ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[..กุสุมา..]

          

  ทำไม..?? ข้าพเจ้าตั้งคำถามกับตัวเอง..แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบจนกระทั่งบัดนี้
          .. ยามแลง..(ตอนเย็น) ข้าพเจ้าออกไปเดินท่อมๆในกาดมั่ว
           (ตลาดที่ขายสินค้าทุกชนิดในที่เดียวกัน) บ่อยมากยามที่เหนื่อยใจ อ่อนล้า
           เพราะความสนใจในสิ่งที่ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จักในสินค้าที่นำมาวางขาย
          ข้าพเจ้าก็จะเข้าไปพูดคุยสอบถามเกี่ยวกับสินค้านั้น
          ..อุ้ยจ้าว อั่นนี้เปิ้นฮ้องจื่อว่าจะใดจ้าว อุ้ยก็จะเล่าเรื่องอาหารที่ข้าพเจ้าถามให้ฟัง
          แล้วอุ้ยคำ..ก็จะห่ออาหารให้ข้าพเจ้าแล้วบอกว่าอุ้ยฮื้อนางบ่ดายอุ้ยบ่เอาสตังค์ดอก
          ทั้งที่ข้าพเจ้าไม่ยอมรับอาหารอุ้ย ถ้าอุ้ยไม่รับเงินจากข้าพเจ้าแต่อุ้ยก็ไม่ยอมรับเงิน
          จากข้าพเจ้าเลย อุ้ยบอกว่า..อุ้ยชอบข้าพเจ้าเพราะข้าพเจ้าน่าเอ็นดูอู้ม่วนใจดี
          ..ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าออกไปเดินแอ่วในกาด จะได้ของติดมือกลับเรือนทุกครั้งโดยที่
         ข้าพเจ้าไม่ต้องใช้เงินแลกซื้อ โดยได้จาก..ปี้สาวผ้อง..อุ้ยผ้อง..ละอ่อนผ้อง(เด็ก)
         สินค้าที่ได้ จะเป็นอาหาร..เสื้อผ้า..ของใช้ แปลกๆที่ข้าพเจ้าสนใจและเข้าไปถาม
         พูดคุยเกี่ยวกับสินค้าตัวนั้น โดยที่ไม่ได้ใช้เงินแลกซื้อมาเลย
        ..สิ่งของที่ได้มาทั้งหมดทั้งสิ้นนั้น มีค่ามากกว่าสินค้า ..แบรนเนม..ที่ข้าพเจ้าใช้เสียอีก
       เพราะได้มาจากน้ำใจที่บริสุทธิ์ไม่หวังใดๆตอบแทนแม้แต่เงินตรา ข้าพเจ้าชอบสะพาย
       ถุงย่ามละอ่อน ชอบใส่ผ้าถุงอุ้ย ชอบใส่เสื้อผ้าฝ้ายปี้สาว เพราะมันเป็นสิ่งที่มีค่าในจิตใจ
       สำหรับข้าพเจ้า ยามที่ข้าพเจ้าไปแอ่วกาดจะได้สิ่งของ..อาหารแปลกๆกลับเรือนทุกครั้ง
       @ ทำไม..?? เขาให้..สิ่งของนั้นแก่ข้าพเจ้า..เขาได้อะไรจากการให้.. @
                     .. กุสุมา ..

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

มอบน้ำใจ ให้ปัน เป็นขวัญจิตต์
แม้ค่านิด คิดเงินตรา แทบว่าศูนย์
แต่ยิ่งใหญ่ ให้อะเคื้อ  ความเกื้อกูล
เพริศจำรูญ พูลเกษม มากเปรมปรีดิ์

สมาทาน การให้ ในชาดก
ได้หยิบยก ให้เห็น เป็นวิถี
เวสสันดร สอนซึ้ง ถึงบารมี
การให้นี้ ชี้บุญ อันสุนทร.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[รพีกาญจน์]

