ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

ลมหนาว  เยือนคราวใด      
เตือนฤทัย  ให้หวิวหวั่น
สัญญา  คราเหมันต์            
อดีตนั้น  ฉันยังคอย

เธอว่า  จะมาขอ         
ฉันเฝ้ารอ  มิท้อถอย
กอดฝัน  อันเลื่อนลอย            
แม้เหงาหงอย  และน้อยใจ

มองใบ-ไม้เปลี่ยนสี         
สายนที รี่หลั่งไหล
คืน,วัน  ผันจากไป            
มีหรือชาย  ไม่เปลี่ยนแปร

เดือน,ปี  ลี้บำราศ         
ทุกข์อนาถ  ด้วยบาดแผล
เจ็บซึ้ง  ถึงดวงแด            
ไร้เบาะแส  แลข่าวคราว

สะทก  อกสะท้าน         
ยามสังขาร  ผ่านวัยสาว
ดังเพชร,นิล  สิ้นแวววาว         
หมดสกาว  ร้าวระทม

แก่เฒ่า  เข้าชรา            
เปลี่ยวเอกา  น่าขื่นขม
วาบหวาม  ยามหนาวลม         
แอบร้องห่ม  ตรมทรวงใน
            
หลายปี  ที่เหินห่าง         
แสนอ้างว้าง  รู้บ้างไหม
ทนสู้  อยู่อย่างไร            
เมื่อบั้นปลาย  ไม่มีเธอ
            
สุนทรวิทย์

[...สียะตรา..]

 

[sunthornvit]

ที่สุดท้าย  ปลายทาง  ร้างลาภยศ
ทุกสิ่งหมด  สิ้นลง  ตรงอาสัญ
รอภพหน้า  หวังใจ  ได้พบกัน
ร่วมชีวัน  สมมาด  ทุกชาติไป

สุนทรวิทย์

[Prapacarn ❀]

พบกันที่กองฟอนมีขอนหนุน
เป็นเพราะบุญเราสองประคองใฝ่
ร้อยจิตพ่วงสัมพันธ์สัญญาใจ
ชาติไหนไหนขอประกาศ..เป็นทาส(รัก) เธอ

 แซมค่ะ
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ที่สุดท้าย  ปลายทาง  ร้างลาภยศ
ทุกสิ่งหมด  สิ้นลง  ตรงอาสัญ
รอภพหน้า  หวังใจ  ได้พบกัน
ร่วมชีวัน  สมมาด  ทุกชาติไป

สุนทรวิทย์

รู้ว่าบ่วง ลวงตา ยังคว้าจับ
ยินยอมซับ รับมั่น มิหวั่นไหว
ผลสุดท้าย พ่ายพลั้ง ทั้งกายใจ
เหลือน้ำตา อาลัย ให้ร่วมเรียง

หากตระหนัก สักวัน จะพลันแจ้ง
ยังมีแสง เลื่อมรุจี มากสีเสียง
มากบทเพลง บรรเลงรื่น ชื่นสำเนียง
แจ้วจำเรียง เคียงข้าง ล้างจาบัลย์


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

รู้ว่าบ่วง อยากลอง จองจ้องจับ
รู้ว่าบ่วง หน่วงหนับ จับสุขสันต์
รู้ว่าบ่วง ยังหวง ห่วงจาบัลย์
กลัวห่วงนั้น มารัด มัดใจกาย

เปรียบเช่นคน หลงกล จนติดบ่วง
โดนหลอกลวง ล้วงลับ ดับสลาย
ต้องทนทุกข์ ทนเศร้า เหงาและอาย
ผลสุดท้าย กลายดับ กลับมืดมน
พันทอง

[sunthornvit]

พบกันที่กองฟอนมีขอนหนุน
เป็นเพราะบุญเราสองประคองใฝ่
ร้อยจิตพ่วงสัมพันธ์สัญญาใจ
ชาติไหนไหนขอประกาศ..เป็นทาส(รัก) เธอ

 แซมค่ะ
 

พบกันที่  ทางช้างเผือก  ร่วมเกลือกกลั้ว
สุขชมชัว  นิรันดร์  ฝันเผยอ
จุติภพ  ใดใด  ขอได้เจอ
ฉันกับเธอ  ผูกพัน  มิผันแปร

