ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

             
                           ชาวเรือ  สัญจร  ร่อนเร่                               
                       ทะเล  ถือดั่ง  คลังสิน                           
เที่ยวจับ  ปูปลา  อาจิณ
หากิน  เวียนว่าย  สายชล

นาวา  หวงแหน  แทนบ้าน
กรำงาน  กร้านกลาง  แดดฝน
ฝ่าคลื่น  โถมถั่ง  วังวน
ดักดน  ตรากตรำ  ร่ำไป

ไร้แหล่ง  บันเทิง  เวิ้งว้าง
ขาดนาง  สนิท  ชิดใกล้
ว้าเหว่  โหยหา  ยาใจ
ห่างไกล  อาลัย  อาวรณ์

ราตรี  เหม่อมอง  ท้องฟ้า
ดารา  ต่างพักตร์  สมร
แขนพี่  เคยสอด  กอดนอน
งามงอน  จำได้  ไหมเอย

ขึ้นฝั่ง  ครั้งใด  ใจชื่น
กลับคืน  เคหา  ผ่าเผย
ปลอบขวัญ  ยอดชู้  คู่เชย
มิเคย  หย่อนรัก  สักครา
                     
เดือน,ปี  หมุนเวียน  เปลี่ยนศก
ปลงตก  อนิจจัง  สังขาร์
จำเจ  เหน็ดเหนื่อย  เมื่อยล้า
กายา  ทรหด  อดทน
         
น้ำใจ  ชาวเรือ  เกื้อหนุน
ทำคุณ  ประโยชน์  โภชผล
บำเรอ  เสบียง  เลี้ยงคน          
ส่วนตน  ลำบาก  ยากเย็น

สุนทรวิทย์

[addy]

คร่ำหวอด กอดลม บ่มรัก
หมายพัก ฝั่งฝัน พลันเห็น
ซบดิน กลืนกล้ำ ลำเค็ญ
มิเป็น ดั่งคิด นิจจา

เคว้งคว้าง ว่างเปล่า อ่าวลึก
นอนนึก เหมือนขาด ปรารถนา
เป็นอยู่ ดั่งเหยี่ยว เอกา
นาวา คือรัง บังกาย

หันหัว โต้คลื่น คืน-รุ่ง
หมายมุ่ง มองเคลื่อน เดือนฉาย
ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เปล่าดาย
เป็นพราย เฝ้าสมุทร สิ้นสุดกรรม
 

Addy

[yaguza]

น้ำใจ  ชาวเรือ  เกื้อหนุน
ทำคุณ  ประโยชน์  โภชผล
บำเรอ  เสบียง  เลี้ยงคน         
ส่วนตน  ลำบาก  ยากเย็น

สุนทรวิทย์

ชีวิต ตังเก เร่ร่อน
ร้าวรอน อกไห้ ใครเห็น
อวนลาก อวนดำ ทำเป็น
ลำเค็ญ เอ็นตูด ปูดโปน

ลูกเมีย แม่พ่อ รอหา
กลับมา ให้เห็น เผ่นโผน
คืนนี้ เนื้อทอง ต้องโดน
จับโยน ฟูกนุ่ม คลุมโปง

 
......ยากูซ่า.....

[กามนิต]

คลื่นใหญ่ไล่ริ้วพริ้วผ่าน
สะท้านเรือโยนโผนโผง
น้ำสาดผึงผึงถึงกระโดง
นั่งโยงเปียกเผ้าเช้าเย็น

กลางเลแลไปไร้ฝั่ง
ขอบฟ้าลางครั้งไม่เห็น
มืดมัวฝนฟ้ากระเซ็น
ลำเค็ญเรือน้อยลอยลำ

ชีพน้อยลอยสมุทรดุจมด
เลี้ยวลดกลางคลื่นคืนค่ำ
มีดาวเป็นเพื่อนเตือนจำ
ชีพนี้ฝากน้ำนำพา

บนฝั่งยังคอยรอยยิ้ม
ดาวพริ้มพริบพร่างเพหา
นั่นเธอใช่ไหมยิ้มมา
นัยน์ตาคู่นั้นฉันรู้

สุกสกาวพราวพร่างอย่างนี้
ย่อมสีดวงตาทั้งคู่
เธอมองจ้องเห็นเอ็นดู
ยอดชู้เรามองจ้องกัน ฯ

กามนิต - ๒๗ มี.ค.๕๕

[Prapacarn ❀]

คร่ำหวอด กอดลม บ่มรัก
หมายพัก ฝั่งฝัน พลันเห็น
ซบดิน กลืนกล้ำ ลำเค็ญ
มิเป็น ดั่งคิด นิจจา

