ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

คำที่ซึ้ง ธรรมดา คำว่ารัก
ช่างสลัก และกินใจ มิใช่น้อย
ตาสบตา รักแสนหวาน น้ำตาลคอย
ต่างเอนจอย อินในรัก หนุนตักกัน

ยามที่รัก เหมือนรักยิ่ง กว่าสิ่งไหน
วันหนึ่งใช้ ไม่เคยพอ มาต่อฝัน
พูดตอกย้ำ สร้างความสุข รักผูกพัน
ผ่านร้อยวัน เหมือนแค่หนึ่ง ซาบซึ้งใจ

แต่วันจาก ต้องการไป ทำไมเล่า
เธอจึงเอา ร้อยคำปาก มากจากไหน
เรื่องนั้นนี้ ยกเมฆเอา ไม่เข้าใจ
ยามไปใช้ ร้อยคำพูด มาหยุดกัน

ฉันไม่มี เลยเวลา จึงหาเรื่อง
หรือว่าเคือง เรื่องคนนอก ไม่บอกฉัน
หรือฉันแย่ หรือบกพร่อง ไตร่ตรองมัน
ใช่เรื่องนั้น หรือเรื่องไหน ขานไขที

แต่ไม่เลย ไม่ตรงตรง จึงงงนัก
เธอตัดรัก แค่ข้ามวัน ที่ผันหนี
หนึ่งคำรัก ร้อยคำลา แทนนาที
รักที่มี แค่คำพล่อย แสนน้อยใจ

[ตะวันฉาย]

...ร้อยเหตุผลค้นมาอำลาจาก
ร้อยคำหลากไหลรินสิ้นหวั่นไหว
หนึ่งคำรัก ฝากทรวง ดวงหทัย
ร้อยคำไป ใส่เท ปะเดกอง

...เคยนึกถึงบ้างไหม...ในวันเก่า
ที่มีเราเคียงข้างเหมือนอย่างสอง
เคยสบตานับดาวที่พราวรอง
กายประคองสวมกอดทอดร่างเงา

...ใยบัดนี้จะไปหาคำผิด
หรือว่าจิตคิดต่าง...จึงวางเผา
หัวใจเอ๋ยเคยรัก...ก็หักเนา
มิเหลือเถา เป็นเถ้าถ่าน รอกาลไกล

...โอ้อกเอ๋ย เฉลยแจ้ง เธอแจงเหตุ
ร้อยพันเฉก ยกอ้าง วางนำใส่
เกิดรอยร้าว ก้าวลึก บรรทึกใน
น้ำตาไหล พรมหน้า  ให้อาดูร

...หันกลับมาทบทวนครวญทีเถิด
ขอใจเปิดทางเราอย่าเผาสูญ
รักติดลบ จบจาก ขอฝากคูณ
เผื่อเพิ่มพูน  สักนิด  ก่อนคิดลา

...หากคิดดี จะไปแล้ว แก้วตาเจ้า
จะไม่เฝ้า อ้อนวอน ทอนห่วงหา
หากจะไป ไกลลับ อย่ากลับมา
ฉันไร้ค่า เธอหมดใจ ไกลจากกัน...


ตะวันฉาย

[panthong.kh]

คำที่ซึ้ง ธรรมดา คำว่ารัก
ช่างสลัก และกินใจ มิใช่น้อย
ตาสบตา รักแสนหวาน น้ำตาลคอย
ต่างเอนจอย อินในรัก หนุนตักกัน

ยามที่รัก เหมือนรักยิ่ง กว่าสิ่งไหน
วันหนึ่งใช้ ไม่เคยพอ มาต่อฝัน
พูดตอกย้ำ สร้างความสุข รักผูกพัน
ผ่านร้อยวัน เหมือนแค่หนึ่ง ซาบซึ้งใจ

