| 15 มีนาคม 2012, 02:28:PM |
|
สุนันยา
|
 |
« เมื่อ: 15 มีนาคม 2012, 02:28:PM » |
 ชุมชน
|
รักเจ้าเอย เผยคำ พร่ำว่ารัก
สายใยถัก สลักร้อย ดั่งสร้อยสาย
กายห่างกัน ฝันเคียง ใช่เพียงกาย
เกินความหมาย นานเนา ยากกล่าวเกิน
ฝากถ้อยซึ้ง ทรวงใน หทัยฝาก
เขินอย่างมาก ขอน้อม จักยอมเขิน
เมินใครมอง จ้องผิด จิตทำเมิน
เพียงบังเอิญ รักแท้ แค่พอเพียง
มอบเธอแล้ว แก้วใจ ที่หมายมอบ
เสียงที่ปลอบ ตอบจินต์ มิสิ้นเสียง
เคียงวลี สดับ สลับเคียง
รอร่วมเรียง เคียงขวัญ นับวันรอ
เขียนกลอนกลบท รสคำเขียน
ขอเธอเวียน มาอ่าน ดั่งฉันขอ
ทอถักถ้อย คอยรัก มาถักทอ
ครวญคำพ้อ ท้อนัก ก็จักครวญ....
“สุนันยา”
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : nisakorn, sunthornvit, ♥หทัยกาญจน์♥, เนิน จำราย, พี.พูนสุข, เฮยอิง, Thammada, Music, ดุลย์ ละมุน, ปาระ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, สะเลเต, --ณัชชา--, อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, ..กุสุมา.., รการตติ
ข้อความนี้ มี 19 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 15 มีนาคม 2012, 03:24:PM |
|
เฮยอิง
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 15 มีนาคม 2012, 03:24:PM » |
ชุมชน
|
รักเจ้าเอย เผยคำ พร่ำว่ารัก
สายใยถัก สลักร้อย ดั่งสร้อยสาย
กายห่างกัน ฝันเคียง ใช่เพียงกาย
เกินความหมาย นานเนา ยากกล่าวเกิน
ฝากถ้อยซึ้ง ทรวงใน หทัยฝาก
เขินอย่างมาก ขอน้อม จักยอมเขิน
เมินใครมอง จ้องผิด จิตทำเมิน
เพียงบังเอิญ รักแท้ แค่พอเพียง
มอบเธอแล้ว แก้วใจ ที่หมายมอบ
เสียงที่ปลอบ ตอบจินต์ มิสิ้นเสียง
เคียงวลี สดับ สลับเคียง
รอร่วมเรียง เคียงขวัญ นับวันรอ
เขียนกลอนกลบท รสคำเขียน
ขอเธอเวียน มาอ่าน ดั่งฉันขอ
ทอถักถ้อย คอยรัก มาถักทอ
ครวญคำพ้อ ท้อนัก ก็จักครวญ....
“สุนันยา”
เขียนถึงใครไหนนี่ที่พี่เขียน หวนจำเนียนเวียนช้าเพียงมาหวน ครวญคร่ำใดใดเล่าที่เฝ้าครวญ ใจรัญจวนล้วนสวาทสู่หยาดใจ ข้องขุ่นหายกลายกรุ่นมิขุ่นข้อง ไหวหวิวคล้องคล้องกายมิวายไหว ใยกันเล่าเฝ้าสยายสู่สายใย คิดถึงใครไหนเล่าจึงเฝ้าคิด ทักทายครับ  |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, Thammada, sunthornvit, ดุลย์ ละมุน, สุนันยา, พี.พูนสุข, ปาระ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, เนิน จำราย, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, ♥หทัยกาญจน์♥, สะเลเต, --ณัชชา--, อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, ..กุสุมา.., รการตติ
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ไม่ต้องรู้หรอกว่าคนแต่งชื่ออะไร แค่รู้ว่ามาจากใจก็พอ. . .
