ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

ที่รักจ๋า...พี่ลาก่อน (จดหมายจากแนวรบ)

อันชาติชายไว้ลายในศักดิ์ศรี
พร้อมยอมพลีชีวินแม้นสิ้นสูญ
ต้องหลั่งเลือดเหือดหายไม่อาดูร
ขอเทิดทูลถิ่นเกิดเลิศวิญญา

หาหวาดหวั่นครั่นคร้ามในยามศึก
ใจหาญหึกกึกก้องคะนองหา
จักยอมตายฝากชื่อไว้ในโลกา
ใครบีฑาแผ่นดินข้ามาประจัญ

เหลือเพียงเจ้าน้องเราที่เฝ้าห่วง
ลิขิตดวงด่าวดิ้นสิ้นอาสัญ
ต้องคมฆาตศาสตราคราโรมรัน
รีบเร่งวันสาส์นร่อนก่อนสิ้นใจ

ฝากจดหมายเพื่อนตายให้ยอดรัก
สุดจะหักโศกาน้ำตาไหล
จำจรจากพรากรักสุดหักใจ
ต้องจากไปไกลภพจบโลกา

โอ้ ตัวพี่ลาแล้วแม่แก้วขวัญ
สุดจาบัลย์ขอพบกันในชาติหน้า
วอนบุญนำกรรมช่วยส่งจงเมตตา
วาสนาโปรดนำพามาพบพาน

ด้วยชาตินี้ชีวีพี่ที่แน่แน่ว
คงสิ้นแล้วน้องจ๋าอวสาน
เหลือเพียงใจที่รักแท้แม่นงคราญ
อวตารพานบรรจบทุกภพไป

[panthong.kh]

ขออำนวย อวยชัย ไปเถิดพี่
ตัวน้องนี้ ระทม ตรมหมองไหม้
สุดคิดถึง ห่วงหา แสนอาลัย
จำจากไป ไกลแสน สู่แดนมาน

จะทำบุญ ต่อทุน หนุนชาติหน้า
ชาตินี้ลา คราจบ พบเพื่อผ่าน
แม้นชาติหน้า มีจริง มิ่งนงคราญ
ขอพบพาน พี่นี้ ด้วยปรีดา

ขอวิญญาณ ของพี่ นี้ลอยล่อง
สู่สถาน ทิพย์ทอง ปองเถิดหนา
สิงสถิตย์ บนสรวง สวรรค์นา
รอคอยท่า น้องนี้ จะรีบไป
พันทอง

[ดุลย์ ละมุน]

คงเป็นดวงพ่วงบุญมาหนุนช่วย
เหมือนถูกหวยรอดปลงอสงไขย
ได้ยาดีหมอผีหมู่บ้านไกล
หยูกยาใส่รักษามาดูแล

ฤ สวรรค์เล่นกลกามเทพ
เมื่อคราเจ็บเธอเฝ้าพะเนาว์แผล
จึงเผลอไผลใจรักแม่ดวงแด
เลยไถแถอยู่เย้ากระเซ้ากราย

ไม่กล้าส่งข่าวสาส์นไปบ้านใหญ่
กลัวเหมือนไฟลามบีบให้ฉิบหาย
ถ้าเมียเรารู้ข่าวยังไม่ตาย
คงได้วายสิ้นแท้แน่เลยตู

[D]

ที่รักจ๋า...พี่ลาก่อน (จดหมายจากแนวรบ)

อันชาติชายไว้ลายในศักดิ์ศรี
พร้อมยอมพลีชีวินแม้นสิ้นสูญ
ต้องหลั่งเลือดเหือดหายไม่อาดูร
ขอเทิดทูลถิ่นเกิดเลิศวิญญา

หาหวาดหวั่นครั่นคร้ามในยามศึก
ใจหาญหึกกึกก้องคะนองหา
จักยอมตายฝากชื่อไว้ในโลกา
ใครบีฑาแผ่นดินข้ามาประจัญ

เหลือเพียงเจ้าน้องเราที่เฝ้าห่วง
ลิขิตดวงด่าวดิ้นสิ้นอาสัญ
ต้องคมฆาตศาสตราคราโรมรัน
รีบเร่งวันสาส์นร่อนก่อนสิ้นใจ