แต่วันจาก ต้องการไป ทำไมเล่า
เธอจึงเอา ร้อยคำปาก มากจากไหน
เรื่องนั้นนี้ ยกเมฆเอา ไม่เข้าใจ
ยามไปใช้ ร้อยคำพูด มาหยุดกัน

ฉันไม่มี เลยเวลา จึงหาเรื่อง
หรือว่าเคือง เรื่องคนนอก ไม่บอกฉัน
หรือฉันแย่ หรือบกพร่อง ไตร่ตรองมัน
ใช่เรื่องนั้น หรือเรื่องไหน ขานไขที

แต่ไม่เลย ไม่ตรงตรง จึงงงนัก
เธอตัดรัก แค่ข้ามวัน ที่ผันหนี
หนึ่งคำรัก ร้อยคำลา แทนนาที
รักที่มี แค่คำพล่อย แสนน้อยใจ

.

คำว่ารัก คำเดียว ที่เกี่ยวฝัน
คำว่ารัก คำนั้น พลันสดใส
คำว่ารัก ภักดี ที่มีใจ
คำว่ารัก ทักไป กลัวได้อาย

ร้อยพันคำ สรรหา มาเอ่ยอ้าง
รักเสียอย่าง ทำยังไง กลัวใจหาย
กลัวต้องตรม ระทมทุกข์ ไม่สุขกาย
กลัวจะขายหน้านัก รักจากลา

อยู่กับเธอ มานาน พานเบื่อหน่าย
รักเริ่มคลาย กลายกลับ จับเวหา
หวิวไหวหวั่น ฤทัย ยามไกลตา
ได้ข่าวว่า เธอมีใหม่ ไร้ชื่นชม
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

คำว่ารัก แค่สั้นสั้น แต่มันยาก
แสนลำบาก ยามพูดพร่ำ น้ำคำนี้
รวมความกล้า เพื่อเอ่ยมา ล้านนาที
ก่อนคนดี ยอมคล้องแขน เป็นแฟนกัน

เธอใช้คำ เดียวกันนั้น มาผันบอก
จึงช้ำชอก เมื่อกลับกลาย ทำร้ายฉัน
วันที่ลา บอกให้รู้ ใช่คู่กัน
พูดรำพัน ร้อยเหตุผล ให้โดนใจ

แปลกจริงนะ คนหมดใจ ทำไมเล่า
ใยตัวเขา จึงโลเล พูดเฉไฉ
ไม่จำเป็น เลยสักนิด เมื่อคิดไป
ใช้น้ำใจ มารับรอง ใช่ต้องการ

เหตุและผล มีมากมาย และหลายอย่าง
คือข้ออ้าง ที่ทำลง ให้สงสาร
อย่าดีกว่า ถ้าจะไป ฉันไม่ทาน
ยอมให้ผ่าน ไปรักเขา แม้เศร้าตรม

[panthong.kh]

ถึงเธอทาน อย่างไร ฉันไม่สน
ดีกว่าทน อยู่ไป ไร้สุขสม
แรกรักกัน ไม่หวั่น หั่นอารมณ์
คอยชื่นชม ทุกวัน มั่นฤทัย

อย่าโทษฉัน คนเดียว เลยที่รัก
เธอก็ชัก ลืมเลือน เลื่อนเหลวไหล
นัดมาหา ล่าช้า ระอาใจ
นัดเก้าโมง กว่ามาได้ ให้ร้าวจินต์

มิใช่ฉัน เลโล โมโหหนัก
คิดแล้วจัก เหน็บจิต คิดถวิล
ขืนอยู่ไป ฤทัยหด หมดยลยิน
จำต้องริน ไหลอาบ คราบน้ำตา
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

ถึงเธอทาน อย่างไร ฉันไม่สน
ดีกว่าทน อยู่ไป ไร้สุขสม
แรกรักกัน ไม่หวั่น หั่นอารมณ์
คอยชื่นชม ทุกวัน มั่นฤทัย

