ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

รับฟังทุกความคิดเห็นครับ

 

[แงซาย]

               รู้รอบชอบยิ่งแล้ว           คำเตือน
           รู้หลักมักลืมเลือน             เมื่อพลั้ง
           รู้ลึกฝึกทำเบือน               สูญเปล่า
           รักเพื่อนเตือนเพียงครั้ง      เหตุด้วยเป็นสหาย ฯ

               อายจริงยิ่งแต่งได้          งูปลา
            โคลงสี่ที่หัดมา                 อ่อนซ้อม
            พลั้งได้ใช่ใครพา               พลาดผิด
            เก็บเกี่ยวเหนี่ยวนำน้อม      แนบไว้กันหลง ฯ

[อริญชย์]

ขอแสดงความเห็นหน่อยทุกท่าน (ขออภัยผู้รู้ไว้ก่อนล่วงหน้านะฮะ)

เท่าที่สังเกตโคลงสี่สุภาพ บางที่เป็นเสียงไม้เอก แต่ท่านไม่ใช้คำที่ลงไม้เอก อย่างนั้นหรือเปล่าฮะ


ให้ท่านท่านจักให้........ตอบสนอง   
นบท่านท่านจักปอง.....นอบไหว้ 
รักท่านท่านควรครอง....ความรัก เรานา
สามสิ่งนี้เว้นไว้...........แต่ผู้ทรชน๚ะ๛

โคลงบทนี้สอนให้คนรู้จักกตัญญู การเป็นผู้ให้ซึ่งกันและกัน ตรงกับสำนวน
หมูไปไก่มา

(ต๊อบ ตอบ ต้อบ ต๋อบ ต๊อบ) (ตอบเป็นเสียงเอก แต่ไม่มีไม้เอก/ไม่ใส่ไม้เอก/คำตาย)



๏ แม้นมีความรู้ดั่ง......สัพพัญญู 
ผิบ่มีคนชู...............ห่อนขึ้น 
หัวแหวนค่าเมืองตรู....ตาโลก
ทองบ่รองรับพื้น........ห่อนแก้วมีศรี๚ะ๛

สอนให้คนที่มีความรู้ความสามารถตระหนัก ไม่เย่อหยิ่งจองหอง
เพราะแม้นว่ามีความสามารถปานใดก็ตามหากขาดคนสนับสนุน
ส่งเสริม ก็ยากที่จะมีใครเห็น เฉกเช่นเดียวกับ เพชรพลอย งดงาม
เมื่อมีแหวนทองรองรับ 


 (ซัพ สัพ สั้พ สั๊พ สั๊พ) (สัพ เป็นเสียงเอก แต่ไม่มีไม้เอก/ไม่ใส่ไม้เอก/คำตาย)





ปล.ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องนี้เท่าไหร่  ผู้รู้โปรดช่วยคิดวิจารณ์ อีกที  ผิดพลาดประการใด ขอทุกท่านโปรดให้อภัยด้วยฮะ

