ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

                “ลุใบหญ้า”
                   (๑)
อรุณแจ้ง    แสงสีทอง  สาดส่องแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ว หมู่นกกา  ร้องปราศรัย
กล่อมทุ่งทอง  ท้องนที     อันวิไล
พฤกษ์พงไพร  ไสวเพชร  รุ้งเม็ดพราว
                   (๒)
ตื่นเถิดหนอ  โอ้ชาวนา   ผู้กล้าแกร่ง
จงเข้มแข็ง     ทอแสงช่วง สู่ห้วงหาว
ศรัทธาใน       วิถีถิ่น       ถวิลดาว
พร้อมจะก้าว   เผชิญโลก  โชคชะตา
                    (๓)
ยืนเพื่อหวัง   นั่งเพื่อคอย  น้อยเพื่อใหญ่
ทุกข์ร้าวไล่   ทนไว้เถิด   เพื่อเจิดจ้า
หวยเล่นบ้าง  ห่างเล่นไพ่  ไกลสุรา
แน่ะ! เชิญมา  ร่วมเกี่ยวข้าว อย่าร้าวรอน
                  (๔)
โหวดแคนซึง  ตรึงฤดี   ดนตรีบ้าน
เพลงขับขาน  จารสลัก   เป็นอักษร
เติมไฟฝัน   รักเป็นทุน   อิ่มสุนทร
ร้องรำฟ้อน     เถอะหมู่เฮา   ศักดิ์ชาวไพร
                     (๕)
ยืมเพราะไร้   ได้เพราะก่อ  พ่อเพาะเห็ด
หัวใจเด็ด       เหน็ดเหนื่อยอยู่   ยังสู้ไหว
หินทับหญ้า  ยกหินออก  หญ้างอกใบ
เจ็บแค่ไหน  ใครจะเหน็บ  ทนเจ็บเอา
                     (๖)
เหล้าไม่ดื่ม   ปลื้มทำไม   เสียดายทรัพย์
เดี๋ยวโรคตับ  มาขับเคลื่อน เป็นเพื่อนเข้า
อีกบุหรี่      เพื่อนยื่นให้    ยังไม่เอา
วะ! แช่งเรา     จะรับไป   ทำไมกัน
                     (๗)
เลี้ยงเป็ดไก่    ในบ้านทุ่ง   ผดุงถิ่น
สืบศาสตร์ศิลป์  ความเป็นไทย  มิไหวหวั่น
สานสุ่ม แห  ข้อง เข่ง ไซ  ใจผูกพัน
หนองน้ำนั่น!  ปูปลาว่าย     มากมายมี…

                               อริญชย์
                                   ๕/๓/๒๕๕๕

ปล. “ลุใบหญ้า” คำเลียนแบบ “รุไบยาท” ของ โอมาร์ ขัยยัม (ใช้ ค.แทน ข. อ่านว่า ไค-ยำ) นักกวีชื่อดังชาวเปอร์เซีย  ส่วนผู้ที่แต่งเป็นสำนวนไทยอันลือลั่นคือ
“แคน สังคีต”  ขอนำมาลงไว้ข้างล่างนี้ซัก ๗ บทเน๊าะทุกท่าน
อ่านเล่น ๆ กัน เน้อ ตามนี้ 


(รุไบยาท:สำนวน แคน สังคีต)

