ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

หนูเป็นสาว  แล้วนะ  จะบอกให้
งามไฉไล  สมสมัย  วัยสิบห้า
ชอบเที่ยวเธค  เที่ยวผับ  นั่งคลับ,บาร์
เรื่องเหล้า,ยา  แคล่วคล่อง  มิรองใคร
                     
อยากไปไหน  ใกล้,ไกล  แม่ไม่ว่า
เสียเวลา  ทักท้วง  ห่วงเล่นไพ่
พ่อบอกแสน  อิดหนา  ระอาใจ
ทำอะไร  ก็เชิญ  เกินเหลียวแล
            
มีชายจีบ  มากมาย  ไม่ซ้ำหน้า
ขันอาสา  โอบอุ้ม  ทั้งหนุ่ม,แก่
ชาวบ้านแอบ  นินทา  สาระแน
คอยตอแย  ประณาม  หยามเหยียดกัน
                     
หนูคบใคร  ควงใคร  ใช่หนักหัว
ถึงขายตัว  เหลือขอ  ก็ช่างฉัน
หวังสนุก  สุขใจ  ไปวันวัน
อย่าขยัน  สำรวจ  อวดท้วงติง
            
ถ้าผับ,บาร์  ไม่ดี  ไยมีทั่ว
ใครกันมั่ว  กามา  ค้าเด็กหญิง
ใครกอบโกย  ประโยชน์  โฉดตัวจริง
ใครที่นิ่ง  ปล่อยปละ  แกล้งละเลย
                     
ผู้ใหญ่มิ  ใช่หรือ  คือต้นเหตุ
สร้างกิเลส  ครอบงำ ทำเปิดเผย
มุ่งมอมเมา  เยาวชน  จนคุ้นเคย
เพื่อสังเวย  โมหันธ์  อันมืดมน
            
ตราบสังคม  ยังเป็น  เช่นนี้อยู่
คิดสอนหนู  อย่างไร  คงไร้ผล
เมื่อผู้ใหญ่  ขาดสำนึก  รู้สึกตน
จะพร่ำบ่น  ทิ่มตำ  เด็กทำไม?
                        
สุนทรวิทย์

[กามนิต]

เมื่อสังคมบ่มฟักความมักมาก
ไม่กระดากความดิบหยิบยื่นให้
เยาวชนปนเปหันเหไป
เยี่ยงผู้ใหญ่เลวเช่นที่เห็นทำ

คนผิดคือผู้ใหญ่-ใช่,มิใช่?
สอนอะไรหากเพ้อละเมอพร่ำ
บังคับเด็ก, ต้นฉบับกลับ La Yum
จึงต้องต่ำสามานย์ตามกันไป ฯ

กามนิต - ๒๙ มี.ค.๕๕
 

[panthong.kh]

หนูเป็นสาว  แล้วนะ  จะบอกให้
งามไฉไล  สมสมัย  วัยสิบห้า
ชอบเที่ยวเธค  เที่ยวผับ  นั่งคลับ,บาร์
เรื่องเหล้า,ยา  แคล่วคล่อง  มิรองใคร
                     
อยากไปไหน  ใกล้,ไกล  แม่ไม่ว่า
เสียเวลา  ทักท้วง  ห่วงเล่นไพ่
พ่อบอกแสน  อิดหนา  ระอาใจ
ทำอะไร  ก็เชิญ  เกินเหลียวแล
            
มีชายจีบ  มากมาย  ไม่ซ้ำหน้า
ขันอาสา  โอบอุ้ม  ทั้งหนุ่ม,แก่
ชาวบ้านแอบ  นินทา  สาระแน
คอยตอแย  ประณาม  หยามเหยียดกัน
                     
หนูคบใคร  ควงใคร  ใช่หนักหัว
ถึงขายตัว  เหลือขอ  ก็ช่างฉัน
หวังสนุก  สุขใจ  ไปวันวัน
อย่าขยัน  สำรวจ  อวดท้วงติง
            