คุณดอกรักเร่ ควรให้ความกระจ่างในเรื่องนี้ฮะ เพื่อเป็นวิทยาทาน

http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=0e9640fd15dd4409

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

คนไม่มีอารมณ์ขันจริงผันเสียงไม่ได้นะเนี่ยะ  (ตอบ ต่อบ ต้อบ ต๊อบ ต๋อบ)
             จริงๆจะว่าไป(เท่าที่รู้มา-แบบน้อยนิด) พวกคำตายต่างๆนี้ก็ไม่ได้ห้ามไว้นะครับ  เว้นแต่คำที่เจ็ดในบาทแรกที่ไม่นิยมเรื่องคำตาย
เพราะมันจะทำให้คำสัมผัสคำที่ ๕ ของบาทที่ ๒-๓  เป็นคำตายทั้งหมดซึ่งไม่นิยม แต่ใครจะแต่งก็ได้
คล้ายกลอนแปดนั่นแหละครับที่ส่วนมากไม่นิยมลงท้ายด้วยคำตาย(แต่ก็แต่งได้)
             ส่วนที่ผมบอกว่าควรเลี่ยงๆไว้(คำตาย)นั่นเป็นความคิดเห็นส่วนตัวครับ เพราะถ้าฝึกลงด้วยคำตายเรื่อยๆ
ในคำที่ ๖ ของบาทแรก  นานๆเข้าก็จะเกิดเป็นความเคยชิน  แล้วมันจะพาไปสู่คำที่มีรูปวรรณยุกต์ เอก โท ดังว่า(ก็เคยเป็นมาแล้วไง)
แต่ถ้าใครจะแต่งผมก็ไม่ขัดศรัทธาอยู่แล้ว
              แล้วก็เรื่องนี้ที่จริงก็ไม่อยากจะทำลายบรรยากาศหรอกนะครับ  แต่เห็นว่ามีผู้ติติง
มันก็เลยสงสัย เพราะอ่านทีแรกก็ให้ผ่านฉลุยนั่นแหละครับ  แต่เมื่อถามเจ้าตัวแล้ว เขาไม่ยอมอธิบาย ก็เลยต้องหาคำตอบเอาเองว่าผิดที่ใด
            เรื่องนี้จะเห็นได้ว่า ทีแรกเขาติคุณบัณฑิตเมืองสิงห์เพียงผู้เดียวนะครับ
แต่พอท่านไร้ชื่อไร้นามบอกว่าจะรับเอาท่าน กาม กับท่านบัณฑิต เป็นครูด้วย เขาถึงกับบอกว่า เมื่อจะถือผิดเป็นครูก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร(รายละเอียดไปอ่าน
ในข้อความที่เขาโพสต์ได้)  ซึ่งแสดงว่า สองคนนี้จะต้องมีจุดใดที่ผิดเหมือนๆกัน
           ดังนั้นผมก็เลยใช้เวลานั่งทบทวนดูว่าระหว่างสองคนนี้มีอะไรมั่งที่เหมือนกันทั้งคู่  ก็พบว่าสองคนนี้มีการใส่คำที่มีรูปวรรณยุกต์ลงใน
คำที่ ๖ ของบาทแรก  ซึ่งตามปกติส่วนมากแล้วเขาไม่นิยมใช้กัน  ผมก็เลยสรูปเอาว่านี่น่าจะเป็นสาเหตุที่มาแห่งคำติเตียนว่า ผิดฉันทลักษณ์-
ฉันทลักษณ์ผุผุพังพังดังกล่าว  เพราะพิจารณาแล้วตรงส่วนอื่นก็ไม่เห็นมีผิดที่ใด  เรื่องมันก็มีแค่นี้แหละครับท่านผู้ชม
ส่วนมันจะตรงหรือไม่ผมก็ไม่อาจทราบได้
           เรื่องการติเตียนคอยจับผิดผู้อื่นนี่ใครๆก็ทราบว่าไม่ใช่ผมแน่  เพราะโดยปกติผมก็เป็นที่ชอบทำอะไรแหกกฎเสมออยู่แล้ว
การจะทักใครสักคน ก็คงเพราะปรารถนาดีกับคนๆนั้นจริงครับท่าน 

[ไร้นวล^^]

นอบครูตอบต่อข้อ   กังขา
(สา)มัญออกจัตวา   จัดจ้าน
เสียงสูงกลับได้มา    ตามกฎ
เกรงอักขระด้าน     จึ่งท้าวถามถึง

อีกหนึ่งคำห่อนนี้   ครวญแปล
อ่านบทกวีแล       บ่อยครั้ง
วานครูอย่าเชือนแช  คอยบอก
คำเก่าบุราณตั้ง    แต่งแล้วโคลงสวย

อวยชัยครูสู่หิ้ง     อัมพร
ศิษย์สะสมคำสอน  อ่านซ้ำ
ร่ายพจน์แม่แฮตอน  โคลงจบ สามเฮย
องค์ปราชญ์อยากกล่าวย้ำ เนื่องด้วยเหตุใด

ขุ่นใจข้องท่อนท้าย    เพียงกัน
จัตวาหรือสามัญ        จบถ้อย
คำสามเอกโทผัน      จึงจบ ท้ายเฮย
จะร่ายโคลงเศร้าสร้อย  กฎเกลี้ยงเพียงงง

หวังครูยงอยู่ถ้วน        พรวสา
คุณยิ่งกว่านภา          อาจอ้าง
อื่นใดเทียบปัญญา      ครูเสก ศิษย์เฮย
ทุกสิ่งที่สมสร้าง        จากน้ำใจครู