                      (1)
ตื่นขึ้นเถิด   เพื่อรับแสง แห่งสูรย์ส่อง
เมื่อดาวล่อง  เดือนลับ  ไปกลับฝัน
ขับราตรี    หนีเตลิด    เพื่อเปิดวัน
เชิญร่วมกัน  ฟังดนตรี  แห่งชีวา
                     (2)
ไปเสียเถิด   เจ้าภูตพราย   แห่งสายหมอก
ไม่ช้าหรอก   เสียงร้านเหล้า  เรียกเข้าหา
ประตูเปิด      ไยพวกเจ้า     ไม่เข้ามา
มัวก้มหน้า      หดหู่           อยู่ทำไม
                    (3)
ฟังสิฟัง        เสียงไก่ขัน    กระชั้นขาน
เป็นสัญญาณ   เปิดร้านค้า    ช้าไฉน
รู้เถิดว่า    เวลานั้น     สั้นเกินไป
อดีตใด     หากเลื่อนลับ   มิกลับคืน   
                    (4)
ช่วงปีใหม่   ชวนให้นึก   รำลึกคิด
ทั้งวิญญาณ  และชีวิต     นิจจาเอ๋ย
มัวคอยโชค   คอยชัย   ทำไมเลย
อย่ามัวเฉย   เร่มาหา    สุราบาน
                  (5)
เมื่อยามตาย   ได้อะไร  ติดไปบ้าง
เพียงเรือนร่าง  ฝังซาก  ฝากสุสาน
ยังชีพอยู่    ดูโลกไป   ให้สำราญ
ดอกไม้บาน  ในแก้วเหล้า  เราเริงใจ
                (6)
ปากของเจ้า  สงบนิ่ง  จริงจริงนะ
“เพื่อหัวใจ  ชัยชนะ” มะ!เติมใหม่
ดื่มเถิดเพื่อน   ดื่มเถิดเรา  ดื่มเข้าไป
ให้หัวใจ  และวิญญาณ   ประสานกัน
                (7)
จำเพื่อลืม   ดื่มเพื่อเมา  เหล้าเพื่อโลก
สุขเพื่อโศก  หนาวเพื่อร้อน  นอนเพื่อฝัน
ชีวิตนี้      มีค่านัก    ควรรักกัน
รวมความฝัน  กับความจริง  เป็นสิ่งเดียว ฯลฯ





ปล.จากหนังสือ “รุไบยาท” สำนวนอันลือลั่นของ “แคน สังคีต”

ความจริงมีจำนวนมาก (101)  แต่ขอนำมาลงให้อ่านกันเท่านี้แหละทุกท่าน  ขี้เกียจพิมพ์ ฮา

ส่วน “ลุใบหญ้า” ข้างบนน่ะ อริญชย์แต่งเอง อ่านเล่น ๆ ทุกท่าน อย่าได้ถือสาหาความ แต่งสนุกเฉย ๆ กลอนพาไป อิอิ   





ภาพจาก
http://www.saengdao.com/images/pic_product/015.jpg


 


ข้อมูลเพิ่มเติม

http://www.saengdao.com/view.php?menu=menu2&body=detail2&tid=69&type=1




“รุไบยาท” เป็นคำในภาษาเปอร์เซีย ความหมายคือ บทกวีชนิดหนึ่ง โอมาร์ ใครยัม กวีเอกชาวเปอร์เซียหรืออิหร่าน บรรจงรจนาบทร้อยกรองที่โลกไม่ลืมนี้ขึ้นมา พวกเราอ่านภาษาเปอร์เซียไม่ออก จึงคงไม่ซาบซึ้งกับบทกวี “รุไบยาท” อย่างแน่นอน ดังนั้น จึงต้องขอขอบคุณ เอ็ดเวิร์ด ฟิตซเจอรรัลด์ ผู้ซึ่งแปล “รุไบยาท” เป็นภาษาอังกฤษ และ “แคน สังคีต” ค้นพบเข้า เขาจึงแปลบทกวีของโอมาร์ ใครยัมขึ้นเป็นภาษาไทยที่ซาบซึ้งตรึงตรา

         “รุไบยาท” ฉบับ แคน สังคีต ได้บอกเล่าอารมณ์ ความรู้สึก ความรักและความฝัน และเหนือสิ่งอื่นใด คือการต่อสู้ชีวิตของผู้แปล จะมีบทกวีของใครสักกี่คนที่เราอ่านแล้วบางครั้งหัวใจก็อบอุ่น บางครั้งก็ว่างโหวง และก็ไม่น้อยครั้งที่เราฮึกเหิมกับชีวิต “รุไบยาท” ของ แคน สังคีต ให้เราได้เช่นนั้นแน่นอน ถ้าชีวิตของแคน สังคีต ไม่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านหลากหลายเรื่องราวจนมีต้นทุนของชีวิตมากมายขนาดนี้ เชื่อว่าบทกวี “รุไบยาท” ฉบับ แคน สังคีต คงไม่สามารถครองหัวใจผู้เสพบทกวีได้ยาวนานเช่นนี้แน่นอน