อย่าโทษฉัน คนเดียว เลยที่รัก
เธอก็ชัก ลืมเลือน เลื่อนเหลวไหล
นัดมาหา ล่าช้า ระอาใจ
นัดเก้าโมง กว่ามาได้ ให้ร้าวจินต์

มิใช่ฉัน เลโล โมโหหนัก
คิดแล้วจัก เหน็บจิต คิดถวิล
ขืนอยู่ไป ฤทัยหด หมดยลยิน
จำต้องริน ไหลอาบ คราบน้ำตา
พันทอง

.. คงเพราะเบื่อ กันแล้วเธอ เสนอยื่น
ความขมขื่น แทนใจกัน สิ่งมั่นหมาย
ไม่ชื่นชม แต่แบ่งใจ ไปให้ชาย
ทิ้งหนีหาย ไม่สนใจ หรือใยดี ..

.. ไม่โทษนะ ที่เธอจาก ด้วยอยากทิ้ง
รักไม่จริง ก็ทิ้งกัน เชิญหันหนี
นัดมาหา เพื่อบอกลา ก่อนพาที
คนคนนี้ มาช้าซ้ำ มัวทำใจ ..

.. ไม่เป็นไร รักมันเก่า ไม่เร้าจิต
เปลี่ยนความคิด ดูไร้ค่า ไม่น่าให้
ยื่นคำลา เป็นคำขาด ช่างบาดใจ
ไล่กันไกล ด้วยหดหาย ในสายตา ..

[บูรพาท่าพระจันทร์]

หนึ่งคำรักภักดีที่พลีมอบ
รอคำตอบปลอบจิตต์ขนิษฐา
ขอน้ำใจไมตรีมีเมตตา
กรุณาวิญญาณ์พี่ที่เฝ้ารอ

อย่าให้คอยน้อยใจในวาสนา
จนหมดจินต์สิ้นหรรษาอุราขอ
โอ้พี่รักนักใจใคร่พะนอ
มาร่วมหอคลอแอบอยู่แนบนอน

โอ้...ฤทัยไร้ถึงซึ่งคำรัก
กลับหาญหักผลักใจไร้สมร
เพียงซ้ำซ้ำย้ำจินต์สิ้นอาวรณ์
แล้วจากจรสะท้อนจำด้วยคำ..ลา.ลา.ลา.ลา..ฯลฯ


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

หนึ่งคำรัก คำรอ อย่าท้อนัก
ยังคงรัก มิวาย อย่าหายหน้า
อยากร่วมสร้าง ทางรัก ในทุกครา
แต่ระอา ยิ่งยวด ให้ปวดทรวง

ด้วยอกตรม ขมขื่น สะอื้นไห้
จนเป็นไข้ หลายเพลา ว่าหนักหน่วง
อยากโทรหา ขออภัย ข้างในกลวง
น้ำตาร่วง ท่วมหมอน นอนเดียวดาย
พันทอง

[ปู่ริน]

หนึ่งคำรัก คำรอ อย่าท้อนัก
ยังคงรัก มิวาย อย่าหายหน้า
อยากร่วมสร้าง ทางรัก ในทุกครา
แต่ระอา ยิ่งยวด ให้ปวดทรวง

ด้วยอกตรม ขมขื่น สะอื้นไห้
จนเป็นไข้ หลายเพลา ว่าหนักหน่วง
อยากโทรหา ขออภัย ข้างในกลวง
น้ำตาร่วง ท่วมหมอน นอนเดียวดาย
พันทอง

ในบางครั้งหนึ่งคำรักชักพูดยาก
แสนลำบากพูดไปให้เสียหาย
เอ่ยคำเดียวเกี่ยวกับน้องต้องวุ่นวาย
รักไม่คลายความสุขทุกข์ในใจ

น้องพูดคำว่า"รัก"ไว้ตั้งหลายแห่ง
เหมือนน้องแกล้งพี่นั้นให้หวั่นไหว
เริ่มรักซ้อนซ่อนรักรักผู้ใด
รักร้างไกลพี่เหงาหงอยร้อยคำลา...

