ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

เราเคยรัก เคยผูกพันธ์ วันก่อนจาก
เคยรักมาก รักจริงๆ กว่าสิ่งไหน
แต่วันนี้ สิ่งเหล่านั้น พลันเปลี่ยนไป
คนรักใหม่ มาสานต่อ ก่อสัมพันธ์

สถานะ ต้องเบียนเบี่ยง เลี่ยงไม่ได้
คนรู้ใจ แค่รู้จัก รักแปรผัน
ยังทำใจ ไม่ได้เลย เคยรักกัน
ภาพวันนั้น ยังติดตา คาหัวใจ

ขอเป็นเพื่อน แต่เธอกลัว รักมัวขุ่น
กลัววายวุ่น เรื่องของเรา เขาสงสัย
คิดตัดบัว ไม่คลุมเคลือ เหลือเยื่อใย
เริ่มต้นใหม่ โยนเรื่องเก่า เผาทำลาย

ตอนรักกัน รักด้วยใจ ใช่อย่างอื่น
แต่จุดยืน ค่อยเลือนลด จนหดหาย
ต่างสิ้นเชิง กับคนภักดิ์ รักจนตาย
กับคนกลาย ไปเป็นอื่น หมื่นคำลา

ไม่มีเหลือ เผื่ออะไร ไว้ให้คิด
แม้เพียงนิด ความทรงจำ ช้ำหนักหนา
ค่าความรัก ช่วงที่คบ ลบเวลา
ถูกแทนค่า ด้วยความเจ็บ หนาวเหน็บใจ

[D]

ยินรำพัน กล่าวถ้อย แล้วพลอยคิด
รักมีสิทธิ์ แค่นั้น เพียงฝันใฝ่
ให้ทุกอย่าง สิ้นจบ เลิกคบไป
ในหัวใจ เธอคงเจ็บ เหน็บดวงจินต์

ดินนี่เป็น คนหนึ่ง เคยซึ้งมาก
รักเคยพราก ฉากหลบ เคยจบสิ้น
อยู่กับเหงา เปล่าเปลี่ยวมา เป็นอาจิณ
รักโบยบิน เหิรฟ้า อุราตรอม

ใครหักอก ย่อมเข้าใจ คนอกหัก
สูญสิ้นรัก ปวดร้าว เราอ่อนซ้อม
แม้รักร้าว ปล่อยไปเถิด เกิดก็ยอม
จับมือพร้อม ไปกับเธอ เจอ...หัวใจเดียวกัน

ผู้หญิงดินๆ

[กังวาน]

เธอตัดบัวกลัวใจใยไม่เหลือ
ใครจะเชื่อคนเคยรักมาหักฝัน
เป็นเงาแอบแนบชิดสนิทกัน
พอถึงวันมีคนใหม่เธอไม่แล

อ้างเหตุผลล้นฟ้ามาตอกย้ำ
สิ่งที่ทำทุกอย่างล้วนสร้างแผล
เธอมาพรากจากไปไกลดวงแด
โปรดปิดแอร์ก่อนไป...ค่าไฟแพง

[ไพร พนาวัลย์]

       

เพราะเธอพบคนที่ดีกว่าเก่า
เคยมี “เรา”เขาหน่ายรักกลายแหล่ง
คนใกล้ชิดสนิทเนาว์จึ่งเข้าแซง
ถูกทิ่มแทงทุกวัน รักพังภินท์

เคยมี “เธอ”มี “ฉัน” ในวันก่อน
วันนี้ซ่อน ชิงชัง พลังสิ้น
เคยสัญญารักอยู่คู่ฟ้าดิน
เธอโบยบินจากลาไม่อาลัย

ช่างเถิดนะถ้าเธอเจอคนที่
ฝากชีวี,อนาคต,ทั้งสด,ใหม่
ขออวยพรให้เธอจงเดินไป
สู่เส้นชัยที่วาง ทางใครมัน

จะมิขออ้อนวอนในตอนจาก
มันทำใจลำบากมิอยากบั่น
ไปสู้หน้าคนที่ไม่มีวัน
หมด “เธอ+ฉัน”หมด “เรา”เศร้าก็ยอม

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

ไม่มีใคร ที่ดี เกินพี่แล้ว
ไยพี่แก้ว น้อยใจ ใคร่ถนอม
ยังรักเดียว ไม่มี ที่เกี่ยงงอน
อย่ามาถาม ยอกย้อน อ่อนฤทัย

