ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

         ๐สงคราม๐

๐เกิดสงครามอาเพศประเทศเถื่อน
ซากศพเกลื่อน คลาคล่ำ เสียงร่ำไห้
ผืนแผ่นดินทั้งผองนี้ของใคร
จึงถูกไฟสงครามเผาลามสิ้น

๐ทุกหย่อมหญ้าระอุประทุเดือด
กลิ่นคาวเลือดเข่นฆ่ากันบ้าบิ่น
ความเป็นคนถูกถล่มตายจมดิน
ธรณินกล่อมโลกเสียงโศกเศร้า

๐เสียงระเบิดดังสนั่นโลกหวั่นไหว
แขน ขาใคร กระจายกันอยู่นั่นเล่า
แม่อุ้มลูกหลบลูกปืนสะอื้นเบา
คนแก่เฒ่าต่างผวาหวั่นอาวุธ

๐เด็กน้อยน้อยเดียงสาวิ่งหน้าตื่น
ความขมขื่นถั่งรินมิสิ้นสุด
เสียงระเบิดเน้นเน้นดังเป็นชุด
จรยุทธศักดายิ่งน่าหวาด

๐สงครามนี้เพื่อใครยังไม่รู้
ทุกฝ่ายสู้เข่นฆ่าอย่างอนาถ
พรากชีวิตมวลประชาสุดอาฆาต
เพื่ออำนาจ เพื่อสังคมโสมมใคร!ฯ
   
                     อริญชย์                                                      
                 ๒๒/๓/๒๕๕๕
ขอบคุณภาพจาก  

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=172302





 

<a href="http://www.youtube.com/v/IdBMNROGUj8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/IdBMNROGUj8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

   
   
   
   
   
   

[Thammada]

ภาพจาก http://guru.sanook.com

ยุติธรรม ละหรือ?...ผู้ถือปืน
จะหยิบยื่น เหยียบเป็น ให้เร้นหาย
สาปเสรี ลี้ลับ กับวอดวาย
เพียงจุดหมาย มองทาง ที่ต่างตน

เพื่อนพ้อง พี่น้องสู สิอยู่สุข
ใครจะทุกข์ ถมทาง กลางฟ้าหม่น
ดับเดือนเสี้ยว ศรัทธา ประชาชน
เพื่อผองผล เพื่อชัย จะใหญ่ยืน

เซ่นชะตา ตกต่ำ แลชำรุด
หากโผล่ผุด พังพับ อยู่กับผืน
ใต้ฝ่าเท้า อธรรม ผู้กล้ำกลืน
ช่างขมขื่น คับแค้น บนแดนดิน

เพลงสวรรค์ พลันจบ สงบเงียบ
ถูกย่ำเหยียบ หยาดหยด รันทดถิ่น
ดอกไม้ดำ พร่ำผ่าน การได้ยิน
สดุดี ดับดิ้น แห่งวิญญู-

โค้งเคียว เคยเกี่ยวรวง เริ่มร่วงหล่น
ท่ามถนน หน่วงหนัก ของนักสู้
เหลือรอยลา รอยเลือด หลั่งพรั่งพรู
ที่สิงสู่ สร้างสม อุดมการณ์

สงครามใคร?...ในโลกหลาก ซากทุกข์
ยังปั่นปลุก เปลี่ยนปรับ ยังขับขาน
เคียงคนยาก ตราก- ต่ำ- เป็นตำนาน
ยังสะท้าน ถึงถิ่น ผู้ยินยล

หาก..สันติ ผลิพัน ให้มั่นหมาย
หมื่นประกาย ก้าวรวม จะท่วมท้น
แสนจะสู้ สู่ชัย หัวใจคน
ล้านจะล้น ลุกเนื่อง และเรืองรอง

ตราบแหล่งหล้า คลาคล่ำ การย่ำยี
การกดขี่ ข่มเหง บรรเลงร้อง
ธรรมทิพย์ จะหยิบยื่น และคืนครอง
สู้สนอง น้ำตา ศรัทธาทาง

แด่..วิญญาณ เสรี ผู้หรี่หลับ
ผู้ล่วงลับ ลาไกล ในระหว่าง-
ยังคำนึง ถึงเพื่อน ไม่เลือนลาง
ยังอยู่ข้าง ครรลอง แห่งผองชน

ธรรมดา
 

[Areechon]

ฉีกขาด  กระจัดกระจาย  เลือดเนื้อ

สมอง  เยื่อ  เอ็น  แยกแคกสลาย

พินาศ  พัง  ล่ม  ล้ม  ถล่มทลาย

สูญวับดับหาย

กลับกลาย  แปรเปลี่ยน  เป็นลม

ตูมตาม  บึมบึม  ครื้นครืนลั่น

ร้องเรียก  หากัน  เสียงขรม

รายร่าง  เรียงนิ่ง  นอนซม

หมอกควันคลุมข่ม

ผยองอ้า  ออกอม  เอาโลกไว้

กระจองอแง  "แม่จ๋า"  "ลูกรัก"

หลบหลีก  หาญหัก  อยู่หนไหน

มาเร็ว  มานี่  ไวไว

อยู่กันใกล้ใกล้ 

ก่อนไกล  จากกัน  แน่แล้ว

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ทุกหย่อมหญ้านคราโกลาหล
เสียงปืน ไฟ ฝูงชนอลหม่าน
ควัน ขี้เถ้า คลุมฟ้าสถานการณ์
ปวดร้าวรานแลเลือดระบายดิน

เสียงโอดครวญร้องไห้ให้เซ็งแซ่
ชนะ แพ้ เพียงภาพตายราบสิ้น
สงครามคือปีศาจอาฆาตกิน
ทุกชีวินสินทรัพย์มิกลับคืน

ทหารเจ็บชนตายนอนเกลื่อนกลาด
น้ำสีชาดนองล้นคนขมขื่น
ประชาชนตอนนี้ไร้ที่ยืน
มิอยากตื่นจากฝันที่บรรลัย

สงครามจบพบแต่ความสูญเสีย
ผัว ลูก เมีย มิรู้อยู่ที่ไหน
ประชาชนอย่างนั้นผิดอันใด
ถึงต้องร่วมร้องไห้ไฟสงคราม

บัณฑิตเมืองสิงห์