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๔ เม.ย. ๕๕

                                   

[ไผ่เดียวดาย]

หนึ่งคำรัก คำรอ อย่าท้อนัก
ยังคงรัก มิวาย อย่าหายหน้า
อยากร่วมสร้าง ทางรัก ในทุกครา
แต่ระอา ยิ่งยวด ให้ปวดทรวง

ด้วยอกตรม ขมขื่น สะอื้นไห้
จนเป็นไข้ หลายเพลา ว่าหนักหน่วง
อยากโทรหา ขออภัย ข้างในกลวง
น้ำตาร่วง ท่วมหมอน นอนเดียวดาย
พันทอง

หนึ่งคำรัก ชายคนใด ทำใจปวด
ฉันขอนวด หัวใจล้า จะว่าไหม
ขอรับรอง ว่ารักจริง ไม่ทิ้งไป
คำแทนใจ บอกให้รู้ อยากคู่เธอ

ใช่ดูแล เทคแคร์กัน แค่วันไหน
ตลอดไป ให้โอกาส ไม่พลาดเผลอ
จำคำไว้ รักแค่ไหน แรกได้เจอ
จะรักเธอ ไม่เพ้อจอด ตลอดกาล

[panthong.kh]

หนึ่งคำรัก คำรอ อย่าท้อนัก
ยังคงรัก มิวาย อย่าหายหน้า
อยากร่วมสร้าง ทางรัก ในทุกครา
แต่ระอา ยิ่งยวด ให้ปวดทรวง

ด้วยอกตรม ขมขื่น สะอื้นไห้
จนเป็นไข้ หลายเพลา ว่าหนักหน่วง
อยากโทรหา ขออภัย ข้างในกลวง
น้ำตาร่วง ท่วมหมอน นอนเดียวดาย
พันทอง

หนึ่งคำรัก ชายคนใด ทำใจปวด
ฉันขอนวด หัวใจล้า จะว่าไหม
ขอรับรอง ว่ารักจริง ไม่ทิ้งไป
คำแทนใจ บอกให้รู้ อยากคู่เธอ

ใช่ดูแล เทคแคร์กัน แค่วันไหน
ตลอดไป ให้โอกาส ไม่พลาดเผลอ
จำคำไว้ รักแค่ไหน แรกได้เจอ
จะรักเธอ ไม่เพ้อจอด ตลอดกาล

ชายไม่ใกล้ ไม่ไกล ทำใจปวด
ถ้าได้เธอ บีบนวด กลัวฟุ้งซ่าน
มือคงอุ่น ยิ่งนัก จักร้าวราน
ถ้าขืนนวด นานนาน คงซ่านทรวง

แค่บอกจะ เทคแคร์ ก็แย่แล้ว
กลัวกินแห้ว อีกครั้ง ยังสุดห่วง
อย่ามาหลอก กลอกกลิ้ง สิ่งทั้งปวง
มาจากห้วง ฤทัย ใช่ไหมเธอ
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

ยังมีรัก เก็บมากมาย ไม่คลายบอก
แต่ถูกตอก ปิดประตู ไม่รู้เห็น
ร้อยคำลา ประโยคเชือด คนเลือดเย็น
ถีบกระเด็น ทั้งที่ยัง ไม่ตั้งตัว

หนึ่งคำรัก เขียนด้วยใจ แต่ใช้เท้า
ลบเรื่องราว ที่ทำไป เหยียบใจทั่ว
เคยบอกรัก ใยไม่คิด ในจิตตัว
หรือเพียงมั่ว ไม่คิดแล ฉันแค่เดน