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

รู้ว่าบ่วง ลวงตา ยังคว้าจับ
ยินยอมซับ รับมั่น มิหวั่นไหว
ผลสุดท้าย พ่ายพลั้ง ทั้งกายใจ
เหลือน้ำตา อาลัย ให้ร่วมเรียง

หากตระหนัก สักวัน จะพลันแจ้ง
ยังมีแสง เลื่อมรุจี มากสีเสียง
มากบทเพลง บรรเลงรื่น ชื่นสำเนียง
แจ้วจำเรียง เคียงข้าง ล้างจาบัลย์

 

บูรพาท่าพระจันทร์

[/quote]

ถึงติดบ่วง  ติดแร้ ว  อาจแคล้วคลาด
บ่วงชีวาตม์  สิหนา  พาโศกศัลย์
ปวงทุกข์อื่น  หมื่นแสน  แม้นครามครัน
มิสากรรจ์  อับเฉา  เท่าทุกข์ใจ

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

รู้ว่าบ่วง อยากลอง จองจ้องจับ
รู้ว่าบ่วง หน่วงหนับ จับสุขสันต์
รู้ว่าบ่วง ยังหวง ห่วงจาบัลย์
กลัวห่วงนั้น มารัด มัดใจกาย

เปรียบเช่นคน หลงกล จนติดบ่วง
โดนหลอกลวง ล้วงลับ ดับสลาย
ต้องทนทุกข์ ทนเศร้า เหงาและอาย
ผลสุดท้าย กลายดับ กลับมืดมน
พันทอง

อยากเจอบ่วง  น้องนาง  เชิญทางนี้
ฉันยินดี  จัดให้  หากไม่บ่น
อยากคล้องคอ  คล้องขา  อย่ากังวล
ชอบวิกล  อย่างไร  ให้บอกมา

เฆี่ยนด้วยแส้  ก็ได้  ไม่ข้องขัด
ชอบให้กัด  ให้คั้น  ไร้ปัญหา
บริการ  ครบเครื่อง  เรื่องนานา
มิได้บ้า  แค่ซาดิสม์  อยู่นิดเดียว

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

รู้ว่าบ่วง อยากลอง จองจ้องจับ
รู้ว่าบ่วง หน่วงหนับ จับสุขสันต์
รู้ว่าบ่วง ยังหวง ห่วงจาบัลย์
กลัวห่วงนั้น มารัด มัดใจกาย

เปรียบเช่นคน หลงกล จนติดบ่วง
โดนหลอกลวง ล้วงลับ ดับสลาย
ต้องทนทุกข์ ทนเศร้า เหงาและอาย
ผลสุดท้าย กลายดับ กลับมืดมน
พันทอง

อยากเจอบ่วง  น้องนาง  เชิญทางนี้
ฉันยินดี  จัดให้  หากไม่บ่น
อยากคล้องคอ  คล้องขา  อย่ากังวล
ชอบวิกล  อย่างไร  ให้บอกมา

เฆี่ยนด้วยแส้  ก็ได้  ไม่ข้องขัด
ชอบให้กัด  ให้คั้น  ไร้ปัญหา
บริการ  ครบเครื่อง  เรื่องนานา
มิได้บ้า  แค่ซาดิสม์  อยู่นิดเดียว

สุนทรวิทย์

แก่แล้วป๋า ยังมา ทำซาดิสม์
เดี๋ยวเจอฤทธิ์ แม่พัน หวั่นและเสียว
เจอศอกกลับ หลับใน บอกแล้วเชียว
ทำแก่นเชี้ยว มากมาก ไม่อยากมอง

เฆี่ยนด้วยแส้ เจอแน่ แท้คุณป๋า
ขืนมาซ่า ด่ายับ จับสนอง
จะให้นั่ง คุกเข่า น้ำตานอง
อยากทดลอง เชิญมา ช้าอยู่ไย
พันทอง

[พี.พูนสุข]

                                       เลิกซะเถอะ เลิกท้า พาอุกอัด
                                                 เข้าหาวัด ด้วยกัน สักวันไหม
                                                    สงบนิ่ง ดิ่งด่ำ คำละไม
                                                วูบวาบไหว จะสยบ พบทางทำ