ฝากจดหมายเพื่อนตายให้ยอดรัก
สุดจะหักโศกาน้ำตาไหล
จำจรจากพรากรักสุดหักใจ
ต้องจากไปไกลภพจบโลกา

โอ้ ตัวพี่ลาแล้วแม่แก้วขวัญ
สุดจาบัลย์ขอพบกันในชาติหน้า
วอนบุญนำกรรมช่วยส่งจงเมตตา
วาสนาโปรดนำพามาพบพาน

ด้วยชาตินี้ชีวีพี่ที่แน่แน่ว
คงสิ้นแล้วน้องจ๋าอวสาน
เหลือเพียงใจที่รักแท้แม่นงคราญ
อวตารพานบรรจบทุกภพไป

<a href="http://www.youtube.com/v/LzqRG-iMWsM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/LzqRG-iMWsM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

(แนวหลังยังคอย)

จดหมายนี้ ได้พร้อมรับ กับทรวงร้าว
ได้รู้ข่าว พี่ลาไกล ไปทหาร
น้องสุดฝืน หัวใจ แทบร้าวราน
เพียงเห็นสาส์น พี่ส่ง ลงลายเซ็นต์

ไม่อยากให้ ลาไกล จำใจตัด
สารพัด ปัญหา สุดแลเห็น
เพื่อพี่น้อง ผองไทย ได้ร่มเย็น
ต้องไปเป็น ทหารไพร ไกลรวงรัง

วันจากลา น้ำตาไหล ทำใจยาก
ทนลำบาก ทุกข์หม่น เพื่อคนหลัง
ไปเถอะนะ อยู่ทางนี้ จะคอยฟัง
ฝากความหวัง กับพี่ด้วย ขออวยชัย

ส่วนตัวน้อง จะประคอง รักคงมั่น
จะรอวัน พี่คืนหวล ชวนฝันใฝ่
ไม่โรยรา รักร้าง ห่างเยื่อใย
ขอทหารไทย อย่ามีแฟนใหม่...ที่ชายแดน

ผู้หญิงดินๆ

[ดุลย์ ละมุน]

โอ้ ตัวเราจักทำเช่นไรหนอ
เมียเฝ้ารอข่าวรักจักปวดแสน
ถ้ารู้ข่าวเรามีชู้มาคู่แทน
เธอคงแค้นแสนปวดรวดฤดี

คงทำใจแกล้งตายเพื่อหลบหน้า
จำจรลาแล้วหนามารศรี
ถ้าบุญนำกรรมส่งคงโชคดี
ชาติหน้ามีเริ่มใหม่ได้พบพาน

[D]

รอวันผ่าน ทหารกล้า นานห้าปี
โถป่านนี้ ปลดหรือยัง หรือยังอยู่
จะเป็นตาย ร้ายดี ก็ไม่รู้
รอข่าวดู ก็เงียบหาย เหมือนตายจาก

พี่เคยบอก รักมั่น ให้ขันติ
ขออย่าริ รักใหม่ทำ-ใจลำบาก
น้องแนวหลัง ห่วงใย ทหารไทยมาก
จึงขอฝาก จดหมายใจ ไปอีกที

(โบราน โทรศัพท์ก็มีไม่ใช้)

ผู้หญิงดินๆ

[--ณัชชา--]

ที่รักจ๋า...พี่ลาก่อน (จดหมายจากแนวรบ)

อันชาติชายไว้ลายในศักดิ์ศรี
พร้อมยอมพลีชีวินแม้นสิ้นสูญ
ต้องหลั่งเลือดเหือดหายไม่อาดูร
ขอเทิดทูลถิ่นเกิดเลิศวิญญา

หาหวาดหวั่นครั่นคร้ามในยามศึก
ใจหาญหึกกึกก้องคะนองหา
จักยอมตายฝากชื่อไว้ในโลกา
ใครบีฑาแผ่นดินข้ามาประจัญ

เหลือเพียงเจ้าน้องเราที่เฝ้าห่วง
ลิขิตดวงด่าวดิ้นสิ้นอาสัญ
ต้องคมฆาตศาสตราคราโรมรัน
รีบเร่งวันสาส์นร่อนก่อนสิ้นใจ