เหตุผลมาก เหลือเกินนับ มาทับซ้อน
ร่ายคำวอน ถ้อยคำใช้ กลัวไม่เห็น
อย่าเลยนะ สิ่งที่ทำ ไม่จำเป็น
ไม่ต้องเซ่น ถ้อยคำช้ำ ตอกย้ำใจ

บอกออกมา คำที่โดน เหตุผลหลัก
เธอหมดรัก เจอใครใหม่ กว่าใช่ไหม
ก็เท่านั้น เข้าใจง่าย จะตายไป
หยุดเลิกใช้ เหตุผลมาก ไม่อยากฟัง

[panthong.kh]

เธอมีใหม่ ไยด่า มาว่าฉัน
รู้เท่าทัน ทั้งหมด งดอย่าหวัง
หลอกลวงให้ ใจหนอ ท้อภินท์พัง
ขอเธอนั่ง ทบทวน เรื่องผ่านมา

ไม่เคยลบ ด้วยเท้า เอามาพูด
ท้าพิสูจน์ ยังได้ ไม่เข้าท่า
อย่าหาเรื่อง เคืองโกรธ โปรดเมตตา
ในอุรา ยังรัก ปักฤทัย

เอาความจริง มาแฉ ถ้าแน่นัก
เธอมีกิ๊ก มีกั๊ก ชักไม่ไหว
อย่ามาพาล เบื่อหน่าย ชายหลายใจ
ถ้าอยากไป ไปเลย มิเคยง้อ
พันทอง

[flowerbeam]

แปลกจริงนะ คนหมดใจ ทำไมเล่า
ใยตัวเขา จึงโลเล พูดเฉไฉ
ไม่จำเป็น เลยสักนิด เมื่อคิดไป
ใช้น้ำใจ มารับรอง ใช่ต้องการ

เหตุและผล มีมากมาย และหลายอย่าง
คือข้ออ้าง ที่ทำลง ให้สงสาร
อย่าดีกว่า ถ้าจะไป ฉันไม่ทาน
ยอมให้ผ่าน ไปรักเขา แม้เศร้าตรม

ตอนบอกรัก ใยพูดน้อย แต่ต่อยหนัก
บอกว่ารัก  คำสั้นสั้น  ฟังแล้วซึ้ง
ตอนบอกเลิก ใยปากมาก แสนรำพึง
แต่ฉันมืน ฟังไม่ออก แปลว่าไร

เอาสั้นสั้น ได้ใจความ เหมือนตอนรัก
ไม่ต้องกั๊ก รักษาน้ำใจ คนอย่างฉัน
แค่หมดรัก ก็หมดใจ เช่นเดียวกัน
ไม่ต้องหา คำรำพัน มากมายเลย

แค่บอกกัน สั้นสั้น เราเลิกกัน
คงยากเย็ญ เกินไป เธอไม่กล้า
จึงพร่ำหา ภาษาดอกไม้ มาพูดจา
เยิ่นเย้อจัง รำคาญนะ ไม่อยากฟัง

กล้ากล้า แมนแมน เหมือนตอนบอกรัก
ฉันไม่กล้า จะรั้ง ใจเธอไว้
กล้ามาบอก เราเลิก ก็จบไป
ตอนสุดท้าย น้ำตาไหล แต่ยินดีลา

[ไผ่เดียวดาย]

กล้ากล้าหน่อย นะที่รัก อย่าชักช้า
เอ่ยออกมา คำที่เรา ต่างเฝ้าอยู่
เธออยากเลิก ฉันอยากฟัง ให้พรั่งพรู
ยอดพธู ทำให้จบ โปรดสบตา

คำว่ารัก พูดสั้นๆ ดูมันซึ้ง
พูดคิดถึง ที่เคยทำ นึกย้ำค่า
มันพูดง่าย ความหมายดี จะกี่ครา
นึกแล้วชา มันละลาย เลือนหายไป

