ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

เยาว์วัยจำได้..บ้างหรือเปล่า
ผองเราเคยล้อมร่วมก่อฝัน
ชี้นกชมไม้ ใจผูกพัน
ระบายสีสัน ของวันวาน

เกาะคอล้อเสียง เคียงหยอกเย้า
สะกิดเบาเบา แล้วกล่าวขาน
ถึงฝันของตนอนธการ
ริมบึงบัวบาน เราล้อมวง

 
สนทนาประสาซื่อซื่อ
ขนมในมือ ต่างยื่นส่ง
ให้กันและกันอย่างมั่นคง
เมื่อขนมหมดลง ...ยังคุย
 
ใครนะโตขึ้นจะเป็นหมอ
ตัวเราเพียงขอ พอฉลุย
เกษตรใจฝัน วันหน้า  ลุย!
หันยิ้มเพื่อนหนุ่ย ลุยเถอะเรา

นานสิบสิบปีแล้วสินะ
ปัจจุบันขณะ ภาพเก่าเก่า
วิ่งในมโนนึกทึกทักเอา
ส่งเสียงเบาเบา หลายปีแล้ว

เจอกันอีกครั้ง ยังนึกหวน
อดีตทบทวน โอ้เพื่อนแก้ว
ใครต่อใครไหนบ้าง ห่างแกว
เมืองยะลา ลาแจวแนวคอน
 
หยิบรูปที่มี สีซีดจาง
เก่าเกรอะเลือนราง ของวันก่อน
กว่าหลายสิบปีที่จากจร
ต่างร้างแรมรอน ห่างกันไกล

ทวนฝันวันเยาว์ คร่าวคร่าว
ความจำวามวาว พราวสดใส
ยิ้มกับน้ำคำเอื้อนเอ่ยไป
แซวกันยกใหญ่ ว่า “แก่แล้ว”

[yaguza]

ไม่อยากเล่า ความหลัง ยังไม่แก่
มานอนแผ่ พุงผาย หายใจแผ่ว
ถึงแม้ผม สองสี เริ่มมีแวว
คงไม่แคล้ว ลุกลาม ไปตามวัย

เคยอายุ สิบห้า มาหนึ่งครั้ง
เราก็หวัง สิบห้า ย้อนมาใหม่
อยากเป็นหนุ่ม อีกครั้ง อย่างตั้งใจ
ยิ่งคอยไป หนวดเครา ยิ่งขาวโพลน

 
.........ยากุซ่า.........

[สุวรรณ]

สนุกดีนะ กับความหลัง
หัวเราะเสียงดัง ยามเผ่นโผน
หนีครู,วิชาที่อยากโจน
หุบเสียงตะโกน กันเบาเบา

แอบอยู่ระเบียง เรียงแถววิ่ง
หนีครูไปชิงเปรตวัดเขา
ร่วมบุญเดือนสิบทางบ้านเรา
ประเพณีเก่ามาช้านาน

เคยหนีครูไปงานบุญเดือนสิบด้วยล่ะค่ะ ยกห้องเลย
เช้ามาถูกเฆี่ยนหน้าเสาธง ฮา..

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ไม่อยากเล่า ความหลัง ยังไม่แก่
มานอนแผ่ พุงผาย หายใจแผ่ว
ถึงแม้ผม สองสี เริ่มมีแวว
คงไม่แคล้ว ลุกลาม ไปตามวัย

เคยอายุ สิบห้า มาหนึ่งครั้ง
เราก็หวัง สิบห้า ย้อนมาใหม่
อยากเป็นหนุ่ม อีกครั้ง อย่างตั้งใจ
ยิ่งคอยไป หนวดเครา ยิ่งขาวโพลน

 
.........ยากุซ่า.........

