ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/CDP8ZPuOq-I&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/CDP8ZPuOq-I&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ปลายชีวิต เดินทาง ห่างสุดถอย
ใจคนคอย เหว่ว้า เวลาเหงา
อยากถามเธอ อีกครั้งมี-ฉันหรือเปล่า
ใยเลือนเล่า เหมือนไม่มี อย่างที่เคย

เหมือนความต่าง ไม่มี มีกับไม่
ความใส่ใจ ทดท้อ รอเปิดเผย
หากเธอปล่อย มือผละ ขอละเลย
โปรดจงเอ่ย อย่าเอื้อนอำ พร่ำพิไร

วันนี้เธอ ไม่เหมือนเก่า ที่เฝ้ารัก
ให้แปลกนัก รักเลือน เชือนแชได้
เมื่อหมดรัก โปรดปล่อยมือ ยื้อไปใย
มีกับไม่ ใช่ต่างกัน ณ.วันนี้

ผู้หญิงดินๆ

[ดุลย์ ละมุน]

ต่างตรงที่น้องนี้ไม่มีถาม
หลงเอาตามใจหมายระบายสี
คิดเอาเองบรรเลงไม่รอรี
ฟังให้ดีพี่บ่าวจะกล่าวความ

ที่ห่างหายคล้ายไม่สนใจเจ้า
ปล่อยให้เหงาเดียวดายระบายถาม
เพราะภาระโยงใยดังไฟลาม
ต้องติดตามแก้ไขไม่สร่างซา

หากหน้าที่บางเบาทุเลาบ้าง
เชื่อเถิดนางรีบชิดไปติดหา
จะมิห่างร้างไปให้ไกลตา
แนบน้องยาคราเคล้าทุกเช้าเย็น

***555คิดมาก เป็นเพลงปาร์มมี่เยย555***

[ไพร พนาวัลย์]

      

ยินถ้อยคำจำนรรจ์วันไกลห่าง
ว่ามันต่างตรงไหน ใครแลเห็น
เมื่อครั้งอยู่ใกล้กันมันลำเค็ญ
จึงจำเป็นต้องไปให้ไกลกัน

รสนิยมคนละอย่างต่างระบอบ
ทัศนคติคนละขอบดั่งกรอบคั่น
สื่อความหมายคนละทางจึงห่างชั้น
ทั้งดื้อรั้นมั่นใจไม่ฟังคำ

อยู่ด้วยกันไม่สนุก ทุกข์ถนัด
มันคอยขัดคอยขวางกระถางคว่ำ
ทั้งจุกจิกจู้จี้ กดขี่ซ้ำ
แถมลุกล้ำส่วนตัว มั่วเกินไป

ออกไปทำธุระจะต้องซัก
ดั่งชะนักติดหลังฟังไม่ไหว
บอกไม่เชื่อเหลือที่นี่ยังไง
จึ่งต้องทำบ้าใบ้ ไม่กลับมา

"ไพร พนาวัลย์"
ล้อเล่น เน้อ 

[D]

ต่างตรงที่น้องนี้ไม่มีถาม
หลงเอาตามใจหมายระบายสี
คิดเอาเองบรรเลงไม่รอรี
ฟังให้ดีพี่บ่าวจะกล่าวความ

ที่ห่างหายคล้ายไม่สนใจเจ้า
ปล่อยให้เหงาเดียวดายระบายถาม
เพราะภาระโยงใยดังไฟลาม
ต้องติดตามแก้ไขไม่สร่างซา

หากหน้าที่บางเบาทุเลาบ้าง
เชื่อเถิดนางรีบชิดไปติดหา
จะมิห่างร้างไปให้ไกลตา
แนบน้องยาคราเคล้าทุกเช้าเย็น

***555คิดมาก เป็นเพลงปาร์มมี่เยย555***

คงไม่ต่าง กันหรอก บอกให้รู้
มีเธออยู่ หรือไม่ ไม่อยากเห็น
ที่ผ่านมา ห่างหาย สาย-บ่าย-เย็น
อยู่อย่างเช่น ชา ชืด จืด ฝืด ทน