ฝากจดหมายเพื่อนตายให้ยอดรัก
สุดจะหักโศกาน้ำตาไหล
จำจรจากพรากรักสุดหักใจ
ต้องจากไปไกลภพจบโลกา

โอ้ ตัวพี่ลาแล้วแม่แก้วขวัญ
สุดจาบัลย์ขอพบกันในชาติหน้า
วอนบุญนำกรรมช่วยส่งจงเมตตา
วาสนาโปรดนำพามาพบพาน

ด้วยชาตินี้ชีวีพี่ที่แน่แน่ว
คงสิ้นแล้วน้องจ๋าอวสาน
เหลือเพียงใจที่รักแท้แม่นงคราญ
อวตารพานบรรจบทุกภพไป

 

มองหยาดฝนหล่นมาจากฟากฟ้า
คิดถึงวันผ่านมาพาหมองไหม้
อดีตก่อนหลอนเร้าเผาฤทัย
อยู่เหมือนไร้ดวงจิตเป็นนิจมา

ก็หลายร้อนหลายฝนทนไร้ข่าว
สุดจะร้าวกมลจนผวา
เพลงชายชาญทหารไทยแผ่วไกลมา
คราบน้ำตาหยดแซมบนแก้มนวล

ไยหนอความคิดถึงจึงเลือนหาย
เหมือนกับตายไปลับไม่กลับหวน
คนชายแดนหรือใครใจเรรวน
อยากทบทวนรักเก่าเคยเข้าใจ

มองหยาดฝนหล่นพรากจากฟากฟ้า
หยาดน้ำตาจากจินต์ก็รินไหล
เกลียดเสียงเพลงชายชาญทหารไทย
มันเตือนให้คำนึงคิดถึงเธอ

 

[yaguza]

ฉันมิใช่ ชายชาญ ทหารกล้า
มิอาจขืน ยื่นหน้า มาเสนอ
เขาองอาจ มาดแมน แสนเลิศเลอ
เราหน้าเซ่อ มอซอ พอเลี้ยงตัว


เธอรักคน ชายแดน เป็นแฟนเขา
จึงมองเรา เพียงเล่น ไม่เห็นหัว
ตัดใจลา ทรามวัย ไปเลี้ยงวัว
เลิกพันพัว ดีกว่า อย่าสนใจ

 
......ยากูซ่า......

[ดุลย์ ละมุน]

รอวันผ่าน ทหารกล้า นานห้าปี
โถป่านนี้ ปลดหรือยัง หรือยังอยู่
จะเป็นตาย ร้ายดี ก็ไม่รู้
รอข่าวดู ก็เงียบหาย เหมือนตายจาก

พี่เคยบอก รักมั่น ให้ขันติ
ขออย่าริ รักใหม่ทำ-ใจลำบาก
น้องแนวหลัง ห่วงใย ทหารไทยมาก
จึงขอฝาก จดหมายใจ ไปอีกที

(โบราน โทรศัพท์ก็มีไม่ใช้)

ผู้หญิงดินๆ

โอ้อนาถคลาดเคลื่อนสะเทือนรัก
รอยสลักปักให้ใจอิตถี
พะวงหวังฟังข่าวคราวสามี
พ่อตัวดีหายไปไม่เหลือรอย

คงหารู้ผู้บ่าวมีสาวอื่น
ทุกค่ำคืนซึมเซานั่งเหงาหงอย
คอยแต่เขาคอยเล่าเฝ้าแต่คอย
แม่นวลน้อยสร้อยโศกวิโยกตรม

จงตัดใจเถิดหนามารศรี
ลืมสักทีแก้วตาระอาขม
ปล่อยวางเขาเคล้าไปกับสายลม
เลิกจอมจมปล่อยใจเริ่มใหม่เทอญ

[ดุลย์ ละมุน]

ที่รักจ๋า...พี่ลาก่อน (จดหมายจากแนวรบ)

อันชาติชายไว้ลายในศักดิ์ศรี
พร้อมยอมพลีชีวินแม้นสิ้นสูญ
ต้องหลั่งเลือดเหือดหายไม่อาดูร
ขอเทิดทูลถิ่นเกิดเลิศวิญญา