ถ้าผับ,บาร์  ไม่ดี  ไยมีทั่ว
ใครกันมั่ว  กามา  ค้าเด็กหญิง
ใครกอบโกย  ประโยชน์  โฉดตัวจริง
ใครที่นิ่ง  ปล่อยปละ  แกล้งละเลย
                     
ผู้ใหญ่มิ  ใช่หรือ  คือต้นเหตุ
สร้างกิเลส  ครอบงำ ทำเปิดเผย
มุ่งมอมเมา  เยาวชน  จนคุ้นเคย
เพื่อสังเวย  โมหันธ์  อันมืดมน
            
ตราบสังคม  ยังเป็น  เช่นนี้อยู่
คิดสอนหนู  อย่างไร  คงไร้ผล
เมื่อผู้ใหญ่  ขาดสำนึก  รู้สึกตน
จะพร่ำบ่น  ทิ่มตำ  เด็กทำไม?
                        
สุนทรวิทย์

ไปเที่ยวท่อง ราตรี มิดีหรอก
จะขอบอก ขอเตือน เชือนไฉน
เงินหายาก จ่ายคล่อง แบบว่องไว
ขอแม่ไป บอกทำงาน บ้านเพื่อนนา

ตกกลางคืน ดึกดื่น ครื่นเครงนัก
พาเพื่อนรัก เที่ยวเตร่ เซถลา
สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า มั่วกามา
อเน็จอนาถ หนักหนา พาเศร้าใจ

กว่ารู้ตัว ก็สาย ไปเสียแล้ว
ไร้สิ้นแวว มีดมน ทนไม่ไหว
มารหัวขน เกิดขึ้น ขื่นฤทัย
อนาคต หมดสิ้นไป ในพริบตา
พันทอง

[sunthornvit]

เมื่อสังคมบ่มฟักความมักมาก
ไม่กระดากความดิบหยิบยื่นให้
เยาวชนปนเปหันเหไป
เยี่ยงผู้ใหญ่เลวเช่นที่เห็นทำ

คนผิดคือผู้ใหญ่-ใช่,มิใช่?
สอนอะไรหากเพ้อละเมอพร่ำ
บังคับเด็ก, ต้นฉบับกลับ La Yum
จึงต้องต่ำสามานย์ตามกันไป ฯ

กามนิต - ๒๙ มี.ค.๕๕
 

สังคมเสื่อม  โลกเสื่อม  ชนเหลื่อมล้ำ
จิตคนต่ำ  ชำรุด  สุดแก้ไข
หิววัตถุ  มลทิน  กลิ่นโภไคย
ความหลงใหล  ตกขอบ  แผ่ครอบงำ

มิรู้ผิด  รู้ชอบ  กอบแต่สุข
ห่วงสนุก  สุดลิ่ม  มิอิ่มหนำ
ขนบถูก  ลบหลู่  ปู้ยี่ปู้ยำ
มโนธรรม  คืออะไร  ต่างไม่รู้

สุนทรวิทย์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เด็กเปรียบไปใสซื่อคือผ้าขาว
สุกสกาวพราวเพริศบรรเจิดหรู
ให้ซาบซึ้งตรึงจิตต์ยามพิศดู
น่าเชิดชูชื่นชมภิรมย์ใจ

ครั้นนานเนาเงาบาปกำซาบซับ
ยิ่งนานนับจับซึ้งจึงหลงใหล
ขาดแบบอย่างสร้างสมบ่มหทัย
ด้วยมากไปไร้ค่าเห็นอาจิณ

อย่าผลักไสให้พ้นกมลชั่ว
คิดเพียงตัวผลักตนให้พ้นศีล
หนีรสธรรมซ้ำกมลไร้ยลยิน
สร้างมลทินจินต์รับอัปมงคล

เปรียบแม่ปูดูจำแล้วนำคิด
เดินเบี้ยวบิดผิดฉบับดูสับสน
เป็นผู้ใหญ่ไร้ค่าพาอับจน
เด็กต้องทนพิกลแท้แค่ลูกปู.../