ที่จากลา เพราะว่า หนีความช้ำ
ไยพี่ทำ ไม่รู้ ดูผลักไส
ขืนอยู่ต่อ ก็ทน แต่ท้อใจ
จึงบากหน้า หนีไป ฤทัยร้าว

ขอให้พี่ อยู่ดี และมีสุข
อย่าได้ทุกข์ เรื่องใด ให้แก่สาว
ขอให้รัก ครั้งใหม่ ใสแพรวพราว
และยืนยาว คู่เขา เนาแนบนาน
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

ไม่มีใคร ที่ดี เกินพี่แล้ว
ไยพี่แก้ว น้อยใจ ใคร่ถนอม
ยังรักเดียว ไม่มี ที่เกี่ยงงอน
อย่ามาถาม ยอกย้อน อ่อนฤทัย

ที่จากลา เพราะว่า หนีความช้ำ
ไยพี่ทำ ไม่รู้ ดูผลักไส
ขืนอยู่ต่อ ก็ทน แต่ท้อใจ
จึงบากหน้า หนีไป ฤทัยร้าว

ขอให้พี่ อยู่ดี และมีสุข
อย่าได้ทุกข์ เรื่องใด ให้แก่สาว
ขอให้รัก ครั้งใหม่ ใสแพรวพราว
และยืนยาว คู่เขา เนาแนบนาน
พันทอง

เปลี่ยนได้ไหม คำว่าดี ที่เธอบอก
ใช่ย้อนยอก ขอเป็นใจ ให้ได้ไหม
ถ้ารักเดียว ไม่ต้องลา พาตัวไกล
พิสูจน์ใจ ให้ได้เห็น เป็นภาพจริง

ที่บอกลา เอ่ยวจี ว่าหนีช้ำ
และเผยคำ ว่าท้อใจ ในทุกสิ่ง
ถ้าต้นเหตุ ของความช้ำ คนทำจริง
ฉันคนทิ้ง ต้องขอโทษ โปรดอภัย

จะอยู่ดี หรือมีสุข ในทุกอย่าง
จะอ้างว้าง มีคนข้าง เส้นทางไหน
ขอเป็นเธอ ช่วยเลือกมัน สรรค์สร้างไป
ขอคนใหม่ เธอคนดี ที่ต้องการ

[ไผ่เดียวดาย]

เก็บคืนไป ความสงสาร ที่ผ่านหน้า
ในแววตา อย่าแสดง เพื่อแกล้งฉัน
เมื่อไม่รัก ไม่ต้องเผลอ มาเจอกัน
รู้ไหมฉัน ยิ่งเจ็บช้ำ เหมือนซ้ำเติม

ไม่ต้องการ เลยซักอย่าง อย่าวางไว้
ความเห็นใจ ไม่เรียกหา เอามาเพิ่ม
ไม่เหลือใจ ไปให้พ้น ชายคนเดิม
อย่ามาเริ่ม สิ่งใดๆ เก็บไว้เลย

เมื่อตัดบัว อย่าเหลือใย เอาไว้รัก
ความรู้จัก ทิ้งไปซะ อย่าเฉลย
ไม่ต้องแกล้ง มอบไออุ่น คนคุ้นเคย
ตัดมันเลย ตัดทุกสิ่ง อย่างทิ้งกัน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ความอาลัยให้อนาถยากขาดนัก
ยิ่งใยรักนั้นเหนียวเกี่ยวกระสัน
หากรักแท้แน่จริงยิ่งผูกพัน
ทุกคืนวันขวั้นเกลียวเหนี่ยวรั้งใจ

ความสนิทจิตต์อาทรกว่าศรเสียบ
แน่นเกินเทียบเปรียบอิงซึ่งสิ่งไหน
รักแน่นเหนียวเกินกำจัดเช่นตัดใย
ด้วยมิใช่ใบบัว...เป็นหัวใจ...




 

บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

ไม่มีใคร ที่ดี เกินพี่แล้ว
ไยพี่แก้ว น้อยใจ ใคร่ถนอม
ยังรักเดียว ไม่มี ที่เกี่ยงงอน
อย่ามาถาม ยอกย้อน อ่อนฤทัย

ที่จากลา เพราะว่า หนีความช้ำ
ไยพี่ทำ ไม่รู้ ดูผลักไส
ขืนอยู่ต่อ ก็ทน แต่ท้อใจ
จึงบากหน้า หนีไป ฤทัยร้าว

