ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

***ไม่มีฝัน ที่ปลายฟ้า****


ฟ้ากว้างไกล กางกั้น ให้ฉันเศร้า
เมฆหม่นเทา บดบัง แม้ฝั่งฝัน
อยู่ดายเดียว เปลี่ยวฤดี ไม่มีจันทร์
รัตติกาล คืนนี้ ไร้สีนวล

ฉัน เฝ้ามอง ดารา บนฟ้ากว้าง
สุดอ้างว้าง  หวั่นไหว ไห้กำสรวล
คิดถึงคน บนฟ้า อุราครวญ
เคยอุ่นอวล ไอรัก  มอบภักดี

ตอ้งอยู่อย่าง ใจเหงา แสนเปล่าเปลี่ยว
ไร้คู่กี่ยว เหนี่ยวฝัน วันสุขศรี
สิ้นแสงฉาย  เฉิดฉัน ฝันเคยมี
เมื่อบัดนี้ สิ้นรัก ให้พักพิง

มองฟากฟ้า กว้างไกล  ใจปวดปร่า
ปาดน้ำตา ไหลแต้ม สองแก้มหญิง
ไม่มีฝัน ปลายฟ้า มาแนบอิง
เพราะทุกสิ่ง ว่างเปล่า ไร้เงาเธอ....


“สุนันยา”

[กังวาน]

ไม่มีฝันวันนี้ที่ปลายฟ้า
เก็บน้ำตาซ่อนไว้ไม่เสนอ
ความรักที่พี่มีให้ต่อใจเธอ
เหมือนละเมอข้างเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ

เธอรักเขาเท่าไหนไยต้องเผย
การเฉลยเหมือนตอกย้ำคำขานไข
ก็รู้อยู่ว่ารักหนักเกินไป
แต่ทำไมต้องยอมตรอมอุรา

ไม่มีฝันวันเก่าไร้เงารัก
สิ้นเสียงทักจากคนใกล้ให้ห่วงหา
เมฆทมึนมิเคยหลอกบอกสายตา
ถึงปลายฟ้ามิมีฝัน...ฉันยังรอ

[สุนันยา]

อดีตคือทรงจำ ที่ล้ำค่า
มิอาจลืม สักครา ผ่านมาหนอ
แต่ไร้ร่าง ไร้เงา เขาพะนอ
ไม่อาจขอ คืนย้อน แม้วอนพรหม

สิ้นแล้วเขา คนนั้น ให้ฉันเห็น
เก็บไว้เป็น ความหลัง ครั้งสุขสม
เขาลับลา ห่างหายกับสายลม
ทิ้งให้น้อง ต้องตรม ระทมทรวง

มองฟากฟ้า อย่างไร ก็ไร้ฝัน
แม้ผูกพัน หวั่นไหว ไร้เงาสรวง
ขอทำใจ ลืมรัก ภักดิ์คนลวง
หันมาควง karnkai ไปนิรันดร์..
 
"สุนันยา"

[panthong.kh]

ไม่มีฝันวันนี้ที่ปลายฟ้า
เก็บน้ำตาซ่อนไว้ไม่เสนอ
ความรักที่พี่มีให้ต่อใจเธอ
เหมือนละเมอข้างเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ

เธอรักเขาเท่าไหนไยต้องเผย
การเฉลยเหมือนตอกย้ำคำขานไข
ก็รู้อยู่ว่ารักหนักเกินไป
แต่ทำไมต้องยอมตรอมอุรา

ไม่มีฝันวันเก่าไร้เงารัก
สิ้นเสียงทักจากคนใกล้ให้ห่วงหา
เมฆทมึนมิเคยหลอกบอกสายตา
ถึงปลายฟ้ามิมีฝัน...ฉันยังรอ

บนปลายฟ้า ยังมี ทางช้างเผือก
รักเผื่อเลือก อย่างพี่กานต์ คงนานหนอ
อีกกี่เดือน กี่ปี จึงจะพอ
ปล่อยให้รอ รอรอ ท้อเหนื่อยใจ