คนเคยรัก มักเริ่ม เติมจากศูนย์
คงเป็นบุญ หนุนนำ กรรมเก่าก่อน
แค่ดูหน้า ท่าทาง เยื้องย่างจร
เกิดใจอ่อน ผ่อนคำ นำสักการ์

อดีตภพ จบพระ ตะละแม่
ดอกคำแฮ แลดัง ในวังหน้า
จึงเพียบพร้อม ล้อมพักตร์ ลักขณา
กุสุมา อ่าองค์ ทรงลออ

เช้าออกแยง แลงออกกาด ขาดคนภักดิ์
หมายสมัคร คอนหาม ตามหาบบ๋อ
แม่ผะหญา คราชม กางร่มรอ
แบกของต่อ คืนไร่ กลางไพรวัน

แข่งสินทรัพย์ นับทอง กองเทียบได้
แต่บุญใหญ่ ยากนัก จักแข่งขัน
ดุจสายน้ำ ฉ่ำเมือง เนืองอนันต์
มิเท่าทัน ข้างอิง ญิงบุราณ

 

ข้าน้อย..ละปี หละปูน

[ไพร พนาวัลย์]

          

  ทำไม..?? ข้าพเจ้าตั้งคำถามกับตัวเอง..แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบจนกระทั่งบัดนี้
           อุ้ยบอกว่า..อุ้ยชอบข้าพเจ้าเพราะข้าพเจ้าน่าเอ็นดูอู้ม่วนใจดี
      ...............................................................................
..............................................................................................
.............................................................................................
       @ ทำไม..?? เขาให้..สิ่งของนั้นแก่ข้าพเจ้า..เขาได้อะไรจากการให้.. @
                     .. กุสุมา ..

     

คนน่ารัก ไปไหน ใครก็รัก
เป็นตาฮัก เป็นตาแพง ทุกแห่งหน
เว้าก็นัว หัวก็ม่วน ชวนชื่นมน
ทั้งนอบน้อม ถ่อมตน ชนชื่นชม

จึงอยากให้ สิ่งของ มองแล้วสวย
มอบให้ด้วย ใจจริง สิ่งเหมาะสม
แทนน้ำใจ ไมตรี ที่นิยม
เพื่อจะบ่ม ความดี ที่คู่ควร

ที่ได้จาก การให้ นั้นใหญ่หลวง
ดั่งแทนดวง ใจนุช สุดสงวน
จะได้พบ อบอุ่น กรุ่นเนื้อนวล
จงคืนหวน มาหา สบตาเธอ

ว่าคิดถึง เป็นห่วง ดวงสมร
เฝ้าอาทร หฤทัย ใฝ่เสนอ
เห็นคนงาม ชื่นใจ ใฝ่ละเมอ
จึ่งปรนเปรอ ของไว้ ฝากใจนำ

"ไพร พนาวัลย์"

 

[..กุสุมา..]

           
           ยามอยู่เดียวเปลี่ยวจิตให้คิดถึง
           ในรำพึงเพ้อครวญทบทวนร่ำ
           เรื่องเรือนสามน้ำสี่ชี้กระทำ
             คุณแม่ย้ำสั่งสอนก่อนจากลา

             นั่งมองโตกสำรับพร้อมกับข้าว
             ตาร้อนผ่าวหนาวทรวงใจห่วงหา
             แกงผักหวานสอนไว้ให้ลูกยา
             รสแกงปร่า..กลั้นสะอื้นกลืนไม่ลง
            
                        .. แกงผักหวาน ..
        ผักหวาน 2 ขีด ปลาแห้ง 1 ตัว มะเขือเทศสีดา 6 ลูก
        พริกแห้ง 2 เม็ด พริกขี้หนู 3 เม็ด หอมแดง 4 หัว กระเทียม 10 กลีบ
        ปลาแห้งป่น 1 ช้อนโต๊ะ เกลือ 1 ช้อนชา กะปิหยาบ ½ ช้อนโต๊ะ
        >..โขลกเครื่องแกงรวมกันให้ละเอียด ฉีกปลาแห้งรวมลงในนำที่ต้มเดือด
        ละลายเครื่องแกงลงไป ต้มปล่อยทิ้งไว้จนปลาแห้งนิ่ม ใส่มะเขือเทศสีดา
        ใส่ผักหวาน..พอสุกแล้วก็ปิดไฟ ..ทานกับข้าวสุกร้อนๆ เจ้าค่ะ ..
                        ..แม่หญิงกุสุมา..

