ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[kon]

เราทุกคนต่างกันที่มันสมอง
ควรตริตรองดูบ้างอย่างสร้างสรร
เพราะความคิดของคนเราไม่เท่ากัน
ใยห่ำหั่นแบ่งชั้นกันท่าน...แก

เบื่อนัก...มองตัวเองว่าฉลาด...มองคนอื่นว่าขลาดเขลา
เบื่อนัก...คนชอบเล่า...หาเรื่องเขา...ตัวเราเก็บ
เบื่อนัก...คนพูดเหน็บ...พูดไม่เก็บ...วอนเจ็บตัว
เบื่อนัก...พวกนักเลง...ทำโฉงเฉง...เกรงใจเมีย

จาก...ปู่กล(คิดเล่นๆ)

[สุนันยา]

เกรงหรือกลัว กันแน่ ปู่แพ้แล้ว
เดี๋ยวกินแห้ว นะคะ อย่าหัวเสีย
บ่นนิดหน่อย ไฉน ทำใจเพลีย
ใจเย็นเย็น น่าเฮีย...เดี๋ยวเสียการ...


"สุนันยา"

(แซวเล่นๆค่ะ)

[kon]

ฮั่น! แน่ได้เลื่อนขั้นเป็นอาเฮีย
เลิกหัวเสียหายอ่อนเพลียเคลียประสาน
เขียนกานท์ต่อวอนกล่าวเจ้านงคราญ
ปู่สราญ ดีอยู่ ทู่ซี้ไป

ทำอะไรทำเถอะอย่าเลอะเทอะ
อย่าป่ายเปรอะแปดเปื้อนสะเทือนไหว
ให้คนอื่นรำคาญบานตะทัย
ตัวของใคร ใครของเขาอย่าเฝ้าติง

ชี้ออกไปหนึ่งนิ้วหลิ่วตาบ้าง
สี่นิ้วข้างวิ่งเข้าเฝ้าสู่สิง
ตัวเราแท้ดูตัวเราเอาแอบอิง
บางครั้งนิ่งเสียดีกว่าใช่ว่า..โง่งม
 

[สุนันยา]

น้านนน...ทำเหมือนปลา ได้น้ำแค่อำเล่น
ปู่..ก็เห็น กลอนสุนันฯ เดี่ยวหวานขม
เปรอะไหมหนอ ไม่รู้ซี ไม่มีปม
เขียนคำคม ตรมแต้ม ไม่แจ่มนวล

ก็เขียนได้ แค่นี้ ที่เกริ่นกล่าว
มีเรื่องราว คราวหมอง ต้องไห้หวน
ไม่เก่งกล้า ท่าที มีกระบวน
ทุกถ้อยล้วน ชวนซ้ำ พร่ำระบาย

"สุนันยา"

[kon]

 

ถึงคราวหมองจะร้องไห้มาใกล้ปู่
จะคอยดูแก้ไขด้วยใจหมาย
ความโศรกเศร้าที่เข้างำช้ำใจกาย
จงระบายกับชายชราผู้อาภัพ

ปู่ก็อยู่คนเดียวเสี้ยวชีวิต
จะปลงปลิดลงไปใครใช้ทรัพย์
จะได้มีเจ้าดูแลแค่คอยนับ
นั่งคอยจับรับแต่แบงค์หมดแรงตาย

(ไปและดี๋ยวตกงานจนตาย)

[สุนันยา]

เป็นคุณย่า หน้าบ้านกลอน อ้อนไปทั่ว
ปู่ไม่กลัว หรือไง ใจสลาย
ทำชี้ชวน ยันยั่ว มั่วกระจาย
แค่นับแบงค์ สบาย ไม่ยอมแพ้

แต่ที่หวั่น เหลือใจ ใคร่จะบอก
กลัวปู่หลอก เหมือนปลา มาติดแห
เอาแบงค์มา ล่อให้ ใจปรวนแปร
หากว่าแน่...ขนมา หน้าบ้านกลอน...

"สุนันยา"

[กลิ่น โอสถ]

จะแต่งกลอนก็เกร็งว่าเข้ามายึดครอง(บ้านกลอนไทย)
เราเป็นน้องใหม่ซิงไม่วิ่งหาย
จะจากไปไกลเสียก็เสียดาย
แต่ก็อายรุ่นพี่ที่บ่นมา

ยังมือใหม่หัดขับอย่าจับผิด
โปรดจงคิดเอ็นดูผู้น้อยข้าฯ
ขอวอนรุ่นพี่พี่มีเมตตา
โปรดได้อย่าว่าเลอะเทอะเปรอะคำกลอน

สอนผมหน่อยนะครับสอนผมหน่อย
เป็นเด็กน้อยหาความหวังยังมืออ่อน(เชิง)
มิคิดจะมายึดบ้านเหมือนท่านงอน
รักอักษรจึงมาหาความรู้