หลอกให้รัก ให้หลง พะวงหนัก
แล้วมาผลัก หักหลัง เสียครั้งใหญ่
สัญญารัก เหลวแหลก แทรกทรวงใน
ขอลาไกล จากจบ เลิกคบกัน
พันทอง

[Music]

เมื่อไม่ใช่.ใกล้ชิด.ยิ่งบิดพริ้ว
เป็นรอยริ้ว.แผลข่วน.มิชวนฝัน
พรหมลิขิต.พลาดท่า.สู้ฝ่าฟัน
ดั่งรำพัน.เดียวดาย.มิคลายครวญ

เด็ดดอกรัก.ร่วมต้น.คนละกิ่ง
ไขว่คว้าสิ่ง.เอื้อมสอย.ละห้อยหวน
ยิ่งร่ำร้อง.ฆ้องข่าว.กล่าวสำนวน
คำรัญจวน.เจือจาง.ตามทางเดิน

ใจไม่เข็ด.เด็ดขาด.ประกาศสื่อ
เป็นดั่งขื่อ.ค้ำคาง.ยามห่างเหิน
ต่างตำตา.ตำใจ.ซึ่งไม่เพลิน
เป็นส่วนเกิน.ของใจ.ทำไงดี?

<a href="http://www.youtube.com/v/kNZni-EGFes&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/kNZni-EGFes&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[เนิน จำราย]

***ไม่มีฝัน ที่ปลายฟ้า****


ฟ้ากว้างไกล กางกั้น ให้ฉันเศร้า
เมฆหม่นเทา บดบัง แม้ฝั่งฝัน
อยู่ดายเดียว เปลี่ยวฤดี ไม่มีจันทร์
รัตติกาล คืนนี้ ไร้สีนวล

ฉัน เฝ้ามอง ดารา บนฟ้ากว้าง
สุดอ้างว้าง  หวั่นไหว ไห้โศกสรวล
คิดถึงคน บนฟ้า อุราครวญ
เคยอุ่นอวล ไอรัก  มอบภักดี

ตอ้งอยู่อย่าง ใจเหงา แสนเปล่าเปลี่ยว
ไร้คู่กี่ยว เหนี่ยวฝัน วันสุขศรี
สิ้นแสงฉาย  เฉิดฉัน ฝันเคยมี
เมื่อบัดนี้ สิ้นรัก ให้พักพิง

มองฟากฟ้า กว้างไกล  ใจปวดปร่า
ปาดน้ำตา ไหลแต้ม สองแก้มหญิง
ไม่มีฝัน ปลายฟ้า มาแนบอิง
เพราะทุกสิ่ง ว่างเปล่า ไร้เงาเธอ....


“สุนันยา”

เศร้าทำไม มีหัวใจ อยู่ใกล้ใกล้         ยังเต้นได้ ก้องกู่ อยู่เสมอ
เมื่อตะกี้ ยังพร่ำเพรียก เรียกหาเธอ     เต้นเสมอ เคียงข้าง ไม่ห่างกาย
                                                 เนินจำราย

[เนิน จำราย]

ไม่มีฝันวันนี้ที่ปลายฟ้า
เก็บน้ำตาซ่อนไว้ไม่เสนอ
ความรักที่พี่มีให้ต่อใจเธอ
เหมือนละเมอข้างเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ

เธอรักเขาเท่าไหนไยต้องเผย
การเฉลยเหมือนตอกย้ำคำขานไข
ก็รู้อยู่ว่ารักหนักเกินไป
แต่ทำไมต้องยอมตรอมอุรา

ไม่มีฝันวันเก่าไร้เงารัก
สิ้นเสียงทักจากคนใกล้ให้ห่วงหา
เมฆทมึนมิเคยหลอกบอกสายตา
ถึงปลายฟ้ามิมีฝัน...ฉันยังรอ

