ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[amika29]

..เ ห นื่ อ ย ...กั บ ก า ร ห ล บ ห น้ า
เพราะไม่อยากสบตา...ในช่วงที่หวั่นไหว
ฉันกลัว...ว่าสิ่งที่พูดหรือทำลงไป
มันจะทำให้หัวใจ..ของเราห่างไกลออกไปทุกที

ไ ม่ อ ย า ก ใ ห้ เ ธ อ รู้...ถึ ง ค ว า ม คิ ด ข อ ง หั ว ใ จ
ว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเดิมแล้ววันนี้
แม้ไม่อยากเอ่ยลา...เพียงเพื่อจบปัญหาที่มี
แต่ตัดใจไม่ถูกสักที...ว่าวันนี้ต้องทำอย่างไร

ค่ ำ คื น เ ห ว่ ว้ า...ฉั น ข อ พ ร จ า ก ด า ร า ที่ พ ร า ว แ ส ง
ภาวนาขอความแกร่ง...เพราะคืนนี้หมดแรงแทบยืนไม่ไหว
น้ำอุ่นจากสองตา...มันไหลออกมาจากหัวใจ
จะเลือกจบกันไป...หรือทนอยู่ให้ไหว...ตัดสินใจไม่ได้จริง ๆ....

เอ-มิ-กา

[baimai@sailom]

ในท่าทางอันเข้มแข็ง...
บางครั้งก็เผลอแสดง...ความหวั่นไหว...
อาจเพราะ...เคยเจ็บมามากมาย...
จนเหมือนสิ้นไร้...ไม่นำพา...


ในท่าทางที่นิ่งเฉย...
ไม่มีใครรู้เลย...เคยเจ็บยิ่งกว่า...
ที่วันนี้...ไม่เคยมีน้ำตา...
เพราะมันเคยไหลออกมา...จนหมดกาย...


ในท่าทางที่ร่าเริง...
ก่อนดังเปลวเพลิง....เฝ้าแผดผลาญ...
เป็นอย่างนั้น...นับนานแสนนาน...
กว่าจะรานรอนลง...


ในท่าทางทั้งหมด...
ไม่มีพจน์ใด...จะเอื้อนเอ่ย...
นอกจากความเงียบ...และเฉยเมย....
เหมือนไม่เคย...มีตัวตน....

**************************

[amika29]

เ พ ร า ะ ค ว า ม เ จ็ บ ข อ ง ฉั น ไ ม่ มี เ สี ย ง
เธอก็เลยทำได้เพียงแค่ไม่สน
แต่อยากให้รู้..ว่าที่อดและทน
เพราะเธอคือคนที่ฉันให้หัวใจ

แ ต่ ท ำ ไ ม..ถึ ง ไ ม่ เ ค ย ดู แ ล
ไม่คิดจะแคร์หรือเอาใจใส่
เพราะอย่างนั้น..การอยู่ข้างกันหรือจากไป
ก็คงเป็นแค่อะไร...ที่ไร้ตัวตนสำหรับเธอ

เอ-มิ-กา

[เพรางาย]

ดอกไม้ผ้าที่สร้างขึ้นมากับมือ
ควรหรือ...จะทึ้ง ทิ้งไปง่ายๆ
กว่าจะซ้อนทบแต่ละชั้น...คิดแล้วมันแสนเสียดาย
แต่จะปล่อยให้บาดใจจนตาย...ก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน

ความงามเรียบง่าย...ทำให้มองแล้วไร้ค่า
ต้องให้สวยบาดตายิ่งสวยยิ่งปรารถนา...ใฝ่ฝัน
สงสารดอกไม้ที่ใช้น้ำตารดอยู่ทุกวัน
แค่ดึงด้ายที่ผูกพัน...เท่านั้น...เท่านั้นก็จบแล้ว

[แป้งน้ำ]

..เ ห นื่ อ ย ...กั บ ก า ร ห ล บ ห น้ า
เพราะไม่อยากสบตา...ในช่วงที่หวั่นไหว
ฉันกลัว...ว่าสิ่งที่พูดหรือทำลงไป
มันจะทำให้หัวใจ..ของเราห่างไกลออกไปทุกที