     ลำนำ...รุไบยาท (1)
ตื่นขึ้นเถิด เพื่อรับแสง แห่งสูรย์ส่อง
เมื่อดาวล่อง เดือนลับ ไปกับฝัน
ขับราตรี หนีเตลิด เพื่อเปิดวัน
เชิญร่วมกัน ฟังดนตรี แห่งชีวา

     ลำนำ...รุไบยาท (2)
ไปเสียเถิด เจ้าภูตพราย แห่งสายหมอก
ไม่ช้าหรอก เสียงร้านเหล้า เขาเรียกหา
ประตูเปิด ไยพวกเจ้า ไม่เข้ามา
มัวก้มหน้า หดหู่ อยู่ทำไม

    ลำนำ...รุไบยาท (3)
ฟังสิฟัง เสียงไก่ขัน กระชั้นขาน
เป็นสัญญาณ เปิดร้านค้า ช้าไฉน
รู้เถิดว่า เวลานั้น สั้นเกินไป
อดีตใด หากเลื่อนลับ มิกลับคืน

   ลำนำ...รุไบยาท (4)
ช่วงปีใหม่ ชวนให้นึก รำลึกคิด
ทั้งวิญญาณ และชีวิต นิจจาเอ๋ย
มัวคอยโชค คอยชัย ทำไมเลย
อย่ามัวเฉย เร่มาหา สุราบาน

    ลำนำ...รุไบยาท (5)
เมื่อยามตาย ได้อะไร ติดไปบ้าง
เพียงเรือนร่าง ฝังซาก ฝากสุสาน
ยังชีพอยู่ ดูโลกไป ให้สำราญ
ดอกไม้บาน ในแก้วเหล้า เราเริงใจ

   ลำนำ...รุไบยาท (6)
ปากของเจ้า สงบนิ่ง จริงจริงนะ
"เพื่อหัวใจ ชัยชนะ" มะ! เติมใหม่
ดื่มเถิดเพื่อน ดื่มเถิดเรา ดื่มเข้าไป
ให้หัวใจ และวิญญาณ ประสานกัน

    ลำนำ...รุไบยาท (7)
จำเพื่อลืม ดื่มเพื่อเมา เหล้าเพื่อโลก
สุขเพื่อโศก หนาวเพื่อร้อน นอนเพื่อฝัน
ชีวิตนี้ มีค่านัก ควรรักกัน
รวมความฝัน กับความจริง เป็นสิ่งเดียว

    ลำนำ...รุไบยาท (8)
ไม่ว่าเป็น นครใหญ่ ไพศาลสุด
พระสมุทร พื้นสุธา ภูผาเขียว
แต่ละหยด รสเหล้าหลั่ง ดุจดั่งเกลียว
จักโน้มเหนี่ยว นำโลก สู่โชคชัย
 
    ลำนำ...รุไบยาท (9)
เริ่มวันใหม่ ดอกไม้ฉ่ำ ด้วยน้ำค้าง
กลีบสล้าง ดอกสลอน อ่อนไสว
หมอกเช้าพรม ลมพัด สะบัดใบ
แต่สิ่งใด หล่อชีวิต ช่วยคิดที

    ลำนำ...รุไบยาท (10)
โปรดเชื่อเถิด เกิดเป็นคน ไม่พ้นบาป
ละม้ายภาพ ฉลุลาย ระบายสี
หิวหรืออิ่ม ยิ้มหรือหัว ชั่วหรือดี
ต่างก็มี กำไร ไม่เหมือนกัน

     ลำนำ...รุไบยาท (11)
มาสิมา มากับเรา ไม่เศร้าสร้อย
ถ้ำหินย้อย ทะเลทราย เร่งผายผัน
หนุ่มหรือสาว บ่าวหรือนาย ไม่สำคัญ
ณ ที่นั้น ร่มรื่น ชื่นฉ่ำทรวง

    ลำนำ...รุไบยาท (12)
ฟังเถิดฟัง เสียงไพเราะ เสนาะซึ้ง
บรรยายถึง ความสดใส ในแดนสรวง
คุณแห่งฟ้า ค่าแห่งดิน สิ้นทั้งปวง
เปรียบดั่งดวง ประทีปทอง ส่องนำทาง

[...สียะตรา..]