ดึงคำพูด ไม่อยากฟัง มานั่งพร่ำ
หาถ้อยคำ ให้ดูดี นาทีใช้
นับไม่ถ้วน ดูเธอมั่ว จนกลัวใจ
กี่คำไซร้ ความหมายลา ก็ค่าเดิม

หนึ่งคำรัก ร้อยคำลา อย่าว่านะ
ถ้าฉันจะ ขอพูดมัน ใช่ผันเสริม
ไปดีเถิด เราเลิกกัน ไม่ฝันเติม
บนทางเดิม จากนี้ไป ไม่ใช่แฟน

[ไผ่เดียวดาย]

ในบางครั้ง มากกว่าหนึ่ง หรือถึงร้อย
อาจต้องถอย ให้หนึ่งคำ ที่ห้ำหั่น
คือบอกเลิก พูดว่าลา คำฆ่ากัน
สิ่งที่ฉัน หรือว่าใคร ไม่อยากฟัง

ไม่ว่าเหตุ หรือคำใด ที่ใช้อ้าง
การทิ้งขว้าง คือการดับ ลับความหวัง
สิ่งที่เกลียด ที่คนเรา เฝ้าชิงชัง
เข้ามานั่ง แทนที่หรือ คือเสียใจ

จากเคยใช้ คำว่ารัก ไม่วรรคเว้น
ความเลือดเย็น มันทำลาย หายไปไหน
เป็นแค่ลม ส่งกลับคืน ฝืนหัวใจ
โถทำไม ไม่งอกงาม ตามเวลา

การจากลา คำที่ไถ ใช้เหตุอ้าง
เห็นใจบ้าง มันเจ็บไป ทั่วใจหนา
คำว่าดี มันเกินไป ใช้วาจา
ตบด้วยลา ปิดท้ายคำ แสนช้ำทรวง

และอีกหลาย เหตุผลคำ เพื่อทำให้
การจากไป สมวัตถุ และลุล่วง
มันเจ็บหู เลิกยกเมฆ เสกทั้งปวง
ทำเป็นห่วง ได้อะไร ไปเล่าเธอ

พูดว่าลา จบแค่นี้ คนดีจ๋า
ที่ผ่านมา ถือว่าฉัน มันคนเซ่อ
แค่โชคร้าย ที่ฟ้าสร้าง คนอย่างเธอ
ให้มาเจอ คนอย่างฉัน วันมืดมัว

[ไผ่เดียวดาย]

ทุกถ้อยคำ ที่เธอพร่ำ ย้ำเหตุผล
เหมือนดั่งคน มีความผิด ติดฉไน
รวมความแล้ว ความหมายหรือ คือหมดใจ
แกล้งยกใช้ คำกล่าวอ้าง อย่างสวยงาม

เพราะลืมหมด รสรักเก่า ที่เราหวาน
เธอเบื่อทาน รักเคยลอง จึงมองข้าม
ไปเสาะหา รสรักใหม่ เหมือนใช้ดาม
สร้างนิยาม คนอกหัก ชักจูงใคร

พูดเหตุผล สร้างประเด็น เข่นฆ่าฉัน
ไม่เข้ากัน ฝืนรักไป คงไม่ไหว
ถึงเวลา ต้องแยกทาง ่ต่างคนไป
ไม่ถามใจ กันสักนิด คิดฝ่ายเดียว

ที่คบมา มันไร้ค่า ระอานัก
หลงฟูมฟัก รักอย่างดี ไม่มีเหี่ยว
แต่สุดท้าย ต้องโศกา ไร้ยาเยียว
ถูกคมเขี้ยว ความผิดหวัง ฝังกลางทรวง

คำบอกรัก ที่เคยซึ้ง ตรึงใจนั้น
คิดว่ามัน คงไม่ช่วย ป่วยการท้วง
หมื่นคำลา มาล้างเอย เลยแพ้ดวง
เหมือนโดนจ้วง ด้วยคมหอก ตอกหัวใจ