 

บูรพาท่าพระจันทร์

[Prapacarn ❀]

เฝ้าแต่ดู หนังโป๊ โผล่ทุกช่อง
ไม่เรียกซ่อง แต่ว่าใช่ ใครเล่าปล่อย
ให้โอกาส,ตัดศีลธรรม,สอนสำออย
ทิงนองนอย จ้ำบ๊ะมั่ว กันทั่วเมือง  

ทั้งเกาะอก ขาสั้น นั่นไงพี่  
บอกน้องซิ ชอบใช่ไหม ใครฟ้าเหลือง
ทั้งโอเกะ..โคโยตี้  พี่ยอมเปลือง
มันเป็นเรื่อง เกี่ยวข้อง น้องท้องโต

น้องอายุ สิบสาม ว่างามเลิศ
สวยสะเดิด ปาร์ตี้ มีอักโข
เหล่า..พี่,ป้า,น้า,ลุง นั่งพุงโร    
น้องท้องโย้ เพราะใคร ที่ไหนทำ

มีใครสอน น้องไหม ให้สงวน  
ถนอมนวล รอรักแท้ แม่งามขำ
เห็นมีแต่ เจอทีไร ใคร่ลูบคลำ  
ชวนเล่นจ้ำจี้ไชไปทุกคราว

ขิงก็รา ข่าก็แรง แข่งกันบุก
คนเจ็บจุก น้องยังไง   ไม่ทันสาว
เดินท้องโย้ ฟ้องฟ้าดิน ถึงกลิ่นคาว
จบเรื่องราว ..หาหมอเถื่อน..มีเกลื่อนกรุง..

แซมค่ะ
 

ข้อแรก แซมขออภัยที่กลอนตกสัมผัส..
กลอนฉบับนี้..(กลอนนี่เรียกกันว่าอย่างไรคะ..)แซมเขียนเอาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว..
แต่อยากแบ่งปันค่ะ...
ข้อที่สอง..แซมขออภัยถ้าความหมายในกลอนของแซม ล่วงเกินผู้ใด..
แซมไม่มีเจตนาจะเจาะจง ความผิดไปที่ใคร...
สังคมเป็นของส่วนรวม ครอบครัวทุกๆ ครอบครัวมีความรับผิดชอบร่วมกันค่ะ...
และแซมคิดว่า..โทษน้องอย่างเดียวก็ไม่แฟร์ ..
ต้องโทษคนที่สมควรจะสอนน้อง แล้วไม่สอน..
ข้อสาม...แซมขออภัยที่แซมออกความเห็น  แม้จะเป็นสิ่งที่เขียนในกลอน..
แต่จริงๆ แล้ว  แซมเป็นคนไทย..เป็นห่วงคนไทย เป็นห่วงหลายๆอย่างที่บ้านเรา...
แต่..... มัวไปทำอะไรอยู่ที่ต่างเมือง...(อายเหมือนกันค่ะ...)
จากใจแซม ♥

[ดุลย์ ละมุน]

หนูเป็นสาว  แล้วนะ  จะบอกให้
งามไฉไล  สมสมัย  วัยสิบห้า
ชอบเที่ยวเธค  เที่ยวผับ  นั่งคลับ,บาร์
เรื่องเหล้า,ยา  แคล่วคล่อง  มิรองใคร
                     
อยากไปไหน  ใกล้,ไกล  แม่ไม่ว่า
เสียเวลา  ทักท้วง  ห่วงเล่นไพ่
พ่อบอกแสน  อิดหนา  ระอาใจ
ทำอะไร  ก็เชิญ  เกินเหลียวแล
            
มีชายจีบ  มากมาย  ไม่ซ้ำหน้า
ขันอาสา  โอบอุ้ม  ทั้งหนุ่ม,แก่
ชาวบ้านแอบ  นินทา  สาระแน
คอยตอแย  ประณาม  หยามเหยียดกัน
                     