 

[อริญชย์]

ช่วงนี้ที่สนามหลวง มีจัดงานเกี่ยวกับวันมาฆบูชา มีหนังสือวางขายหลายอย่าง หนังสือธรรมะและอื่น ๆ มีหนังสือเก่า ๆ แต่ยังดี ๆ อยู่เลยนะ ราคาปก 100-150  แต่เขาจริงแค่เล่มละ 20 บาท  อยู่  2 เจ้า
เมื่อวานซื้อมาหลายเล่ม รวมทั้ง "รุไบยาท" ของ แคน สังคีต ด้วย เล่มละ 20 บาทเหมือนกัน  ใครผ่านแถวสนามหลวง แวะเดินดูก็ดีนะ   แล้วอย่าลืมเข้าไปซื้อดอกไม้เพื่อเดินเวียนรอบ กราบบูชาพระบรมสารีริกธาตุด้วยเน้อ ช่วงนี้มีประดิษฐานที่สนามหลวง  ได้ทั้งหนังสือดี ๆ ได้ทั้งกราบพระบรมสารีริกธาตุด้วยนะทุกท่าน แจ้งมาให้ทราบเน้อ



 

[Prapacarn ❀]

อยากได้หนังสือ "รุไบยาท" เนี่ยะ....
แซมจะมาทันไม๊นะ...
 
กราบขอบคุณสำหรับข่าวสารนะคะ พี่อริฯ...

 
แซมค่ะ

[อริญชย์]

            (๘)
ดื่มน้ำส้ม   อมน้ำค้าง  ล้างน้ำเขื่อน
คนไร้เพื่อน  เดือนไร้ดาว  หนาวไหมนี่
เอี้ยงไร้ทุย   ลุยลำเนา  เหงาฤดี
ฟ้าเปลี่ยนสี  แสงคลี่หมอก  ดอกไม้บาน
            (๙)
เป็ดร่ำร้อง  ก้องผสาน เสียงห่านร้อง
มุดลำคลอง  จ้องหอยปลา เป็นอาหาร
แสงสูรย์ส่อง  แวววาววับ ระยับธาร
ปลาว่ายผ่าน ซ่านกระเซ็น กระเต็นวน
          (๑๐)
โอ้ชีวิต   คิดดูเถิด   มีเกิด แก่
เจ็บ ตายแน่ ฟื้นไม่มี  หนีไม่พ้น
เมาแล้วขับ ตอนกลับตาย ไปหลายคน
สมเหตุผล หลับไม่ตื่น  ฟื้นไม่มี
          (๑๒)
ยาสีฟัน    นั้นก็มี   หลายยี่ห้อ
มีทั้งซอล  ฟลูโอคา-  ริล ดาร์ลี่
อีกคอลเกต เซนโซดายน์ ใกล้ชิดดี
แปรงทั้งปี   ฟันของเรา  เหลืองเท่าเดิม
          (๑๓)
น้ำอัดลม    ซ่ากัดเซาะ  กระเพาะได้
ไม่มีบอก   อันตราย   ติดป้ายเสริม
คิดแต่เอา    เงินเราหนอ  ไปต่อเติม
คนเห่อเหิม   ดื่มเข้าเฉาะ  กระเพาะพัง…

                   อริญชย์
                     ๖/๓/๒๕๕๕

ปล. “ลุใบหญ้า” กลอนพาไป ทุกท่านอย่าถือสาหาความเน้อ



 

[อริญชย์]

ปล.ใครจะแต่งต่อก็ใส่เลข ๑๔ ๑๕ ฯลฯ ต่อไปได้เลยนะฮะ ไม่ว่ากัน  กลอนพาไป ร่วมสนุก ๆ กัน ทุกท่าน แลกเปลี่ยนความคิด เผื่อใครมีเรื่องราวดี ๆ      เพียงแต่อยากขอสัมผัสต่อจากวรรคสุดท้ายด้วยนะฮะ   เป็นกลอนเก้าก็จะดี