เรื่องฝังจำ ซ้ำอยู่ มิรู้หาย
ตราบวางวาย ตายดับ นับหลานโหลน
อยากกู่ก้อง ร้องเรียก เพรียกตะโกน
อกเราโดน ศรรัก เข้าปักตรึง

อันเรื่องรัก ปักฤทัย ย่อมใหลหลง
ให้พะวง ยากปลงจิต ไม่คิดถึง
พูดซ้ำซาก มากหน บ่นรำพึง
เหตุใดจึง ตราหน้า ว่าแก่จัง .../
 
 

 

บูรพาท่าพระจันทร์   

[--ณัชชา--]

ยากูซ่าไม่แก่แต่ว่าเฒ่า
ทั้งผมเผ้าขาวโพลนจนหมดหวัง
ฟันไม่เหลือสักซี่พี่จงฟัง
กระดูกหลังโก่งเคลื่อนเหมือนเบ็ดคัน

ทั้งหูตาฟางฝ้าหนังหน้าเหี่ยว
แกชอบเที่ยวทำหนุ่มกลุ้มจริงฉัน
ด้วยความที่แกแก่ยักแย่ยัน
เผลอกลืนฟันของปลอมยอมแกเลย

--ณัชชา--

 

[D]

มาวันหนึ่ง นั่งคิด จิตระแวง
นี่เราแกล้ง แก่หรือไม่ ใคร่เฉลย
มือไม้สั่น ฟันหัก หนังเหี่ยวเลย
ก็ไม่เคย เป็นอย่างนี้ แต่ก่อนมา

หรือเราอาจ ตาลาย คล้ายดูผิด
วานสะกิด ดูดี-ดี อีกทีหนา
ว่าตัวเรา นี้เป็นย่า ยายหรือน้า
ดูทีหนา หรือว่าน้อง ลองบอกที

ผู้หญิงดินๆ

[yaguza]

 
ยากูซ่าไม่แก่แต่ว่าเฒ่า
ทั้งผมเผ้าขาวโพลนจนหมดหวัง
ฟันไม่เหลือสักซี่พี่จงฟัง
กระดูกหลังโก่งเคลื่อนเหมือนเบ็ดคัน

ทั้งหูตาฟางฝ้าหนังหน้าเหี่ยว
แกชอบเที่ยวทำหนุ่มกลุ้มจริงฉัน
ด้วยความที่แกแก่ยักแย่ยัน
เผลอกลืนฟันของปลอมยอมแกเลย

--ณัชชา--

ยังมิได้ แก่หงำ ทำมาว่า
เขากล่าวหา ตัวฉัน นะท่านเอ๋ย
กลืนฟันปลอม ที่ไหน ฉันไม่เคย
ทำมาเอ่ย พร่อยพร่อย เดี๋ยวต่อยตา

ฟันยังอยู่ เต็มปาก ไม่อยากโม้
ฉีกยิ้มโชว์ ใครเขา ว่าเราบ้า
ไม่ปวดไหล่ ไข้เจ็บ ทั้งเหน็บชา
ยากุซ่า แข็งแรง ใช่แกล้งคุย

 
.......ยากุซ่า......

[รพีกาญจน์]

เรื่องฝังจำ ซ้ำอยู่ มิรู้หาย
ตราบวางวาย ตายดับ นับหลานโหลน
อยากกู่ก้อง ร้องเรียก เพรียกตะโกน
อกเราโดน ศรรัก เข้าปักตรึง

อันเรื่องรัก ปักฤทัย ย่อมใหลหลง
ให้พะวง ยากปลงจิต ไม่คิดถึง
พูดซ้ำซาก มากหน บ่นรำพึง
เหตุใดจึง ตราหน้า ว่าแก่จัง .../
 
 

บูรพาท่าพระจันทร์   

ถูกบังคับ จับขึ้น ยืนหน้าห้อง
ครูหยิบกล่อง ให้ถือ คือคำสั่ง
เร็วที่สุด ดูดเกลี้ยง ด้วยเสียงดัง
โทษแอบหลัง อาคาร หลบทานนม

