| 03 มีนาคม 2012, 02:19:AM |
|
panthong.kh
|
 |
« เมื่อ: 03 มีนาคม 2012, 02:19:AM » |
 ชุมชน
|
จะเริ่มต้น อย่างไร ใจแตกร้าว
คงถึงคราว แล้วหนอ ท้อและหน่าย
รักสองเรา สิ้นสุด หยุดขอบาย
ล่มสลาย รักลวง มิห่วงใย
เธอไม่เคย แคร์ฉัน หวั่นยิ่งนัก
เธอไม่เคย บอกรัก แทบตักษัย
เธอไม่เคย สนหรอก ฉันเป็นไง
เธอมีใหม่ ทำลาย รักได้ลง
ฉันเลิกรัก เธอแล้ว นะแก้วเอ๋ย
ขออย่ากลับ มาเลย เคยไหลหลง
ฉันหมดสิ้น เยื่อใย ไร้มั่นคง
บอกตามตรง ฉันเจ็บหนัก รักษานาน
กว่าจะฟื้น คืนมา ในครานี้
ดวงฤดี ปี้ป่น เสียจนด้าน
เธอรู้ไหม มันแสน ทรมาน
จนฟุ้งซ่าน เกือบตาย เธอร้ายเกิน
พันทอง
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไพร พนาวัลย์, Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, amika29, sunthornvit, navee, สิงขร, อริญชย์, D, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 03 มีนาคม 2012, 08:00:PM |
D
นักรบทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3313
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,894
ขอขอบพระคุณทุกภาพจาก Internet & Youtube ค่ะ
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 03 มีนาคม 2012, 08:00:PM » |
ชุมชน
|
ขอรักษาใจร้าวให้สาวน้อย
พี่จะคอยเยียวยาจงอย่าเขิน
เพราะมีความตั้งใจใช่บังเอิญ
ขออย่าเมิน หรือกลัวตัวพี่ชาย
พี่เป็นหนุ่มน้ำเค็มเลือดเข้มข้น
หากน้องสนพี่ขอต่อความหมาย
ใจทั้งดวงวางแทบตักรักไม่คลาย
ตราบวันตายขออยู่เคียงคู่เธอ
navee
 <![CDATA[<a href="http://www.youtube.com/v/jIrzxffQ1PE&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jIrzxffQ1PE&rel=0&fs=1</a>]]> น้อง..เป็นสาว ชาวสวน ไม่ชวนฝัน
เจอพี่นั้น หนุ่มน้ำเค็ม เข้มเสนอ
มาร่วมเรียง เคียงใจ ใฝ่ละเมอ
จริงหรือเพ้อ ขอให้บอก ออกจากใจ
น้องนั้นเคย เจ็บช้ำ ระกำนัก
เคยอกหัก ผิดหวัง พังสลาย
ดับดาวดิ้น สิ้นรักแท้ และเดียวดาย
วอนพี่ชาย แลเหลียว เยียวยาที ผู้หญิงดินๆ |
|
|
|
|
|
|
|
| 03 มีนาคม 2012, 10:05:PM |
สิงขร
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 95
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 172
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 03 มีนาคม 2012, 10:05:PM » |
ชุมชน
|
 กว่าจะฟื้น คืนมา ในครานี้ ดวงฤดี ปี้ป่น เสียจนด้าน เธอรู้ไหม มันแสน ทรมาน จนฟุ้งซ่าน เกือบตาย เธอร้ายเกิน พันทอง ใจแตกร้าว ร้าวราญ ผลาญอุรา
ยากจะมา สานต่อ ก่อให้เหิน
ครองรักนาน หวานเกี้ยว เดี๋ยวก็เมิน
ใจบังเอิญ ไม่สนิท แม้ชิดกาย
ดุจดั่งแก้ว แคล้วร้าว คราวหยิบฉวย
มองไม่สวย เห็นรอย คล้อยเฉิดฉาย
หยิบใข้ไป ยิ่งใกล้ อันตราย
ระวังตาย อีกรอบ หมอบกว่าแมว(ติดพื้นแล้วติดพื้นอีก)
สิงขร
|
|
|
|
|
|
|
| 04 มีนาคม 2012, 02:57:AM |
|
panthong.kh
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 04 มีนาคม 2012, 02:57:AM » |
ชุมชน
|
กว่าจะฟื้น คืนมา ในครานี้ ดวงฤดี ปี้ป่น เสียจนด้าน เธอรู้ไหม มันแสน ทรมาน จนฟุ้งซ่าน เกือบตาย เธอร้ายเกิน พันทอง ใจแตกร้าว ร้าวราญ ผลาญอุรา
ยากจะมา สานต่อ ก่อให้เหิน
ครองรักนาน หวานเกี้ยว เดี๋ยวก็เมิน
ใจบังเอิญ ไม่สนิท แม้ชิดกาย
ดุจดั่งแก้ว แคล้วร้าว คราวหยิบฉวย
มองไม่สวย เห็นรอย คล้อยเฉิดฉาย
หยิบใข้ไป ยิ่งใกล้ อันตราย
ระวังตาย อีกรอบ หมอบกว่าแมว(ติดพื้นแล้วติดพื้นอีก)
สิงขร 
แก้วที่ร้าว แหลกเหลว คล้ายเหวรัก
ตกลงชัก มักล่องไม่คล่องแคล่ว
เหมือนรักเรา เก่าหนัก ไปเสียแล้ว
จอดไม่แจว แววออก บอกว่าพอ
ถึงจะสาน สัมพันธ์ ต่อกันใหม่
คงเป็นไปไม่ได้ ใจชาหนอ
มันปี้ป่น ยับเยิน เกินพนอ
ขอสะกด คำว่าพอ ต่อนี้ไป
จะไม่ดื้อ ไม่รั้น ดึงดันอีก
จะขอหลีก เลี่ยงหลบ จบจนได้
เส้นใยใจ กั้นขวาง อยู่ข้างใน
เส้นฤทัย ขาดวิ่น สิ้นแล้วเออ
พันทอง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