บนปลายฟ้า ยังมี ทางช้างเผือก
รักเผื่อเลือก อย่างพี่กานต์ คงนานหนอ
อีกกี่เดือน กี่ปี จึงจะพอ
ปล่อยให้รอ รอรอ ท้อเหนื่อยใจ

หลอกให้รัก ให้หลง พะวงหนัก
แล้วมาผลัก หักหลัง เสียครั้งใหญ่
สัญญารัก เหลวแหลก แทรกทรวงใน
ขอลาไกล จากจบ เลิกคบกัน
พันทอง

       โปรดไตร่ตรอง ถูกควร อย่างถ้วนถี่      คิดให้ดี มีแต่คุณ อย่าหุนหัน
                   ที่ปลายฟ้า ของฝาก มากมายครัน       รวมทั้งฝัน ทั้งหลับ จับเวลา
                   อย่าละลด เดินหน้า ถ้ามีแรง             พันปีแสง ตึงตึง ถึงเวหา
                   ตั้งสติ เหาะเหิน เพลินนภา               ถึงปลายฟ้า พบฉัน ปลอบขวัญเธอ                           เนิน จำราย

[สุนันยา]

ไม่มีฝันวันนี้ที่ปลายฟ้า
เก็บน้ำตาซ่อนไว้ไม่เสนอ
ความรักที่พี่มีให้ต่อใจเธอ
เหมือนละเมอข้างเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ

เธอรักเขาเท่าไหนไยต้องเผย
การเฉลยเหมือนตอกย้ำคำขานไข
ก็รู้อยู่ว่ารักหนักเกินไป
แต่ทำไมต้องยอมตรอมอุรา

ไม่มีฝันวันเก่าไร้เงารัก
สิ้นเสียงทักจากคนใกล้ให้ห่วงหา
เมฆทมึนมิเคยหลอกบอกสายตา
ถึงปลายฟ้ามิมีฝัน...ฉันยังรอ

บนปลายฟ้า ยังมี ทางช้างเผือก
รักเผื่อเลือก อย่างพี่กานต์ คงนานหนอ
อีกกี่เดือน กี่ปี จึงจะพอ
ปล่อยให้รอ รอรอ ท้อเหนื่อยใจ

หลอกให้รัก ให้หลง พะวงหนัก
แล้วมาผลัก หักหลัง เสียครั้งใหญ่
สัญญารัก เหลวแหลก แทรกทรวงใน
ขอลาไกล จากจบ เลิกคบกัน
พันทอง

จริงหรือเปล่า พี่กานต์ น้องพันกล่าว
พี่หลอกสาว คนไหน ให้นอนฝัน
บอกให้ครบ เลยนะ ถ้ารัก สุนันฯ
ไม่อย่างนั้น เลิกกัน วันนี้เลย

รีบชี้แจงมาไว เพื่อให้รู้
พี่เจ้าชู้ ดูมี ท่าทีเผย
หรือพี่ไม่ ประสงค์จะลงเอย
น้องคงเชย เกินที่ พี่จะรอ...

[สุนันยา]

เมื่อไม่ใช่.ใกล้ชิด.ยิ่งบิดพริ้ว
เป็นรอยริ้ว.แผลข่วน.มิชวนฝัน
พรหมลิขิต.พลาดท่า.สู้ฝ่าฟัน
ดั่งรำพัน.เดียวดาย.มิคลายครวญ

เด็ดดอกรัก.ร่วมต้น.คนละกิ่ง
ไขว่คว้าสิ่ง.เอื้อมสอย.ละห้อยหวน
ยิ่งร่ำร้อง.ฆ้องข่าว.กล่าวสำนวน
คำรัญจวน.เจือจาง.ตามทางเดิน

ใจไม่เข็ด.เด็ดขาด.ประกาศสื่อ
เป็นดั่งขื่อ.ค้ำคาง.ยามห่างเหิน
ต่างตำตา.ตำใจ.ซึ่งไม่เพลิน
เป็นส่วนเกิน.ของใจ.ทำไงดี?

