ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วรุณรุ่ง]

ถ้อยสำเนียงเพียงคำที่นำบอก
ร้อยกลับกลอกเล่ห์ลิ้นประทินหวาน
แท้จริงใจใคร่ชมหรือลมราน
คำเอ่ยขานคิดจริงหรือสิ่งลวง

ลมเลห์ลิ้นยินยลวกวนนัก
ยากประจักษจริงใจคิดใคร่ห่วง
หรือสิ่งสร้างพรางไว้แต่ในกลวง
คำทั้งปวงปรวนแปรไม่แน่นอน

ผู้อิจฉาว่าร้ายมากมายยิ่ง
คอยท้วงติงติเตียนทักเปลี่ยนถอน
คอยใส่ร้ายป้ายสีวจีรอน
พูดยอกย้อนยิ่งนักเฝ้าปรักปรำ

แต่เพชรแน่แท้จริงกลับนิ่งใส่
จิตอภัยนัยสรุปอุปถัมภ์
กลับยิ่งชอบขอบคุณที่หนุนนำ
คอยจดจำทำถมจนสมบูรณ์

ผู้ใดที่มีพจน์ไม่คตเคี้ยว
พูดอย่างเดียวไม่คิดมิตรจะสูญ
อันลมปากหากยินไม่สิ้นมูล
จะอาดูรพูนชังหากพลั้งไป

จะพูดจาพาทีต้องมีคิด
คำนึงจิตใจเขาว่าควรไหม
ถ้าเป็นเราลองมาฟังคิดยังไง
ก่อนพูดใดให้คิดก่อนนิดนึง

ผู้ฉลาดเลิศล้ำเอ่ยคำถ้อย
ไม่พูดพล่อยพาดพิงอ้างอิงถึง
จะเอื้อนเอ่ยเปรยร่ำล้วนคำนึง
คิดลึกซึ้งจึงเอ่ยเผยออกมา

คำโบราณท่านว่าวาจาเอื้อน
มันก็เหมือนมีดลมคมภาษา
หากพูดดีวจีเดชเขาเมตตา
หากพูดจาไม่ดีมีศัตรูฯ

วรุณรุ่ง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เพียงวาจา มิน่าชัด ยากตัดสิน
ด้วยเล่ห์ลิ้น ปลิ้นปลอก หลอกสวยหรู
มากสำนวน ชวนคิด พินิจดู
บอกเล่าสู่ รู้ซึ้ง พึงเข้าใจ

คำปากหวาน ก้นเปรี้ยว ช่างเลี้ยวลด
ซ่อนความคด เก็บงำ ทำเฉไฉ
ปากจ๊ะจ๋า ขาคะ แต่ละนัย
แท้ฤทัย ไร้ศรี สิ้นดีงาม

ปากปราศรัย ใจเชือดคอ สอพลอทั่ว
ด้วยมืดมั่ว ชั่วจิต ให้คิดหยาม
แม้นพักตรา สง่าแท้ แม่นงราม
แต่ใจทราม คามเขต ล้วนเฉดส่ง.../


 

บูรพาท่าพระจันทร์   

[D]

อันวาจา ลดเลี้ยว เชี่ยวชาญมาก
ก็ดูยาก พูดให้ ใจใหลหลง
แม้จะคุ้น เคียงข้าง ทุกอย่างคง
ขอให้ปลง พอประมาณ อย่าหวานตาม

โดนคมหอก คมดาบ ยามบาดเจ็บ
ยังพอเก็บ รอยแผล แปรเปลี่ยนข้าม
เจ็บวาจา เสียดบด ชักหมดงาม
เจ็บทุกยาม คราคิด จิตย้ำเตือน

ผู้หญิงดินๆ

[วรุณรุ่ง]

เพียงลมพร่ำคำพูดพิสูจน์ยาก
เพียงลมปากปั้นพจน์ให้บทเหมือน
เพียงลมลวงถ่วงจิตให้บิดเบือน
เพียงลมเอื้อนออกจากปากหรือจากใจ

เพียงคำชื่นหมื่นจิตก็คิดรัก
เพียงคำทักที่ส่งลอบหลงใหล
เพียงคำหนึ่งตรึงติดสนิทใน
เพียงคำไขไตร่ความก่อนน้ำคำ

วรุณรุ่ง

[blues]

หรือเป็นเพียงลมลวงที่หน่วงหนัก
พ่นคำรักพร้อมคมมีดที่กรีดเฉือน
หูได้ยินใจประหม่าตาพร่าเลือน
เปรียบเสมือนได้น้ำทิพย์จิบชื่นใจ

เหมือนตกปลาเขาก็คว้าเป็นเหยื่อล่อ
คำพนอโอ้โลมถาโถมใส่
เราเป็นปลาถ้าเห็นเหยื่อมาแต่ไกล
เหตุไฉนจะหลุดพ้นบนบ่วงพราน

under

[panthong.kh]

