หากโลกนี้ จะไม่มี พระจันทร์เด่น
อย่างที่เห็น เหมือนๆเช่น เคยนวลใส
อยากรู้นัก โลกที่รัก เป็นอย่างไร
จะเปลี่ยนไป เป็นโลกใหม่ หรือเหมือนเดิม
ราตรีนวล เคยอบอวล อบอุ่นแข
คงแหลือแค่ มืดดวงแด ไร้สิ่งเสริม
ขาดความงาม เรืองอร่าม ที่ต่อเติม
เข้าพูนเพิ่ม เพื่อมาเจิม บทกวี
หยาดน้ำค้าง เคยพราวพร่าง แสงสะท้อน
ที่กัดกร่อน ยามนึกย้อน จักสิ้นสี
ไม่แวววาว ด้วยแสงดาว ท่ามราตรี
โอ้หนาวนี้ คงไม่มี สิ่งตรึงตรา
แสงจันทร์นวล เคยเย้ายวน ก็หมดหาย
โอ้กระต่าย ที่เคยหมาย เลิกครวญหา
โอ้สายลม เคยพร่างพรม พัดพริ้วมา
โอ้ใจข้า ที่อ่อนล้า จะอ้อนใคร
หากโลกนี้ จะไม่มี พระจันทร์เด่น
ดั่งเคยเห็น เหมือนๆเช่น หน้านวลใส
แล้วก่อนนอน ข้าจะอ้อน บอกรักใคร
เพื่อฝากไป สู่หัวใจ ยามไร้จันทร์