หนูคบใคร  ควงใคร  ใช่หนักหัว
ถึงขายตัว  เหลือขอ  ก็ช่างฉัน
หวังสนุก  สุขใจ  ไปวันวัน
อย่าขยัน  สำรวจ  อวดท้วงติง
            
ถ้าผับ,บาร์  ไม่ดี  ไยมีทั่ว
ใครกันมั่ว  กามา  ค้าเด็กหญิง
ใครกอบโกย  ประโยชน์  โฉดตัวจริง
ใครที่นิ่ง  ปล่อยปละ  แกล้งละเลย
                     
ผู้ใหญ่มิ  ใช่หรือ  คือต้นเหตุ
สร้างกิเลส  ครอบงำ ทำเปิดเผย
มุ่งมอมเมา  เยาวชน  จนคุ้นเคย
เพื่อสังเวย  โมหันธ์  อันมืดมน
            
ตราบสังคม  ยังเป็น  เช่นนี้อยู่
คิดสอนหนู  อย่างไร  คงไร้ผล
เมื่อผู้ใหญ่  ขาดสำนึก  รู้สึกตน
จะพร่ำบ่น  ทิ่มตำ  เด็กทำไม?
                        
สุนทรวิทย์

<a href="http://www.youtube.com/v/cMqAsCJAm0w&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/cMqAsCJAm0w&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"ขออภัยทุกท่าน กลอนบทนี้ขอจัดเต็มอารมณ์ หน่อยครับ"

ไอ้บ้านนี้เมืองนี้ที่เห็นอยู่
ช่างอดสูกู่ไม่กลับรับกันไหม
ความลุ่มหลงตัณหาห่าจัญไร
มันลามไหม้ดั่งไฟบรรลัยกัลป์

ทำหน้าไหว้หลังหลอกกลอกความเท็จ
มิรู้เข็ดโลภโมบ่มโทสัน
ดุจสวรรค์บัญชามาลงทัณฑ์
หลงภาพฝันผันภาพจริงสิ่งโสมม

ยกอัตตาชั่วเร้นเป็นที่ตั้ง
ลืมทุกขังอนัตตาธรรมาศรม
เห็นเงินตราว่าหรูโก้ช่างโง่งม
บัวใต้ตมจมปัญญาหารู้บาน

มนุษย์เอ๋ยเสพไปเลยสังเวยเข้า
กริ่มความเขลาหลงมัวเมาเหมาว่าหวาน
ตกนรกโลกันต์อนันต์กาล
คงอีกนานไร้นิพพานสันดานคน

[sunthornvit]

ไปเที่ยวท่อง ราตรี มิดีหรอก
จะขอบอก ขอเตือน เชือนไฉน
เงินหายาก จ่ายคล่อง แบบว่องไว
ขอแม่ไป บอกทำงาน บ้านเพื่อนนา

ตกกลางคืน ดึกดื่น ครื่นเครงนัก
พาเพื่อนรัก เที่ยวเตร่ เซถลา
สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า มั่วกามา
อเน็จอนาถ หนักหนา พาเศร้าใจ

กว่ารู้ตัว ก็สาย ไปเสียแล้ว
ไร้สิ้นแวว มีดมน ทนไม่ไหว
มารหัวขน เกิดขึ้น ขื่นฤทัย
อนาคต หมดสิ้นไป ในพริบตา
พันทอง

เยาวชน  เตลิด  เกิดฟอนเฟะ
ความเละเทะ  ระบาด  ขาดเดียงสา
ผู้คน  ศิโรราบ  กราบเงินตรา
หลากปัญหา  จู่โจม  โหมคุกคาม

สังคมป่วย  แปรเปลี่ยน  เพี้ยนไปหมด
ละเลยกฎ  ทิ้งเกียรติ  น่าเหยียดหยาม
แยกมิออก  เท็จ,จริง  สิ่งใดงาม
เด็กเดินตาม  วิถี  ที่เป็นไป

สุนทรวิทย์

[สะเลเต]