<a href="http://www.youtube.com/v/kNZni-EGFes&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/kNZni-EGFes&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ตอบยากจัง พี่จ๋า ภาษารัก
น้องกลุ้มหนัก เหมือนกัน ทุกวันวี่
เป็นส่วนเกิน ทำไง ไม่รู้ซี
น้องก็มี ปัญหา สารพัน

ไม่มีฝัน สดใส ให้ไขว่คว้า
อยู่กับรอยน้ำตา คราโศกศัลย์
รันทดท้อ เต็มที ที่จาบัลย์
สายสัมพันธ์ สิ้นไร้ ความหมายเลือน

ก็งคงได้ แต่ทน ระคนเศร้า
อยู่กับเงา เดียวดาย ใต้ดาวเคลื่อน
มองจันทรา ลาลับ คล้ายกับเตือน
สิ้นรักเยือน แล้วหนอ สุดท้อจัง...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

เศร้าทำไม มีหัวใจ อยู่ใกล้ใกล้         ยังเต้นได้ ก้องกู่ อยู่เสมอ
เมื่อตะกี้ ยังพร่ำเพรียก เรียกหาเธอ     เต้นเสมอ เคียงข้าง ไม่ห่างกาย

                                                 เนินจำราย

ใจที่ยังเต้นอยู่ดูไร้ค่า
เมื่ออุรา ระทม ไม่สมหมาย
หวังเพียงฝัน แต่มีอัน ฝันมลาย
สุขสูญหาย กลายช้ำ ตอกย้ำทรวง

"สุนันยา"

[ไพร พนาวัลย์]

ที่โค้งฟ้าฝั่งโน้นมีคนเศร้า
หลังเมฆหมอกทึมเทาอย่างเหงาง่วง
เฝ้าแหงนมองส่องหาสุดาดวง
ถิ่นแมนสรวงมีจริง หรืออิงบรรพ์?

เราส่งใจถึงกันนั้นได้ไหม?
แล้วยังไงจะรู้เคียงคู่ขวัญ
หรือต้องอธิษฐานผ่านจวงจันทร์
หรือส่งฝันผ่านดาวที่พราวแพรว

หรือในคราวพนมเทียนเวียนรอบพระ
ได้ชำระกายใจให้แน่แน่ว
ได้ทำบุญใส่บาตรพิลาสแล้ว
จึงจะพบดวงแก้วที่คร่ำครวญ

ยามนิทราหลับฝันให้พลันพบ
เพื่อประสบจอมขวัญอย่าผันผวน
ร่วมเกี่ยวก้อยร้อยฝันสุดรัญจวน
ชมชื่นชวนวิมานตระการตา

ให้สองเรารักมั่นผูกพันแน่น
ให้ถึงแก่นเกลียวกลมอย่างสมหน้า
ให้รักเราหอมหวลอย่าด่วนลา
ให้รักนี้มีค่าชั่วฟ้าดิน 

ขอให้คำอธิษฐานจงผ่านฟ้า
ขอให้เดือนดาราผกาถิ่น
ขอให้เทพเทวามายลยิน
ขอให้โฉมยุพินร่วมยินดี 
 
"ไพร พนาวัลย์"

[panthong.kh]

ที่โค้งฟ้า มีฉัน นั้นคอยอยู่
โปรดจงรู้ ด้วยใจ ไม่หน่ายหนี
ทั้งดาวเดือน เกลื่อนฟ้า ยามราตรี
เมฆหมอกมี บางครั้ง ยังสู้ทน

อธิษฐาน วานวอน อ้อนองค์พระ
ตั้งสัจจะ คงมั่น จะดั้นด้น
ด้วยตัวข้า มีรัก ขอเบื้องบน
ช่วยบันดล ผลลัพธ์ กับชีวี

ยามนิทรา คราใด ให้หวนคิด
ยอดชีวิต นิจจา อุรานี่
ช่างปวดร้าว ยิ่งนัก ปักฤดี
ส่งห้องใจ ทั้งสี่ รี่ลอยไป

