ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระบายจันทร์]

"เธอนึกถึงวันเก่าเราบ้างไหม?"
อยากถามแต่หัวใจ..กลับไม่กล้า
เล่าความรู้สึกดีที่เป็นมา
กลบภาพอันขมปร่า..ที่เป็นไป

ที่เราเคยหัวร่อต่อกระซิก
ยามเธอหยอกฉันหยิก..ฉันจำได้
ยากเลือนด้วยเวลา..หรืออะไร
คงร้าวใจ..หากเธอบอกเผลอลืม

แต่ไม่โทษเธอนะหากฉะนี้
รู้ว่ามีหลายสาวเข้ามาปลื้ม
เธอไม่ใช่สิ่งของต้องหยิบยืม
ฉันก็แค่แอบซึม..โลกทึมเทา

ตอนที่ฉันเดินจาก..ฉันก็เจ็บ
และยิ่งเหน็บหนาวหนัก..เธอรักเขา
หลับหูหลับตาก็พอทุเลา
แต่ก็จุกกว่าเก่า..เขา-เธอ ทัก

คงไม่เกินกว่านี้..ตีหน้าชื่น
ทั้งในอกขมขื่นกลืนกระอัก
อย่างคนลืมความหลัง..วันยังรัก
หลับหลัง..ฉันจมปลัก..หลากน้ำตา

add complete
by Klonthaiclub fb

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มิเคยลืม ดื่มด่ำ ค่ำคืนหนึ่ง
ต่างซาบซึ้ง ตรึงกมล จนอุษา
ใต้ดาวเดือน เกลื่อนกล่น บนนภา
ดั่งสักขี พี่สัญญา ไม่ราเลือน

รอยเล็บรัก ลึกลึก บันทึกอยู่
เจ้าคงรู้ กว่าใคร หาใดเหมือน
อนุสรณ์ วอนจำ คอยพร่ำเตือน
อย่าบิดเบือน เชือนแช นะแม่นา

ยังคงรัก ภักดี ใช่หนีจาก
สิ่งใดยาก พรากละ เสน่หา
จะรักมั่น ขวัญฤดี จวบชีวา
ตราบดินฟ้า มหาสมุทร สิ้นสุดลง.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[กังวาน]

เสียงร่ำร้องของหัวใจไยไม่รู้
เสียงเธอกู่สะท้านจิตคิดลุ่มหลง
คนเคยรักภักดีวันนี้ปลง
บอกตามตรงเรื่องความรักมันหนักใจ

กับเธอก็คนดีที่พี่รัก
พอสักพักแปรเปลี่ยนเหมือนเทียนไข
ละลายแท่งแสงทองผ่องอำไพ
พอเทียนไหม้หมดเชื้อเริ่มเบื่อกัน

เธอคนใหม่ใสกว่าหน้าตาซื่อ
และไม่ตื้อตามติดสนิทฉัน
สวยทั้งรูปจูบก็หอมยอมแบ่งปัน
ที่สำคัญ...พี่ไม่จำ...ทำเธอท้อง

[panthong.kh]

แล้วตัวฉัน พันทอง น้องที่รัก
เธอจะผลัก ไสฉัน นั้นร่วมห้อง
ช่างหลายรัก จริงพ่อ หนุ่มเนื้อทอง
เพื่อสนอง ราคะ เธอสะใจ

ส่วนตัวเรา เขานั้น ดันมาหน่าย
ช่างโหดร้าย จริงหนอ ท้อแค่ไหน
เธอจีบทิ้ง จีบขว้าง ไม่ห่วงใย
โปรดสงสาร หทัย ได้ไหมเธอ

ตอนแรกพบ สบพักตร์ บอกรักยิ่ง
รักจริงจริง จังจัง ฟังเสนอ
ไม่ทันไร มีใหม่ มาปรนเปรอ
ขอสาปส่ง คนอย่างเธอ อย่าเจอเลย
พันทอง

[แป้งน้ำ]

ฉันยังรักเธออยู่ได้ยินไหม?
เสียงร่ำร้องจากหัวใจ . .. ในวันที่เธอตั้งใจเมินเฉย
ฉันยังรักเธออยู่ . . และดูเหมือนเธอไม่รู้เลย
ว่าคำ "รัก" ซึ่งต่อหลังคำว่า "เคย" มันเหมือนหนามยอกใจ

