุลย์ ละมุน, Thammada, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 มีนาคม 2012, 03:56:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #22 เมื่อ: 30 มีนาคม 2012, 03:56:AM » |
ชุมชน
|
   อย่าไปโทษคนไหนว่าใครผิด
เรามาช่วยกันคิดด้วยจิตเพ่ง
อย่าให้ลูกหลานเราต้องวังเวง
ให้กลัวเกรงความชั่วอย่ามัวเมา
ให้ครอบครัวอบอุ่นกรุ่นกลิ่นรัก
ให้รู้จักเล่าเรียนเขียนอ่านเข้า
ให้ความรู้คู่ความดีดั่งมีเงา
ให้ลูกเต้าเหล่าหลานมีงานทำ
อีกคุณครูดูแลคอยแก้ไข
เอาใจใส่พวกเขาทุกคราวคร่ำ
ชี้ถูก,ผิด,ชั่ว,ดี,ที่ควรจำ
คอยแนะนำ,ตักเตือน,ยามเชือนแช
ทั้งผู้ใหญ่ในสังคมอยู่เคียงข้าง
เป็นแบบอย่างดีงามช่วยตามแก้
ด้วยเมตตา,สงสาร,ผ่านดูแล
คอยเทคแคร์เยาวชนบนเส้นทาง
ใครจะผิดช่างเขาเราอย่าผิด
คอยสะกิดเตือนใจให้กระจ่าง
เอาความรัก,เมตตา,นั้นมาวาง
เดินสายกลางกลมเกลียว เดี๋ยวดีเอง
“ไพร พนาวัลย์” |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สมนึก นพ, รัตนาวดี, บ้านริมโขง, panthong.kh, รพีกาญจน์, sunthornvit, สะเลเต, พี.พูนสุข, บูรพาท่าพระจันทร์, ...สียะตรา.., สุนันยา, อริญชย์, ..กุสุมา.., D, ดุลย์ ละมุน, Thammada, ลมหนาว
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 มีนาคม 2012, 10:23:AM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #23 เมื่อ: 30 มีนาคม 2012, 10:23:AM » |
ชุมชน
|
เมื่อเกิดเรื่องเคืองขามมาถามตอบ
ไม่คิดชอบป้องกันก่อนนั้นหนา
มองที่ปลายคล้ายเห็นเป็นธรรมดา
เกิดเรื่องมาจึงตระหนกยกพิไร
มีหรืออ้าง วางตนเป็นคนผิด
มีหรืออ้าง วางสิทธิ์หยุดคิดใฝ่
มีหรืออ้าง อย่างยอมพร้อมพอใจ
มีหรืออ้าง ทางไหนให้สังคม
มันก็ผิดด้วยกันทั้งนั้นแหละ
อย่าไปแกะแคะเกาเฝ้าขื่นขม
ด้วยเราเริ่มเติมเกาะเพาะนิยม
นำมาถมชมชื่นยื่นมือรับ
ไม่เลือกกรองมองลึกตรึกตรองค่า
ยั่วยวนตาพาเสริมเพิ่มสดับ
ระเริงรสซดหวานมานานนับ
พอล้มพับด้วยพิษผิดโทษใคร
สังคมหนึ่งพึงหมายคล้ายหนึ่งบ้าน
มีลูกหลานคือประชาผู้อาศัย
ผิดถูกวอนอ้อนขอรออภัย
ผู้เป็นใหญ่ในบ้านต้องทานทวน
มีสังคมอบอุ่นพวกคุณสร้าง
เมื่อสังคมอับปางอย่าห่างหวน
ทุกชีวิตผลิตผลบนชื่นชวน
จึงสมควรซักล้างอย่างเท่าเทียม
"บ้านริมโขง" สะท้อนปม ปัญหา อันน่าห่วง
เด็กติดบ่วง เสน่ห์ เจือเล่ห์เหลี่ยม
ทรนง หลงใหล จิตไหม้เกรียม
การมิเจียม ตัวตน ปลื้มมลทิน
สังคมเซ ถลา ถึงคราเสื่อม
ผู้คนเอื้อม ไขว่คว้า อย่างบ้าบิ่น
เสพความสุข เกินการ ผลาญชีวิน
จมในกลิ่น คาวกาม คล้อยตามกัน
ค่านิยม ยุคใหม่ ชักใยทั่ว
หลายครอบครัว ปั้นปึ่ง ถึงคับขัน
บ้างแตกแยก สาหัส ตัดสัมพันธ์
ถูกโมหันธ์ ครอบงำ ให้จำนน