[กามนิต]

ระหว่างรอมือวางระเบิด (คุณดอกรักเร่) มาไขปัญหา กระผมก็ขอร่วมแจมประเด็นย่อย สั้น ๆ ดังนี้นะครับ

เปิดลิลิตตะเลงพ่าย พระนิพนธ์ของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส อ่านอีกรอบ ดูแค่โคลงสองสามบทต้น ๆ ก็ตอบได้ตั้งหลายคำถามนะครับ

โคลง ๔
๏ บุญเจ้าจอมภพพื้น        แผ่นสยาม
แสยงพระยศยินขาม         ขาดแกล้ว
พระฤทธิ์ดังฤทธิ์ราม         รอนราพณ์
แลฤๅ ราญอริราชแผ้ว     แผกแพ้ทุกภาย ฯ

๏ ไพรินทรนาศเพี้ยง         พลมาร
พระดั่งองค์อวตาร            แต่กี้
แสนเศิกห่อนหาญราญ      รอฤทธิ์ พระฤๅ
ดาลตระดกเดชลี้             ประหลาดเหล้าแหล่งสถาน ฯ
...
๏ จงเจริญชเยศด้วย        เดชะ
ชาวอยุธย์อย่าพะ            พ่อได้
จงแพ้พินาศพระ             วิริยภาพ พ่อนา
ชนะแด่สองท่านไท้          ธิราชเจ้าจอมสยาม ฯ
....

จะเห็นว่า

๑. ไม่มีการห้ามวรรณยุกต์เอกในคำที่ ๖
๒. คำที่ ๗ เป็นไปได้ทั้งเสียงจัตวา, สามัญ และคำตาย

อีกตัวอย่างของการใช้คำตาย

๏ สงครามครานี้หนัก            ใจเจ็บ ใจนา
เรียมเร่งแหนงหนาวเหน็บ       อกโอ้
ลูกตายฤใครเก็บ                 ผีฝาก พระเอย
ผีจัดเท้งที่โพล้                   ที่เพล้ใครเผา ฯ
(ตะเลงพ่าย)

๓. การใช้คำตายในตำแหน่งคำเอก มีอยู่ทั่วไป มากกว่าคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอกด้วยซ้ำ
๔. การใช้คำที่มากกว่า ๑ พยางค์ มีอยู่ทั่วไป แต่ต้องเข้าใจให้ถูกต้องนะครับ ว่ากรณีไหนได้ กรณีไหนไม่ได้ (ใครไม่รู้ถามมาจะบอกให้ ถ้าไม่ถามก็จะอุบไต๋ไว้ก่อน ห้าห้าห้า)


ความเห็นเพิ่มเติม

๑. คำว่า สุภาพ ในโคลงสี่สุภาพ หมายถึงว่า คำที่ ๗ ในบาทที่ ๑, คำที่ ๕ ในบาทที่ ๒ และบาทที่ ๓, และคำที่ ๙ ของบาทที่ ๔ ต้องไม่มีรูปวรรณยุกต์ (ไม่ได้หมายถึงว่าห้ามมีวรรณยุกต์ทุกคำที่ไม่บังคับเอกโทอย่างที่หลายคนเข้าใจ เพราะจริงๆแล้วมีได้ แต่อย่าให้มากจนรกนัยนา นะจ๊ะ)

        เสียงฦาเสียงเล่าอ้าง    อันใด พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร                ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับไหล                ลืมตื่น ฤๅพี่
สองพี่คิดเองอ้า                     อย่าได้ถามเผือ ฯ
(ลิลิตพระลอ)

๒. ที่คุณ "บุคคลทั่วไป" ว่าคำที่ ๗ ในบาทแรกควรเป็นเสียงสามัญดีที่สุดนั้น ต้องขอเรียนว่า ไม่จริงครับ !