ถ้าฉันตะโกนก้องฟ้าให้ดังกว่านี้
คลื่นความรักจะสะเทือนไปถึงหัวใจคนดีได้ไหม
นอกจากรอยยิ้มเย็นชาที่ฝืนส่งมาทักทาย
สิ่งที่ฉันจะได้ . ..
คงหนีไม่พ้นสายตาชิงชังขับไล่ . . ราวกับเป็นอะไรที่เหลือเดน~*

[ภู กวินท์]

"เธอนึกถึงวันเก่าเราบ้างไหม?"
อยากถามแต่หัวใจ..กลับไม่กล้า
เล่าความรู้สึกดีที่เป็นมา
กลบภาพอันขมปร่า..ที่เป็นไป

ที่เราเคยหัวร่อต่อกระซิก
ยามเธอหยอกฉันหยิก..ฉันจำได้
ยากเลือนด้วยเวลา..หรืออะไร
คงร้าวใจ..หากเธอบอกเผลอลืม

แต่ไม่โทษเธอนะหากฉะนี้
รู้ว่ามีหลายสาวเข้ามาปลื้ม
เธอไม่ใช่สิ่งของต้องหยิบยืม
ฉันก็แค่แอบซึม..โลกทึมเทา

ตอนที่ฉันเดินจาก..ฉันก็เจ็บ
และยิ่งเหน็บหนาวหนัก..เธอรักเขา
หลับหูหลับตาก็พอทุเลา
แต่ก็จุกกว่าเก่า..เขา-เธอ ทัก

คงไม่เกินกว่านี้..ตีหน้าชื่น
ทั้งในอกขมขื่นกลืนกระอัก
อย่างคนลืมความหลัง..วันยังรัก
หลับหลัง..ฉันจมปลัก..หลากน้ำตา

.....

ยังนึกถึงวันเก่าเราอยู่บ้าง
ความอ้างว้างเหินห่างให้ถามหา
เรายังนั่งตรงข้ามกันฝันไปมา
ด้วยการแสร้งบอกลาว่าโชคดี
.....
วันที่เรายืนรอ พอกระซิบ!
ชั่วขณะดาวเงียบกริบกระพริบถี่
ด้วยเหตุผลมากมายไม่เคยมี
จึงห่างกันเต็มที่, ไร้รีเทิร์น
.....
ตอนที่ใครเดินจาก! ใครก็เจ็บ
เก็บงำความว่าง-ความห่างเหิน
โลกยังคงซีดจางทางหมางเมิน
ความบังเอิญหดหู่อย่างรู้ตัว
.....
เรายังคิดถึงกันอยู่ใช่ไหม?
โดยทั้งที่หวั่นไหวคิดไปทั่ว
ความเป็นจริงแน่นิ่งยิ่งหวาดกลัว
มันวกวนหม่นมัวชั่วข้ามคืน..!!
.....

[เมฆสีรุ้ง]

"เธอนึกถึงวันเก่าเราบ้างไหม?"
อยากถามแต่หัวใจ..กลับไม่กล้า
เล่าความรู้สึกดีที่เป็นมา
กลบภาพอันขมปร่า..ที่เป็นไป

ที่เราเคยหัวร่อต่อกระซิก
ยามเธอหยอกฉันหยิก..ฉันจำได้
ยากเลือนด้วยเวลา..หรืออะไร
คงร้าวใจ..หากเธอบอกเผลอลืม

แต่ไม่โทษเธอนะหากฉะนี้
รู้ว่ามีหลายสาวเข้ามาปลื้ม
เธอไม่ใช่สิ่งของต้องหยิบยืม
ฉันก็แค่แอบซึม..โลกทึมเทา

ตอนที่ฉันเดินจาก..ฉันก็เจ็บ
และยิ่งเหน็บหนาวหนัก..เธอรักเขา
หลับหูหลับตาก็พอทุเลา
แต่ก็จุกกว่าเก่า..เขา-เธอ ทัก

คงไม่เกินกว่านี้..ตีหน้าชื่น
ทั้งในอกขมขื่นกลืนกระอัก
อย่างคนลืมความหลัง..วันยังรัก
หลับหลัง..ฉันจมปลัก..หลากน้ำตา

.....