             (๑๔)
ล้มแล้วลุก  ปลุกใจฝัน  เพื่อวันใหม่

[สุวรรณ]

  (๑๔)
ล้มแล้วลุก  ปลุกใจฝัน  เพื่อวันใหม่
เถิด..เติมไฟ ให้ลุกโชน บนความหวัง
สู้ยิบตา ฝ่าหนทาง อย่างจริงจัง
สุดกำลัง ของแรงใจ อย่าได้ท้อ
   (๑๕)
วันนี้อาจจักสมหวังอยู่เพียงน้อย
หรือวันหน้าอาจต้องคอยหวังอีกหนอ
แต่สักวันคงยิ้มได้ กับ คำว่า"รอ"
ด้วยดวงใจที่คิดต่อก่อฝันงาม

[อริญชย์]

           (๑๖)
ทางสองแพร่ง  ดี-ชั่วไซร้  มีให้ก้าว
อยากเป็นดาว  สูรย์จันทร์พราย ประกายหวาม
ก็ต้องเดิน     สู่วิถี   ความดีตาม
หรืออยากทราม  ก็ทำชั่ว  มั่วอบาย
          (๑๗)
ขายยาบ้า    เค้าแล้วสิทธิ์   คิดแล้วเศร้า 
เสพยาเข้า   เพียงแค่หยิบ  พาฉิบหาย
ไม่นานต้อง    ประสบทุกข์ ติดคุก-ตาย
เป็นทางสาย   เสื่อมฉาวโฉ่  แสนโศกา 
          (๑๘)
ยาเสพย์ติด  โทษมากมี  ภัยชีวิต
อีกเป็นพิษ  ต่อสังคม    ตกจมค่า
พ่อฆ่าลูก  ลูกฆ่าพ่อ  ตาต่อตา
ร้ายยิ่งกว่า  จื้งจอก เสือ ล่าเหยื่อกิน
           (๑๙)
หลงทำบาป  เลวเช้าสาย  ชีพตายเปล่า
ไม่เห็นดาว   ไม่เห็นเดือน  สูรย์เลือนสิ้น
เพียงหายใจ   เข้าออกหนา  รวยระริน
รอยราคิน    ชีวิตหม่น      โอ้!คนพาล
           (๒๐)
ทำพูดคิด   สิ่งดีๆ     เป็นศรีศักดิ์
ย่อมประจักษ์  ธรรมคุณค่า มหาศาล
เป็นนักปราชญ์  บัณฑิต   พิชิตมาร
คนทั่วบ้าน   ทั่วเมืองนั้น  กล่าวพรรณนา

                               อริญชย์
                            ๗/๓/๒๕๕๕

ปล. “ลุใบหญ้า” กลอนพาไป อย่าได้ถือสาหาความเน้อ  ทุกท่าน
*ใครจะแต่งต่อก็ เลข ๒๑ ไปเลยนะฮะ  เป็นกลอนเก้าก็จะดี



 

[Music]

        (๒๑)
สิบห้าค่ำ.เดือนสาม.จึงตามเขียน
ไปเวียนเทียน.ตามหลัก.ศาสนา
การสวดมนต์.วนโบสถ์.ลดอัตตา
ศาสดา.ที่เคารพ.ครบพระองค์
        (๒๑)
ออกจากสังสารวัฏ.ตัดโลภะ
ลดโกรธะ.วิบาก.ทั้งรากหลง
ยึดสงบ.พบธรรม.เจตน์จำนงค์
รู้จักปลง.ว่างเปล่า.ท่านกล่าวนำ
        (๒๓)
ฝากบุญถึง.พี่น้อง.ร่วมพ้องญาติ
เพื่อนร่วมชาติ.คุ้นเคย.ก็เอ่ยพร่ำ
นามปากกา.นักกวี.ที่จดจำ
ได้น้อมนำ.จิตเผื่อ.ผู้เอื้อกลอน
        (๒๔)
ขอจงเป็น.กัลยาณมิตร.สัมฤทธิ์ผล
อยู่แห่งหน.บนโลก.โชคสังหรณ์
ไร้โรคา.อารมณ์.นิยมพร
เกียรติขจร.ฟูเฟื่อง.รุ่งเรืองนาม
        (๒๕)
เป็นที่รัก.ของที่รัก.ร่วมพรรคพร้อม
รู้นอบน้อม.ต่อเบื้อง.เมืองสยาม
อายุ.สุขขะ.พละ.ช่างงดงาม
เป็นไปตาม.ตั้งจิต.ประดิษฐ์เทอญ
    