ถ้อยสำเนียงเพียงคำที่นำบอก
ร้อยกลับกลอกเล่ห์ลิ้นประทินหวาน
แท้จริงใจใคร่ชมหรือลมราน
คำเอ่ยขานคิดจริงหรือสิ่งลวง

ลมเลห์ลิ้นยินยลวกวนนัก
ยากประจักษจริงใจคิดใคร่ห่วง
หรือสิ่งสร้างพรางไว้แต่ในกลวง
คำทั้งปวงปรวนแปรไม่แน่นอน

ผู้อิจฉาว่าร้ายมากมายยิ่ง
คอยท้วงติงติเตียนทักเปลี่ยนถอน
คอยใส่ร้ายป้ายสีวจีรอน
พูดยอกย้อนยิ่งนักเฝ้าปรักปรำ

แต่เพชรแน่แท้จริงกลับนิ่งใส่
จิตอภัยนัยสรุปอุปถัมภ์
กลับยิ่งชอบขอบคุณที่หนุนนำ
คอยจดจำทำถมจนสมบูรณ์

ผู้ใดที่มีพจน์ไม่คตเคี้ยว
พูดอย่างเดียวไม่คิดมิตรจะสูญ
อันลมปากหากยินไม่สิ้นมูล
จะอาดูรพูนชังหากพลั้งไป

จะพูดจาพาทีต้องมีคิด
คำนึงจิตใจเขาว่าควรไหม
ถ้าเป็นเราลองมาฟังคิดยังไง
ก่อนพูดใดให้คิดก่อนนิดนึง

ผู้ฉลาดเลิศล้ำเอ่ยคำถ้อย
ไม่พูดพล่อยพาดพิงอ้างอิงถึง
จะเอื้อนเอ่ยเปรยร่ำล้วนคำนึง
คิดลึกซึ้งจึงเอ่ยเผยออกมา

คำโบราณท่านว่าวาจาเอื้อน
มันก็เหมือนมีดลมคมภาษา
หากพูดดีวจีเดชเขาเมตตา
หากพูดจาไม่ดีมีศัตรูฯ

วรุณรุ่ง

ถ้อยสำเนียง เอียงหู รู้มีสิทธิ์
ออกจากจิต ชิดชวน ป่วนปั่นอยู่
ด้วยความรัก หลายหลาก มากพอดู
เราทั้งคู่ รักละลาย จึงคลายลง

คนอื่น พูดอย่างไร อย่าไปเชื่อ
ก็ในเมื่อ ผูกสมัคร จักไหลหลง
อันความรัก สองเรา ยังมั่นคง
ใครจะส่ง สาปแช่ง เหมือนแกล้งกัน

ขอให้เธอ คงมั่น สร้างสรรรัก
จงประจักษ์ ในฤทัย  ใคร่สุขสรรค์
เฝ้าฟูมฟัก ด้วยรัก และผูกพัน
จนถึงวัน สุดท้าย อย่าคลายคลอน
พันทอง

[จ.รัตติกาล]

หรือเป็นเพียงลมลวงที่หน่วงหนัก
พ่นคำรักพร้อมคมมีดที่กรีดเฉือน
หูได้ยินใจประหม่าตาพร่าเลือน
เปรียบเสมือนได้น้ำทิพย์จิบชื่นใจ

เหมือนตกปลาเขาก็คว้าเป็นเหยื่อล่อ
คำพนอโอ้โลมถาโถมใส่
เราเป็นปลาถ้าเห็นเหยื่อมาแต่ไกล
เหตุไฉนจะหลุดพ้นบนบ่วงพราน

under

อันวาจาดาดื่นมากหมื่นแสน
ถ้าหากแม้นรู้จักสลักสาร
ต่อเรียงร้อยถ้อยคำจนชำนาญ
แม้คนพาลยังยอมด้วยพร้อมใจ

หากพูดพร่ำทำตีฝีปากกล้า
เหมือนเอาพร้ารู่หินคมบิ่นไหม
หากยังขืนฝืนจ้อพร่ำต่อไป
พร้านั้นไซร้จะสูญนามไร้ความคม

หากร้อยเลห์เพทุบายกลับกลายกลอก
เหมือนมีหอกตอกชนักปักสั่งสม
หากวันใดไปพลาดอาจสิ้นลม
ล่วงตกหล่มคมหอกที่พอกพูน

อันปลาหมอก่อเคราะห์ตายเพราะปาก
โดนเบ็ดลากอยากงับเลยดับสูญ
คิดดูหมิ่นกินเหยื่อชิ้นเนื้อทูน
จนอาดูรดิ้นดับโดนจับกิน

เพียงลมปากหลากผลเหมือนมนต์ไสย
ทั้งจูงใจใครใคร่ใฝ่ถวิล
ทั้งกระเดื่องเรื่องร้ายเพียงได้ยิน
เปลี่ยนผิดผินเป็นถูกเพียงผูกคำฯ

จ.รัตติกาล