ก็ใช่สิ มีคนใหม่ ไว้ไกลบ้าน
อ้างเรื่องงาน มาขู่ รู้เหตุผล
คงงี้หละ ถึงครา น้องอับจน
ยามขัดสน พี่หมาง ห่างไม่มอง

มีหรือไม่ ใช่ต่างกัน ณ.วันนี้
ถึงจะมี เหมือนไม่มี นี่สุดหมอง
เพราะในใจ พี่มี หญิงอืนครอง
น้องเป็นรอง คงต้อง นองน้ำตา

ผู้หญิงดินๆ

[panthong.kh]

      

ยินถ้อยคำจำนรรจ์วันไกลห่าง
ว่ามันต่างตรงไหน ใครแลเห็น
เมื่อครั้งอยู่ใกล้กันมันลำเค็ญ
จึงจำเป็นต้องไปให้ไกลกัน

รสนิยมคนละอย่างต่างระบอบ
ทัศนคติคนละขอบดั่งกรอบคั่น
สื่อความหมายคนละทางจึงห่างชั้น
ทั้งดื้อรั้นมั่นใจไม่ฟังคำ

อยู่ด้วยกันไม่สนุก ทุกข์ถนัด
มันคอยขัดคอยขวางกระถางคว่ำ
ทั้งจุกจิกจู้จี้ กดขี่ซ้ำ
แถมลุกล้ำส่วนตัว มั่วเกินไป

ออกไปทำธุระจะต้องซัก
ดั่งชะนักติดหลังฟังไม่ไหว
บอกไม่เชื่อเหลือที่นี่ยังไง
จึ่งต้องทำบ้าใบ้ ไม่กลับมา

"ไพร พนาวัลย์"
ล้อเล่น เน้อ 

อยู่ด้วยกัน หวั่นจิต คิดไม่ตก
ในหัวอก ปวดร้าว ช่างกล่าวว่า
ตอนรักฉัน เธอนั้น ไม่นำพา
บอกจะหา ให้ทุกสิ่ง หญิงวางใจ

ยังไม่ทัน เท่าไร ให้เศร้านัก
เคยเรียกฉัน ที่รัก ชักเหลวไหล
ถามดีๆ ต้องดุด่า ว่าทรามวัย
เธอเปลี่ยนไป ให้หวน ชวนระทม

แค่ถามว่า ไปไหน ไยต้องดุ
มุทะลุ ร่ำไร ให้ขื่นขม
ถามคำเดียว ตาขวาง อ้างว้างตรม
เธอหาเรื่อง มาข่ม สุดซมซาน
พันทอง

[D]

      

ยินถ้อยคำจำนรรจ์วันไกลห่าง
ว่ามันต่างตรงไหน ใครแลเห็น
เมื่อครั้งอยู่ใกล้กันมันลำเค็ญ
จึงจำเป็นต้องไปให้ไกลกัน

รสนิยมคนละอย่างต่างระบอบ
ทัศนคติคนละขอบดั่งกรอบคั่น
สื่อความหมายคนละทางจึงห่างชั้น
ทั้งดื้อรั้นมั่นใจไม่ฟังคำ

อยู่ด้วยกันไม่สนุก ทุกข์ถนัด
มันคอยขัดคอยขวางกระถางคว่ำ
ทั้งจุกจิกจู้จี้ กดขี่ซ้ำ
แถมลุกล้ำส่วนตัว มั่วเกินไป

ออกไปทำธุระจะต้องซัก
ดั่งชะนักติดหลังฟังไม่ไหว
บอกไม่เชื่อเหลือที่นี่ยังไง
จึ่งต้องทำบ้าใบ้ ไม่กลับมา

"ไพร พนาวัลย์"
ล้อเล่น เน้อ 

ยินถ้อยคำ จำนรรจ์ ที่สรรกล่าว
ว่าเรื่องราว เบื้องหลัง ไม่หรรษา
อยู่ด้วยกัน ไม่ฟูเฟื่อง เคืองระอา
ปั้นคำว่า นา- นา สารพัน

มีที่ไหน ใครกัน ถามจู้จี้
เคยเซ้าซี้ ที่ไหน ไม่มีทั้งนั้น
แค่ถามตอน ขยับ กลับตัวพลัน
เมื่อไหร่นั่น กระดิกตัว รัวทันใด