[อริญชย์]

                  (๒๕.๑)
เรียนต้องจด  รถต้องเจิม  เริ่มต้องแจ๋ว
เรือต้องแจว   รักต้องใจ   อย่าได้เขิน
เกิดเป็นคน  ต้องฟันฝ่า   กล้าเผชิญ
ไม่หมางเมิน  สักวันจัก  ถึงมรรคา…

                       อริญชย์
                          ๗/๓/๒๕๕๕



ปล.ไม่เป็นไร  ศรีเชื่อมกลอนได้ อิอิ







 

[พยัญเสมอ]

อันชั่วดีที่ได้ทำกรรมทั้งหลาย
ไม่สูญหายย่อมตามไปต่อภายหน้า
ย่อมส่งผลแก่ตนชัดเป็นสัจจา
ทั้งส่งผลแก่ประชาบรรดามี(๒๖)
กายวาจาประพฤติดีมีศีลสัตย์
ช่วยขจัดซึ่งความชั่วตัวบัดสี
โลภโกรธหลงนั้นร้ายนักหนักเต็มที
ทำโลกนี้อลวนปนวุ่นวาย(๒๗)
อันศีลสัตย์สุจริตเป็นมิตรแท้
ถึงกายแก่หรือชีพดับไม่ลับหาย
ย่อมยืนยงคงกระพันไม่ผันกลาย
สิ่งสุดท้ายอันงดงามตามเราไป(๒๘)
ทำสิ่งดีมีประโยชน์โสตถิผล
ให้ปวงชนชาติประเทศเหตุสดใส
ศีลธรรมนำชีวิตนำจิตใจ
คือหลักชัยแห่งมนุษย์พิสุทธิ์แล้ว(๒๙)
ดำรงมั่นในความดีมีคุณธรรม
ย่อมน้อมนำดีสนองอย่างผ่องแผ้ว
อนุชนคนรุ่นหลังยังเห็นแนว
จักส่อแววเป็นแบบอย่างทางเจริญ(๓๐)
               

เหอะๆ  มาทีหลัง สัมผัสไม่รับ ไม่แก้ล่ะ

[Music]

              (๓๑)
เรียนต้องจด  รถต้องเจิม  เริ่มต้องแจ๋ว
เรือต้องแจว   รักต้องใจ   อย่าได้เขิน
เกิดเป็นคน  ต้องฟันฝ่า   กล้าเผชิญ
ไม่หมางเมิน  สักวันจัก  ถึงมรรคา…

              อริญชย์
           ๗/๓/๒๕๕๕


          (๓๒)
ใจต้องจอง ลองต้องพัก รักต้องสู้
หวังครองคู่ อยู่จนแก่ ต้องแลหา
ใครจะซื่อ ถือไม้เท้า เฒ่าชรา
เป็นสามี และภรรยา จนคลาไคล
          (๓๓)
เจอแต่เพียง คารมลวง ช่วงโปรโมท
ทำแกล้งโกรธ เบื่อหน่ายกัน เมื่อหมั่นไส้
มิถนอม พร้อมจะอยู่ เป็นคู่ใจ
จะหาใคร? รักตลอดชีพ ให้รีบจอง

  พอและ!!...ง่วงแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์...

[Thammada]

ข้าเติบโต ตามป่า มานานนัก
ใจประจักษ์ ลำเนา เพียงเผ่าผอง
สราญรมย์ เลิศล้ำ ในทำนอง
นทีท้อง ธารทุ่ง จรุงเรือง (๓๔)

เพลงไพรใส สายลม..แล้ว..โลมหล้า
ซื่อประสา สันติ มิปราดเปรื่อง
ภราดร ใดอุ่น ไอหนุนเนือง
นอนฝันเฟื่อง ฝากฟ้า ยามราตรี (๓๕)