พอเติบใหญ่ ได้ปลื้ม ดื่มแทนน้ำ
เป็นประจำ หวานจืด มีถืดถม
เพราะมันเคย เลยแก่ ยังแลชม
โง่บรม เยาว์วัย ไม่ชอบกิน

 

รพีกาญจน์ 59

[yaguza]

อย่าดื่มมาก นักเชียว เดี๋ยวฟันผุ
หากกินจุ บางราย ถึงตายดิ้น
ดื่มแค่พอ นิดหน่อย ค่อยค่อยริน
(พี่)สล่าผิน ผู้เฒ่า เขาชำนาญ

พี่รพี ติดนม ผมติดนิ้ว
อมทุกครา เวลาหิว จนผิวด้าน
ทั้งยามหลับ ยามนอน ก่อนทำงาน
แก่เหนียงยาน ก็ยังดูด พูดไม่อาย

 
......ยากุซ่า......

[ปู่ริน]

ถูกบังคับ จับขึ้น ยืนหน้าห้อง
ครูยื่นกล่อง ให้ถือ คือคำสั่ง
เร็วที่สุด ดูดเกลี้ยง ว่าเสียงดัง
โทษแอบหลัง อาคาร หลบทานนม

พอเติบใหญ่ ได้ปลื้ม ดื่มแทนน้ำ
เป็นประจำ หวานจืด มีถืดถม
เพราะมันเคย เลยแก่ ยังแลชม
โง่บรม เยาว์วัย ไม่ชอบกิน
 
รพีกาญจน์ 59

อายุมาก หกสิบกว่า ไม่น่าแก่
ยังยิ้มแต้ ร่างกายดี เหมือนทรัพย์สิน
สนุกสนาน เฮฮา เป็นอาจิณ
คุณ...ปู่ริน มีความสุข ทุกเวลา

ลูกหลานมา กราบไหว้ ด้วยความรัก
มาทายทัก ฮาเฮ  ด้วยเสน่หา
ปู่...บอกทุกทุกคน วนเวียนมา
วันเวลา หมุนเวียน เปลี่ยนผันไป

วันนี้ปู่ อายุได้ สองหมื่นวัน
หากนับกัน แบบนี้ จะดีไหม
แต่ละวัน ตัวฉันนั้น ทำอะไร
ให้มันได้ ประโยชน์ แก่บ้านเมือง

มิใช่โกรธ โทษคนอื่น มีความผิด
เรื่องตนเอง มิเคยคิด ให้สิ้นเปลือง
ทำความดี เว้นความชั่ว อย่าสร้างเรื่อง
ชาติรุ่งเรือง เพราะคนแก่ แก้ตนเอง

                              ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๑ มี.ค. ๕๕ 

                                                   

[สุวรรณ]

ยินเสียงอึงมี่ที่ลานบ้าน
ยากใครขานรับ ทำหน้าเคร่ง-
ในวัยโรยรา พาครื้นเครง
ไม่อยากแก่อย่าเพ่ง เล็งริ้วรอย

เดี๋ยวเห็นสีผม ที่โพลนขาว
หลังโก่งโค้งคราวหนังตาห้อย
ฟันเฟืองเปลื้องปลดหดเหลือน้อย
เหนียงยานหย่อนย้อย รอยเวลา

เนิ่นนานรอยกาล ผ่านฟ้า-ฝน
ร้อนหนาวทุกข์ทน หนทางหนา
บางท่านอาจมี ลูกหลานมา-
ถึงเหลน-โหลน,กว่า จะสบาย

แต่หัวใจคงไม่อยากแก่
จึงเถียงแค่พอเป็นกระสาย
ก็สนุกกันไปนะตายาย
คิดอะไรมากมายให้ร้อนรน


ขอโทษนะคะที่จุดประเด็น แบบว่า "แก่แล้ว" ฤ "ยังไม่แก่" สับสนๆ 
จึงแซวกันเล่นๆในหมู่เพื่อนทั้งที่อยู่ใกล้และไกลกัน
และก็เลยนำมาเขียนกลอนสำนวนนี้ อย่าถือสือนะคะemo_20