เคว้งคว้าง ว่างเปล่า อ่าวลึก
นอนนึก เหมือนขาด ปรารถนา
เป็นอยู่ ดั่งเหยี่ยว เอกา
นาวา คือรัง บังกาย

หันหัว โต้คลื่น คืน-รุ่ง
หมายมุ่ง มองเคลื่อน เดือนฉาย
ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เปล่าดาย
เป็นพราย เฝ้าสมุทร สิ้นสุดกรรม
 

Addy

ส่องหาชาวเลเห่กล่อม
แสงไสวไม่ยอมให้โศกส่ำ
เรือน้อยโต้คลื่นฝืนลำ
แสงนำทางให้ปลอดภัย
♥ ♥ ♥
แกร่งกล้าฝ่าลมและคลื่น
ตระหง่านยืน...ไม่เคยหวั่นไหว
ทุ่มเททั้งกายทั้งใจ
ฝากไว้นามว่า ♥ประภาคาร♥

♥ ประภาคาร ♥

[sunthornvit]

คร่ำหวอด กอดลม บ่มรัก
หมายพัก ฝั่งฝัน พลันเห็น
ซบดิน กลืนกล้ำ ลำเค็ญ
มิเป็น ดั่งคิด นิจจา

เคว้งคว้าง ว่างเปล่า อ่าวลึก
นอนนึก เหมือนขาด ปรารถนา
เป็นอยู่ ดั่งเหยี่ยว เอกา
นาวา คือรัง บังกาย

หันหัว โต้คลื่น คืน-รุ่ง
หมายมุ่ง มองเคลื่อน เดือนฉาย
ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เปล่าดาย
เป็นพราย เฝ้าสมุทร สิ้นสุดกรรม
 

Addy

ท่องน้ำ  ลำเค็ญ  เป็นนิตย์
ชีวิต  เงียบเหงา  เช้า-ค่ำ
เหน็ดเหนื่อย  เมื่อยล้า  หน้าดำ
ตรากตรำ  ลำบน  ทนไป

รายรับ  จำกัด-จำเขี่ย
ลูกเมีย  พึ่งพา  ยาไส้
ขลุกขลัก  หนักทรวง  ห่วงใย
หม่นไหม้  ไร้ค่า  อาดูร

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

             
                           ชาวเรือ  สัญจร  ร่อนเร่                               
                       ทะเล  ถือดั่ง  คลังสิน                           
เที่ยวจับ  ปูปลา  อาจิณ
หากิน  เวียนว่าย  สายชล

นาวา  หวงแหน  แทนบ้าน
กรำงาน  กร้านกลาง  แดดฝน
ฝ่าคลื่น  โถมถั่ง  วังวน
ดักดน  ตรากตรำ  ร่ำไป

ไร้แหล่ง  บันเทิง  เวิ้งว้าง
ขาดนาง  สนิท  ชิดใกล้
ว้าเหว่  โหยหา  ยาใจ
ห่างไกล  อาลัย  อาวรณ์

ราตรี  เหม่อมอง  ท้องฟ้า
ดารา  ต่างพักตร์  สมร
แขนพี่  เคยสอด  กอดนอน
งามงอน  จำได้  ไหมเอย

ขึ้นฝั่ง  ครั้งใด  ใจชื่น
กลับคืน  เคหา  ผ่าเผย
ปลอบขวัญ  ยอดชู้  คู่เชย
มิเคย  หย่อนรัก  สักครา
                     
เดือน,ปี  หมุนเวียน  เปลี่ยนศก
ปลงตก  อนิจจัง  สังขาร์
จำเจ  เหน็ดเหนื่อย  เมื่อยล้า
กายา  ทรหด  อดทน
         
น้ำใจ  ชาวเรือ  เกื้อหนุน
ทำคุณ  ประโยชน์  โภชผล
บำเรอ  เสบียง  เลี้ยงคน          
ส่วนตน  ลำบาก  ยากเย็น

สุนทรวิทย์

ร่อนเร่ เหหก ตกเหว
ปวดเอว เคล็ดยอก หลอกเล่น
เจ็บใจ ไร้รัก ลำเค็ญ
อยากเป็น เช่นคน รวยจัง

กล้ำกลืน ฝืนทน ปนหนาว
หัวอก ปวดร้าว ผิดหวัง
ระทม จมใน ภวังค์
ลุกขึ้น มานั่ง นับดาว

ลมแรง พัดมา ประทะ
แทบจะ ละลาย ตายป่าว
ฤทัย ไหวหวั่น ครั่นคร้าว
ปวดร้าว สุดแสน จะทน