ดอกไม้ป่า ฐานันดร สะท้อนทบ
มิบรรจบ จากฟากฝัน จนวันนี้
เก่ากลีบก้าน กาลเวลา ล่วงวารี
ซากวิถี ถมทับ...แล้ว...ลับตา (๓๖)

ดอกไม้เมือง เรืองสี อยู่ดีไหม
ศิวิไลซ์ ลานฝัน สู้ฟันฝ่า
หลับฝันดี ศรีสุข ทุกเวลา
หรือร่ำหา หัวใจ...แต่ไม่เจอ...(๓๗)

             

[อริญชย์]

           (๓๘)
กินแล้วนอน  ตอนแล้วหมู  ดูแล้วหมี
โรคมากมี  พร้อมจะมา  ล้อมเสมอ
ออกกำลัง   กายบ้างเถิด  ดีเลิศเลอ
เพราะหากเจอ เบาหวานเข้า จะร้าวราน
          (๓๙)
อันพืชผัก  ผลไม้  ทานไว้ด้วย
มันจะช่วย  คล่องขับถ่าย ระบายผ่าน
ไม่สะสม   ต่อมไขมัน  ประจัญบาน
เค็ม ขม หวาน ทานมากไป ไตเสื่อมทรุด...
   

                      อริญชย์
               ๙/๓/๒๕๕๕




 

[สุนันยา]

อยู่บ้านนา ป่าไพร ไรเขตขอบ
ความสุขมอบ มากมายไม่สิ้นสุด
เก็บผักบุ้ง ผักกระถิน ถิ่นเยี่ยมยุทธ
เดินสะดุด คันนา จนตาลาย... (๔๐)

เคยเก็บหอย โคนข้าว เอามาจี่
ผักแว่นมี จิ้มน้ำพริก อุ๊ยแซ่บหลาย
จับปูมาต้มแกง แบ่งเรียงราย
เปิบข้าวกินสบาย ที่ปลายนา... (๔๑)
 
"สุนันยา"

[อริญชย์]

            ๐ทุ่งรัก๐
               ๔๒
ดอกรักขาว  แย้มพราวพร่าง  อยู่ข้างสวน
กลิ่นหอมหวน  ชวนให้   ฝันใฝ่หา
ดอกแคขาว  หวานซึ้ง  ยั่วนึ่งปลา
ไหวเริงร่า  ลมหยอกเย้า ทุกเช้า-เย็น
               ๔๓
ข้าวเต็มนา ปลาเต็มหนอง คลองเต็มน้ำ
ทิวเขางาม  พฤกษ์ไพร  มองไกลเด่น
จิ้งหรีด   ขับเพลงกวี   เท่าที่เป็น
ริมคลองเห็น กบเขียดมา เอื้ออาทร
                ๔๔
ควายเขาเล เลาะเล็มหญ้า เวลาเช้า
น้ำค้างพราว พร่างตา ใบหญ้าอ่อน
นกเอี้ยงบิน  ชุลมุน  กล่อมสุนทร
ถลาร่อน  เกาะหลังทุย  เที่ยวลุยไพร
               ๔๕
ลมกรากตาล  กราดเกรี้ยว  เสียงเฟี้ยวฟ้าว
ไก่เกรียวกราว  เป็ดรายเรียง  สำเนียงใส
แว่วรำพัน  จากตุ๊กแก   มาแต่ไกล
ดลฤทัย  ให้เคลิ้มหลง  พะวงงงงัน
                ๔๖
ทะเลหญ้า  ไหวโอนเอน  พลิ้วเป็นคลื่น
พระพายชื่น เย็นพัดพา  ทุ่งสวรรค์
ตั๊กแตน  บินเริงร่า   รับตะวัน
ผีเสื้อพลัน  บินสยาย ปีกลายพราง
              ๔๗
ทุ่งรวงทอง  พริ้งเพริศ  เรืองเฉิดฉัน
แจ่มลาวัณย์  ฟ้าคราม งามกระจ่าง
ดุจแดนสรวง ห้วงหาว ดาวส่องทาง
ทุกคนต่าง แสนปลื้มใจ เมื่อได้ยล!ฯ