ขอให้พบ เจอกัน บนชั้นฟ้า
ดาวน้อยมา เป็นพยาน วานได้ไหม
ทางช้างเผือก สองเรา เข้าฤทัย
ครองรักใคร่ ตราบนี้ ชั่วนิรันดร์
พันทอง

[สุนันยา]

             

โปรดไตร่ตรอง ถูกควร อย่างถ้วนถี่      คิดให้ดี มีแต่คุณ อย่าหุนหัน
                   ที่ปลายฟ้า ของฝาก มากมายครัน       รวมทั้งฝัน ทั้งหลับ จับเวลา
                   อย่าละลด เดินหน้า ถ้ามีแรง             พันปีแสง ตึงตึง ถึงเวหา
                   ตั้งสติ เหาะเหิน เพลินนภา               ถึงปลายฟ้า พบฉัน ปลอบขวัญเธอ     
                     
                                                   เนิน จำราย

มองนภา ฟ้าใส ยิ่งให้คิด
ดั่งชีวิต หมดหวัง ทางเสนอ
ไม่มีแสงพร่างพรายให้พบเจอ
มีแต่คำพร่ำเพ้อละเมอครวญ

ไม่รู้เขตบรรจบ หรือหลบซ่อน
กลางนคร เคว้งคว้าง ยังไห้หวน
แสงนีออน กระจ่าง พรางสีนวล
สิ้นไออวล กลิ่นรัก ประจักษ์ใจ....

"สุนันยา"

[averahontu]

ไม่มีหวังที่ปลายฟ้า - ถ้าเช่นนั้น
หากจะฝันตรงนี้จะได้ไหม
บางคนยืนข้างข้างมิห่างไกล
บางสิ่งใกล้เกินคาด - โปรดมองดู
แสงแพรวพราวที่ไกลอาจตื่นเต้น
ได้แต่เห็น - จับไม่ได้ น่าอดสู
ความอบอุ่นใกล้ใกล้ได้เชิดชู
หันมองสิ - อาจรู้ว่าหวังใด ฯ

 

[สุนันยา]

ที่โค้งฟ้าฝั่งโน้นมีคนเศร้า
หลังเมฆหมอกทึมเทาอย่างเหงาง่วง
เฝ้าแหงนมองส่องหาสุดาดวง
ถิ่นแมนสรวงมีจริง หรืออิงบรรพ์?

เราส่งใจถึงกันนั้นได้ไหม?
แล้วยังไงจะรู้เคียงคู่ขวัญ
หรือต้องอธิษฐานผ่านจวงจันทร์
หรือส่งฝันผ่านดาวที่พราวแพรว

หรือในคราวพนมเทียนเวียนรอบพระ
ได้ชำระกายใจให้แน่แน่ว
ได้ทำบุญใส่บาตรพิลาสแล้ว
จึงจะพบดวงแก้วที่คร่ำครวญ

ยามนิทราหลับฝันให้พลันพบ
เพื่อประสบจอมขวัญอย่าผันผวน
ร่วมเกี่ยวก้อยร้อยฝันสุดรัญจวน
ชมชื่นชวนวิมานตระการตา

ให้สองเรารักมั่นผูกพันแน่น
ให้ถึงแก่นเกลียวกลมอย่างสมหน้า
ให้รักเราหอมหวลอย่าด่วนลา
ให้รักนี้มีค่าชั่วฟ้าดิน 

ขอให้คำอธิษฐานจงผ่านฟ้า
ขอให้เดือนดาราผกาถิ่น
ขอให้เทพเทวามายลยิน
ขอให้โฉมยุพินร่วมยินดี 
 
"ไพร พนาวัลย์"

เส้นขอบฟ้าไกลโพ้น มีคนห่วง
กาลเลยล่วง ดวงใจ มิหน่ายหนี
ฟากฟ้าฝัน นั้นเล่า เศร้าเต็มที
ขาดคนที่ มีรัก มอบพักพิง

