ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

ขอโทษที ในวันนี้ ที่ต้องบอก
ดีกว่าหลอก ให้ทราบซึ้ง ไปถึงไหน
เราไปกัน ไม่ได้แล้ว ต้องแจวไป
ขอลาไกล จากนี้เตือน แค่เพื่อนกัน

ไม่ใช่ฉัน นั้นไม่ดี ที่ต้องจาก
เธอต่างหาก ไม่คู่ควร ชวนให้ฝัน
ตัวฉันดี จนเกินไป ไม่คู่กัน
เธอบอกฉัน นั้นยังมี ที่คู่ควร

เอ่ยถ้อยคำ น้ำตานอง ที่ต้องจาก
ฉันลำบาก เพราะเธอมาก ยากคืนหวน
ทนนิสัย ไม่น่าโปรด เธอโอดครวญ
หยุดใจป่วน ทำให้ท้อ พอเสียที

ร้อยเหตุผล คนจะไป รั้งไม่ได้
ไม่ใช่สาย เกินแก้ตัว กลัวเธอหนี
แค่ขอถาม เธอสักอย่าง บ้างคนดี
ฉันคนนี้ มีอะไร ไม่โดนใจ

ฉันมีสิทธิ์ รู้เหตุผล คนเคยรัก
ก่อนเธอผลัก ทิ้งเพื่อลา หาคนใหม่
พูดตรงๆ ว่าไม่รัก จักให้ไป
ดีกว่าใช้ ดีไม่พอ ข้ออ้างลา

[panthong.kh]

รู้ตัวก็ ดีแล้ว แววมันออก
ไม่ต้องบอก ซ้ำซ้ำ ทำเบือนหน้า
ต้องทนฝืน กลืนกล้ำ ย้ำเรื่อยมา
ในอุรา หมองหม่น ทนระกำ

เมื่อเธอดี เกินไป ใจเลยจบ
เมื่อเธอสบ โอกาส พลาดถลำ
เมื่อเธอดี เกินไป ในกระทำ
ปล่อยฉันจำ ติดตรึง ขึงฤทัย

ถามฉันมา ว่าอะไร โดนใจบ้าง
ฉันขอตอบ แบบเลือนราง บ้างได้ไหม
อยู่กับเธอ เหมือนเจอ กับท่อนไม้
จึงจำต้อง จากไกล ไปลิบตา

เธอถามมา ตอบไป ใช่ไหมนี่
จงรู้ไว้ เสียที ดีไหมหนา
อันความจริง บางครั้ง หลั่งน้ำตา
เจ็บปวดแปลบ แทบบ้า อย่าว่ากัน
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

รู้ตัวก็ ดีแล้ว แววมันออก
ไม่ต้องบอก ซ้ำซ้ำ ทำเบือนหน้า
ต้องทนฝืน กลืนกล้ำ ย้ำเรื่อยมา
ในอุรา หมองหม่น ทนระกำ

เมื่อเธอดี เกินไป ใจเลยจบ
เมื่อเธอสบ โอกาส พลาดถลำ
เมื่อเธอดี เกินไป ในกระทำ
ปล่อยฉันจำ ติดตรึง ขึงฤทัย

ถามฉันมา ว่าอะไร โดนใจบ้าง
ฉันขอตอบ แบบเลือนราง บ้างได้ไหม
อยู่กับเธอ เหมือนเจอ กับท่อนไม้
จึงจำต้อง จากไกล ไปลิบตา

เธอถามมา ตอบไป ใช่ไหมนี่
จงรู้ไว้ เสียที ดีไหมหนา
อันความจริง บางครั้ง หลั่งน้ำตา
เจ็บปวดแปลบ แทบบ้า อย่าว่ากัน
พันทอง

ขอบคุณนะ ครั้งหนึ่ง เคยซึ้งรัก
ถึงเธอหัก อกกันลา หาคนใหม่
ใช่แล้วสิ ได้ชื่นชม  จนสมใจ
จึงจากไป ด้วยความเบื่อ เหลือแค่เงา

บอกกับฉัน ด้วยบทกลอน เหมือนท่อนไม้
อยู่ข้างกาย คงแข็งทื่อ เหมือนขื่อเสา
รู้บ้างไหม ที่ต้องฝืน ยืนเป็นเงา
แกล้งทำเขลา ไม่แตะต้อง ด้วยข้องใจ

สัมผัสรัก คนรักกัน มันอุ่นกว่า
ใช่ฉันว่า รักของเรา ไม่เอาไหน
ฉันขอกอด คนข้างๆ อย่างอุ่นใจ
เมื่อไม่ใช่ ยอมเป็นตอ ไม่ขอติง

[D]

จบ...สักที ความรักเรา
เธอเลือกเขา มาแทน แบรนฉันทิ้ง
ในเมื่อเธอ หมดเยื่อใย กับฉันจริง
ไม่ประวิง เวลา ค่าของเธอ

สบายใจได้เลย อย่ากังวล
ฉันไม่สน ไม่ทนเห็น คนเพ้อเจ้อ
อย่าห่วงเลย ฉันก็แค่ คนเก่าเธอ
ห่วงเสมอ แต่ไม่อยากเจอ เธอต่อไป

ผู้หญิงดินๆ

[ไผ่เดียวดาย]