ในลิลิตพระลอ บทที่ถือกันว่าไพเราะที่สุดนั้นลงด้วยเสียงจัตวาครับ

        เสียงโหยเสียงไห้มี่       เรือนหลวง
ขุนหมื่นมนตรีปวง                 ป่วยซ้ำ
เรือนราษฎร์ร่ำตีทรวง             ทุกข์ทั่ว กันนา
เมืองจะเย็นเปนน้ำ                ย่อมน้ำตาครวญ

และเช่นเดียวกันในลิลิตตะเลงพ่าย ก็ลงด้วยจัตวาครับ

๏ สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง       ยามสาย
สายบ่หยุดเสน่ห์หาย         ห่างเศร้า
กี่คืนกี่วันวาย                   วางเทวษ ราแม่
ถวิลทุกขวบค่ำเช้า             หยุดได้ฉันใด ฯ

(ไม่ใช่สูตรตายตัว เพียงแต่ยกมาประกอบการพิจารณาเท่านั้น)

๓. แนะนำว่า  ควรหาวรรณคดีที่แต่งด้วยโคลงมาอ่านบ้าง เช่น โองการแช่งน้ำ ทวาทศมาส พระลอ ตะเลงพ่าย นิราศนรินทร์ ฯลฯ จะได้ซึมซับรสชาติโคลงที่แท้จริง จะจับเคล็ดแห่งโคลงได้ดีกว่าอ่านโคลงเพี้ยน ๆ ของกามนิต ที่มุ่งเอามันมากกว่าสาระครับ ๕๕๕)





 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

แหม...ลองยกมาซะขนาดนี้ผมก็คงไม่มีอะไรจะพูด
ว่าแต่ถ้าจะต้องยึดถือเอาเป็นแบบแผนทั้งหมด  แล้วแบบนี้จะต้องเอาตามด้วยหรือเปล่าล่ะ 

โคลง ๔
๏ บุญเจ้าจอมภพพื้น        แผ่นสยาม
แสยงพระยศยินขาม         ขาดแกล้ว
พระฤทธิ์ดังฤทธิ์ราม         รอนราพณ์
แลฤๅ ราญอริราชแผ้ว     แผกแพ้ทุกภาย ฯ

๏ ไพรินทรนาศเพี้ยง         พลมาร
พระดั่งองค์อวตาร            แต่กี้
แสนเศิกห่อนหาญราญ      รอฤทธิ์ พระฤๅ
ดาลตระดกเดชลี้             ประหลาดเหล้าแหล่งสถาน ฯ
...
๏ จงเจริญชเยศด้วย        เดชะ
ชาวอยุธย์อย่าพะ            พ่อได้
จงแพ้พินาศพระ             วิริยภาพ พ่อนา
ชนะแด่สองท่านไท้          ธิราชเจ้าจอมสยาม ฯ

[สายใย]

แหม...ลองยกมาซะขนาดนี้ผมก็คงไม่มีอะไรจะพูด
ว่าแต่ถ้าจะต้องยึดถือเอาเป็นแบบแผนทั้งหมด  แล้วแบบนี้จะต้องเอาตามด้วยหรือเปล่าล่ะ 

โคลง ๔


๏ บุญเจ้าจอมภพพื้น        แผ่นสยาม
แสยงพระยศยินขาม         ขาดแกล้ว
พระฤทธิ์ดังฤทธิ์ราม         รอนราพณ์
แลฤๅ ราญอริราชแผ้ว     แผกแพ้ทุกภาย ฯ

๏ ไพรินทรนาศเพี้ยง         พลมาร
พระดั่งองค์อวตาร            แต่กี้
แสนเศิกห่อนหาญราญ      รอฤทธิ์ พระฤๅ
ดาลตระดกเดชลี้             ประหลาดเหล้าแหล่งสถาน ฯ
...
๏ จงเจริญชเยศด้วย        เดชะ
ชาวอยุธย์อย่าพะ            พ่อได้
จงแพ้พินาศพระ             วิริยภาพ พ่อนา
ชนะแด่สองท่านไท้          ธิราชเจ้าจอมสยาม ฯ

หรือเนื่องเพราะในสมัยนั้น .....
 - ท่านมิได้เคร่งครัดในจุดที่เรากระทำกัน  .... (คล้าย ๆ แฟชั่นตามยุคตามสมัย ...)
 - ท่านมีการอนุโลมในสิ่งที่เราไม่ล่วงรู้ (เกิดไม่ทัน)

- กาลเวลาทำให้ต้นฉบับ และ สิ่งพิมพ์คลาดเคลื่อนไป ...บ้าง

....ทีจริง ก้ไม่รู้น่ะแหละครับ อิ อิ...