ถามว่าเด็ก ผู้ใหญ่ ใครกันผิด
เมื่อครุ่นคิด พิจารณา ประดาผล
หลายครอบครัว เกิดจาก ความยากจน
ส่วนบางคน มีมาก ยังอยากมี
ต่างขัดสน เวลา ตรวจตราลูก
ความพันผูก เสถียร เปลี่ยนริบหรี่
การเลยเถิด เพลิดเพลิน เกินพอดี
ดลวิถี ชีวิต ผิดเพี้ยนไป
สุนทรวิทย์
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บูรพาท่าพระจันทร์, ...สียะตรา.., รพีกาญจน์, สุนันยา, บ้านริมโขง, อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, ..กุสุมา.., D, ดุลย์ ละมุน, Thammada, สมนึก นพ, ลมหนาว, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 มีนาคม 2012, 11:18:AM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #24 เมื่อ: 30 มีนาคม 2012, 11:18:AM » |
ชุมชน
|
ความหลากหลายสังคมผสมอยู่
จึงมีผู้วาดฝันคิดการใหญ่
สินค้าที่โดดเด่นเน้นกำไร
คงไม่ไกลเกินพ้นวนกาเม
ผู้ใจแตกแลกตัวมั่วชีวิต
เพียงความคิดขอฉันนั้นเด่นเท่
ร่วมมั่วสุมสังสรรค์วันฮาเฮ
หว่านเสน่ห์หลากหลายเพื่อชายชม
จะโทษใครไหนเล่าเจ้าต้นเหตุ
เพราะขอบเขตที่วางอ้างเหมาะสม
เพียงสนุกคลุกเคล้าเข้าอารมณ์
มักตรอมตรมบั้นปลายเมื่อสายแล้ว
ทางสองแพร่งแจ้งอยู่ให้หนูก้าว
เส้นทางยาวเท่ากันชั้นทิวแถว
แสงสว่างสวยเด่นเห็นวาวแวว
คือใช่แล้วเส้นทางธรรมค้ำจุนใจ
ส่วนอีกทางมืดมิดติดนรก
ยังวนวกมุ่งมั่นขอผ่านได้
ตัวอย่างมีออกเด่นเป็นเช่นไร
จะโทษใคร ทางนั้น นั่นเลือกเอง.
นพ
30 มี.ค.55
[/quote] ยุควัตถุ ครอบงำ นำชีวิต
ธุรกิจ ผูกมัด ให้ครัดเคร่ง
สารพัน ปัญหา น่ากริ่งเกรง
การข่มเหง ประดัง ทั่วสังคม
ผู้เข้มแข็ง ยโส ฉวยโอกาส
ใครด้อยขาด สินทรัพย์ ถูกทับถม
น้ำใจคน เหือดหาย ตามสายลม
หันชื่นชม มลทิน กลิ่นเงินตรา
การเอารัด เอาเปรียบ เหยียบผู้อื่น
เห็นดาษดื่น หญิงวัย ไร้เดียงสา
ตกเป็นเหยื่อ พลีกาย ขายกามา
คือปัญหา หมักหมม อมพะนำ
สุนทรวิทย์
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ...สียะตรา.., รพีกาญจน์, สุนันยา, บ้านริมโขง, อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, ..กุสุมา.., D, ดุลย์ ละมุน, บูรพาท่าพระจันทร์, Thammada, ยามพระอาทิตย์อัสดง, สมนึก นพ, ลมหนาว, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 มีนาคม 2012, 12:24:PM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #25 เมื่อ: 30 มีนาคม 2012, 12:24:PM » |
ชุมชน
|
อย่าไปโทษคนไหนว่าใครผิด
เรามาช่วยกันคิดด้วยจิตเพ่ง
อย่าให้ลูกหลานเราต้องวังเวง
ให้กลัวเกรงความชั่วอย่ามัวเมา
ให้ครอบครัวอบอุ่นกรุ่นกลิ่นรัก
ให้รู้จักเล่าเรียนเขียนอ่านเข้า
ให้ความรู้คู่ความดีดั่งมีเงา