                                   เพิ่งกลับจากปฏิบัติธรรมมาค่ะน้องพัน  เอาบุญมาฝากค่ะ
                                                                      (กลอนเข้ม สนุกดีค่า..)          
                                                              พี.พูนสุข

[panthong.kh]

ขืนเข้าวัด คงไป ซัดกับชี
จึงรีบหนี ให้ไกล ใกล้ถลำ
กลัวมีบาป ติดตัว มัวไปทำ
จะชอกซ้ำ ยิ่งหนัก มิพักใจ

จึงขออนุโมทนาบุญ กับคุณพี่
แบ่งให้นิด คนดี ที่ยิ่งใหญ่
หนึ่งในร้อย ก็พอ ขอทรามวัย
เพื่อกุศล ผลบุญไป ให้ได้ดี
พันทอง
ขอบุญแบ่งให้พันบ้างเน้อ

[sunthornvit]

เสียงใครเอ็ด-ตะโร  โวซะลั่น
อ๋อน้องพัน  แฟนเรา  เมามานี่
ดูสิยืน  แก้ผ้า  ท้าต่อยตี
ซัดแม่ชี  เต็มเปา  เข้าเบ้าตา

ใจเย็นเย็น  พันจ๋า  อย่าบุ่มบ่าม
พี่มาตาม  บังคับ  กลับเคหา
เป็นอะไร  บึ้งบูด  มิพูดจา
รีบนุ่งผ้า  เถิดหนา  อย่าโป๊เลย

(ฮิๆๆๆ ล้อเล่นครับ)

สุนทรวิทย์

[พยัญเสมอ]

หน้าหนาวนี้เปลี่ยวใจช่างไร้คู่
แล้วจะอยู่อย่างไรใจสะท้าน
ขาดเนื้อคู่อิงแอบแนบดวงมาน
แทบแหลกลาญปวดร้าวด้วยหนาวใจ
ห่มผ้าห่มสั่นเทาเพราะหนาวจัด
ลมหนาวพัดผ่านร่างอย่างพริ้วไหว
ขาดคู่ขาแอบอิงต้องผิงไฟ
ทำฉันใดกันเล่าหนาวถึงคลาย

ตอนนี้หนาวมากๆ เหงื่อแตกซิ่กเลย

[panthong.kh]

หนาวบ้านไหน ทำไม ถึงเหงื่อแตก
โถช่างแปลก แหวกตลาด ผิดคาดหมาย
เสียงครวญคร่ำ พร่ำบ่น ทนหนาวกาย
คนกอดก่าย หายหน้า ล่าถอยไป

เพราะว่าพี่ ไม่หวาน ปานน้ำอ้อย
สาวเป็นร้อย จึงค่อย ถอยกันใหญ่
หัดพูดเพราะ ฉอเลาะ บ้างเป็นไร
สาวจะได้ ติดตรึม สบึมอุรา
พันทอง

[ดุลย์ ละมุน]

พี่พร่ำหวานเพ้อพร่ำคร่ำครวญหวาน
หวานอยุ่นานจนฝ่านเฝื่อนเบือนชิวหา
ไม่มีรักสักหญิงส่งปิ๊งมา
อนิจจาชายเศร้าเหงาใจแล

ยังหวังน้องพันทองเหลียวมองบ้าง
ใจบางบางที่อ้างว้างมีด่างแผล
เพียงเสี้ยวซึ้งซอกทรวงแม่ดวงแด
ได้พักแผลแก้ใจที่ไร้นาง

[พยัญเสมอ]

หนาวบ้านไหน ทำไม ถึงเหงื่อแตก
โถช่างแปลก แหวกตลาด ผิดคาดหมาย
เสียงครวญคร่ำ พร่ำบ่น ทนหนาวกาย
คนกอดก่าย หายหน้า ล่าถอยไป

เพราะว่าพี่ ไม่หวาน ปานน้ำอ้อย
สาวเป็นร้อย จึงค่อย ถอยกันใหญ่
หัดพูดเพราะ ฉอเลาะ บ้างเป็นไร
สาวจะได้ ติดตรึม สบึมอุรา
พันทอง