[อริญชย์]

โคลง ๔

อ้าศรีเสาวภาคย์เพี้ยง………..เพญแข
เรียมแต่ร้างรศแห…………...ห่างเคล้า
ฤาลืมสมรแล………………..อื่นชื่น ไปเลย
ถวิลทุกข์ยามเย็นเช้า…………ชอกช้ำก่ำทรวง ฯ

แม้วดวงกมลาศได้…………..มาดล
โดยสถานแถวสถล………….ที่นี้
จักชวนแม่ชมบน……………บรรพตร  โพ้นแฮ
พลางแม่ชมเรียมชี้………….แม่ชี้เรียมชม ฯ

ชมพนมพนาเวศห้วย…………เหวหิน
ทุกเซราะทรอกศิขรินทร์……..ร่องน้ำ
จักชวนแม่สรงสินธุ์………….แสนสนุกนิ์
สนานอุทกท่าถ้ำ……………...เถื่อนท้องแถวธาร ฯ

ทุกสถานธาเรศแม้น………..แมนผจง ไว้ฤา
หวังจักไว้ให้สรง…………….เซราะน้ำ
ปางร้างอรอนงค์……………..แหนงโศก
สรงบสร่างใจช้ำ……………..เช่นน้ำสระสมร ฯ

                             “ลลิตตะเลงพ่าย”
พระราชนิพนธ์ “สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส” (หน้า ๓๓)

ปล.ท่านใช้คำแบบเก่า เช่น “เพญแข รศแห  บรรพตร เซราะทรอก สนุกนิ์”   ท่านใดมีข้อมูลที่พิมพ์ภาษาไทยสมัยใหม่  หรือมีความรู้เรื่องนี้ ลงเทียบเคียงเพื่อเป็นวิทยาทานหน่อยก็ดีนะฮะ ขอบคุณล่วงหน้า
อีกคำ "แม้วดวงกมลาศได้…………..มาดล" ท่านก็พิมพ์มาอย่างนี้จริง ๆ นะ "แม้วดวงกมลาศได้" ไม่ใช่ "แม้"      


 

[น.ปฎิพน]

โคลง ๔

อ้าศรีเสาวภาคย์เพี้ยง………..เพญแข
เรียมแต่ร้างรศแห…………...ห่างเคล้า
ฤาลืมสมรแล………………..อื่นชื่น ไปเลย
ถวิลทุกข์ยามเย็นเช้า…………ชอกช้ำก่ำทรวง ฯ

แม้วดวงกมลาศได้…………..มาดล
โดยสถานแถวสถล………….ที่นี้
จักชวนแม่ชมบน……………บรรพตร  โพ้นแฮ
พลางแม่ชมเรียมชี้………….แม่ชี้เรียมชม ฯ

ชมพนมพนาเวศห้วย…………เหวหิน
ทุกเซราะทรอกศิขรินทร์……..ร่องน้ำ
จักชวนแม่สรงสินธุ์………….แสนสนุกนิ์
สนานอุทกท่าถ้ำ……………...เถื่อนท้องแถวธาร ฯ

ทุกสถานธาเรศแม้น………..แมนผจง ไว้ฤา
หวังจักไว้ให้สรง…………….เซราะน้ำ
ปางร้างอรอนงค์……………..แหนงโศก
สรงบสร่างใจช้ำ……………..เช่นน้ำสระสมร ฯ

                             “ลลิตตะเลงพ่าย”
พระราชนิพนธ์ “สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส” (หน้า ๓๓)

ปล.ท่านใช้คำแบบเก่า เช่น “เพญแข รศแห  บรรพตร เซราะทรอก สนุกนิ์”   ท่านใดมีข้อมูลที่พิมพ์ภาษาไทยสมัยใหม่  หรือมีความรู้เรื่องนี้ ลงเทียบเคียงเพื่อเป็นวิทยาทานหน่อยก็ดีนะฮะ ขอบคุณล่วงหน้า
อีกคำ "แม้วดวงกมลาศได้…………..มาดล" ท่านก็พิมพ์มาอย่างนี้จริง ๆ นะ "แม้วดวงกมลาศได้" ไม่ใช่ "แม้"      


 

