ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Charlie]

จะริรัก  สักขณะ  รึจะจุก
ผลิตทุกข์  สิอึดอัด  สะกัดจิต
มิชนะ  อุปสรรค  ประจักษ์ฤทธิ์
ประดุจพิษ  จะซับเก็บ  สิเจ็บนัก

ระอุอก  ตกเตลิด  เกิดสะเก็ด
อัสสุเล็ด  จักษุหลับ  จะนับหนัก
เจ็บสะอึก  นึกจะถอด  เพราะบอดรัก
ทุกข์จะทัก  สุขจะถด  อดประชิด

[ไพร พนาวัลย์]

      

อยากจะหยุด ทรุดหนัก ชะงักกึก
สุดจะนึก ทึกทัก  ชักหมดฤทธิ์
ริจะทุบ กรุบกรอบ ชอบพูดผิด
รักซัดพิษ คิดลึก กระฉึกซบ

รับรักนุช ผุดผาด ประกาศชัด
มิอาจขัด จัดฉาก อยากจะพบ
จุดประทัด ตัดสนิท จิตสงบ
รับระบบ จบจาก จะพรากพลัด

"ไพร พนาวัลย์"
 

[plang]

รัก - รักเถิดรักไปไม่ผิดศีล

รัก-รักเถิดเกิดจากจินต์บริสุทธ์

รัก-รักเถิดหากไม่เกิดการยื้อฉุด

รัก-รักนั้นควรต้องหยุดจุดจบสิ้น

.......................................

 

แบบว่ามั่ว ๆ คะ   

[/size]

[รัตนาวดี]

...มาสดุด หยุดฝัน คราหวั่นคึก
นอนคิดลึก นึกสิทธิ์ เรื่องผิดศีล
รักคนมี เจ้าของ เศร้าหมองจินต์
จนเคยชิน ถวิลครวญ ยามหวนนึก...

รัตนาวดี
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

...มาสดุด หยุดฝัน คราหวั่นคึก
นอนคิดลึก นึกสิทธิ์ เรื่องผิดศีล
รักคนมี เจ้าของ เศร้าหมองจินต์
จนเคยชิน ถวิลครวญ ยามหวนนึก...

รัตนาวดี
 

คนสิ้นไร้ ใครรัก เจ้ามักหน่าย
แต่ปองหมาย ชายอื่น ยิ่งขื่นลึก
โอ้กระไร ไยน้อง มิตรองตรึก
ให้รู้สึก น้อยจินต์ ดั่งหมิ่นกัน

คงต้องเศร้า เหงานัก เมื่อรักผิด
จงเปลี่ยนจิตต์ คิดกลับ สลับผัน
รีบปันใจ ใฝ่พะวง ยังคงทัน
ด้วยมีฉัน นั้นหนอ อยู่รอเธอ .../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[สะเลเต]

ภาพอดีต กรีดลึก นึกและเจ็บ
ดุจตอกเล็บ เลือดสาด วาดรักผิด
ขาดทักษะ อุตริ  เพราะมิคิด
รักเกิดพิษ ทุกข์มาก ยากหยิบยก

ขยาดนัก จักหลบ พบอกหัก
หมดรสรัก พลาดสิทธิ์  จิตวิตก
ปรับเลือกทิศ อิสระ ประดุจนก
ตลอดศก อกเดาะ เพราะรักคุด

---สะเลเต---

[พรายม่าน]

มนุษย์มักรักผละมานะมัด
พอสมบทรสรัดสะบัดหลุด
ขยันลับขับจริตคิดประทุษ
ขยี้ยับกลับขุดว่าสุดรัก

ที่โหยเหือดยิ่งหัดกระหวัดลึก
จะกอบปึกเปรื่องแปลกที่แตกหัก
แต่แก้วทุบบาดเหน็บนั้นเจ็บนัก
แหละคือรสสดรักสลักพิษ ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๑ มีน ๕๕

[อริญชย์]

ปลาดุกมีเงี่ยงพิษแรงฤทธิ์ลึก
หัวดุกฉึกแกว่งกวัดถนัดปัก
คนจับปลาถูกเหน็บสุดเจ็บนัก
พิษดุกมักแล่นกล้าดุจยาพิษ