เพราะแม่พ่อผิดพลาดขาดสอนสั่ง
ก็อย่าหวังให้ลูกนั้นเลิศหรู
สิ่งที่เด็กได้เห็น..เช้า-เย็นดู
เกิดจากครูคนแรกสิ้นแยกแยะ

เด็กเมื่อเห็นจดจำทำตามแบบ
สะท้อนความเจ็บแปลบแสบเชียวแหละ
เหตุเพราะว่าผู้ใหญ่ไร้ชี้แนะ
เด็กข้องแวะทางผิดขาดพิจารณา
 
---สะเลเต---

[sunthornvit]

เด็กเปรียบไปใสซื่อคือผ้าขาว
สุกสกาวพราวเพริศบรรเจิดหรู
ให้ซาบซึ้งตรึงจิตต์ยามพิศดู
น่าเชิดชูชื่นชมภิรมย์ใจ

ครั้นนานเนาเงาบาปกำซาบซับ
ยิ่งนานนับจับซึ้งจึงหลงใหล
ขาดแบบอย่างสร้างสมบ่มหทัย
ด้วยมากไปไร้ค่าเห็นอาจิณ

อย่าผลักไสให้พ้นกมลชั่ว
คิดเพียงตัวผลักตนให้พ้นศีล
หนีรสธรรมซ้ำกมลไร้ยลยิน
สร้างมลทินจินต์รับอัปมงคล

เปรียบแม่ปูดูจำแล้วนำคิด
เดินเบี้ยวบิดผิดฉบับดูสับสน
เป็นผู้ใหญ่ไร้ค่าพาอับจน
เด็กต้องทนพิกลแท้แค่ลูกปู.../

 

บูรพาท่าพระจันทร์

ผู้ใหญ่พึง  บำเพ็ญ  เป็นแบบอย่าง
ช่วยชี้ทาง  วางกฎ  กำหนดลู่
แนะให้เด็ก  ห่างไกล  ในเหลี่ยมคู
ให้ตั้งอยู่  ในกรอบ  ระบอบธรรม

สังคมคง  สดใส  ไร้ตำหนิ
เยาวชนมิ  ลุ่มหลง  ลงทางต่ำ
ต่างคนรู้  จักพอ  มิก่อกรรม
ผู้ใหญ่นำ  เด็กตาม  งามแน่นอน

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

เฝ้าแต่ดู หนังโป๊ โผล่ทุกช่อง
ไม่เรียกซ่อง แต่ว่าใช่ ใครเล่าปล่อย
ให้โอกาส,ตัดศีลธรรม,สอนสำออย
ทิงนองนอย จ้ำบ๊ะมั่ว กันทั่วเมือง  

ทั้งเกาะอก ขาสั้น นั่นไงพี่  
บอกน้องซิ ชอบใช่ไหม ใครฟ้าเหลือง
ทั้งโอเกะ..โคโยตี้  พี่ยอมเปลือง
มันเป็นเรื่อง เกี่ยวข้อง น้องท้องโต

น้องอายุ สิบสาม ว่างามเลิศ
สวยสะเดิด ปาร์ตี้ มีอักโข
เหล่า..พี่,ป้า,น้า,ลุง นั่งพุงโร    
น้องท้องโย้ เพราะใคร ที่ไหนทำ

มีใครสอน น้องไหม ให้สงวน  
ถนอมนวล รอรักแท้ แม่งามขำ
เห็นมีแต่ เจอทีไร ใคร่ลูบคลำ  
ชวนเล่นจ้ำจี้ไชไปทุกคราว

ขิงก็รา ข่าก็แรง แข่งกันบุก
คนเจ็บจุก น้องยังไง   ไม่ทันสาว
เดินท้องโย้ ฟ้องฟ้าดิน ถึงกลิ่นคาว
จบเรื่องราว ..หาหมอเถื่อน..มีเกลื่อนกรุง..

