...เป็นเพียงเส้นบาง-บาง...
แต่กลับกั้นเราให้ห่าง...เกินไขว่คว้า
เพียงเส้นขนานบางเบา...ไม่อาจเห็นเพียงเงา...ในสายตา..
แต่กลับกั้นเราเหมือนไกลคนละฟ้า...ทั้งทั้งที่เธออยู่ตรงหน้า...ทุกที
....เพียงเส้นขนานเก่า-เก่า...
แต่กลับทำให้เรื่องของเรา...เป็นได้เท่านี้...
เพียงคนที่ใกล้ชิด...เป็นแค่เพื่อนสนิท...ที่แสนดี..
แม้หัวใจอยากไปไกลกว่านี้...ก็ทำได้แค่ย่ำอยู่กับที่...แค่เพื่อนเธอ...
ฉันก็คงทำได้เท่านี้แหละหนา
อาจเป็นแค่คนที่ไร้ค่า...ในเวลาที่พลั้งเผลอ
ใจฉันไม่เคยลืมเลยว่ามีเธอ...จนต้องเก็บมาละเมอ
คิดถึงแต่เธอในทุก-ทุกวัน
ฉันรู้เราต้อง...ห่างกัน
ได้แต่เก็บความไหวหวั่น...ก็คงได้แค่เพียงในฝัน
เพราะว่าในความจริงนั้น
ทั้งเธอและฉัน...ต้องขนานกันเรื่อยไป
