ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระบายจันทร์]

หน้าต่างใจฉ่ำเปื้อนสะเทือนหนัก
มันจำหลักหยาดร้าวอยู่พราวพร่าง
สุดเสียดาย..เสียใจที่ไว้วาง
เธอกล้าย่างร่างงามตามเขาไป

สองคนยื่นปลายก้อยเกี่ยวร้อยนิ้ว
เพื่อปีนเด็ดดอกงิ้ว รู้ตัวไหม
หรืออยากลิ้มรสหนามก็ตามใจ
จะแผ่เมตตาให้..ไม่จองเวร

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ดอกงิ้วงามถามใครก็ใคร่เด็ด
หากสำเร็จเจ็ดครั้งมิฟังเถรุ
นรกย้ำตำทรวงเป็นบ่วงเกณฑ์
จักเบี่ยงเบนเอนกฎต้องปดตัว

ผู้หญิงชู้ชายกามห้ามกันยาก
คือวิบากบาปกรรมคนทำชั่ว
พึ่งกระสันฝันร้ายชายตามัว
หญิงหลายผัวยั่วยุบรรลุกาม

บัณฑิตเมืองสิงห์

[Music]

ดั่งต้องสาปบาปใส่...ให้ใสซื่อ
เห็นคาขื่นงิ้วสวยสำรวยหนาม
บรรจงรักร่วมก่อชูช่องาม
คิดวาดตามกิเลสแล่นว่าแท่นทอง

เอื้อมเด็ดดอกงิ้วงามอ้างความรัก
หมายจะตักตวงเล่นเช่นฉลอง
ใครอย่าหมายชักศึกให้ตรึกตรอง
กอดประคองอเวจี...สีทองแดง
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เด็ดดอกงิ้ว หิ้วหอบ มอบชายหญิง
ด้วยรักจริง สิ่งใด ไร้แอบแฝง
เพราะดวงจิตต์ คิดคะนึง จึงจัดแจง
ส่งสำแดง แจ้งเตือน อย่าเชือนแช

สีสดสวย ด้วยแดง นั้นแรงกล้า
ผู้ใดคว้า มาชิด ดังติดแห
แต่อนาถ ประหลาดจัง คนยังแล
อุส่าห์แถ แพ้มัน ตัณหาใจ.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[รัตนาวดี]

...อยากลองเด็ด ดอกงิ้ว สยิวบ้าง
คงตื่นเต้น เน้นอ้าง ท่าทางใส่
ที่เขาว่า ดอกทอง สีส้มไพร
เพียงยินชื่อ สื่อไว้ ให้อยากลอง...

รัตนาวดี

[kon]

ใครอยากเด็ดดอกงิ้วสยิวจัง
ไม่กลัวมั่งหรือไรใจจะหมอง
คู่เขามียึดยื้อถือมาครอง
สักวันต้องติดหล่มจมน้ำตา

ปู่ไม่เอาหละหนามงิ้วมันลิ่วแหลม
กลัวจะแซมทิ่มแทงตามแขนขา
มองแม่หม้ายดีกว่าพอเข้าท่า
มีำไหมหนา..คนว่าง ว่าง..ในบ้านกลอน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

หม้ายผัวเผลอ เธอนั้น มากสรรหา
ทุกทิวา ราตรี มีสลอน
ดั่งวิหค ผกผิน บินจากคอน
ด้วยจำจร ร่อนมอง ของแปลกชิม

พึงพินิจ พิศดู ให้รู้แน่
เดี๋ยวจักแย่ แพ้พิษ หมดสิทธิยิ้ม
เจ็บปวดมาก หลากหนาม คอยตามทิ่ม
จากกระหยิ่ม ปิ้มว่า แทบลาตาย .../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[ปู่ริน]

<a href="http://www.youtube.com/v/S4oYFjVVu38&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/S4oYFjVVu38&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เมื่อสามปี ผ่านมา ช่างน่าคิด
ปู่...เคยทำผิด ศีลธรรม ทำลายฝัน
ครอบครัวดี มีความสุข ทุกคืนวัน
กรรมบันดาล ลืมคำมั่น ลืมสัญญา