[ดุลย์ ละมุน]

หวนรำพึงถึงครานั้นสวรรค์เมืองเหนือ
น้องจุนเจือเผื่อแกงรสแรงหลง
ยังจำจดหยดย้อยคล้อยพะวง
ลืมไม่ลงแกงโฮะโปะฮังเล

ทั้งโตกขันสรรหามาชวนลิ้น
เพียงชมกินจินต์สั่นพลันไขว้เขว
น้ำพริกหนุ่มกุมใจจนไกวเซ
อยากวันเวย์ไม่เหห่างกลับอ่างทอง



55555 วิธีทำแกง ไม่รู้อะครับ รัปทานอย่างเดียว คงต้องไปถาม ตะละแม่ กุสุมา 55555

[..กุสุมา..]

           

            เรื่องอาหารการเรือนไม่เลือนดอก
               เพียงพี่บอกหยิบยกมิบกพร่อง
               ขอพี่เอ่ย..หญิงหามาตระกอง
               ใจจริงปองหรือหลอกบอกหญิงมา

               กลัวตำนานขานเล่าสาวเครือฟ้า
               ชายผลาญผล่ารักเศร้าร้าวนักหนา
               ฦๅ พี่ดุลย์คิดลวงเล่นกุสุมา
               อยากวอนว่าอย่าอำทำหญิงตรม
                  ..แม่หญิงกุสุมา..
            พี่ดุลย์ต้องมาฝึกเป็นลูกมือ..เจ้าค่ะ แกงจะอร่อยกว่าเดิมเยอะ..
            เพราะมีพี่เป็นคนชิมรสแกง เจ้าค่ะ

[..กุสุมา..]

วันนี้จะพานักศึกษาไปไหว้พระ-ทำบุญที่..วัดอยุธยา ให้ครบ 9 วัด เจ้าค่ะ
จะอธิษฐานขอผลบุญเพื่อนำมาฝาก แด่สมาชิกบ้านกลอนไทยทุกๆท่าน เจ้าค่ะ
..ลุงเว็บโตยยย..เจ้าค่ะ 
..กุสุมา..

[ดาว อาชาไนย]

อ้าว  เปลี่ยนใจไม่มากรุงเทพฯแล้วหรือ 

[ไพร พนาวัลย์]

วันนี้จะพานักศึกษาไปไหว้พระ-ทำบุญที่..วัดอยุธยา ให้ครบ 9 วัด เจ้าค่ะ
จะอธิษฐานขอผลบุญเพื่อนำมาฝาก แด่สมาชิกบ้านกลอนไทยทุกๆท่าน เจ้าค่ะ
..ลุงเว็บโตยยย..เจ้าค่ะ 
..กุสุมา..

อยุธยามาใกล้บ้านลุงแล้ว
ไยหลานแก้วไม่ผ่านสถานที่
วัดพระบาทน้ำพุลพบุรี
ณ แห่งนี้ รักษาเอดส์เขตปลายทาง

เยาวชนของชาติคงหวาดแน่
ได้เล็งแลคนป่วยระทวยร่าง
จะได้รู้สาเหตุเทวษวาง
แล้วจะไม่เอาอย่างรีบห่างไกล 

ตรงหมู่บ้านทางเข้าวัดพระบาทฯ
นั่นคือญาติลุงเปาฯเหล่าชิดใกล้
อยู่ติดบ้านกำนันนั่นยังไง
เธอทำไร่ทานตะวัน “นั่นเมียลุง...”

“ไพร พนาวัลย์”