ขอให้พี่ อยู่ดี และมีสุข
อย่าได้ทุกข์ เรื่องใด ให้แก่สาว
ขอให้รัก ครั้งใหม่ ใสแพรวพราว
และยืนยาว คู่เขา เนาแนบนาน
พันทอง

[

color=darkblue]เปลี่ยนได้ไหม คำว่าดี ที่เธอบอก
ใช่ย้อนยอก ขอเป็นใจ ให้ได้ไหม
ถ้ารักเดียว ไม่ต้องลา พาตัวไกล
พิสูจน์ใจ ให้ได้เห็น เป็นภาพจริง

ที่บอกลา เอ่ยวจี ว่าหนีช้ำ
และเผยคำ ว่าท้อใจ ในทุกสิ่ง
ถ้าต้นเหตุ ของความช้ำ คนทำจริง
ฉันคนทิ้ง ต้องขอโทษ โปรดอภัย

จะอยู่ดี หรือมีสุข ในทุกอย่าง
จะอ้างว้าง มีคนข้าง เส้นทางไหน
ขอเป็นเธอ ช่วยเลือกมัน สรรค์สร้างไป
ขอคนใหม่ เธอคนดี ที่ต้องการ[/color]

[/center]

คำว่าดี เกินไป ฉันไม่ชอบ
มองโดยรอบ โดยรวม ความสงสาร
ก็มันดี จริงจริง หญิงรำคาญ
จึงได้พาน หาเรื่อง เถียงกับเธอ

เพราะฉันชอบ คนเลว เธอก็รู้
ทั้งเจ้าชู้ ประดูดิน สิ้นเพ้อเจ้อ
ต้องกินเหล้า เข้าผับ หลับจนเบลอ
ถ้าอย่างเธอ คงไม่ไหว ไม่ได้ความ
พันทอง

[ไผ่เดียวดาย]

อย่าใช้คำ คนคุ้นเคย เฉยดีกว่า
ไม่รักอย่า มาพูดกัน มันหวั่นไหว
ก็ใจฉัน ยังไม่ลืม ปลื้มเพียงใด
ตอนหัวใจ ได้ประจักษ์ รักกับเธอ

เหมือนใจแคบ แต่ต้องทำ ช้ำต้องจด
ดีกว่าอด แกล้งยินดี มีแต่เซ่อ
ไม่รักจบ อย่าพูดกัน ฉันขอเธอ
อย่าให้เพ้อ ถึงวันเก่า เฝ้ารำพึง

รู้หวังดี อยากเป็นเพื่อน เหมือนกันนะ
แต่ต้องผละ รับไม่ไหว ใจไม่ถึง
มองคนรัก เป็นเพื่อนกัน มันดื้อดึง
ไม่ต้องขึง ความสัมพันธ์ ฉันไม่เอา

ตัดกันแล้ว ตัดให้ขาด บาดให้ลึก
ไม่ต้องนึก ถึงว่าใจ ใครจะเหงา
อย่าเหลือเยื่อ ไว้พันหลัก รักสองเรา
รักเก่าเก่า จงทิ้งขว้าง ต่างคนไป

[ไผ่เดียวดาย]

คนแปลกหน้า ไม่รู้จัก คนรักเก่า
หันหลังเศร้า น้ำตาเซ็น กระเด็นไหล
คำบอกเลิก เป็นลมปาก กระชากใจ
จากนี้ไป คนละทาง อย่าขวางกัน

ไม่ต้องทำ เหมือนรู้จัก ทายทักอีก
ขอจงหลีก ยามเผลเจอ เธอบอกฉัน
กลัวแฟนใหม่ เข้าใจผิด เดี๋ยวคิดกัน
ว่าเธอปัน แบ่งหัวใจ มาให้เรา

ไม่เข้าใจ เธอทำได้ เหมือนง่ายมาก
ที่นึกอยาก  ตัดก็ตัด สลัดเหงา
ไม่ได้เตรียม ใจหมองมัว เลยตัวเรา
เป็นแฟนเก่า แค่ข้ามวัน เท่าเอง

เธอกะตัด ฉันจากใจ ล้างให้หมด
จึงคิดบด ถ้าเดาคง ใช่ตรงเผง
ไม่เคยคิด ถึงใจกัน หรือหวั่นเกรง
คนกันเอง ที่เคยรัก มาหักลง

คงต้องยอม ไม่ยอกย้อน ในตอนนี้
เมื่อไม่มี ทางให้เลือก แค่เปลือกผง
อยากจะไป ธงยอมยก ฉันตกลง
คิดว่าคง สาแก่ใจ ใช่ไหมเธอ