แอบได้เสีย เมียเขา เราผิดพลาด
ความประมาท มิได้เห็น เป็นปัญหา
สร้างรอยร้าว ในใจกัน มิทันลา
เมียก็หย่า กิ๊กก็แตก แยกทางเดิน

ความผิดหวัง ทลายสิ้น ปืนต้นงิ้ว
ตัวลอยปลิว เคว้งคว้าง จนห่างเหิน
ช้ำในอก ตกอับซ้ำ พี่ทำเกิน
ต้องเผชิญ ความโดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย

                    ริน ดอนบูรพา
                        ๒ มี.ค. ๕๕

[ดุลย์ ละมุน]

เมื่อดอกงิ้วบานงอกเป็นดอกรัก
เห็นกงจักรเป็นโกสุมปทุมฉาย
หมายเอื้อมเกี่ยวเก็บกิ่งมาอิงกาย
ต้องวางวายเพราะพิษรักมาปักคา

สเน่หากามาพาหลงไหล
ก็ดิ่งใจดื่มด่ำดำฤษณา
ไม่สังวรจนมรม้วยมรณา
ให้โศกาอาลัยในรอยหนาม

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

เรื่องหนามงิ้ว  ไม่เท่าไร  เมื่อใจรัก
กลัวจะชัก  ด้วยลูกปืน  ฝืนต้องห้าม
ยำTeenไก่  ไม่อร่อย  แม้น้อยชาม
กลัวถูกหาม  ให้หมอณัช  จัดฉีดยา

อันต้นงิ้ว  หนามแหลม  แถมแทงทิ่ม
ไม่เปรมปริ่ม  เฉกรัก  ใช่ภักษา
ล้วนเฉือนเชือด  เลือดเนื้อ  เอาเกลือทา
ใครจะหา  เหาเห็บ  มาเหน็บตน

[แป้งน้ำ]

เห็นอยู่ตำตา
พวกคุณยังกล้ามารยาสาไถย
ตรงข้ามกับศีลธรรม . . คือความต่ำในใจ
ความหวานที่หยิบฉวยบนความทุกข์ใคร . .. มันน่าชัง!

สมควรหยุดดีไหม
หันมาสนใจมนุษยธรรมสักครั้ง
เป็นเพราะดอกงิ้วมันบานยั่วใจ . . . ความละอายจึงถูกบดบัง
หรือเพราะหนามแหลมไม่ระคายผิวหนัง . .
จึงดันทุรังชวนกันป่ายปีน!~*

[สะเลเต]

เมื่อความรักบังใจให้มืดมิด
ขาดเหนี่ยวรั้งยั้งคิดอาจผิดศีล
ส่งสายตาหยามเหยียดขี้เกียจวีน
เชิญป่ายปืนงิ้วสวยไปด้วยกัน

ศรัทธามั่นพันผูกยามถูกปล้น
เธอสองคนคิดคด..ทรยศฉัน
เมื่อดำน้ำมาเจอเผลอสัมพันธ์
ศรัทธานั้นเคยยื่น...ขอคืนมา

---สะเลเต---

[yaguza]

กามเทพ แผลงศร เอาตอนเผลอ
มาพบเธอ ทุ่มเท สเน่หา
ชู้ทางใจ แต่มิใช่ ทางกายา
ยอมให้ฟ้า รู้เห็น เป็นพยาน

อยู่ในกรอบ ศีลธรรม ตัวกำหนด
สู้เก็บกด กำหนัด บรรทัดฐาน
ไม่เคยคิด ครอบครอง ไม่ต้องการ
ขอแค่ผ่าน วารวัย ไปด้วยกัน

 
.....ยากูซ่า......