พอจะเดาออกได้สองคำครับ

- เพญแข = เพ็ญแข แปลว่าพระจันทร์ในวันเพ็ญ

- บรรพตร = อันนี้น่าจะมาจากคำว่า บรรพตร์ กระมังครับ ถ้าเป็นแบบนั้น ก็แปลว่าภูเขา ซึ่งเนื้อหาก็เข้าได้กับโคลงพอดี

เคยเห็นครับว่าคนสมัยก่อน จะสะกดไม่เหมือนสมัยนี้ (ถ้าเป็นสมัยนี้ต้องเรียกว่า เขียนผิด ภาษาวิบัติ บลาๆ) ขนาดภาษา "วัธนธัม" บรรณารักษ์ที่หอสมุดแห่งชาติยังสะดุ้งเลยครับ ว่าเขียนผิดหรือเปล่า ซึ่งผมก็ยืนยันว่า เขียนแบบนี้แหละจริงๆ

เมื่อกี้ไปลอง search หาๆมาครับ เลยนึกขึ้นได้ เคยมีเรื่อง สนุกนิ์นึก ของ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงพิชิตปรีชากร (ที่เป็นนิทาน และยังพระนิพนธ์ไม่เสร็จ) อะครับ เลยสงสัยว่า เป็นการเขียนคำว่า สนุก ของคนสมัย ร.5 หรือเปล่าน่ะครับ ถ้าใช่ ก็แปลว่าเรามีเค้าของความหมายที่ท่านอริญชย์สงสัยแล้ว สามคำ ขาดแต่ "เซราะทรอก" ซึ่งฟังดูเหมือนคำเขมรครับ (แต่ไม่รู้ว่าแปลว่ากระไร?)
 

[...สียะตรา..]

ทุกเซราะทรอกศิขรินทร์……..ร่องน้ำ



......เซราะทรอก..........น่าเป็น...........เซาะซอก...ศิขรินทร์

[กามนิต]

แหม...ลองยกมาซะขนาดนี้ผมก็คงไม่มีอะไรจะพูด
ว่าแต่ถ้าจะต้องยึดถือเอาเป็นแบบแผนทั้งหมด  แล้วแบบนี้จะต้องเอาตามด้วยหรือเปล่าล่ะ 

โคลง ๔
๏ บุญเจ้าจอมภพพื้น        แผ่นสยาม
แสยงพระยศยินขาม         ขาดแกล้ว
พระฤทธิ์ดังฤทธิ์ราม         รอนราพณ์
แลฤๅ ราญอริราชแผ้ว     แผกแพ้ทุกภาย ฯ

๏ ไพรินทรนาศเพี้ยง         พลมาร
พระดั่งองค์อวตาร            แต่กี้
แสนเศิกห่อนหาญราญ      รอฤทธิ์ พระฤๅ
ดาลตระดกเดชลี้             ประหลาดเหล้าแหล่งสถาน ฯ
...
๏ จงเจริญชเยศด้วย        เดชะ
ชาวอยุธย์อย่าพะ            พ่อได้
จงแพ้พินาศพระ             วิริยภาพ พ่อนา
ชนะแด่สองท่านไท้          ธิราชเจ้าจอมสยาม ฯ

อะจ๊ากกกกก... ผมผิดเองแหละครับ

ต้นฉบับ (พิมพ์โดยกรมศิลปากร) ที่ถูกต้องคือ

    ๏ บุญเจ้าจอมภพพื้น        แผ่นสยาม
แสยงพระยศยินขาม         ขาดแกล้ว
พระฤทธิดั่งฤทธิราม         รอญราพณ์    แลฤๅ
ราญอริราชแผ้ว              แผกแพ้ทุกพาย ฯ

ถ่ายรูปมาเป็นพยาน



คัดจากเล่มนี้ครับ



 

[อริญชย์]

ของผมใช้เป็นฉบับนี้


Last updated  2007-4-25 0:00:00 
Author  สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส 
Title  ลิลิตตะเลงพ่าย / พระนิพนธ์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส 
Imprint  2549 
Physical Description  209 หน้า 
Note  จัดพิมพ์ประกาศพระเกียรติคุณ "วันอดีตเจ้าอาวาสวัดพระเชตุพน และดิถีคล้ายวันสิ้นพระชนม์สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (ปุ่น ปุณณสิริมหาเถร) สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก 
Subject  วรรณคดีไทย 
 ลิลิตตะเลงพ่าย 
ISBN  9743444548 
Call Number  PN45 ส-ล 2549 
http://202.28.4.2:8080/opac/browseBibAction.do?reqBib=1194709&state=r&call=