ไ ม่ อ ย า ก ใ ห้ เ ธ อ รู้...ถึ ง ค ว า ม คิ ด ข อ ง หั ว ใ จ
ว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเดิมแล้ววันนี้
แม้ไม่อยากเอ่ยลา...เพียงเพื่อจบปัญหาที่มี
แต่ตัดใจไม่ถูกสักที...ว่าวันนี้ต้องทำอย่างไร

ค่ ำ คื น เ ห ว่ ว้ า...ฉั น ข อ พ ร จ า ก ด า ร า ที่ พ ร า ว แ ส ง
ภาวนาขอความแกร่ง...เพราะคืนนี้หมดแรงแทบยืนไม่ไหว
น้ำอุ่นจากสองตา...มันไหลออกมาจากหัวใจ
จะเลือกจบกันไป...หรือทนอยู่ให้ไหว...ตัดสินใจไม่ได้จริง ๆ....

เอ-มิ-กา

เ ธ อ มี โ ล ก ข อ ง เ ธ อ . . ที่ ฉั น ไ ม่ ค ว ร แ ต ะ ต้ อ ง
หรือแอบใครไว้ในหัวใจเลยจ้องจะทิ้ง
คาดไม่ถึง . . ว่าเธอจะเหมือนน้ำบนใบบอนกลอกกลิ้ง
พฤติกรรมแย่ ~ แย่ ที่เคยอดทนได้ทุกสิ่ง . .. ตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริง ~ จริง . . สงสารใจ

เ พ ร า ะ ไ ม่ ใ ช่ พ ร ะ อิ ฐ พ ร ะ ปู น จึ ง รู้ สึ ก รู้ ส า
ไม่ได้หน้าด้าน ~ หน้าหนา . .. เหมือนใครไหน
หากเธอไม่ปรับปรุงตัว . . เพราะมัวแต่มองคนอย่างฉัน . . เป็น "ของตาย"
ความ "ลังเล" คงเลิกทุรนทุราย . .. เพราะศักดิ์ศรีในใจมันสั่งให้ลุกยืน!



. .. เอ-มิ-แป้ง . ..

[ดิษฐา]

เ พ ร า ะ ไ ม่ ใ ช่ พ ร ะ อิ ฐ พ ร ะ ปู น จึ ง รู้ สึ ก รู้ ส า
ไม่ได้หน้าด้าน ~ หน้าหนา . .. เหมือนใครไหน
หากเธอไม่ปรับปรุงตัว . . เพราะมัวแต่มองคนอย่างฉัน . . เป็น "ของตาย"
ความ "ลังเล" คงเลิกทุรนทุราย . .. เพราะศักดิ์ศรีในใจมันสั่งให้ลุกยืน!



. .. เอ-มิ-แป้ง . .. [/color][/size]
[/center]

มาบ่นอะไร งึมงำ งึมงำ
เช้า – สาย – บ่าย ค่ำ ทำบ่นไปได้
อ่านแล้วผวา ใจสั่น หวั่นทั้งใจ
เป็นอะไรที่ไม่อยากเข้าใกล้ .. กลัวไวรัส..บ่น ของเธอไง ... อย่ามาใกล้กัน


ป๋องแป๋ง .. อารมณ์น่ากลัว เกิ๊น !! 
 

[แป้งน้ำ]

มาบ่นอะไร งึมงำ งึมงำ
เช้า – สาย – บ่าย ค่ำ ทำบ่นไปได้
อ่านแล้วผวา ใจสั่น หวั่นทั้งใจ
เป็นอะไรที่ไม่อยากเข้าใกล้ .. กลัวไวรัส..บ่น ของเธอไง ... อย่ามาใกล้กัน


ป๋องแป๋ง .. อารมณ์น่ากลัว เกิ๊น !! 
 

ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ
เชื้อบ้ามันพุ่งปะทุใส่พี่ดิษฐาแล้วนั่น
บัดเดี๋ยวคงชอนไชไปสู่หัวใจ . . ทันควัน
ถ้าอยากแก้เคล็ดโอนเข้าบัญชีมาสามพัน . .. ไม่งั้นภายในสามวัน . . รับประกันว่าคลุ้มคลั่งตาย~*



. .. หน้าร้อนเชื้อแรงคร้า . ..