ให้ลูกเต้าเหล่าหลานมีงานทำ
อีกคุณครูดูแลคอยแก้ไข
เอาใจใส่พวกเขาทุกคราวคร่ำ
ชี้ถูก,ผิด,ชั่ว,ดี,ที่ควรจำ
คอยแนะนำ,ตักเตือน,ยามเชือนแช
ทั้งผู้ใหญ่ในสังคมอยู่เคียงข้าง
เป็นแบบอย่างดีงามช่วยตามแก้
ด้วยเมตตา,สงสาร,ผ่านดูแล
คอยเทคแคร์เยาวชนบนเส้นทาง
ใครจะผิดช่างเขาเราอย่าผิด
คอยสะกิดเตือนใจให้กระจ่าง
เอาความรัก,เมตตา,นั้นมาวาง
เดินสายกลางกลมเกลียว เดี๋ยวดีเอง
“ไพร พนาวัลย์” เด็ก,ผู้ใหญ่ นำพา ต่อหน้าที่
คงมิมี เรื่องราว ข่าวโฉงเฉง
ต่างแยกแยะ ผ่อนปรน เตือนตนเอง
เรื่องหนักจัก เบาเหวง โหรงเหรงลง
สังคมดี ครอบครัวดี ต่างมีสุข
คือเอกอุค สัมมา อานิสงส์
ตามวิถี พิสุทธิ์ พุทธองค์
ทั้งดำรง จริย ประเพณี
เพียงปรับใจ ปรับตน ผ่อนปรนบ้าง
ต่างคนต่าง หนักแน่น แม่นอีหลี
ผู้ใหญ่,เด็ก ผูกพัน หันถ้อยที
ทุกสิ่งดี ครันครบ สงบพลัน
สุนทรวิทย์
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, บ้านริมโขง, อริญชย์, รพีกาญจน์, ไพร พนาวัลย์, ..กุสุมา.., D, ดุลย์ ละมุน, บูรพาท่าพระจันทร์, Thammada, ลมหนาว, panthong.kh, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 มีนาคม 2012, 12:49:PM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #26 เมื่อ: 30 มีนาคม 2012, 12:49:PM » |
ชุมชน
|
[/quote] ผลประโยชน์ ตัดสิน ผิดหรือถูก
มาพันธ์ผูก สังคมไทย ให้โหดเหี้ยม
คนจนมัก ทำสิ่งใด ต้องตระเตรียม
คนรวย มักดีเยี่ยม ในสังคม
สังคมไทย เหลวแหลก แปลกจริงนัก
มีแบ่งพรรค เล่นพวกตน ให้ขื่นขม
ทำสิ่งใด ใครพ่ายแพ้ อาจล่มจม
เพราะสังคม เอาเปรียบ จนวุ่นวาย
ใครทำผิด ใครผิด คิดให้ได้
หากคนไทย ไม่จดจำ ทำเสียหาย
เที่ยวก่อกวน ขว้างปา มุ่งทำลาย
ผลสุดท้าย อาจสูญสิ้น แผ่นดินไทย...
ริน ดอนบูรพา
๒๙ มี.ค. ๕๕ รู้ถูก ผิด ชั่ว ดี ยอมรับกันหน่อย ...รู้จักขอโทษ.. [/quote] ผลประโยชน์ ทำคน ให้จนตรอก
คนกลับกลอก หลายแหล่ เอาแต่ได้
ต่างขี้ตืด ฝืดเคือง เรื่องน้ำใจ
หันกราบไหว้ บูชา ที่อาภรณ์
เขาตักตวง กันได้ ไม่รู้จบ
สร้างระบบ โหดเหี้ยม ขึ้นเสี้ยมสอน
มุ่งชิงดี ชิงเด่น เน้นราญรอน
ความอาทร สูญหาย ไปนานแล้ว
สุนทรวิทย์
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, รพีกาญจน์, ไพร พนาวัลย์, ..กุสุมา.., D, ดุลย์ ละมุน, บูรพาท่าพระจันทร์, Thammada, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ลมหนาว, panthong.kh, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 มีนาคม 2012, 01:59:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
|
« ตอบ #27 เมื่อ: 30 มีนาคม 2012, 01:59:PM » |
ชุมชน
|
......................................