[panthong.kh]

ยากูซ่าไม่แก่แต่ว่าเฒ่า
ทั้งผมเผ้าขาวโพลนจนหมดหวัง
ฟันไม่เหลือสักซี่พี่จงฟัง
กระดูกหลังโก่งเคลื่อนเหมือนเบ็ดคัน

ทั้งหูตาฟางฝ้าหนังหน้าเหี่ยว
แกชอบเที่ยวทำหนุ่มกลุ้มจริงฉัน
ด้วยความที่แกแก่ยักแย่ยัน
เผลอกลืนฟันของปลอมยอมแกเลย

--ณัชชา--

ยังมิได้ แก่หงำ ทำมาว่า
เขากล่าวหา ตัวฉัน นะท่านเอ๋ย
กลืนฟันปลอม ที่ไหน ฉันไม่เคย
ทำมาเอ่ย พร่อยพร่อย เดี๋ยวต่อยตา

ฟันยังอยู่ เต็มปาก ไม่อยากโม้
ฉีกยิ้มโชว์ ใครเขา ว่าเราบ้า
ไม่ปวดไหล่ ไข้เจ็บ ทั้งเหน็บชา
ยากุซ่า แข็งแรง ใช่แกล้งคุย

 
.......ยากุซ่า......

เก่งจริงหนา ยากูซ่า ต่อยตาหญิง
เก่งจริงจริง เลยพี่ มีถ่มถุย
เมื่อวานนี้ ในตลาด ถาดกระจุย
ยากูซ่า เขาลุย มิคุยโว

เรื่องเงินทอน สองบาท ขาดเท่านั้น
เสียงดังลั่น บอกฉัน ไม่ได้โอ่
รู้ไหมว่า ฉันคุม วงไฮโล
เคยเตะโชว์ ผู้หญิง กลิ้งคาทีน
พันทอง

[panthong.kh]

ถูกบังคับ จับขึ้น ยืนหน้าห้อง
ครูยื่นกล่อง ให้ถือ คือคำสั่ง
เร็วที่สุด ดูดเกลี้ยง ว่าเสียงดัง
โทษแอบหลัง อาคาร หลบทานนม

พอเติบใหญ่ ได้ปลื้ม ดื่มแทนน้ำ
เป็นประจำ หวานจืด มีถืดถม
เพราะมันเคย เลยแก่ ยังแลชม
โง่บรม เยาว์วัย ไม่ชอบกิน
 
รพีกาญจน์ 59

อายุมาก หกสิบกว่า ไม่น่าแก่
ยังยิ้มแต้ ร่างกายดี เหมือนทรัพย์สิน
สนุกสนาน เฮฮา เป็นอาจิณ
คุณ...ปู่ริน มีความสุข ทุกเวลา

ลูกหลานมา กราบไหว้ ด้วยความรัก
มาทายทัก ฮาเฮ  ด้วยเสน่หา
ปู่...บอกทุกทุกคน วนเวียนมา
วันเวลา หมุนเวียน เปลี่ยนผันไป

วันนี้ปู่ อายุได้ สองหมื่นวัน
หากนับกัน แบบนี้ จะดีไหม
แต่ละวัน ตัวฉันนั้น ทำอะไร
ให้มันได้ ประโยชน์ แก่บ้านเมือง

มิใช่โกรธ โทษคนอื่น มีความผิด
เรื่องตนเอง มิเคยคิด ให้สิ้นเปลื่อง
ทำความ เว้นความชั่ว อย่าสร้างเรื่อง
ชาติรุ่งเรือง เพราะคนแก่ แก้ตนเอง

                              ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๑ มี.ค. ๕๕ 

                                                   