หมองหม่น ไร้สุข ทุกข์สิ้น
หนี้สิน มากมาย หลายล้น
นี่คือ กรรมของ คนจน
บอกกล่าว ให้คน ได้รู้
พันทอง

[sunthornvit]

น้ำใจ  ชาวเรือ  เกื้อหนุน
ทำคุณ  ประโยชน์  โภชผล
บำเรอ  เสบียง  เลี้ยงคน         
ส่วนตน  ลำบาก  ยากเย็น

สุนทรวิทย์

ชีวิต ตังเก เร่ร่อน
ร้าวรอน อกไห้ ใครเห็น
อวนลาก อวนดำ ทำเป็น
ลำเค็ญ เอ็นตูด ปูดโปน

ลูกเมีย แม่พ่อ รอหา
กลับมา ให้เห็น เผ่นโผน
คืนนี้ เนื้อทอง ต้องโดน
จับโยน ฟูกนุ่ม คลุมโปง

 
......ยากูซ่า.....

สิ่งแรก  แบกเมีย  เคลียเคล้า
ตัวเบา  รวบยอด  ปลอดโปร่ง
ทบดอก  ทบต้น  ชนโรง
บ้านโคลง  เสาเคลื่อน  เขื่อนพัง

เจ็ดวัน  ขึ้นเรือ  เหงื่อตก
จำอก  จำใจ  ผายผัง
ไคว่คว้า  มานะ  ประทัง
ห่วงหลัง  ห่วงหน้า  อาวรณ์

สุนทรวิทย์

 

[sunthornvit]

คลื่นใหญ่ไล่ริ้วพริ้วผ่าน
สะท้านเรือโยนโผนโผง
น้ำสาดผึงผึงถึงกระโดง
นั่งโยงเปียกเผ้าเช้าเย็น

กลางเลแลไปไร้ฝั่ง
ขอบฟ้าลางครั้งไม่เห็น
มืดมัวฝนฟ้ากระเซ็น
ลำเค็ญเรือน้อยลอยลำ

ชีพน้อยลอยสมุทรดุจมด
เลี้ยวลดกลางคลื่นคืนค่ำ
มีดาวเป็นเพื่อนเตือนจำ
ชีพนี้ฝากน้ำนำพา

บนฝั่งยังคอยรอยยิ้ม
ดาวพริ้มพริบพร่างเพหา
นั่นเธอใช่ไหมยิ้มมา
นัยน์ตาคู่นั้นฉันรู้

สุกสกาวพราวพร่างอย่างนี้
ย่อมสีดวงตาทั้งคู่
เธอมองจ้องเห็นเอ็นดู
ยอดชู้เรามองจ้องกัน ฯ

กามนิต - ๒๗ มี.ค.๕๕

เรือน้อย  เคว้งคว้าง  กลางคลื่น
วัน,คืน  เดียวดาย  ไหวหวั่น
ลมซัด  แดดโหม  โรมรัน
เคี่ยวขัน  หมั่นเพียร  เวียนวน

ตรากตรำ  จำเจ  เหว่ว้า
จับปลา  อาพัทธ์  ขัดสน
เหงื่อริน  สิ้นหวัง  กังวล
กมล  พันผูก  ลูกเมีย

สุนทรวิทย์

[สะเลเต]

ออกเรือล่องไปไกลฝั่ง
ทุกครั้งคะนึงถึงบ้าน
ลำบากตรากตรำทำงาน
เนิ่นนานนับวันนั้นรอ

ทุกบาทหยาดเหงื่อเพื่อสร้าง-
เส้นทางที่ฝันฉันก่อ
ทุ่มเททั้งใจไม่ท้อ
จดจ่อต่องานการนั้น

มองคลื่นคืนค่ำย้ำคิด
ชีวิตวาดวางทางฝัน
ห้ามท้อทนหนักสักวัน
บากบั่นบอกใจให้ทน

วิถีทางเดินเผชิญโชค
บนโลกโศกเศร้าเคล้าหม่น
ปืนป่ายหมายข้ามความจน
เตือนตนต้องอยู่สู้ไป

---สะเลเต---

[--ณัชชา--]

เรือน้อย  เคว้งคว้าง  กลางคลื่น
วัน,คืน  เดียวดาย  ไหวหวั่น
ลมซัด  แดดโหม  โรมรัน
เคี่ยวขัน  หมั่นเพียร  เวียนวน

ตรากตรำ  จำเจ  เหว่ว้า
จับปลา  อาพัทธ์  ขัดสน
เหงื่อริน  สิ้นหวัง  กังวล
กมล  พันผูก  ลูกเมีย