มันเป็นเรื่อง เกี่ยวข้อง น้องท้องโต
แซมค่ะ
เรื่องการเรียน เพี้ยนหนัก เพราะหลักสูตร
ร่างตาม-ูด นักการเมือง คุยเขื่องโข
เดินขาลีบ หนีบแข้ง หัวแตงโม
ในกลวงโบ๋ โพรงกระดูก ไร้มูกมัน
วิชาการ วิชาเกิน เดินในห้อง
อ้าปากท่อง โครงงาน สานความฝัน
ว่าเด็กไทย ได้เปรียบ เทียบเทียมทัน
อาจเหนือชั้น เด็กขาว ต่างด้าวแดน
จึงเลือกเฟ้น เน้นจุด แค่พุทธิ
ทิ้งจริยะ ละเอือม ดีเสื่อมถอย
หลงเสพสื่อ ถือแฟชั่น ชั้นเลิศลอย
ที่เขาอ่อย โก้เก๋ เล่ห์ซาตาน
ความผิดถูก ผูกกับ สรรพสินค้า
การศึกษา ค่านิยม ชมสถานฯ
กำหนดสิทธิ์ เสรี นารีบาล
เท่าชายชาญ เปิดเปิง เริงเสียคน
โทษด่าทอ พ่อแม่ ไม่แลลูก
ให้ครูปลูก ฝากฝัง คอยหวังผล
มัวทำงาน ควานเงินตรา สาละวน
บ้างทุรน จ่อมจม งมอบาย
รอเทวา มาดู ยกภูเขา
หรือตัวเรา ตัดรอน ก่อนจะสาย
สร้างสิ่งห้อม ล้อมตน พ้นวอดวาย
" ถึงต้นร้าย ปลายดี ย่ิอมมีคุณ "
รพีกาญจน์ 59 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ..กุสุมา.., ไพร พนาวัลย์, sunthornvit, D, ดุลย์ ละมุน, บูรพาท่าพระจันทร์, Thammada, ยามพระอาทิตย์อัสดง, Prapacarn ❀, ลมหนาว, panthong.kh, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 30 มีนาคม 2012, 03:25:PM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #28 เมื่อ: 30 มีนาคม 2012, 03:25:PM » |
ชุมชน
|
ครูประหนึ่ง พ่อแม่ ผู้แลเหลียว
คอยคลายเกลียว เยียวยา ความว้าวุ่น
อุตสาหะ กรุยทาง อย่างละมุน
ทนยืดหยุ่น เคี่ยวเข็ญ มิเว้นวัน
ศิษย์ได้ดี ครูปลื้ม ลืมเหนื่อยเหน็ด
ศิษย์สำเร็จ เฟื่องฟู ครูสุขสันต์
ศิษย์เคารพ กตัญญู ครูตื้นตัน
ครูผูกพัน ห่วงศิษย์ เป็นนิตย์เนือง
สุนทรวิทย์ |
|
|
|
|
| 04 เมษายน 2012, 10:58:AM |
|
darkness_hero
|
|
« ตอบ #29 เมื่อ: 04 เมษายน 2012, 10:58:AM » |
ชุมชน
|
หวังให้เขาเป็นไปดังคำเราว่า
เรื่องนานาสอนสั่งไม่หวาดไหว
ห้ามเขาสูบบุหรี่อยู่ไวไว
ตัวนั้นไซร้ยังพ่นควันใครเล่าฟัง
|
ถ้าโลกนี้ไม่มีความมืด มนุษย์ย่อมไม่เห็นค่าของแสงสว่าง about.me | blog |
|
|
| 04 เมษายน 2012, 11:30:AM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #30 เมื่อ: 04 เมษายน 2012, 11:30:AM » |
ชุมชน
|
พ่อเมามาย เป็นนิตย์ แม่ติดไพ่
มิใส่ใจ ลูกลูก ลืมปลูกฝัง
แล้วโทษลูก ตำหนิ ว่ามิฟัง
ดันทุรัง เฉไฉ ไม่โทษตัว
สุนทรวิทย์ |
|
|
|
|
|