แม้คำพูดฉ่ำหวานปานน้ำผึ้ง
ผู้ฟังซึ้งตรึ่งซ่านผ่านชิวหา
แต่ไม่มีจริงใจไร้สัจจา
เพียงสักว่าสายลมพรมผ่านไป
ฟังราบรื่นชื่นหูดูเสนาะ
ล้วนคำเพราะชวนชงให้หลงใหล
คำโบราณท่านเปรียบเทียบเป็นนัย
ว่าหวานไซร้เป็นลมขมเป็นยา
คำพูดจาจากใจแม้ไม่เพราะ
ไม่ออเซาะสรวลสัลให้หรรษา
แต่ท่าทางจริงใจไร้มารยา
ก็นับว่าควรชมนิยมยิน
พวกปากหวานก้นเปรี้ยวล้วนเลี้ยวลด
ส่อใจคดลับหลังพวกกังฉิน
ว่าสรรเสริญต่อหน้าหลังทานิน
ใช้เล่ห์ลิ้นลวงเรื่อยไปไม่ต้องการ


         

[panthong.kh]

อันลมปาก หวานหู ไม่รู้หาย
ถึงบางครั้ง จักร้าย กลายประสาน
แต่ก็ชอบ ซาบซึ้ง ตรึงดวงมมาลย์
เพราะความหวาน ทำให้ ได้อุ่นทรวง

แต่ตัวน้อง ไม่หวาน และไม่ขม
รสนิยม กลางกลาง ระหว่างห้วง
ที่น้องพูด มิใช่ จะทักทวง
เล่นเล่ห์ลวง เหมือนลิง มีชิงชัง

แต่ที่พูด เช่นนี้ มีมากหลาย
ที่รักชาย ไม่หวาน ปานจะคลั่ง
หนึ่งในร้อย คือน้อง ร้องดังดัง
ว่ารักจัง รักพี่ นี้ผู้เดียว
พันทอง

[panthong.kh]

เสียงใครเอ็ด-ตะโร  โวซะลั่น
อ๋อน้องพัน  แฟนเรา  เมามานี่
ดูสิยืน  แก้ผ้า  ท้าต่อยตี
ซัดแม่ชี  เต็มเปา  เข้าเบ้าตา

ใจเย็นเย็น  พันจ๋า  อย่าบุ่มบ่าม
พี่มาตาม  บังคับ  กลับเคหา
เป็นอะไร  บึ้งบูด  มิพูดจา
รีบนุ่งผ้า  เถิดหนา  อย่าโป๊เลย

(ฮิๆๆๆ ล้อเล่นครับ)

สุนทรวิทย์

เสียงเอ็ดตะโร โมโห โถคุณพี่
มาเซ้าซี้ อยู่ได้ ให้เปิดเผย
ก็บอกแล้ว ยังไง ว่าไม่เคย
เดี๋ยวก็เสย ด้วยหมัด งัดซอกใจ

แค่กินเหล้า เช้าเย็น ทำเป็นบ่น
แค่ควงชาย หลายคน บ่นอยู่ได้
ทำมาเป็น หึงหวง ห่วงหรือไร
เมื่อก่อนไม่ เคยเป็น เช่นนี้เลย
พันทอง

[sunthornvit]

หน้าหนาวนี้เปลี่ยวใจช่างไร้คู่
แล้วจะอยู่อย่างไรใจสะท้าน
ขาดเนื้อคู่อิงแอบแนบดวงมาน
แทบแหลกลาญปวดร้าวด้วยหนาวใจ
ห่มผ้าห่มสั่นเทาเพราะหนาวจัด
ลมหนาวพัดผ่านร่างอย่างพริ้วไหว
ขาดคู่ขาแอบอิงต้องผิงไฟ
ทำฉันใดกันเล่าหนาวถึงคลาย

ตอนนี้หนาวมากๆ เหงื่อแตกซิ่กเลย

สวมเสื้อผ้า  หนาหนา  สักห้าชั้น
ที่หนาวสั่น  ขวัญฝ่อ  ก็สลาย
ให้ดีควร  หาคู่  อยู่แนบกาย
อุ่นสบาย  แน่นอน  หายอ่อนเพลีย

อยู่โดดเดียว  ทำไม  ให้เหี่ยวเฉา
มีแต่เหงา  อุรา  อารมณ์เสีย
เชื่อผมเถอะ  อย่าช้า  รีบหาเมีย
สิ้นละเหี่ย  คลายทุกข์  แสนสุขใจ

สุนทรวิทย์