สุนทรวิทย์

เรือน้อยลอยล่องท้องธาร
กลับบ้านจัดไปอย่าให้เสีย
ขึ้นเรือนหยอกล้อคลอเคลีย
มั่วเมี่ยไปเรื่อยเหนื่อยแรง

สงสารพี่เราเหลาเหย่
เค้เก้หม่นหมองร่องแร่ง
กำลังไม่ดีตีแปลง
หน้าแห้งนอนปลงสงสารจัง

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

ส่องหาชาวเลเห่กล่อม
แสงไสวไม่ยอมให้โศกส่ำ
เรือน้อยโต้คลื่นฝืนลำ
แสงนำทางให้ปลอดภัย
♥ ♥ ♥
แกร่งกล้าฝ่าลมและคลื่น
ตระหง่านยืน...ไม่เคยหวั่นไหว
ทุ่มเททั้งกายทั้งใจ
ฝากไว้นามว่า ♥ประภาคาร♥

♥ ประภาคาร ♥

[/quote]

ประภาคาร  ยืนเด่น  เป็นเอก
วิเวก  ทะงัน  สัณฐาน
เอ็นดู  หมู่เรือ  เจือจาน
สื่อสาร  สะกิด  ทิศทาง

แซมให้  ไมตรี  มีจิต
เป็นมิตร  มิเมิน  เหินห่าง
ไม่เคย  ปล่อยปละ  ละวาง
สมอย่าง  ชุติมา  ประภาคาร

สุนทรวิทย์

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

อยากเป็นชาวเรือเสือหญิง
ออกลายคล้ายลิงวิ่งพล่าน
เหล่มองประสงค์นงคราญ
ใครผ่านรีบงับจับจอง

อาศัยกลางสมุทรหงุดหงิด
ทุกทิศทางเรือลอยล่อง
ไร้สาวขาวจั๊วผิวทอง
นั่งร้องว้าเหว่เอกา

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[sunthornvit]

ร่อนเร่ เหหก ตกเหว
ปวดเอว เคล็ดยอก หลอกเล่น
เจ็บใจ ไร้รัก ลำเค็ญ
อยากเป็น เช่นคน รวยจัง

กล้ำกลืน ฝืนทน ปนหนาว
หัวอก ปวดร้าว ผิดหวัง
ระทม จมใน ภวังค์
ลุกขึ้น มานั่ง นับดาว

ลมแรง พัดมา ประทะ
แทบจะ ละลาย ตายป่าว
ฤทัย ไหวหวั่น ครั่นคร้าว
ปวดร้าว สุดแสน จะทน

หมองหม่น ไร้สุข ทุกข์สิ้น
หนี้สิน มากมาย หลายล้น
นี่คือ กรรมของ คนจน
บอกกล่าว ให้คน ได้รู้
พันทอง

[/quote]

ใช้เอว  เหลวไหล  ไม่ยั้ง
แผ่นหลัง  พังหมด  หดหู่
เอะอะ  ขยัน  พันตู
น้ำหู  น้ำตา  บ่านอง

เนื้อตัว  ถลอก  ชอกช้ำ
เพราะทำ  แก่นแก้ว  แคล่วคล่อง
เพลาเพลา  ลงบ้าง  ปรางทอง
พี่มอง  แล้วเปลี้ย  เสียดาย

สุนทรวิทย์

[แป้งน้ำ]

อยากเป็นชาวเรือเสือหญิง
ออกลายคล้ายลิงวิ่งพล่าน
เหล่มองประสงค์นงคราญ
ใครผ่านรีบงับจับจอง

อาศัยกลางสมุทรหงุดหงิด
ทุกทิศทางเรือลอยล่อง
ไร้สาวขาวจั๊วผิวทอง
นั่งร้องว้าเหว่เอกา

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

ทอดสมอรอกลางทะเลได้เลย
วันนี้อยู่เฉย ~ เฉย . .. เดี๋ยวจะรีบไปหา
อดอยากนานหลายปี ~ ไม่มีชาวเรือที่ไหนหลงมา
ล้างเนื้อล้างตัวรอเลยนะ . . ค่ำนี้จะจับไปตุ๋นยาจีน~*

[sunthornvit]

ออกเรือล่องไปไกลฝั่ง
ทุกครั้งคะนึงถึงบ้าน
ลำบากตรากตรำทำงาน
เนิ่นนานนับวันนั้นรอ

ทุกบาทหยาดเหงื่อเพื่อสร้าง-
เส้นทางที่ฝันฉันก่อ
ทุ่มเททั้งใจไม่ท้อ
จดจ่อต่องานการนั้น