ปลาขะแยงพิษกล้ารองปลาดุก (แขย็ง ขะแย็ง)
พบอยู่ทุกอุทกฝนตกติด
คนถูกปักหลักเงี่ยงฉึกเพียงนิด
อาจเศร้าจิตปวดปร่านิ้วกระตุก

ปลาสวายเงี่ยงใหญ่พิษร้ายหนัก
ว่ายคึกคักในน้ำมาเป็นกระจุก
คนถูกเงี่ยงสวายปักก็มักทุกข์
แต่ยังรุกจับมันกินกันกรอบ

ปลากระเบนพิษกล้าหางกระฉอก
กางปีกออกว่ายตามสายน้ำรอบ
ใครถูกหางปักเข้าเจ็บเศร้าหมอบ
ลุคำตอบเจ็บกันหากมันฉึก

ปลาปักเป้า นี่สิ หนังมีพิษ
คนยังคิดดุจว่าเป็นปลาหมึก
จับปลาปักเป้าตามสายน้ำลึก
กินสะอึกพิษร้ายถึงตายตก!ฯ

                        อริญชย์:
แก้แล้ว น่าจะพอไปกับเขาได้บ้างเน๊าะ
                   ๑/๓/๒๕๕๕ 

[พี.พูนสุข]

                                                                                        รักพยศหมดสุขจุกจุกอก
                                                                                       รักตลกคับแคบแสบสุดสุด
                                                                                       รักกะตุ๊ดนุชกระซิกระริกมุด
                                                                                        รักชอบฉุดคุกผุดดุจนรก

                                                                                     เลิกรักเถอะเจอะรักมักหลอกชิด
                                                                                      รักอาบพิษอุกอัดกลัดเม็ดหมก
                                                                                      เลิกรักซะผละเปรอะสะเออะชก
                                                                                        รักสกปรกถอดถกรกอกนะ

                                                                                                  พี.พูนสุข
                                                                                           ๑  มีนาคม  ๒๕๕๕

[กามนิต]

มิผิดคาดปลาตรักสิหนักอก
หวาดสะทกหากสติมิสละ
มิคิดรักจักกลับปรับระยะ
อกเหวอะหวะดุจกรีดมีดนรก

เจอะพิษรักชักเลอะเจอะพิษรัก
ตะกุกตะกักยากพูดพิสูจน์อก
เพราะมิทราบบาปผิดจิตสะทก
วัฏฏะวกยากลบยากกลบพิษ

อกอนุชสุดลึกจะตรึกตริ
จุดปริสิผุดสุดสฤษดิ์
กระดุกกระดิกมิหยุดสะดุดฤทธิ์
อนาถจิตติดลึกกับผลึกรัก

กามนิต - ๑ มี.ค.๕๕


ป.ล. กลบทคำตาย ใช้คำตายล้วน จึงแต่งให้เพราะยาก เนื้อหาต้องตะกุกตะกักตามด้วยจึงจะเข้ากัน เสียงท้ายวรรค ๒-๓-๔ ถูกบังคับ(โดยอัตโนมัติ) ให้ใช้แค่เสียง เอก-ตรี-ตรี เท่านั้น จึงไม่ใช่เรื่อง่ายเลย --- แต่งได้แค่นี้ก็แทบแย่ครับ
 

[กาญจนธโร]

ยุพเรศเหตุมนัสกระหวัดนึก
จะตริตรึกผลึกพจน์สะกดรัก
กอปรสถิตจิตสาป ฤ ปลาบปัก
ผิประจักษ์ภักดิ์มาดสบพลาดพก

ริจะรักปลักจิตมิคิดนับ
หากจะยับกับอุระ ฤ สะทก
สิแถกเถือกเกลือกคลุกเจ็บจุกอก
อัสสุตกหกรดบทรักคุด

ผิสวาสดิ์ขาดรสมิหมดรัก
เศษซากภักดิ์หักทบมิกลบนุช
มนหวาดขยาดเหน็บเจ็บปวดผุด
มิอาจฉุดหยุดรักสลักฤทธิ์...

ปภัสร์
๑ มีนาคม ๒๕๕๕
 

เป็นสำนวนกลที่เขียนตามใจของผู้แต่ง ไม่ถูกต้องตามหลักการ ผู้ที่ต้องการศึกษาไม่ควรเอาอย่างขอรับ อิอิ 
ขอบคุณท่านกามนิต ที่กรุณาทักท้วงมาขอรับ
๓ มีนาคม ๒๕๕๕