[ไม่รู้ใจ]

เ พ ร า ะ ค ว า ม เ จ็ บ ข อ ง ฉั น ไ ม่ มี เ สี ย ง
เธอก็เลยทำได้เพียงแค่ไม่สน
แต่อยากให้รู้..ว่าที่อดและทน
เพราะเธอคือคนที่ฉันให้หัวใจ

แ ต่ ท ำ ไ ม..ถึ ง ไ ม่ เ ค ย ดู แ ล
ไม่คิดจะแคร์หรือเอาใจใส่
เพราะอย่างนั้น..การอยู่ข้างกันหรือจากไป
ก็คงเป็นแค่อะไร...ที่ไร้ตัวตนสำหรับเธอ

เอ-มิ-กา

รักตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
เพียงมองดูอยู่ห่างห่างกลัวพลั้งเผลอ
รู้ตัวอีกทีหัวใจดวงนี้ก็ละเมอ
มันพร่ำมันเพ้อเหม่อคิดถึงได้เป็นวันวัน

อยากให้มาดูแลหัวใจ
แต่ในฐานะอะไรคิดแล้วช่างไกลเกินฝัน
เมื่อคนคนนี้ไม่เคยมีความสำคัญ
จะทนต่อเพื่ออะไรกัน..แต่อีกใจก็ค้านถ้าจะจบกันไป

ไม่รู้ใจ

[amika29]

ดอกไม้ผ้าที่สร้างขึ้นมากับมือ
ควรหรือ...จะทึ้ง ทิ้งไปง่ายๆ
กว่าจะซ้อนทบแต่ละชั้น...คิดแล้วมันแสนเสียดาย
แต่จะปล่อยให้บาดใจจนตาย...ก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน

ความงามเรียบง่าย...ทำให้มองแล้วไร้ค่า
ต้องให้สวยบาดตายิ่งสวยยิ่งปรารถนา...ใฝ่ฝัน
สงสารดอกไม้ที่ใช้น้ำตารดอยู่ทุกวัน
แค่ดึงด้ายที่ผูกพัน...เท่านั้น...เท่านั้นก็จบแล้ว

ดอกเอ๋ย...เจ้าดอกไม้ผ้ากลีบบาง
ต่อให้ถูกทิ้งร้าง...หรือต้องอ้างว้างขนาดไหน
ยังอดทนมาเสมอ...ยอมให้เธอทำร้ายหัวใจ
เพราะด้ายที่มัดคือ..เยื่อใย..ยังคอยรั้งไว้ทุกที

แต่ฉันเหนื่อย..และท้อ
กับการรอ...เหมือนไร้ค่าและศักดิ์ศรี
หวังเพียงสักวัน...เยื่อความผูกพันที่มี
จะหมดใยลงสักที...หวังเพียงเท่านี้จริงๆ

เอ-มิ-กา

[amika29]

มาบ่นอะไร งึมงำ งึมงำ
เช้า – สาย – บ่าย ค่ำ ทำบ่นไปได้
อ่านแล้วผวา ใจสั่น หวั่นทั้งใจ
เป็นอะไรที่ไม่อยากเข้าใกล้ .. กลัวไวรัส..บ่น ของเธอไง ... อย่ามาใกล้กัน
ป๋องแป๋ง .. อารมณ์น่ากลัว เกิ๊น !! 
 

ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ
เชื้อบ้ามันพุ่งปะทุใส่พี่ดิษฐาแล้วนั่น
บัดเดี๋ยวคงชอนไชไปสู่หัวใจ . . ทันควัน
ถ้าอยากแก้เคล็ดโอนเข้าบัญชีมาสามพัน . .. ไม่งั้นภายในสามวัน . . รับประกันว่าคลุ้มคลั่งตาย~*

. .. หน้าร้อนเชื้อแรงคร้า . ..

บ๊ะแหล่ว...ไวรัสอะไรกันเนี่ย
นัวเนี้ยะ นัวเนีย กันตั้งแต่ช่วงสาย
มิน่า...ตอนนี้รู้สึกเลยว่า...ไม่ค่อยสบาย
ว่าแต่สามพันที่ดิษฐาจ่าย...แบ่งบ้างได้มั้ยล่ะตัว

คนเค้ากำลังเศร้าโศกเสียใจ
จะอยู่หรือไป..ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
ถ้าแบ่งสักพันห้า...เป็นค่ายาต้องหายชัวร์
ว่าแต่แป้งจ๋าอย่าทำหน้าน่ากลัว..น้ำแข็งใสสักแก้วไหมตัว...จะได้ใจเย็น ๆ

เอ-มิ-กา