แซมค่ะ
 

ข้อแรก แซมขออภัยที่กลอนตกสัมผัส..
กลอนฉบับนี้..(กลอนนี่เรียกกันว่าอย่างไรคะ..)แซมเขียนเอาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว..
แต่อยากแบ่งปันค่ะ...
ข้อที่สอง..แซมขออภัยถ้าความหมายในกลอนของแซม ล่วงเกินผู้ใด..
แซมไม่มีเจตนาจะเจาะจง ความผิดไปที่ใคร...
สังคมเป็นของส่วนรวม ครอบครัวทุกๆ ครอบครัวมีความรับผิดชอบร่วมกันค่ะ...
และแซมคิดว่า..โทษน้องอย่างเดียวก็ไม่แฟร์ ..
ต้องโทษคนที่สมควรจะสอนน้อง แล้วไม่สอน..
ข้อสาม...แซมขออภัยที่แซมออกความเห็น  แม้จะเป็นสิ่งที่เขียนในกลอน..
แต่จริงๆ แล้ว  แซมเป็นคนไทย..เป็นห่วงคนไทย เป็นห่วงหลายๆอย่างที่บ้านเรา...
แต่..... มัวไปทำอะไรอยู่ที่ต่างเมือง...(อายเหมือนกันค่ะ...)
จากใจแซม ♥

แนะได้ดี  ชี้ได้ถูก  คำปลูกฝัง
เพียงได้ฟัง  คล้อยตาม  ความหมายมุ่ง
วอนผู้ใหญ่  ยอมรับ  เร่งปรับปรุง
หันผดุง  สังคม  ให้สมจริง

เลิกเอาเปรียบ  เด็กสาว  ทำฉาวโฉ่
เลิกสุโข  มักได้  ทั้งชายหญิง
เลิกแก้ตัว  เลิกอำพราง เลิกอ้างอิง
เลิกทุกสิ่ง  ที่มอมเมา  เผาสังคม

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

            

<a href="http://www.youtube.com/v/cMqAsCJAm0w&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/cMqAsCJAm0w&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"ขออภัยทุกท่าน กลอนบทนี้ขอจัดเต็มอารมณ์ หน่อยครับ"

ไอ้บ้านนี้เมืองนี้ที่เห็นอยู่
ช่างอดสูกู่ไม่กลับรับกันไหม
ความลุ่มหลงตัณหาห่าจัญไร
มันลามไหม้ดั่งไฟบรรลัยกัลป์

ทำหน้าไหว้หลังหลอกกลอกความเท็จ
มิรู้เข็ดโลภโมบ่มโทสัน
ดุจสวรรค์บัญชามาลงทัณฑ์
หลงภาพฝันผันภาพจริงสิ่งโสมม

ยกอัตตาชั่วเร้นเป็นที่ตั้ง
ลืมทุกขังอนัตตาธรรมาศรม
เห็นเงินตราว่าหรูโก้ช่างโง่งม
บัวใต้ตมจมปัญญาหารู้บาน

มนุษย์เอ๋ยเสพไปเลยสังเวยเข้า
กริ่มความเขลาหลงมัวเมาเหมาว่าหวาน
ตกนรกโลกันต์อนันต์กาล
คงอีกนานไร้นิพพานสันดานคน


[/quote]

ตราบกิเลส  ยังสุม  เฝ้ารุมเร้า
มนุษย์เขลา  คลุ้มคลั่ง  หวังแต่ผล
แย่งกันใช้  แย่งกันกิน  ดิ้นทุรน
ทรชน  ยากนัก  จักรู้พอ

คนเข้มแข็ง  เอาเปรียบ  เหยียบคนด้อย
คนต่ำต้อย  ย่อแหยง  สุดแข็งข้อ
ต้องจำทน  ฝืนใจ  ให้ขี่คอ
คือต้นตอ  ปัญหา  สารพัน

สุนทรวิทย์

[D]

ฉันคือเด็ก อายุวัย ไร้เดียงสา
พ่อแม่หนา เลี้ยงดู อยู่กับฉัน
จะไปไหน มาไหน ก็ไปกัน
แม้สักวัน มิเคยหลอก บอกทำดี