[panthong.kh]

อยากหักศร กามเทพ เป็นยิ่งนัก
แผลงศรรัก มั่วมั่ว ได้ที่ไหน
กามเทพ เมาเหล้า หรืออย่างไร
แผลงศรรัก ปักฤทัย ไปวันวัน

ถ้าจับได้ ไล่ทัน จักบั่นศร
ให้ขาดเป็น สองท่อน กลัวศรนั่น
ยิงปักอก คนมีคู่ อยู่แล้วพลัน
กามเทพ คงขัน แต่ฉันตรม
พันทอง

[Khuankhop]

หน้าต่างใจฉ่ำเปื้อนสะเทือนหนัก
มันจำหลักหยาดร้าวอยู่พราวพร่าง
สุดเสียดาย..เสียใจที่ไว้วาง
เธอกล้าย่างร่างงามตามเขาไป

สองคนยื่นปลายก้อยเกี่ยวร้อยนิ้ว
เพื่อปีนเด็ดดอกงิ้ว รู้ตัวไหม
หรืออยากลิ้มรสหนามก็ตามใจ
จะแผ่เมตตาให้..ไม่จองเวร

อยู่ดี-ดีแกว่งเท้าเข้าหาเสี้ยน
เห็นกงกรรมกงเกวียนเป็นของเล่น
พฤติกรรมลอบกัดมันชัดเจน
ได้รู้เช่นเห็นชาติอนาถนัก

หญิงชายขาดตบะละศักดิ์ศรี
ให้คนชี้หน้าหยามว่าต่ำศักดิ์
เพลิงโลกันตร์สุมรอพวกฉ้อรัก
ชายผ้าเหลืองไหนจักเกาะข้ามพ้น

ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[ระบายจันทร์]

สุดแล้วแต่ตัณหาบัญชาให้-
สองหัวใจเกลือกจมในตมหม่น
หน้าตาผู้ลักลอบดูชอบกล
มีโอกาสเป็นคนไหมอีกภพ..

อาจอุบัติชาติหนอน ชอน ดีดดิ้น
ระเริงกลิ่นปั่นป่วนชวนสลบ
สมกรรมอันโสมม..ที่สมคบ
ไปชอนศพเถิดหญิงร้ายและชายชู้

บอกไม่จองเวรไปแหม่บๆ แช่งเขาซะเเล้วเรา หุหุ
โทษของการผิดศีลข้อกาเม

[Khuankhop]

อย่าหวังครองรักแท้แค่รักคด
สมกับใจขบถน่าอดสู
อนิจจาสังเวชสังเกตดู
เหมือนมิรู้ผิดชั่วที่ตัวทำ

เถอะโลงผุผีเน่าเข้าเกลือกกลั้ว
บุญคุ้มหัวหมดอกคงตกต่ำ
หลงทะนงว่าดีพฤติกรรม
มิขอจำให้หม่น..คนเยี่ยงนี้

[ไพร พนาวัลย์]

     

เห็นดอกงิ้วสีทอง ผยอง เผยอ
จงอย่าเผลอ รักใคร่ ให้เสียศรี
รักคนมีเจ้าของ อยากลองดี
ข้างหลังมีหน้าสาม แทนหนามงิ้ว

ไยสิ้นคิดบิดเบือนเลื่อนทางต่ำ
ชอบกระทำชั่วช้า ยืนหน้านิ่ว
ต้องโดนมีด แทงฟัน บั่นหัวคิ้ว
ให้ลอยลิ่ว ลงนรก อเวจี

จงประนามให้สะอึกนึกตระหนก
ให้สะทกสะท้านจนคลานขี้
ทั้งชายหญิงดิ่งทะลัก เปลวอัคคี
จงรีบตี ด้วยหนามงิ้ว เท่านิ้วยักษ์

ดอกงิ้วบาน ร่านร่า ถลาร่อน
ดั่งไฟฟอน ชอนไช ได้ประจักษ์
ใครลุ่มหลง คงลิ่ว ถึงคิวรัก
ให้ถูกหัก แข้งขา ถูกห่าโฮ 

"ไพร พนาวัลย์"