หาหวาดหวั่นครั่นคร้ามในยามศึก
ใจหาญหึกกึกก้องคะนองหา
จักยอมตายฝากชื่อไว้ในโลกา
ใครบีฑาแผ่นดินข้ามาประจัญ

เหลือเพียงเจ้าน้องเราที่เฝ้าห่วง
ลิขิตดวงด่าวดิ้นสิ้นอาสัญ
ต้องคมฆาตศาสตราคราโรมรัน
รีบเร่งวันสาส์นร่อนก่อนสิ้นใจ

ฝากจดหมายเพื่อนตายให้ยอดรัก
สุดจะหักโศกาน้ำตาไหล
จำจรจากพรากรักสุดหักใจ
ต้องจากไปไกลภพจบโลกา

โอ้ ตัวพี่ลาแล้วแม่แก้วขวัญ
สุดจาบัลย์ขอพบกันในชาติหน้า
วอนบุญนำกรรมช่วยส่งจงเมตตา
วาสนาโปรดนำพามาพบพาน

ด้วยชาตินี้ชีวีพี่ที่แน่แน่ว
คงสิ้นแล้วน้องจ๋าอวสาน
เหลือเพียงใจที่รักแท้แม่นงคราญ
อวตารพานบรรจบทุกภพไป

 

มองหยาดฝนหล่นมาจากฟากฟ้า
คิดถึงวันผ่านมาพาหมองไหม้
อดีตก่อนหลอนเร้าเผาฤทัย
อยู่เหมือนไร้ดวงจิตเป็นนิจมา

ก็หลายร้อนหลายฝนทนไร้ข่าว
สุดจะร้าวกมลจนผวา
เพลงชายชาญทหารไทยแผ่วไกลมา
คราบน้ำตาหยดแซมบนแก้มนวล

ไยหนอความคิดถึงจึงเลือนหาย
เหมือนกับตายไปลับไม่กลับหวน
คนชายแดนหรือใครใจเรรวน
อยากทบทวนรักเก่าเคยเข้าใจ

มองหยาดฝนหล่นพรากจากฟากฟ้า
หยาดน้ำตาจากจินต์ก็รินไหล
เกลียดเสียงเพลงชายชาญทหารไทย
มันเตือนให้คำนึงคิดถึงเธอ

 

คงเพราะกรรมนำทางแต่ปางก่อน
ให้ทอดถอนท้อใจจนไผลเผลอ
จ้องนภาลำพึงคิดถึงเธอ
ไม่อาจเจอจากเจ้าช่างเหงาใจ

รินน้ำตาอาบแก้มแซมน้ำฝน
เศร้าระคนหน้ามนอย่าสงสัย
เพราะติดพันอริราชเลยคลาดไกล
ต้องหวนไห้อาลัยร้างต้องห่างกัน

ฤ นิราศคลาดแล้วต้องแคล้วจาก
ให้พลัดพรากอับโชคจนโศกศัลย์
ถ้ามีบุญหนุนอยู่คู่อนันต์
คงสุขสันต์สมรักสักวันเอย

[D]

รอวันผ่าน ทหารกล้า นานห้าปี
โถป่านนี้ ปลดหรือยัง หรือยังอยู่
จะเป็นตาย ร้ายดี ก็ไม่รู้
รอข่าวดู ก็เงียบหาย เหมือนตายจาก

พี่เคยบอก รักมั่น ให้ขันติ
ขออย่าริ รักใหม่ทำ-ใจลำบาก
น้องแนวหลัง ห่วงใย ทหารไทยมาก
จึงขอฝาก จดหมายใจ ไปอีกที

(โบราน โทรศัพท์ก็มีไม่ใช้)

ผู้หญิงดินๆ

โอ้อนาถคลาดเคลื่อนสะเทือนรัก
รอยสลักปักให้ใจอิตถี
พะวงหวังฟังข่าวคราวสามี
พ่อตัวดีหายไปไม่เหลือรอย

คงหารู้ผู้บ่าวมีสาวอื่น
ทุกค่ำคืนซึมเซานั่งเหงาหงอย
คอยแต่เขาคอยเล่าเฝ้าแต่คอย
แม่นวลน้อยสร้อยโศกวิโยกตรม

