ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Keangjunfhunpirom]

ฉันขอมอบ  ธำมรงค์  วงน้อยน้อย
ที่ดูด้อย  คุณค่า  ราคาศูนย์
มอบเเหวนใจ  ให้กัน  กอปรเกื้อกูล
เเม้นอาดูร  สูญรัก  เเหวนมิคลาย

เเม้นจะมอบ  เเหวนทอง  ฤาเเหวนเเก้ว
มอบให้เเล้ว  รักอาจ  มีขาดหาย
ด้วยเเหวนนั้น  มิมั่นใจ  เราจนตาย
เเหวนเพชรพราย  หลายวงฤา  สู้เเหวนใจ

มอบเเหวนใจ  ให้กัน  หมายมั่นยิ่ง
หวังสัมพันธ์  เเท้จริง  อย่างยิ่งใหญ่
เเหวนหมายหวัง  ฝังฝัน  สัมพันธ์ใจ
เเม้นห่างไกล  ใจอยู่  คู่ชิดกัน

ต่างมอบเเหวน  เเน่นเเนบ  อิงเเอบชิด
สวมสู่จิต  ติดเสมอ  ทั่งเธอฉัน
เเหวนทั้งคู่  ต่างสู่สวม  รวมใจกัน
ครองรักมั่น  นิรันดร์อยู่  คงคู่เคียง

[พิมพ์วาส]

ธำรงค์คงคู่แนบอยู่จิต
ตราบชีวิตพิศลดหมดลมเสียง-
หายใจเข้าเบาแรงแจ้งเจรียง
แว่วสำเนียงเสียงเพรงบรรเลงไกล

พรรณรายพรายพราวราวหยาดเพ็ชร
แหวนแก้วเก็จเจ็ดสีมณีใส
ไม่อาจเทียบเยียบเป็นเช่นแหวนใจ
คล้องเราสองนั้นให้เนาในทรวง

แหวนแทนใจได้มอบตอบรักซึ้ง
ให้คะนึงตรึงใจฤทัยหวง
สลักไว้ในจิตไม่คิดลวง
หากเจ้าทวงถามไปใคร่ยังยืน

 

[สะเลเต]

ฉันเต็มใจรับแหวนแสนล้ำค่า
ก็เพราะว่าเธอให้อย่างไม่ฝืน
ใส่ติดนิ้วนางนั้นทุกวันคืน
และปฏิเสธคนอื่น..ยื่นให้นั้น

จะถนอมเก็บไว้ใจหวงแหน
เพราะคุณค่าของแหวนแทนรักมั่น
คือสัญญายามไกลหมายผูกพัน
รักนิรันดร์เราสองคล้องเหนี่ยวใจ

---สะเลเต---

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มีหัวใจ ให้แทน ดั่งแหวนหมั้น
เกี่ยวกระสัน ขวัญอนงค์ ให้หลงใหล
มิแคลนคลอน ถอนรัก หักทิ้งไป
สักฤทัย ให้จำ ช่วยย้ำเตือน

แหวนใจนี้ มีค่า มหาศาล
ยากพบพาน ค่าใด ให้เสมือน
ขอวอนเจ้า เข้าใจ ไม่แชเชือน
หรือละเลือน เลิกร้าง ทิ้งขว้างลง.../



 

บูรพาท่าพระจันทร์

[เปรียว]

จะเก็บแหวนวงน้อยคอยที่รัก
พร้อมสลักฤทัยไม่ลืมหลง
จะถนอมแหวนนั้นอย่างมั่นคง
ขอเธอจงเชื่อใจในน้ำคำ

ถึงราคาแหวนนั้นมันน้อยนิด
ค่าทางจิตมากมายใช่ค่าต่ำ
จะสวมใส่ให้เห็นเป็นประจำ
คุณค่าล้ำนักหนากว่าแหวนใคร

เปรียว

[yaguza]

แม้มิได้ แหวนเพชร เอาเคล็ดนะ
มีแหวนพระ ให้เจ้า เอาไว้ใส่
เป็นแหวนของ อาจารย์กู้ อยู่วัดไทร
ใครได้ไป รับรอง เป็นต้องเฮง

อย่าดูถูก แหวนพี่ ไม่มีค่า
ทดลองท้า ดูได้ ว่าใครเจ๋ง
มีแหวนพี่ แล้วน้อง ไม่ต้องเกรง
เจอนักเลง ไล่ตบ หลบให้ไว

 
......ยากูซ่า.....

[panthong.kh]

แหวนทองเหลือง พี่ให้ ใส่นิ้วก้อย
หัวเป็นพลอย สีดำ จำได้ไหม
เป็นสัญญา ผูกมัด รัดด้วยใจ
ถึงจากไป ไกลตา จะไม่ลืม

อันรสรัก ปักทรวง ดวงยี่หวา
เฝ้าคอยหา ระอานัก ชักไม่ปลื้ม
นอนเดียวดาย พ่ายรัก มักเศร้าซึม
เขาคงลืมเราแล้ว โดนแห้วกิน
พันทอง

[ปู่ริน]

เธอจำมั่น สัญญา เมื่อพี่หมั่น
แหวนวงนั้น สวมนิ้วนาง ข้างโขดหิน
ณ น้ำตก เอราวัณ ธารไหลริน
ดั่งน้ำสังข์ หลั่งริน เป็นพยาน

ธรรมชาติ แสนสวยงาม ยามสดชื่น
แมกไม้มาก ร่มรื่น นกขับขาน
เสียงแซ่ซ้อง ก้องไพร ในอุทยาน
วันเวลา ผันผ่านเวียนไปไ ม่กลับคืน

แหวนวงนั้น เพราะเหตุใด ไม่มีค่า
น้องจึงคืน แหวนกลับมา สุดทนฝืน
แหวนแทนใจ น้องกลับให้ กับคนอื่น
พี่ต้องยืน ถอดใจ ไปตามกรรม....
                     
                        ริน ดอนบูรพา
                                   ๗ ก.พ. ๕๕
                                                จงไปดี เถิดหนา ....พี่ ขออวยพร......
 

[D]

แหวนวงนั้น เพราะเหตุใด ไม่มีค่า
น้องจึงคืน แหวนกลับมา สุดทนฝืน
แหวนแทนใจ น้องกลับให้ กับคนอื่น
พี่ต้องยืน ถอดใจ ไปตามกรรม....
                     
                        ริน ดอนบูรพา
                                   ๗ ก.พ. ๕๕
                                               จงไปดี เถิดหนา ....พี่ ขออวยพร......

แหวนของพี่ ทำไม เป็นอย่างนี้
ใส่นิ้วชี้ กลาง นาง ก้อย นิ้วพลอยช้ำ
แหวนของพี่ บุบ บิบ บู้ บี้ ใครหนอทำ
น้องใส่ซ้ำ แทนเขา น่าเศร้าใจ

จำต้องคืน แหวนนี้ ที่พี่รัก
พี่แค่ทัก มาพัก หวังฝากไว้
ให้น้องเป็น คนคั่นเวลา รักษาใจ
พอพี่หาย ซื้อวงใหม่ ให้อีกคน

ผู้หญิงดินๆ