                      อริญชย์
                   ๒๖/๓/๒๕๕๕






ปล.เชิญต่อกลอน"ลุใบหญ้า" ไปให้ถึง 120 บท(แล้วจบ) ทุกท่าน


 

[พี.พูนสุข]

                                     



                                           (๔๘)
                       พรมข้าวเขียว เรียวใบ ไหวเยิบยาบ
                       กลิ่นกำซาบ หอมระรวย เอื้ออวยผล
                        หวังสร้างหลัก สักครั้ง พอตั้งตน
                     รินเหงื่อท้น  หยาดไหล  ไม่เหือดโรย 
                                          (๔๙)                 
                     พรมข้าวเหลือง  เมลืองตา  รวงกล้าแกร่ง
                          มานะแรง  พลัดวิบาก  พรากหิวโหย   
                        พระเมตตา  สู่ผืนหล้า  ฉ่ำฟ้าโปรย
                         เลี้ยงชีพโดย  เปรมปรีดิ์  ต่อนี้ไป   
                                           (๕๐)
                         พรมรากหญ้า  หญ้าชุ่ม  คลุมแห่งหน
                          ดับมืดมน  แล้งลบ  กลบคลอนไหว
                       ทุกหยาดหยด  ดั่งทิพย์มนต์  พ้นทุกข์ภัย 
                                พรมต้นใบ รู้รัก สามัคคี
                 
                                          พี.พูนสุข
                                    ๒๗   มีนาคม   ๒๕๕๕


                       

[อริญชย์]

               ๕๑
สายลมเย็น  พัดพลิ้ว  ผ่านทิวเขา
ฟ้าสีเทา พราวพราย ระบายสี
บุปผาสวย ตระการตา  ริมนที
สิงขรมี สัตว์กู่ร้อง   ดังก้องไกล
             ๕๒
แมลงปอ  โผผิน  โฉบบินเล่น
นกกระเต็น  บินตาม  ลำน้ำใส
นกกาเหว่า  กาฮัง  ระวังไพร
นกเขาไฟ  ขันกู่   หาคู่เคียง
            ๕๓
ต้นตะเคียน  ต้นพะยูง  สูงสง่า
เรไรป่า  ครื้นเครง  บรรเลงเสียง
เสริมวิถี ชาวบ้านหนอ รู้พอเพียง
หากินเลี้ยง ชีวิต  ไม่ผิดคลอง!ฯ

                          อริญชย์ 
                     ๒๗/๓/๒๕๕๕




 ใครจะร่วมแต่งต่อก็แต่งได้เลยจ้ะ


ดอกกระเจียว-ครูสลา คุณวุฒิ

<a href="http://www.youtube.com/v/Cn6w6AkS-DY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Cn6w6AkS-DY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ขอโทษที่ไม่ได้แต่งต่อนะคะ แต่งเสร็จแล้วต้องการเอามาแจ่มกับคุณอริญฯ นะคะ

[บ้านริมโขง]

๕๔
กลางสวนป่า นานาเสียง สำเนียงใส
กล่อมป่าให้ ไม่เงียบงัน ร่วมกันฉลอง
ทั้งหริ่งหรีด กรีดสำเนียง เข้าเรียงรอง
กับเสียงของ น้องไก่ป่า ครั้งคราคราว

๕๕
เสียงระงม กลมกลืนก้อง ในท้องสวน
ช่างอบอวล อาบกลิ่นไอ ดุจใกล้สาว
ฟังเสียงขับ กับลมไล่ ใบไม้กราว
น้ำค้างพราว ราวแสงเพชร เก็จมณี

๕๖
แต่หัวใจ ไร้เสียงหวาน ออกขานสู้
ยังเต้นอยู่  คู่ร่างกาย ไม่หน่ายหนี
แม้นตัวตน หม่นซึมเศร้า ร้าวฤดี
ยังนำชี้ ว่าต้องสู้ คู่กันไป

๕๗
ลมรำเพย เชยโลมร่าง บางคราครั้ง
ราวป่ายัง ฟังเจื้อยแจ้ว แนวสดใส
สรรพสิ่ง หานิ่งอยู่  เริ่มสู้ไป
ตามวิสัย แต่ละทาง ที่สร้างมา.

"บ้านริมโขง"