ยังนึกถึงวันเก่าเราอยู่บ้าง
ความอ้างว้างเหินห่างให้ถามหา
เรายังนั่งตรงข้ามกันฝันไปมา
ด้วยการแสร้งบอกลาว่าโชคดี
.....
วันที่เรายืนรอ พอกระซิบ!
ชั่วขณะดาวเงียบกริบกระพริบถี่
ด้วยเหตุผลมากมายไม่เคยมี
จึงห่างกันเต็มที่, ไร้รีเทิร์น
.....
ตอนที่ใครเดินจาก! ใครก็เจ็บ
เก็บงำความว่าง-ความห่างเหิน
โลกยังคงซีดจางทางหมางเมิน
ความบังเอิญหดหู่อย่างรู้ตัว
.....
เรายังคิดถึงกันอยู่ใช่ไหม?
โดยทั้งที่หวั่นไหวคิดไปทั่ว
ความเป็นจริงแน่นิ่งยิ่งหวาดกลัว
มันวกวนหม่นมัวชั่วข้ามคืน..!!
.....

ก็เมื่อครั้งเก่าก่อนที่รอนรัก
มันประจักษ์หักหวนไม่ทวนฝืน
เดินมาไกลเกินควรไม่หวนคืน
ต้องกล้ำกลืนยืนทางที่ร้างใจ

ที่หวานหอมจอมใจให้หลงล้วน
มาผันผวนปรวนแปรเป็นไฉน
ที่ว่ารักสุดสวาทจะขาดใจ
เมื่อเชื้อรักหมดไฟก็ไร้ทาง

ร้อยล้านคำสัตย์ตระบัดถ้วน
เมื่อสิ้นเค้าเย้ายวนก็ม้วนหาง
ต่างคนต่างเดินคนละทาง
เหมือนมีสิ่งกีดขวางระหว่างกัน

พยายามยุดยื้อก็ไร้ผล
ก็เมื่อคนอยากจะเดินแยกทางฝัน
มันไม่มีอีกแล้วคืนวัน
ที่สองเรากอดกันรัญจวนใจ

เคยบากบั่นขัดขืนหมื่นขวากหนาม
แต่ก็ถูกเหยียดหยามให้แสบไส้
เหมือนต่อสู้เพียงลำพังต้องยั้งใจ
ในเมื่อเธอผลักไสไม่ยั้งมือ

มองไปไกลสุดฟ้าก็ไร้แสง
ไม่เหลือแม้เรี่ยวแรงให้แย่งยื้อ
ปราศจากหนทางต้องวางมือ
นี่นะหรือคือทางที่สร้างมา

ยามหวานก็หวานจนเลี่ยนลิ้น
ยามจะสิ้นหมิ่นรักก็หักหน้า
สารพันปัญหาที่สาดมา
ให้สุดแสนระอาอำลาใจ

ยามเห่อละเมอรักก็อ่อนหวาน
ดุจน้ำตาลปานผึ้งหลวงมาลวงให้
บอกจะสิ้นแรงรักก็จากไป
ทิ้งถ้อยคำทำร้ายใจให้เวทนา

หากย้อนเวลากลับไปได้
จะไม่ขอฝากใจให้ห่วงหา
จะไม่ขอเจ็บช้ำซ้ำทางมา
จะไม่เสียน้ำตาให้อาดูร

หากย้อนวันคืนไปเริ่มใหม่
จะไม่ขอพาใจไปเสียสูญ
จะไม่ขอพบพานไม่เกื้อกูล
จะไม่ขอเทิดทูนให้ร้าวราน

[Music]

"เธอนึกถึงวันเก่าเราบ้างไหม?"
อยากถามแต่หัวใจ..กลับไม่กล้า
เล่าความรู้สึกดีที่เป็นมา
กลบภาพอันขมปร่า..ที่เป็นไป

ที่เราเคยหัวร่อต่อกระซิก
ยามเธอหยอกฉันหยิก..ฉันจำได้
ยากเลือนด้วยเวลา..หรืออะไร
คงร้าวใจ..หากเธอบอกเผลอลืม

แต่ไม่โทษเธอนะหากฉะนี้
รู้ว่ามีหลายสาวเข้ามาปลื้ม
เธอไม่ใช่สิ่งของต้องหยิบยืม
ฉันก็แค่แอบซึม..โลกทึมเทา

ตอนที่ฉันเดินจาก..ฉันก็เจ็บ
และยิ่งเหน็บหนาวหนัก..เธอรักเขา
หลับหูหลับตาก็พอทุเลา
แต่ก็จุกกว่าเก่า..เขา-เธอ ทัก

คงไม่เกินกว่านี้..ตีหน้าชื่น
ทั้งในอกขมขื่นกลืนกระอัก
อย่างคนลืมความหลัง..วันยังรัก
หลับหลัง..ฉันจมปลัก..หลากน้ำตา

.....

