#..ไม่ตายหรอกเธอ..#
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
28 ธันวาคม 2024, 08:44:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: #..ไม่ตายหรอกเธอ..#  (อ่าน 3850 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
28 มีนาคม 2012, 05:33:PM
ไผ่เดียวดาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 217
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 851



« เมื่อ: 28 มีนาคม 2012, 05:33:PM »
ชุมชนชุมชน

อย่าให้เลย ความสงสาร ที่ผ่านตา
บอกเลยว่า ไม่ต้องการ คืนผ่านให้
ไม่รักแล้ว หยุดแค่นี้ เมื่อมีใคร
โปรดเก็บไว้ ไปรับรอง คนของเธอ

ฉันพ่ายแพ้ จนหมดรูป ต้องจูบช้ำ
ล้านถ้อยคำ ไม่เอาหล่ะ อย่าเสนอ
คำปลอบโยน ไม่จำเป็น คนเช่นเธอ
อย่าพบเจอ ฉันขอร้อง ที่ต้องการ

สับรางเก่ง ฉันยกให้ หาใครเท่า
คนรักเก่า ฉันเท่าไร ที่ใช้ผ่าน
ใช้ผู้ชาย เหมือนกระดาษ พอขาดวาง
โยนทิ้งขว้าง เป็นแค่เศษ สมเพชใจ

ที่เสียใจ มันไม่ใช่ อาลัยรัก
แต่จมปลัก เสียเวลา ยิ่งกว่าไหม
รักคนไม่ รู้จักพอ ยิ่งท้อใจ
น้ำตาไหล อยากได้ค่า เวลาคืน

ขอแค่วัน นี้วันเดียว ที่เปลี่ยวจิต
ยอมให้ขีด คำว่าแพ้ ข้อแม้อื่น
อยากซ้ำเติม จะหนักเบา ไม่เอาคืน
ใจมึนมึน ยอมให้ฟัน แค่วันเดียว

จากนี้ไป ไม่จำเป็น อย่าเห็นหน้า
ไม่ต้องมา เย้ยหยันใจ ฉันไม่เหลียว
บอกให้รู้ แม้ทุกข์ทน อยู่คนเดียว
แค่เพียงเสี้ยว ลมหายใจ ยังไม่ตาย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : -chica-, ..กุสุมา.., อริญชย์, สุนันยา, D, panthong.kh, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, ปู่ริน

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
08 พฤษภาคม 2012, 05:14:PM
ไผ่เดียวดาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 217
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 851



« ตอบ #1 เมื่อ: 08 พฤษภาคม 2012, 05:14:PM »
ชุมชนชุมชน

ความสะใจ รักแล้วทิ้ง ชิ่งมีใหม่
ใครต่อใคร ชายหลายคน ปนมากหน้า
เธอเก็บแต้ม โปรยเสน่ห์ เล่ห์มารยา
มองข้ามค่า ของคนอื่น ชื่นหัวใจ

มีความสวย เป็นอาวุธ จุดที่ขาย
รักแล้วหน่าย เล่นกับใจ ใครไหนไหน
ฉันก็หนึ่ง ที่ติดบ่วง ลวงหัวใจ
เธอหลอกใช้ แค่ทางผ่าน ม่านบังตา

ได้รู้ซึ้ง ความเจ็บเจอ เธอยื่นให้
ความเสียใจ รับมาเก็บ เจ็บหนักหนา
แต่จำไว้ ฉันก็คน ทนรักมา
ถือเป็นค่า เรียนรู้ใจ ไม่เป็นไร

อกแค่หัก ใช้เวลา มาช่วยเย็บ
แผลที่เจ็บ รอยแผลเป็น เว้นว่างไว้
อนุสรณ์ เตือนความช้ำ ย้ำหัวใจ
เจ็บแค่ไหน ต้องเยียวยา รักษาตน

แผลแค่นี้ แค่แปล๊บเสียว เดี๋ยวก็หาย
ไม่ถึงตาย ยังหายใจ ได้หลายหน
ในสายตา แม้หัวใจ ไร้ตัวตน
แต่หนึ่งคน ยังยิ้มได้ ไม่ตายหรอกเธอ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, panthong.kh, พี.พูนสุข, ปู่ริน

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
09 พฤษภาคม 2012, 09:01:PM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #2 เมื่อ: 09 พฤษภาคม 2012, 09:01:PM »
ชุมชนชุมชน


เรื่องแค่นี้ คิดว่า ไม่น่าแย่
เจ็บเพียงแค่ เล็บข่วน จวนเสนอ
เราเข้ากัน ไม่ได้ ใช่ไหมเออ
จึงต้องเจอ จากจบ เลิกคบกัน

ไม่ใช่ฉัน ไม่เจ็บ เล็บที่จิก
จนกระดิก ไม่ได้ ไร้สุขสันต์
ถ้าจะผิด เราสอง ปองชีวัน
สาเหตุมัน หลายอย่าง แตกต่างไป

ตอนเธอมา จีบฉัน หวั่นยิ่งนัก
ความสวยปัก ดวงแด แท้จริงไหม
ฉันมิได้ หลอกล่อ เธอเมื่อใด
ความสวยใส ผิดหรือ คือวาวุธ

แต่วันนี้ ตอนนี้ บอกไม่ไหว
เจ็บเจียนตาย ทำไง ให้สะดุด
เปลี่ยนแยกทาง อ้างว้าง เพราะรักคุด
ผลที่สุด หยุดรัก หักกมล
พันทอง

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พี.พูนสุข, รพีกาญจน์, ปู่ริน

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s