คิดถึงกัน วันเหงา คราวห่างเหิน
เหมือนถูกเมิน เกินเก็บ เจ็บคือหญิง
ไม่มีข่าว คราวให้ ไม่ประวิง
ในความจริง คือหมด สิ้นรสรัก

อธิษฐาน ฝากฟ้า ทุกคราค่ำ
ดั่งตอกย้ำ ย่ำแย่ พ่ายแพ้หนัก
ยิ่งคิดถึง ยิ่งตรม ขื่นขมนัก
รักเสียหลัก หักหาย  ที่ปลายฟ้า

จะหวังใด ให้พบ คล้ายหลบหลีก
อยากมีปีก เหินไป ในทิศา
ตามหาฝัน วันชื่น คืนกลับมา
อนิจจา ยาใจ ไม่เหลียวแล.....

 
"สุนันยา"

 

[สุนันยา]

ที่โค้งฟ้า มีฉัน นั้นคอยอยู่
โปรดจงรู้ ด้วยใจ ไม่หน่ายหนี
ทั้งดาวเดือน เกลื่อนฟ้า ยามราตรี
เมฆหมอกมี บางครั้ง ยังสู้ทน

อธิษฐาน วานวอน อ้อนองค์พระ
ตั้งสัจจะ คงมั่น จะดั้นด้น
ด้วยตัวข้า มีรัก ขอเบื้องบน
ช่วยบันดล ผลลัพธ์ กับชีวี

ยามนิทรา คราใด ให้หวนคิด
ยอดชีวิต นิจจา อุรานี่
ช่างปวดร้าว ยิ่งนัก ปักฤดี
ส่งห้องใจ ทั้งสี่ รี่ลอยไป

ขอให้พบ เจอกัน บนชั้นฟ้า
ดาวน้อยมา เป็นพยาน วานได้ไหม
ทางช้างเผือก สองเรา เข้าฤทัย
ครองรักใคร่ ตราบนี้ ชั่วนิรันดร์
พันทอง

เธออ้างอิง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หวังฤทธิ์เห็น
ขอให่เป็น ดั่งคำ พร่ำเสกสรรค์
บันดาลพบ รักมอบตอบเคียงกัน
เป็นสายใย ผูกพัน นิรันดร์ไป

สำหรับฉันวันนี้ ไม่มีหวัง
มันภินท์พัง เกินกว่า จะรับไหว
ปรารถนา ไม่สม ต่องข่มใจ
หักอาลัย ไห้หา เพราะล้าเกิน

คงเหลือแต่ ทรงจำ ที่ย้ำอยู่
ไม่อาจคู่ เคียงฝัน อันห่างเหิน
มีน้ำตา เป็นเงา เพราะเขาเมิน
ขอเผชิญ ความเศร้า เฝ้าหน้าคอมพ์.... 

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ไม่มีหวังที่ปลายฟ้า - ถ้าเช่นนั้น
หากจะฝันตรงนี้จะได้ไหม
บางคนยืนข้างข้างมิห่างไกล
บางสิ่งใกล้เกินคาด - โปรดมองดู
แสงแพรวพราวที่ไกลอาจตื่นเต้น
ได้แต่เห็น - จับไม่ได้ น่าอดสู
ความอบอุ่นใกล้ใกล้ได้เชิดชู
หันมองสิ - อาจรู้ว่าหวังใด ฯ

 

หากแม้นฝัน ตรงนี้ ยังมีอยู่
มิอาจรู้ ฝันนี้ จะดีไหม
กลัวเหลือเกิน สิ่งหวัง และตั้งใจ
จะทำให้ ยิ่งเศร้า กว่าเรามี

บางสิ่งใกล้ เพียงกาย แต่ใจห่าง
บ้างสิ่งสร้าง รอยเจ็บ ยากเก็บหนี
บางสิ่งให้ แต่ลวง ห้วงฤดี
บางสิ่งที่ อยากได้...กลับไกลเกิน....

"สุนันยา"