มองคลื่นคืนค่ำย้ำคิด
ชีวิตวาดวางทางฝัน
ห้ามท้อทนหนักสักวัน
บากบั่นบอกใจให้ทน

วิถีทางเดินเผชิญโชค
บนโลกโศกเศร้าเคล้าหม่น
ปืนป่ายหมายข้ามความจน
เตือนตนต้องอยู่สู้ไป

---สะเลเต---

ออกเรือ  บั่นบุก  ทุกหน
กมล  มุ่งมั่น  ฝันใฝ่
หวังความ  ดื่มด่ำ  หนำใจ
เหงื่อไหล  ไคลย้อย  สอยเดือน

กรำแดด  กรำฝน  ทนหน่าย
สุดท้าย  ระอา  หน้าเจื่อน
ผลลัพธ์  น้อยนิด  บิดเบือน
มิเหมือน  ทึกทัก  สักครา

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

เรือน้อยลอยล่องท้องธาร
กลับบ้านจัดไปอย่าให้เสีย
ขึ้นเรือนหยอกล้อคลอเคลีย
มั่วเมี่ยไปเรื่อยเหนื่อยแรง

สงสารพี่เราเหลาเหย่
เค้เก้หม่นหมองร่องแร่ง
กำลังไม่ดีตีแปลง
หน้าแห้งนอนปลงสงสารจัง

--ณัชชา--

 

[/quote]

กลับเรือน  ครั้งใด  ไม่เว้น
เข้าเวร  ตะบึง  ขึงขัง
ดอกเบี้ย  อีนุง-ตุงนัง
ย้อนหลัง  ให้จบ  ครบครัน

ณัชชา  ว่าเรา  เหลาเหย่
ยังเท่  หล่อสม  คมสัน
สาวสาว  น้อมตัว  พัวพัน
ทึ้งกัน  ไม่เลิก  เบิกบาน

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

อยากเป็นชาวเรือเสือหญิง
ออกลายคล้ายลิงวิ่งพล่าน
เหล่มองประสงค์นงคราญ
ใครผ่านรีบงับจับจอง

อาศัยกลางสมุทรหงุดหงิด
ทุกทิศทางเรือลอยล่อง
ไร้สาวขาวจั๊วผิวทอง
นั่งร้องว้าเหว่เอกา

 

บัณฑิตเมืองสิงห์

ทะเล  ไร้สาว  ขาวสวย
งงงวย  หมดสิทธิ์  คิดหา
เห็นแต่  มวลหมู่  ปูปลา
แผ่นฟ้า  เวิ้งว้าง  กว้างไกล

มองปลา  พะยูน  ลุ้นจัด
แก้ขัด  สักที  ดีไหม
ฟุ้งซ่าน  ปล่อยจิต  คิดไป
เผลอไผล  เพราะเหงา  เข้ารุม

สุนทรวิทย์

[baimai@sailom]

เจอแล้ว แถวหน้า คราเริ่ม
กำเนิด เกิดเสริม เติมว่า
ระหว่าง ค.คน ป.ปลา
เล่าหา มาแต่ โบราณ

เงือกสาว ขาวสวย หมวยแท้
ท่านแน่ แช่แป้ง แจ้งขาน
เรื่องพระ อภัย เก่ากาล
พ่อตา นี้สาน ผ่านเรียง

แม่ยาย พะยูน ที่รัก
พำนัก ที่ใด ให้เสียง
พ่อตา เลียบๆ เคียงๆ
มองเมียง เรียงร้อย ถ้อยความ


 

[ดุลย์ ละมุน]

กรำแดด  กรำฝน  ทนหน่าย
สุดท้าย  ระอา  หน้าเจื่อน
ผลลัพธ์  น้อยนิด  บิดเบือน
มิเหมือน  ทึกทัก  สักครา

สุนทรวิทย์

<a href="http://www.youtube.com/v/XR9cMNKs00s&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/XR9cMNKs00s&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ลอยเรือล่องมาหารัก
หลงปักรักนวลน้องหนา
เป็นหนุ่มลุ่มเจ้าพระยา
หาปลาพอเพียงเลี้ยงตน

พบสาวพราวหวานบ้านใต้
หัวใจไร้อัฐขัดสน
เพราะพี่ยากแค้นแสนจน
หน้ามลไม่สนยลแล

มีเพียงเรือน้อยกลอยคู่
พธูลี้หายคล้ายแข
ลอยคู่ดาวใสไกลแด
ท้อแท้เปลี่ยวร้าวชาวเรือ