|
|
|
| 15 มีนาคม 2012, 04:27:PM |
|
เนิน จำราย
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 15 มีนาคม 2012, 04:27:PM » |
ชุมชน
|
รักเจ้าเอย เผยคำ พร่ำว่ารัก
สายใยถัก สลักร้อย ดั่งสร้อยสาย
กายห่างกัน ฝันเคียง ใช่เพียงกาย
เกินความหมาย นานเนา ยากกล่าวเกิน
ฝากถ้อยซึ้ง ทรวงใน หทัยฝาก
เขินอย่างมาก ขอน้อม จักยอมเขิน
เมินใครมอง จ้องผิด จิตทำเมิน
เพียงบังเอิญ รักแท้ แค่พอเพียง
มอบเธอแล้ว แก้วใจ ที่หมายมอบ
เสียงที่ปลอบ ตอบจินต์ มิสิ้นเสียง
เคียงวลี สดับ สลับเคียง
รอร่วมเรียง เคียงขวัญ นับวันรอ
เขียนกลอนกลบท รสคำเขียน
ขอเธอเวียน มาอ่าน ดั่งฉันขอ
ทอถักถ้อย คอยรัก มาถักทอ
ครวญคำพ้อ ท้อนัก ก็จักครวญ....
“สุนันยา”
รักน้องเอยเคยเผยคำพี่พร่ำรัก
เขนยอุ่นเคยหนุนตักแทนเขนย
เคยร้องกล่อมก่อนนอนเมื่อก่อนเคย
เจ้าเอื้อนเอ่ยอ้อแอ้ดูแลเจ้า
มาบัดนี้คนดีมีที่มา
สาวระอุ"สุนันยา"นั้นเป็นสาว
กล่าวคำกล่อมก็เกินจะเกริ่นกล่าว
ร่ายเพลงยาวก็ขัดเขินเกินจะร่าย
คราวละอ่อนออดอ้อนเป็นครั้งคราว
สายใจเจ้าคราก่อนนอนตื่นสาย
บายศรีขวัญตอนแก้วใจไม่สะบาย
ทุกข์ก็คลายทุกประเด็นที่เป็นทุกข์
ขอสิ่งใดก็ได้พี่ให้ขอ
สุขเพียงพอก็ได้พี่ให้สุข
ลุกแล้วยืนลงนั่งแล้วกลับลุก
นอนแล้วปลุกเจ้าไม่ลุกเป็นแน่นอน
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, ยามพระอาทิตย์อัสดง, Thammada, Music, บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, รพีกาญจน์, panthong.kh, ♥หทัยกาญจน์♥, ดุลย์ ละมุน, สะเลเต, --ณัชชา--, อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, ..กุสุมา.., รการตติ
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 15 มีนาคม 2012, 06:09:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 15 มีนาคม 2012, 06:09:PM » |
ชุมชน
|
เขียนถึงใครไหนนี่ที่พี่เขียน
หวนจำเนียนเวียนช้าเพียงมาหวน
ครวญคร่ำใดใดเล่าที่เฝ้าครวญ
ใจรัญจวนล้วนสวาทสู่หยาดใจ
ข้องขุ่นหายกลายกรุ่นมิขุ่นข้อง
ไหวหวิวคล้องคล้องกายมิวายไหว
ใยกันเล่าเฝ้าสยายสู่สายใย
คิดถึงใครไหนเล่าจึงเฝ้าคิด
ทักทายครับ *********
เขียนมอบให้ คนซึ้ง ที่พึงเขียน
พิศทุกถ้อย พี่เวียน เฝ้าเพียรพิศ
ชิดเคียงกัน ฝันเอย หมายเชยชิด
เคยสนิท คมคำ ความคุ้นเคย
บอกประจำ คำนี้ พี่เฝ้าบอก
เผยทุกตรอก ซอกใจ ห้วงนัยเผย
เชยก็ยัง หวังอยู่ เป็นคู่เชย
ฟังเฉลย ซ้ำซาก ยังอยากฟัง.... 