[แงซาย]

๔. การใช้คำที่มากกว่า ๑ พยางค์ มีอยู่ทั่วไป แต่ต้องเข้าใจให้ถูกต้องนะครับ ว่ากรณีไหนได้ กรณีไหนไม่ได้ (ใครไม่รู้ถามมาจะบอกให้ ถ้าไม่ถามก็จะอุบไต๋ไว้ก่อน ห้าห้าห้า)

...รักเล่นจึงเร่งรู้                   ความหมาย
ถามท่านผู้บรรยาย               ก่อนนั้น
เรื่องพยางค์เดี่ยวหรือหลาย    มีอยู่
ควรจักตบแต่งปั้น                ว่าใช้การไหน ฯ

         

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เป็นกระทู้ที่น่าชื่นชมมากเลยครับ  โดยเฉพาะบรรดาความเห็นที่หลากหลาย ให้แง่คิดที่มีประโยชน์มาก

สมบูรณ์ด้วยเหตุผลรองรับในแต่ละความเห็น  โดยเฉพาะผู้ที่สนใจในเรื่องโคลงได้ความรู้อย่างคาดไม่ถึง

โดยไม่ต้องเสียเวลาค้นหาด้วยตนเองอีก  สมเป็นเวทีแห่งปัญญาครับ.



                                              

[กามนิต]

๔. การใช้คำที่มากกว่า ๑ พยางค์ มีอยู่ทั่วไป แต่ต้องเข้าใจให้ถูกต้องนะครับ ว่ากรณีไหนได้ กรณีไหนไม่ได้ (ใครไม่รู้ถามมาจะบอกให้ ถ้าไม่ถามก็จะอุบไต๋ไว้ก่อน ห้าห้าห้า)

...รักเล่นจึงเร่งรู้                   ความหมาย
ถามท่านผู้บรรยาย               ก่อนนั้น
เรื่องพยางค์เดี่ยวหรือหลาย    มีอยู่
ควรจักตบแต่งปั้น                ว่าใช้การไหน ฯ

         

        จะว่าไปก็ย้าว              ยาวเชียว
เห็นจะตอบทีเดียว              ไม่สิ้น
เอาสั้นแค่เสียวเสียว            ไปก่อน   นะพ่อ
วันพรุ่งจะมาดิ้น                   กระโดดให้ขังขึง ฯ

        หนึ่งถือคำเด่นแจ้ง          จึงนับ   นั้นนอ
คำที่เบาเบามิจับ                    ทุกถ้อย
สนุกสนานสละสลวยสลับ          คะเนคณะ   ก็ได้แฮ
แต่จะยืดยาวย้อย                    บ่สู้จะนิยม ฯ

         สลักคมเสนาะข้อ           พอประมาณ
ไม่ยืดย้วยเกินการ                   สลับไว้
จังหวะจะโคนสาน                    พอเหมาะ
ย่อมส่งลีลาให้                         สะดุดเบ้าตาคน ฯ

กามนิต - ๒๙ มี.ค.๕๕
 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

กามนิตท่านเลิศล้ำ  เก่งโคลง
หาหลักฐานเชื่อมโยง  ชอบแล้ว
มายันผสมโรง          เราพ่าย แพ้นอ
ลิลิตตะเลงพ่ายแผ้ว    จากเบื้องโบราณ

คารวะหนึ่งครั้ง       ท่านเอย
เชิญเถิดเราท่านเอ๋ย   อย่าช้า
ผู้ปราชญ์ท่านภิเปรย   ในหลัก การแล
ขจัดโง่งมงายข้า            ห่างพ้นภัยเขลา

ตัวข้ารู้หลักน้อย       ต้องลา
เขาดั่งหงส์เรากา       แน่แท้
ควรอยู่เยี่ยงอย่างสา-   มัญนะ  เรานา
ยอมรับว่าพ่ายแพ้       อับด้วยเหตุผล

