ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

เหมือนผีซ้ำด้ำพลอยชะรอยแท้
ชีวิตจึงปรวนแปรและแพ้พ่าย
ทุกวันนี้อยู่อย่างซังกะตาย
ดูคล้ายคล้ายชีวิตมาผิดทาง

สิ่งที่เคยยินดีและมีอยู่
กลับอดสูอายผู้คนหม่นหมองหมาง
ทุกสิ่งล้วนหลุดลอยจำปล่อยวาง
สุดอ้างว้างร้างใจไร้ค่าจริง

 

[ไพร พนาวัลย์]

      

ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนทนไปก่อน
เมื่อมีเย็นก็มีร้อนผ่อนไฟผิง
มีมืดแล้วต้องสว่างต่างช่วงชิง
ยอมรับสิ่งที่เข้ามาอย่าท้อเลย

พอหน้าฝนน้ำมากไหลหลากท่วม
จะเข้าส้วมที่ไหนได้ละเหวย
มองทางไหนมีแต่น้ำช้ำจริงเอย
เหมือนไม่เคยแห้งแล้งให้แจ้งใจ

พอฝนหยุดตกปั๊บกลับเจอแล้ง
แตกระแหงไปทั่วทั้งนาไร่
เกิดภัยแล้งร้อนรนจนทั่วไป
อีกเมื่อไหร่ฝนจะมาตั้งตาคอย

ทุกสิ่งล้วนอนิจจังไม่เที่ยงแท้
ย่อมเกิดแต่โลกธรรมที่นำต้อย
ลาภ,ยศ,สรรญเสริญ,สุข,ทุกอย่างลอย
ก็จะพลอยเสื่อมสิ้นทั้งอินทรีย์

จงอดทนอีกหน่อยอย่าถอยท้อ
เดี๋ยวก็ถึงเช้าแล้วหนอขออย่าหนี
พอรุ่งแสงอโณทัยไขสุรีย์
ฟ้าคงมีสีทองผ่องอำไพ

"ไพร พนาวัลย์"

[panthong.kh]

ชั่วเจ็ดที ดีเพียง ซักสองหน
ก็ยังทน ได้อยู่ ปู่ว่าไหม
แต่ถ้าชั่ว ทั้งหมด คงบรรลัย
ขืนอยู่ไป ให้สุม กลุ้มอุรา

เหมือนกับคน บนโลก วิโยคย้อน
ไม่เคยผัด หรือผ่อน นอนผวา
เป็นโรคร้าย คลุ้มคลั้ง ระวังนา
โรคที่ว่า คือเครียด เบียดเบียนเอา

สิ่งแวดล้อม ทุกอย่าง บีบบังคับ
เศรษฐกิจ พังยับ จับกระเป๋า
เหลืออยู่เพียง ร้อยบาท อนาถเรา
อีกสองเสาร์ จึงจะถึง ซึ่งสิ้นเดือน
พันทอง

[ไร้นวล^^]

เราทุกคนวิ่งวนทุกวันนี้   
ต่างชิงดีชิงเด่นเล่นเชือดเฉือน
มือใครยาวสาวทรัพย์สู่บ้านเรือน 
แม้นผองเพื่อนยากจนไม่สนใจ

แย่งกันรวยแย่งกันดังสุดยั้งหยุด   
ราวมนุษย์ยืนยงพ้นตักษัย
ห่างศีลธรรมหลงผิดบิดเบือนไป   
เหมือนดั่งไฟจะรู้ร้อนตอนเผาทรวง

เมื่อเรามามาแต่กายเช่นวายชีพ   
ทิ้งทวีปที่รักแน่นแสนห่วงหวง
ทิ้งคนรักลูกหลานใครทั้งปวง       
ไปแต่ดวงจิตล้วนพร้อมบ่วงกรรม

[รพีกาญจน์]

ฟ้าคงมีสีทองผ่องอำไพ

- ลุงปรางค์ -

สารพัน ปัญหา คราอุบัติ
รีบขจัด ปัดหมด-จดจงได้
ดูที่เดิม เริ่มราก จากอะไร
ส่งผลให้ ไปเป็น เกิดเช่นนี้

สงบคำ ดำริ สติข่ม
กดอารมณ์ รั้งรับ หยุดกับที่
ค่อยค่อยแคะ แกะร้าย กลายเป็นดี
พึ่งผู้มี รู้ครบ ประสบการณ์

อย่าใจน้อย ปล่อยวาง ค้างคาไว้
ถาถมให้ เรื้อรัง ท้ายสังหาร
เอาอบาย หมายกล่อม ย้อมดวงมาน
เสียดายกาล ผ่านเลย ไร้ราคา

คิดไหมนะ จะแย่ เพียงแค่นั้น
มินานวัน มันตาม สามสี่ห้า
เก่าหมดไป ใหม่แล่น แทนบีฑา
สุดปัญญา ผีซ้ำ แถมด้ำพลอย

เรื่องของโลก โชคลา ชะตาต่ำ
ควรเพียรพร่ำ ธัมมะ ละโศกเสาะ
ชดใช้กรรม ทำมา คิดว่าเคราะห์
โอกาสเหมาะ หวนคืน ยืนหยัดกาย

โอ้ชีวิต ขีดเคล้น ดุจเส้นกราฟ
แนวระนาบ ขึ้นลง ตรงสั้นสาย
สมหวังสุข ทุกข์เศร้า คละเคล้าคลาย
ถึงต้นร้าย ปลายดี มากมีเอย

 

รพีกาญจน์ 59