ก็-เป็นห่วง นะนี่-ละคือห่วง
ที่ทักท้วง เพราะห่วง เข้าใจไหม
ถ้าไม่เชื่อ ไปถามใคร ดูก็ได้
ห่วงหล๊าย-หลาย เลยขอบอก ขอตอกย้ำ

อย่ามาพาล โฉเก ทำเฉไฉ
ไม่พอใจ ไปนอกบ้าน เช้ายันค่ำ
ก็หาเหตุ อย่างนี้ ประจ๊ำ-ประจำ
รู้นะทำ อะไรอยู่ เค้ารู้ทัน

(ขอบคุณค่ะ)

ผู้หญิงดินๆ

[D]

      

ยินถ้อยคำจำนรรจ์วันไกลห่าง
ว่ามันต่างตรงไหน ใครแลเห็น
เมื่อครั้งอยู่ใกล้กันมันลำเค็ญ
จึงจำเป็นต้องไปให้ไกลกัน

รสนิยมคนละอย่างต่างระบอบ
ทัศนคติคนละขอบดั่งกรอบคั่น
สื่อความหมายคนละทางจึงห่างชั้น
ทั้งดื้อรั้นมั่นใจไม่ฟังคำ

อยู่ด้วยกันไม่สนุก ทุกข์ถนัด
มันคอยขัดคอยขวางกระถางคว่ำ
ทั้งจุกจิกจู้จี้ กดขี่ซ้ำ
แถมลุกล้ำส่วนตัว มั่วเกินไป

ออกไปทำธุระจะต้องซัก
ดั่งชะนักติดหลังฟังไม่ไหว
บอกไม่เชื่อเหลือที่นี่ยังไง
จึ่งต้องทำบ้าใบ้ ไม่กลับมา

"ไพร พนาวัลย์"
ล้อเล่น เน้อ 

อยู่ด้วยกัน หวั่นจิต คิดไม่ตก
ในหัวอก ปวดร้าว ช่างกล่าวว่า
ตอนรักฉัน เธอนั้น ไม่นำพา
บอกจะหา ให้ทุกสิ่ง หญิงวางใจ

ยังไม่ทัน เท่าไร ให้เศร้านัก
เคยเรียกฉัน ที่รัก ชักเหลวไหล
ถามดีๆ ต้องดุด่า ว่าทรามวัย
เธอเปลี่ยนไป ให้หวน ชวนระทม

แค่ถามว่า ไปไหน ไยต้องดุ
มุทะลุ ร่ำไร ให้ขื่นขม
ถามคำเดียว ตาขวาง อ้างว้างตรม
เธอหาเรื่อง มาข่ม สุดซมซาน
พันทอง

"พี่พันทอง" เชื่อน้อง ขอร้องบอก
ที่เขาออก ปากเอือม เสื่อมคำหวาน
ไม่ได้เป็น เรื่องเก่า เมื่อวันวาน
เพราะเขาพาล มีใหม่ ให้เชื่อ"ดิน"

อยู่มานาน หวานหมด ทดความขม
ร้าวระบม ซมซาน พาลหมดสิ้น
ทำอะไร ไม่ถูกใจ ในดวงจินต์
ห่วงถวิล อย่างไร ใจก็จาก

ผู้ชายเขา รักเหลือ ไว้เผื่อเลือก
ห่อหุ้มเปลือก ด้วยรสหวาน ผ่านจากปาก
ต่อจากนี้ โยนทิ้ง ให้สิ้นซาก
ดินขอฝาก นะเตือน อย่าเลือนลบ

(ยุให้รำตำให้รั่ว )

ผู้หญิงดินๆ

[kon]

ต่างกันตรงไหน
เป็นคำถามงั้นหรือจะถือตอบ
ต่างที่ชอบกับไม่ได้ทวนทบ
หากรักสองครองคู่ดูจนครบ
คงไม่จบกลางคันปัญญหาใจ
ก่อนจะรักควรมองตรองให้หนัก
เลือกคนรักคนนี้มีจุดหมาย
หรือแค่เห็นเราเช่นเครื่องผ่อนคลาย
สิ่งสุดท้ายให้แน่นอนก่อนรักเอย