อภัยข้าเถิดเน้อท่าน     ปราชญ์ศรี
เรื่องหลักการข้ามี         แต่น้อย
ผิดแล้วที่ราวี               ท้าต่อ ท่านนา
ดังกบตัวกระจ้อย         อาจท้าทายสิงห์

ษมาพ่อแม่พี่น้อง          บ้านกลอน
ขอโทษอย่าตัดรอน       เคียดขึ้ง
ผิดนั้นเยี่ยงอุทาหรณ์     ควรจด จำนอ
เป็นบทเรียนให้ซึ้ง        สู่ห้วงมานนิรันดร์

ขอขอบคุณทุกผู้-          อ่านฟัง
มาถกมาแจงบัง-            เกิดรู้
ใดเขลาขจัดฝัง              จากจิต
ใดผิดจงคิดสู้                สืบค้นครรลองฯ

ด้วยจิตคารวะ

        

[แงซาย]

๔. การใช้คำที่มากกว่า ๑ พยางค์ มีอยู่ทั่วไป แต่ต้องเข้าใจให้ถูกต้องนะครับ ว่ากรณีไหนได้ กรณีไหนไม่ได้ (ใครไม่รู้ถามมาจะบอกให้ ถ้าไม่ถามก็จะอุบไต๋ไว้ก่อน ห้าห้าห้า)

...รักเล่นจึงเร่งรู้                   ความหมาย
ถามท่านผู้บรรยาย               ก่อนนั้น
เรื่องพยางค์เดี่ยวหรือหลาย    มีอยู่
ควรจักตบแต่งปั้น                ว่าใช้การไหน ฯ

         

        จะว่าไปก็ย้าว              ยาวเชียว
เห็นจะตอบทีเดียว              ไม่สิ้น
เอาสั้นแค่เสียวเสียว            ไปก่อน   นะพ่อ
วันพรุ่งจะมาดิ้น                   กระโดดให้ขังขึง ฯ

        หนึ่งถือคำเด่นแจ้ง          จึงนับ   นั้นนอ
คำที่เบาเบามิจับ                    ทุกถ้อย
สนุกสนานสละสลวยสลับ          คะเนคณะ   ก็ได้แฮ
แต่จะยืดยาวย้อย                    บ่สู้จะนิยม ฯ

         สลักคมเสนาะข้อ           พอประมาณ
ไม่ยืดย้วยเกินการ                   สลับไว้
จังหวะจะโคนสาน                    พอเหมาะ
ย่อมส่งลีลาให้                         สะดุดเบ้าตาคน ฯ

กามนิต - ๒๙ มี.ค.๕๕
 

...สนใจไม่ว่าสั้น                หรือยาว
เพียงแต่ได้เรื่องราว           เท่านั้น
ความรู้ท่านแพรวพราว      เป็นหนึ่ง   จริงพ่อ
รอพรุ่งคงอัดอั้น               แต่ต้องจำรอ ฯ

    ขอความกระจ่างแจ้ง      แจงเชียว
เข้าเรื่องแบบเพียวเพียว      อย่าช้า
ใจวัยรุ่นมันเปรียว             ขอบอก
คลุ้มคลั่งอย่าสั่งล้า            โปรดให้คำเฉลย ฯ

 

[น.ปฎิพน]

เคยอ่านในอีกที่หนึ่งอะครับ ว่า การแต่งโคลงให้ดีนั้น ควรจะต้องผูกโทให้ดีก่อน...

จริงๆก็รู้บ้างนะครับ แต่อยากฟังท่านกามนิต และหลายๆท่านมาขยายความอะครับ

จะได้ประเทืองปัญญามากขึ้นกว่าเดิม

"๐ ขอขอบคุณทุกผู้-          อ่านฟัง
มาถกมาแจงบัง-            เกิดรู้
ใดเขลาขจัดฝัง              จากจิต
ใดผิดจงคิดสู้                สืบค้นครรลองฯ"

ก็อปมาจากคุณ บุกคคลทั่วไป นะครับ ไม่ได้แต่งเอง

[ไร้นวล^^]

  

ฟังคำเอ่ยตอบด้วย   อีกคน

  การก่อกฏกลบกล      กลับกร้าน
  
  จึงน้อมกล่าวกลัวตน   อลหม่าน

  ตึงเต่งติดต่อต้าน     ขาดขึ้งขมโคลง