อันความดี มีธรรม ประจำจิต
มิเคยคิด บิดเบือน เลื่อนห่มเหง
แค่อิจฉา นิดหน่อย เวลาเซง
แต่ก็เกรง ใจปู่ สู้อดทน

ปู่แก่แล้ว หันหน้า เข้าหาวัด
เรื่องกำหนัด ขจัดไป อย่าให้หล่น
ใช้ขันติ อย่าขันแตก แหกตาคน
ปู่สุขล้น นอนกรน มิบ่นเลย
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

   

อยากกินแกงกะทิที่อร่อย
ก็ต้องสอยมะพร้าวลูกแก่ แก่
ถึงจะมันสมใจใช่แน่แท้
คงจะแย่เจอลูกใหญ่ ยังไม่มัน

สับปะรดลูกหวานมันต้องแก่
ผ่าแตงโมแดงแจ๋แน่แล้วนั่น
ผลไม้ทุกชนิดลองคิดกัน
ต้องเหนือชั้นเปลือกแข็งแกร่งเต็มที

เปรียบมนุษย์ผู้ชายที่หมายมั่น
อายุต้องถึงขั้นมันส์เร็วรี่
ขึ้นเลขห้าช้าหน่อยค่อยดูดี
หกสิบปียิ่งแจ๋วนะแก้วตา

เป็นวัยรุ่นแรกแย้มแม้แก้มเหี่ยว
เชิญให้เคี้ยวเต็มคำ โห ทำซ่า
ต้องสูดปากร้องลั่น โหด มัน ฮา
ผู้สูงวัย ไม่ชราน่าจับจอง... จิง จี๊ง!!

"ไพร พนาวัลย์"
 

[สุวรรณ]

หวังทุกชีวิตสถิตไว้แต่สิ่งดี
แม้ชั่วนาตาปีไม่หนีหาย
ก่อนสังขารพานลาพาชีพวาย
หมั่นสร้างเถอะสหาย ในความดี

[panthong.kh]

   

อยากกินแกงกะทิที่อร่อย
ก็ต้องสอยมะพร้าวลูกแก่ แก่
ถึงจะมันสมใจใช่แน่แท้
คงจะแย่เจอลูกใหญ่ ยังไม่มัน

สับปะรดลูกหวานมันต้องแก่
ผ่าแตงโมแดงแจ๋แน่แล้วนั่น
ผลไม้ทุกชนิดลองคิดกัน
ต้องเหนือชั้นเปลือกแข็งแกร่งเต็มที

เปรียบมนุษย์ผู้ชายที่หมายมั่น
อายุต้องถึงขั้นมันส์เร็วรี่
ขึ้นเลขห้าช้าหน่อยค่อยดูดี
หกสิบปียิ่งแจ๋วนะแก้วตา

เป็นวัยรุ่นแรกแย้มแม้แก้มเหี่ยว
เชิญให้เคี้ยวเต็มคำ โห ทำซ่า
ต้องสูดปากร้องลั่น โหด มัน ฮา
ผู้สูงวัย ไม่ชราน่าจับจอง... จิง จี๊ง!!

"ไพร พนาวัลย์"
 

ไม่ต้องสอย แล้วป่า ซื้อตลาด
แต่รสชาด ขนาดไหน ใคร่จับจ้อง
เพราะแม่ค้า ผสมเสร็จ สำเร็จจอง
แม่เนื้อทอง เลือกไม่ได้ ฝืนใจซื้อ

สับปะรด ก็เหมือนกัน ดันยัดไส้
ที่ลูกใหญ่ คิดว่าแก่ แลอื้อหือ
พอฝ่าออก ตกใจ จนร้องฮือ
สุดท้ายคือ ยัดไส้ มาให้เรา

เปรียบคนแก่ ดีแท้ คุณธรรม
สุขเลิศล้ำ ค้ำจุน หนุนนำเข้า
แก่วิชา ความรู้ ดูไม่เบา
แก่ลายคราม นั้นเล่า เขาว่าดี
พันทอง