"สุนันยา" |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, Thammada, panthong.kh, ♥หทัยกาญจน์♥, ดุลย์ ละมุน, สะเลเต, --ณัชชา--, อริญชย์, รพีกาญจน์, ..กุสุมา.., รการตติ
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 15 มีนาคม 2012, 06:46:PM |
|
พยัญเสมอ
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 15 มีนาคม 2012, 06:46:PM » |
ชุมชน
|
ต้องซ่อนเจ็บลึกลึกรู้สึกท้อ
เกินเกิดก่อใดใดจะไขขาน
ขอหลบลี้ไกลไกลตราบวายปราณ
จากวงวานเก่าเก่าอย่างเศร้าตรม
ความชิงชังเจ็บเจ็บเหน็บหนามไหน่
พาจิตใจท้อท้อไม่พอสม
เก็บขมขื่นหนักหนักจักระทม
เลิกชื่นชมผิดผิดคิดจากลา
กลบท หลุมดำ เขียนเป็นกลอนแปด ซ้ำสองคำตรงกลาง ห้ามรับสัมผัสระหว่างคำที่ ๓-๔
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Thammada, sunthornvit, สุนันยา, panthong.kh, ♥หทัยกาญจน์♥, ดุลย์ ละมุน, เนิน จำราย, สะเลเต, --ณัชชา--, อริญชย์, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, ..กุสุมา.., รการตติ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
๐นามแฝงผู้เขียน Orion264(มือขวา),มือขวา,บูรพาทรนง-ตงฟางข้วงแขะ,สิงสู่,ต๊กโกม้อเกี่ยม-มารกระบี่เดียวดาย,
เทพเจ้าไก่
|
|
|
| 15 มีนาคม 2012, 07:32:PM |
|
panthong.kh
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 15 มีนาคม 2012, 07:32:PM » |
ชุมชน
|
ครั้งนี้เจ็บ ปวดปวด แสนรวดร้าว
เกินจะกล่าว ลาลา น้ำตาร่วง
คนรักมา จากจาก พรากแดดวง
ฤทัยกลวง มากมาก หักอาลัย
เธอมาบอก หลอกหลอก ให้ไหลหลง
ไร้มั่นคง แหลกแหลก แตกหวั่นไหว
ฉันรักเธอ เพ้อเพ้อ ละเมอไป
เป็นไข้ใจ แน่แน่ เพราะแคร์เธอ
พันทอง
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, ดุลย์ ละมุน, เนิน จำราย, sunthornvit, Thammada, สะเลเต, --ณัชชา--, พยัญเสมอ, อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, ..กุสุมา.., รการตติ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 มีนาคม 2012, 06:53:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 17 มีนาคม 2012, 06:53:PM » |
ชุมชน
|
รักน้องเอยเคยเผยคำพี่พร่ำรัก
เขนยอุ่นเคยหนุนตักแทนเขนย
เคยร้องกล่อมก่อนนอนเมื่อก่อนเคย
เจ้าเอื้อนเอ่ยอ้อแอ้ดูแลเจ้า
มาบัดนี้คนดีมีที่มา
สาวระอุ"สุนันยา"นั้นเป็นสาว
กล่าวคำกล่อมก็เกินจะเกริ่นกล่าว
ร่ายเพลงยาวก็ขัดเขินเกินจะร่าย
คราวละอ่อนออดอ้อนเป็นครั้งคราว
สายใจเจ้าคราก่อนนอนตื่นสาย
บายศรีขวัญตอนแก้วใจไม่สะบาย
ทุกข์ก็คลายทุกประเด็นที่เป็นทุกข์
ขอสิ่งใดก็ได้พี่ให้ขอ
สุขเพียงพอก็ได้พี่ให้สุข
ลุกแล้วยืนลงนั่งแล้วกลับลุก
นอนแล้วปลุกเจ้าไม่ลุกเป็นแน่นอน
พี่ก็พูด จนเกิน เขินนะพี
สอนอย่างโน้น อย่างนี้ ใครที่สอน
กลอนกานท์หลาก ลีลา ภาษากลอน
มาแอบอ้อน ป้อนคำ ให้ตามมา
เผยทำไม กันนี่ พี่ไยเผย
หาใครเอ่ย เคยอ้อน เล่นซ่อนหา
พา ผ่านไป หลายปี พี่นำพา
ไกลห่างลา จากแดน แสนหางไกล
ห้วงเวลา จาลึก ตรึกในห้วง
ไหวหวั่นทรวง ยิ่งล้น สุดทนไหว
ใจคะนึง ทรงจำ ตอกย้ำใจ
ตรมแต้มใน อุรา ทุกคราตรม...
"สุนันยา"
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
|
