ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เนิน จำราย]

                         

 (คล้ายคล้าย)โลกธรรมแปดประการ
         

   อนิจจาบุญหลงน่าสงสาร                       เที่ยวซมซานดมดินสูดกลิ่นหา

พลัดถิ่นที่พรากสถานจากบ้านมา                   หลายเพลาห่อเหี่ยวอยู่เดียวดาย

ค่ำไหนนอนนั่นอัดอั้นทุกข์                             ยืน,นั่ง,ลุก,เดิน,กิน,ดิ้นขวนขวาย

มาประสบพานพบเพื่อนมากมาย                    ซังกะตายผูกพันพอกลั้นทน

ไม่มีแป้งน้ำท่าให้ทาอาบ                              ส่งกลิ่นสาบคันสยองยามต้องฝน

ขนแหว่งเว้าหลุดร่วงด่างดวงปน                    วิ่งวกวนหลบแหล่งแมลงวัน

แม้เจ้าหลงจรจัดจะพลัดถิ่น                          ความหวังสิ้นล่มสลายเมื่อคลายฝัน

ยังยืนหลับงับลมผสมคัน                               เห่าตะวันสลับหาวรอดาวราย
   
         
     มวลมนุษย์ชาติกำเนิดประเสริฐนัก      จริงประจักษ์แจ้งตามดั่งความหมาย

ยศศักดิ์ฐานันดรที่คอนไว้                             หนักทั้งกายทั้งใจกลัวใครแย่ง

ลาภสักการผ่านมือคีอเวลา                         เมื่อมีมาก็หมดไปไวเหมือนแกล้ง

สรรเสริญเพลินละครที่แสดง                       สิ้นเสียง,แสง,เวทีปิด...ชีวิตจริง

สุขสมหวังดังใจใครใครชอบ                        หมดสุขสิ้นคนปลอบกลับทุกข์ยิ่ง

ยกนิทานสุนัขขามาอ้างอิง                          เป็นของจริงควรจดจำจงทำดี

ไม่หลบเลี่ยงเอาเยี่ยงเจ้าบุญหลง                  สติปลงนิ่งสนิทอย่าคิดหนี

เหยียดยืนเด่นชูหน้าท้าปฐพี                        ยิ้มยินดีเย้ยฟ้าครามสู้ความจริง

[อรรถกวี]

เมื่อมีลาภศฤงคารสถานถิ่น
ย่อมมีสิ้นกำสรดหมดวาสนา
มีอำนาจใหญ่โตครองโลกา
สิ้นยศฐานันดรย่อมคลอนแคลน

คำยกยอปอปั้นเขาสรรเสริญ
ยามเมื่อเดินคล้อยหลังเขาชังแสน
สุขอันใดในโลกีย์มีทั่วแดน
ไม่มาดแม้นที่สุดโลกุตรธรรม...
••••
อรรถ
26 มีนาคม 2555

[กลิ่น โอสถ]

ได้ลาภ หาบทรัพย์นับไม่ถ้วน
ได้ยศ  มากล้วนมีเพิ่มศรีศักดิ์
สรรเสริญ  เยินยอสอพลอรัก
มีสุขมัก เบิกบานสำราญใจ

เสียลาภ วาบหวามด้วยความเศร้า
เสื่อมยศเล่า  อุราพาหมองไหม้
ถูกนินทา  ขอดค่อนร้อนหทัย
ตกทุกข์ได้   ร้อนรุ่มแสนกลุ้มทรวง

[ืืืืืืืืืืืืืnonny]

 

             จงกลนีมีในใจใครทำดี
ผู้นั้นนี้มีสุขทุกข์สลาย
        ถึงบางทีดีกลับผลลัพธ์ร้าย
             แต่สุดท้ายกลายกลับผลลัพธ์ดี
           หากทำชั่วมัวหลงเพลิงกิเลส
                      ย่อมเป็นเหตุให้จิตเจ้าเศร้าหมองศรี
   จิตระทมร้อนรุ่มกลุ้มทวี
              ประหนึ่งมีเพลิงไฟบรรลัยกัลป์
           แล้วไฉนไยจึงทำกรรมชั่วอยู่
     พินิจดูครู่หนึ่งจึงรังสรรค์
   การทำดีมีคุณบุญอนันต์
       ขึ้นสวรรค์กันหนาอย่ารีรอ

[เนิน จำราย]

นั่งรำลึกนึกคิดพินิจโลก     

ซึมเศร้าโศกทั่วไปแผ่ไพศาล

รูป,นาม เกิด,ตั้ง,ดับ,ไปตามกาล 

แล้วแหลกลาญตามดั่งสังขารา

ทำไมต้องโกรธเกลียดเบียดเบียนกัน

ทำไมไม่ยึดมั่นหลักศาสนา

อันองค์ธรรมคำสอนพระสัมมา   

เปรียบสรรพยาปกป้องทุกผองภัย

เหตุเพราะหลงเมามัวไม่เห็นเหตุ

เกิดอาเพทตัวตัณหาเข้าอาศัย

โลภ,โกรธ,หลง,โมหะหุ้มคลุมจิตใจ 

หมกมุ่นในอกุศลเกิดผลตาม

ถูกจับกุมคุมขังดังนกกา     

ยามออกมาพ่อบาปปลูกยังถูกหยาม

สาธุชนต้องตั้งหน้าพยายาม

ทำแต่ความดีไว้ได้กับตน

อันความดีมีได้แต่ถ่ายเดียว   

จงหมั่นเคี่ยวไว้เถิดจะเลิศล้น

สั่งสมพอยอใส่เกล้ากล่อมกมล

เป็นมงคลไม่แหว่งวิ่นหลังสิ้นใจ


เนิน จำราย

[ไร้นวล^^]

ธรรมชาติสลับสุขสล้าง      ทุกข์พลาง

ยศลาภวาบแล้วลาง         หล่นร้าง

ติฉินเฉกยกหาง           ยอย่อง     

ครองสติเตือนตนบ้าง     สร่างเศร้าโศกศัลย์ฯ   

[กามนิต]

โลกธรรมแปดข้อ-ย่อสมมติ
มียศ-เสื่อมยศ อย่ากังขา
มีลาภ-เสื่อมลาภ ธรรมดา
สรรเสริญ-นินทา ย่อมคู่กัน
มีสุข-มีทุกข์ อยู่ทุกผู้
เรียนรู้โลกธรรมจงจำมั่น
ปล่อยวางบางเราคลายเขลาครัน
รู้ทันจิตตน-หลุดพ้นเอย ฯ

กามนิต - ๘ เม.ย.๕๕