ยังนึกถึงวันเก่าเราอยู่บ้าง
ความอ้างว้างเหินห่างให้ถามหา
เรายังนั่งตรงข้ามกันฝันไปมา
ด้วยการแสร้งบอกลาว่าโชคดี
.....
วันที่เรายืนรอ พอกระซิบ!
ชั่วขณะดาวเงียบกริบกระพริบถี่
ด้วยเหตุผลมากมายไม่เคยมี
จึงห่างกันเต็มที่, ไร้รีเทิร์น
.....
ตอนที่ใครเดินจาก! ใครก็เจ็บ
เก็บงำความว่าง-ความห่างเหิน
โลกยังคงซีดจางทางหมางเมิน
ความบังเอิญหดหู่อย่างรู้ตัว
.....
เรายังคิดถึงกันอยู่ใช่ไหม?
โดยทั้งที่หวั่นไหวคิดไปทั่ว
ความเป็นจริงแน่นิ่งยิ่งหวาดกลัว
มันวกวนหม่นมัวชั่วข้ามคืน..!!
.....

เมื่อต่างฝ่าย.ต่างฝัน.ต่างหรรษา
ไม่เหลือความ.ปรารถนา.ก็อย่าฝืน
ปล่อยต่างคน.ต่างจำ.ทุกข์กล้ำกลืน
ความยั่งยืน.แห่งรัก.มักไม่มี

ฉันมิได้.ถือสาส์น.ความหวานชื่น
ยากหยิบยื่น.เยียวยา.หรือพาหนี
เป็นเพียงคน.คั่นเวลา.ท่ามราตรี
ดวงฤดี.ย่ำแย่.ไม่แพ้ใคร

 

[My Melody]

"เธอนึกถึงวันเก่าเราบ้างไหม?"
อยากถามแต่หัวใจ..กลับไม่กล้า
เล่าความรู้สึกดีที่เป็นมา
กลบภาพอันขมปร่า..ที่เป็นไป

ที่เราเคยหัวร่อต่อกระซิก
ยามเธอหยอกฉันหยิก..ฉันจำได้
ยากเลือนด้วยเวลา..หรืออะไร
คงร้าวใจ..หากเธอบอกเผลอลืม

แต่ไม่โทษเธอนะหากฉะนี้
รู้ว่ามีหลายสาวเข้ามาปลื้ม
เธอไม่ใช่สิ่งของต้องหยิบยืม
ฉันก็แค่แอบซึม..โลกทึมเทา

ตอนที่ฉันเดินจาก..ฉันก็เจ็บ
และยิ่งเหน็บหนาวหนัก..เธอรักเขา
หลับหูหลับตาก็พอทุเลา
แต่ก็จุกกว่าเก่า..เขา-เธอ ทัก

คงไม่เกินกว่านี้..ตีหน้าชื่น
ทั้งในอกขมขื่นกลืนกระอัก
อย่างคนลืมความหลัง..วันยังรัก
หลับหลัง..ฉันจมปลัก..หลากน้ำตา

ระบายจันทร์

"ฉันยังคิดถึงวันเก่าของเราอยู่"
ใช่เพียงครู่ขณะมาทักหา
เพราะแม่น้ำสายเก่า ที่เราผ่านมา
ร่ำทำนองเวลาศรัทธาเรา
เพียงแต่ว่าวันนี้วิถีฉัน
เกินกว่าหันก้าวย่างเดินทางเก่า
อยากให้เธอเก็บยิ้มแห่งหยาดเช้า
ไว้ตราบเท่าแสงทองของอาทิตย์
"ฉันยังรักเธออยู่" รู้แก่ใจ
น้ำค้างตกคราใดใจตกติด-
ผืนแผ่นดิน เราไกลเกินใกล้ชิด
ฟ้ามืดมิดคลุมครอบทั้งขอบฟ้า
จุดเทียนใต้เม็ดฝนคนร่วมฝัน
เขียนกลอน, ร่ำลากัน มันขมปร่า
ชีวิตก็เสมือนกับปากกา
หมึกหมด - ก็สูญค่า อย่าอาวรณ์!-
ฉันเก็บความผูกพันมั่นในอก
นั่น! ฝูงนกกลับรังหวังพักผ่อน
ทะเลดาวนอกชาน, นิทานกลอน
ลมหอบร่อนไปมา.. คว้าไม่ทัน!.

แก้ไขไฟล์แนบโดยผู้ดูแลระบบ