จบ...สักที ความรักเรา
เธอเลือกเขา มาแทน แบรนฉันทิ้ง
ในเมื่อเธอ หมดเยื่อใย กับฉันจริง
ไม่ประวิง เวลา ค่าของเธอ

สบายใจได้เลย อย่ากังวล
ฉันไม่สน ไม่ทนเห็น คนเพ้อเจ้อ
อย่าห่วงเลย ฉันก็แค่ คนเก่าเธอ
ห่วงเสมอ แต่ไม่อยากเจอ เธอต่อไป

ผู้หญิงดินๆ

จบแหล่ะดี กันคนที่ ไม่มีใจ
รักเท่าไหร่ ยิ่งอ้างว้าง ยิ่งว่างเปล่า
เสียใจรัก ไม่ได้ช่วย อำนวยยาว
ใจสีขาว ถูกเปื้อนแปด ร้าวแผดใจ

อย่ากังวล คนรักเก่า คือเถ้าถ่าน
ให้วันวาน พัดพาว่อน อย่าอ่อนไหว
ใช้เวลา คอยเยียวยา รักษาใจ
โลกใช่ไร้ คนมารัก แค่พักลง

[panthong.kh]

รู้ตัวก็ ดีแล้ว แววมันออก
ไม่ต้องบอก ซ้ำซ้ำ ทำเบือนหน้า
ต้องทนฝืน กลืนกล้ำ ย้ำเรื่อยมา
ในอุรา หมองหม่น ทนระกำ

เมื่อเธอดี เกินไป ใจเลยจบ
เมื่อเธอสบ โอกาส พลาดถลำ
เมื่อเธอดี เกินไป ในกระทำ
ปล่อยฉันจำ ติดตรึง ขึงฤทัย

ถามฉันมา ว่าอะไร โดนใจบ้าง
ฉันขอตอบ แบบเลือนราง บ้างได้ไหม
อยู่กับเธอ เหมือนเจอ กับท่อนไม้
จึงจำต้อง จากไกล ไปลิบตา

เธอถามมา ตอบไป ใช่ไหมนี่
จงรู้ไว้ เสียที ดีไหมหนา
อันความจริง บางครั้ง หลั่งน้ำตา
เจ็บปวดแปลบ แทบบ้า อย่าว่ากัน
พันทอง

[

color=darkblue]ขอบคุณนะ ครั้งหนึ่ง เคยซึ้งรัก
ถึงเธอหัก อกกันลา หาคนใหม่
ใช่แล้วสิ ได้ชื่นชม  จนสมใจ
จึงจากไป ด้วยความเบื่อ เหลือแค่เงา

บอกกับฉัน ด้วยบทกลอน เหมือนท่อนไม้
อยู่ข้างกาย คงแข็งทื่อ เหมือนขื่อเสา
รู้บ้างไหม ที่ต้องฝืน ยืนเป็นเงา
แกล้งทำเขลา ไม่แตะต้อง ด้วยข้องใจ

สัมผัสรัก คนรักกัน มันอุ่นกว่า
ใช่ฉันว่า รักของเรา ไม่เอาไหน
ฉันขอกอด คนข้างๆ อย่างอุ่นใจ
เมื่อไม่ใช่ ยอมเป็นตอ ไม่ขอติง[/color]

[/center]

อยู่ตั้งนาน ที่เคยหวาน พานขื่นขม
ทนระรม ข่มจิต คิดกลอกกลิ้ง
นอนเป็นตาย หน่ายนัก ชักประวิง
ไม่ไหวติง แน่นิ่ง จริงพ่อคุณ

เธอเฉลย เอ่ยอ้าง อำพลางบอก
ฉันช้ำชอก ไปหมด อดเคืองขุ่น
ฤทัยแตก แหลกยับ กลับเป็นจุล
ลิเวอร์พรุน ไม่เหลือ เผื่อแผ่ใคร

สัมผัสซึ้ง พึงมี บัดนี้หาย
สัมผัสกาย ไม่เหลือ เลยเชื่อไหม
สัมผัสรัก ครั้งก่อน ต้องอ่อนไป
สัมผัสใจ เธอฉัน พลันสิ้นลง
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

ไม่ดีพอ เธอบอกฉัน เพื่อผันจาก
ใจลำบาก ยากรับนำ กับคำนี้
ฉันดีเกิน ควรหาต่อ ที่พอดี
รักไม่มี ที่พูดซ้อน นำก่อนลา

เธอไม่ดี ตรงไหนมั่ง ฉันนั่งคิด
ยังคงติด คำพูดเธอ จนเพ้อหา
ค้นไม่เจอ สิ่งที่ผ่าน คบนานมา
ในสายตา ที่เธอเป็น ไม่เห็นเลย

หรือบอกเลิก กลัวยากเย็น กลายเป็นโกรธ
จึงแกล้งโทษ หันไปเล็ง  ตัวเองเฉย
อยากให้รู้ ที่คิดไป ไม่ใช่เลย
อยากให้เอ่ย บอกเรื่องจริง ที่ทิ้งกัน

โทษตัวเอง ว่าไม่ดี ไม่มีค่า
โปรดอย่ามา รักตัวเธอ หยุดเพ้อฝัน
มีใครดี กว่าเกทับ อีกนับพัน
หยุดใช้มัน อย่างมาสร้าง ข้ออ้างลา