จงตัดใจเถิดหนามารศรี
ลืมสักทีแก้วตาระอาขม
ปล่อยวางเขาเคล้าไปกับสายลม
เลิกจอมจมปล่อยใจเริ่มใหม่เทอญ

(อีกนี๊ดๆๆนะคะ)

รอนานเนิ่น เกินกว่า ห้าสิบปี
ทหารรุ่นพี่ เจอพบ สบบังเอิญ
เลย เอิ้ลถาม ออกไป ใยห่างเหิน
พร้อมเชื้อเชิญ เข้าบ้านก่อน ผ่อนกายา

แล้วเรียบเรียง เคียงมอง เลยลองถาม
ก็ได้ความ พี่ดุลย์นี้ หลบหนีหน้า
ไปมีเมีย และลูกน้อย เจ้ากลอยตา
ตั้งแต่ห้า สิบปีก่อน ให้ย้อนหลัง

ว่าแล้วใย ทำไม ไม่ติดต่อ
ปล่อยให้รอ ทุกเช้าค่ำ จำใจฝัง
นึกแล้วท้อ น้ำตาคลอ พอหรือยัง
น้ำตาหลั่ง น้ำใจชาย ร้ายเหลือทน

จะไม่ขอ เจอหน้า ในชาตินี้
ทุกข์ชีวี สุดช้ำ ระกำหม่น
ไปโดดผา สูงชัน ให้มันพ้น
ขอหลีกคน หลายใจ ตายจากลา

(รอนานไปป่าวว้า)

ผู้หญิงดิน

[panthong.kh]

คงเป็นดวงพ่วงบุญมาหนุนช่วย
เหมือนถูกหวยรอดปลงอสงไขย
ได้ยาดีหมอผีหมู่บ้านไกล
หยูกยาใส่รักษามาดูแล

ฤ สวรรค์เล่นกลกามเทพ
เมื่อคราเจ็บเธอเฝ้าพะเนาว์แผล
จึงเผลอไผลใจรักแม่ดวงแด
เลยไถแถอยู่เย้ากระเซ้ากราย

ไม่กล้าส่งข่าวสาส์นไปบ้านใหญ่
กลัวเหมือนไฟลามบีบให้ฉิบหาย
ถ้าเมียเรารู้ข่าวยังไม่ตาย
คงได้วายสิ้นแท้แน่เลยตู

เฝ้าฟูมฟัก รักษา หายาใส่
คอยเอาใจ ไม่เว้น เช่นเนื้อคู่
ทั้งบาดแผล ข้างใน หมั่นคอยดู
จนโฉมตรู รู้ซึ้ง ในหนึ่งปี

จะส่งข่าว ไปบ้านใหญ่ อย่างไรเล่า
ในเมื่อเขา มีผัวใหม่ ไปแล้วนี่
ลูกกับเมีย คนเก่า ก็ไม่มี
แต่น้องนี้ มีลูกหนึ่ง จะพึ่งใคร

จะทิ้งน้อง ทิ้งลูก ผูกสมัคร
ไหนว่ารัก จริงจัง จำได้ไหม
จะตัดรัก ให้ขาด อนาถใจ
ทำฉันใด ดีเล่า เจ้าประคุณ
พันทอง

[ดุลย์ ละมุน]

ฉันมิใช่ ชายชาญ ทหารกล้า
มิอาจขืน ยื่นหน้า มาเสนอ
เขาองอาจ มาดแมน แสนเลิศเลอ
เราหน้าเซ่อ มอซอ พอเลี้ยงตัว


เธอรักคน ชายแดน เป็นแฟนเขา
จึงมองเรา เพียงเล่น ไม่เห็นหัว
ตัดใจลา ทรามวัย ไปเลี้ยงวัว
เลิกพันพัว ดีกว่า อย่าสนใจ

 
......ยากูซ่า......

ฟังสักนิดมิตรเก่ายากูซ่า
หญิงณัชชาอาวรคงอ่อนไหว
เพราะเกลอท่านคือเรานี้ต้องลี้ไกล
อยากฝากให้ท่านใฝ่ดูแลนาง

นางและท่านนานแล้วต้องแคล้วคู่
เราไม่รู้โง่เขลาทำเอาหมาง
โปรดอภัยในความหลังครั้งก่อนปาง
อาทรนางเถิดเพื่อนอย่าเชือนแช