จะไปไหน ก็ไป กับแม่พ่อ
เฝ้านั่งรอ งอนง้อ ขอเซ้าซี้
ขอไปด้วย ทุกยาม ตามทุกที
เด็กแสนดี ติดพ่อแม่ แจทุกวัน

พ่อของฉัน เล่นไพ่ ไฮโลถั่ว
แม่ก็มั่ว แต่หวย ช่วยกันฝัน
ทั้งครอบครัว เป็นอย่างนี้ ตะบี้ตะบัน
ฉันสืบพันธุ์ สานต่อ พ่อแม่ซี

(อ่ะหนู...ไม่รู้น๊าๆๆๆ)

[sunthornvit]

เพราะแม่พ่อผิดพลาดขาดสอนสั่ง
ก็อย่าหวังให้ลูกนั้นเลิศหรู
สิ่งที่เด็กได้เห็น..เช้า-เย็นดู
เกิดจากครูคนแรกสิ้นแยกแยะ

เด็กเมื่อเห็นจดจำทำตามแบบ
สะท้อนความเจ็บแปลบแสบเชียวแหละ
เหตุเพราะว่าผู้ใหญ่ไร้ชี้แนะ
เด็กข้องแวะทางผิดขาดพิจารณา
 
---สะเลเต---

พ่อแม่มัว  หมกมุ่น  เฝ้าลุ้นหวย
อยากร่ำรวย  ฉับพลัน  ลืมปัญหา
ลูกขาดความ  อบอุ่น  หันถุนยา
เพราะเงินตรา  ตัวเดียว  มาเกี่ยวโยง

เมื่อพ่อแม่  เคี่ยวขับ  แต่ทรัพย์สิน
ลูกเลยดิ้น  ไถล  ไปสุดโต่ง
เที่ยวคบเพื่อน  ไม่ดี  เปลี่ยนขี้โกง
บ้างคลุมโปง  ดมกาว  เป็นข่าวเกรียว

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ฉันคือเด็ก อายุวัย ไร้เดียงสา
พ่อแม่หนา เลี้ยงดู อยู่กับฉัน
จะไปไหน มาไหน ก็ไปกัน
แม้สักวัน มิเคยหลอก บอกทำดี

จะไปไหน ก็ไป กับแม่พ่อ
เฝ้านั่งรอ งอนง้อ ขอเซ้าซี้
ขอไปด้วย ทุกยาม ตามทุกที
เด็กแสนดี ติดพ่อแม่ แจทุกวัน

พ่อของฉัน เล่นไพ่ ไฮโลถั่ว
แม่ก็มั่ว แต่หวย ช่วยกันฝัน
ทั้งครอบครัว เป็นอย่างนี้ ตะบี้ตะบัน
ฉันสืบพันธุ์ สานต่อ พ่อแม่ซี

(อ่ะหนู...ไม่รู้น๊าๆๆๆ)

รับมรดก  ตกทอด  มายอดเยี่ยม
นั่งเจี๋ยมเจี้ยม  เล่นไพ่  ไม่ตระหนี่
เฮฮาอยู่  ในบ่อน  นอนคลุกคลี
หลบเจ้าหนี้  หนีอาบัง  นั่งระไว

มัวจับเจ่า  เช่นนี้  ไม่มีลุ้น
ควรหาทุน  สักก้อน  เปิดบ่อนใหม่
เป็นเจ้ามือ  แถมเก็บต๋ง  คงกำไร
หากเชื่อใจ  ฉันลงทุน  หุ้นกับเธอ

สุนทรวิทย์

[ไร้นวล^^]

สังคมดีเพราะนี่ไงเราได้คิด

สิ่งใดผิดแจ้งชัดและบัดสี

ค่อยช่วยกันปรับกันในทันที

คงจะดีขึ้นบ้างพลางบรรเทา

ต้องยอมรับด้านวัตถุมันดุมาก

มันอาจลากเราไปได้เหมือนเขา

ต้องอดทนอดกลั้นอดมัวเมา

เพราะสิ่งเร้ารอบตัวมีทั่วไป

.............................(คิดเรื่องปัญหาในเมืองไทยแล้วสมองวูบดับกระทันหัน ความคิดตีบตัน มิอาจแต่งต่อ)

[sunthornvit]

ผู้คนดี  สังคม  ดีสมด้วย
ทุกสิ่งสวย  ฟูเฟื่อง  เมืองสดใส
บ้านสงบ  ร่มรื่น  น่าชื่นใจ
ทั่วไผท  ไพบูลย์  พูนทวี

สังคมเสื่อม  เหลื่อมล้ำ  คนช้ำชอก
ต่างจนตรอก  กังวล  หม่นราศี
ลดความโลภ  เมามัน  หันถ้อยที
ปัญหาที่  ทุกข์ร้อน  พลันผ่อนคลาย

สุนทรวิทย์

[--ณัชชา--]

ต้องทำงานเช้าสายบ่ายจรดค่ำ
รายได้ต่ำปากท้องต้องขวนขวาย
กลัวลูกน้อยเกิดมาจะอดตาย
ตะเกียกตะกายเพื่อลูกที่ผูกพัน

จนไม่มีเวลามาสอนสั่ง
เด็กจึงพลั้งพลาดไปจนใครหยัน
ขอร้องอย่าด่าทอพ่อ-แม่มัน
สาเหตุนั้นสิ้นหวังสังคมเลว

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

นั่งเกาหัว แกรกแกรก แหวกชันนะตุ
ลงท้ายดุ คำนี้ พี่คงเหลว
หมายลองภูมิ เราแน่ แม่มันเปลว
เท้าสะเอว ตอบไป ไม่ลังเล

ผู้ใหญ่ก็ เหนื่อยยาก ลำบากจิต
มีเรื่องคิด หมักหมม อยู่ถมเถ
ล้วนมิอาจ ปล่อยปละ ละทุ่มเท
ลูกจะเก ระห่ำ ก็จำทน

เด็ก,ผู้ใหญ่ ต่างควร ตรองถ้วนถี่
ทำหน้าที่ ทุกยาม ตามเหตุผล
ครอบครัวจัก สุขใจ ไร้กังวล
เป็นกุศล ประเสริฐ เลิศอนันต์

สุนทรวิทย์

[บ้านริมโขง]

เมื่อเกิดเรื่องเคืองขามมาถามตอบ
ไม่คิดชอบป้องกันก่อนนั้นหนา
มองที่ปลายคล้ายเห็นเป็นธรรมดา
เกิดเรื่องมาจึงตระหนกยกพิไร

มีหรืออ้าง วางตนเป็นคนผิด
มีหรืออ้าง วางสิทธิ์หยุดคิดใฝ่
มีหรืออ้าง อย่างยอมพร้อมพอใจ
มีหรืออ้าง ทางไหนให้สังคม

มันก็ผิดด้วยกันทั้งนั้นแหละ
อย่าไปแกะแคะเกาเฝ้าขื่นขม
ด้วยเราเริ่มเติมเกาะเพาะนิยม
นำมาถมชมชื่นยื่นมือรับ

ไม่เลือกกรองมองลึกตรึกตรองค่า
ยั่วยวนตาพาเสริมเพิ่มสดับ
ระเริงรสซดหวานมานานนับ
พอล้มพับด้วยพิษผิดโทษใคร

สังคมหนึ่งพึงหมายคล้ายหนึ่งบ้าน
มีลูกหลานคือประชาผู้อาศัย
ผิดถูกวอนอ้อนขอรออภัย
ผู้เป็นใหญ่ในบ้านต้องทานทวน

มีสังคมอบอุ่นพวกคุณสร้าง
เมื่อสังคมอับปางอย่าห่างหวน
ทุกชีวิตผลิตผลบนชื่นชวน
จึงสมควรซักล้างอย่างเท่าเทียม

"บ้านริมโขง"