ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[baimai@sailom]

ชื่อบทกลอน : รอยระนาด

ผู้แต่ง : baimai@sailom

ระเร่งรัว รูดราง กลางสงัด
ดังพระพาย พิโรธพัด สบัดไหว
ระนาดเปลี่ยว เดี่ยวดัง กังวานไกล
เพลงอารมณ์ คมคล้าย ในโกรธา

ทั้งกายเกร็ง เล็งนิ่ง ดังสิงสู่
มิรับรู้ ดูดั่ง อหิงสา
กระเซ็นซาบ อาบเหงื่อ เจือน้ำตา
ในอุรา ยับแยก เจียนแตกลง

จังหวะเร่ง รุนแรง สำแดงหมาย
จักทำลาย ให้เห็น เป็นผุยผง
เกร็งมือตาย ท้ายสุด สะดุดคง
ปล่อยปลดปลง ไม้คู่ สู่ผืนราง

สักครู่แล้ว แว่วเพียง เสียงสะอื้น
ระนาดคืน เสียงแท้ แพ้รักหมาง
บรรเลงลา อย่ายื้อยุด ให้หลุดวาง
ดับทุกข์ใจ ใสกระจ่าง อย่างยั่งยืน.........

.....รอยอดีต ขีดจาง บนรางเก่า
ไม้นวมเบา เล่าต่อ กรอสุดผืน
มีเสียงซอ คลอสามชั้น คู่วันคืน
บรรเลงลื่น ล้อรับ ขับดนตรี

มือผ่อนแรง แกร่งพอ กรอเพลงหวาน
โสตประสาน ซอสาย ไม่หน่ายหนี
ลบรอยเก่า เล่าเรียง เสียงฤดี
ระนาดตี สีซออู้ คู่นิรันดร์

********************

[พิมพ์วาส]

ยินคีตะระนาดพิลาศเสียง
แสนเจรียงเคียงเพลงบรรเลงสรรค์
สีซออู้คู่มาทุกคราครัน
แม้หลับฝันพลันสดับรับเพรงกานท์

ตีระนาดนิ่มนวนสิครวญหา
กัลยาพาซอคลอประสาน
ดรุณีนี้ห่างร้างเพลงจารณ์
ทำนองหวานพานเศร้าเร้าใจตรม

ระนาดตีสิได้               เชยฟัง
แต่ก่อนเคยมีนางนั่ง          คู่ใกล้
ถึงนี้กลับสิ้นทั้ง          นางที่ รักนา
ถึงว่าระนาดไซร้         ช่างเศร้าทำนอง

ได้โปรดช่วยชี้แนะด้วยค่ะ 

[...สียะตรา..]

 






......หมายเหตุ..........กระไรฤๅ.....พิศวาส..คลาดคลาย......ขอบพระคุณคุณ..พี.พูนสุข....ที่ชี้ให้เห็นว่า...ฤๅ....หางยาวอยู่ตรงไหนของแป้นพิมพ์...หลังจาก..ไม่รู้...มาร่วมสิบปี...




.

[..กุสุมา..]

สายลมเอยพายพัดปัดไกวแกว่ง
กระแสแรงถ้อยหวานขับขานหา
แสนคำนึงหนึ่งนางแก้วกานดา
ครวญฝากฟ้าล่องมากับสายลม

กลิ่นแก้วหอมจำจรขอวอนพี่
ดวงฤดีหนึ่งกานต์ผสานห่ม
เพลงใบไม้แว่วไกลในระทม
ราตรีพรมดาษดื่นชื่นรอยกาล
..กุสุมา..

<a href="http://www.youtube.com/v/gp9oW9v_VUw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/gp9oW9v_VUw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[amika29]

<a href="http://www.youtube.com/v/I6OvshjcYbI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/I6OvshjcYbI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

แว่วเสียงระนาด....รัวระบัด
เหมือนจะกรีดความช้ำ..ย้ำให้ชัด...รอยห่วงหา
ณ ตรงนี้...เคยมีเธอเสมอมา
หากสายลมแห่งกาลเวลา...ได้พัดพาเราจากกัน

รออยู่ตรงนี้....ที่เก่า
กับภาพความเป็นเรา...เช่นวันนั้น
ขอเพียงสักครั้ง..ที่เธอคิดถึงมัน
แม้เป็นเพียงหลับฝัน...ฉันก็ยินดี

เปิดขิมบรรเลง....เพลงนางครวญ
ล่องลอยฝากสายลมหวล...ถึงเธอคนนี้
หากได้ยินเพียงครั้ง...ได้โปรดรับรู้บ้าง..ว่าใจที่มี
ยังจำทุกเสียงดนตรี...ในช่วงเวลาที่ดี...ของเรา

เอ-มิ-กา

ขออนุญาตต่อนะคะ..อาจไม่เข้ากับเจ้าของกระทู้ตรงที่ระนาดบรรเลงกับขิมไม่ใช่ซอ
แต่เพราะเสียงระนาดที่ฟังแล้วมีความสุขที่สุดที่เคยได้ยินคือระนาดที่ล้อกับเสียงขิม....เพลงลาวดวงเดือนค่ะ
นับตั้งแต่ไม่ได้เล่นคู่กับระนาด ก็ไม่เคยเล่นเพลงลาวดวงเดือนอีกเลย
เพราะรู้สึกว่า...เล่นยังไงก็ไม่เพราะ...ส่วนเพลงที่ชอบเล่นที่สุดคือนางครวญค่ะ

[เพรางาย]

เสียงซอครวญแหบแห้งราวโหยไห้
ใครหนอใครเริงรมย์พรมกำสรวล
เจือวิโยคแจกจ่ายคล้ายเชิญชวน
โศกพลอยอวลทุ่งหมอกมวลดอกไม้

สิ้นวจีบรรยายนัยกระจ่าง
เสียดเพลงสีออกอ้างอวดอกไข้
พรมนิ้วลากระทมคมเหลือใจ
บาดอารมณ์หวิวไหวไขน้ำตา

เสียงไม้เคาะสะเดาะผืนเคยรื่นรุก
หรือสิ้นยุคสยบจบสิ้นท่า
ถึงซอสีสายไหม้ก็ไม่มา
ทิ้งสัญญาเรี่ยรายกระจายดิน

หวั่นคนซอสิ้นใจไปก่อนจบ
เสียงสะอื้นซ้อนทบซบถวิล
ตะวันพลบดาวพร้อยลอยเมฆิน
ไม่ได้ยินเสียงต่อตอบซอเลย....

[บูรพาท่าพระจันทร์]

<a href="http://www.youtube.com/v/I6OvshjcYbI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/I6OvshjcYbI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

แว่วเสียงระนาด....รัวระบัด
เหมือนจะกรีดความช้ำ..ย้ำให้ชัด...รอยห่วงหา
ณ ตรงนี้...เคยมีเธอเสมอมา
หากสายลมแห่งกาลเวลา...ได้พัดพาเราจากกัน

รออยู่ตรงนี้....ที่เก่า
กับภาพความเป็นเรา...เช่นวันนั้น
ขอเพียงสักครั้ง..ที่เธอคิดถึงมัน
แม้เป็นเพียงหลับฝัน...ฉันก็ยินดี

เปิดขิมบรรเลง....เพลงนางครวญ
ล่องลอยฝากสายลมหวล...ถึงเธอคนนี้
หากได้ยินเพียงครั้ง...ได้โปรดรับรู้บ้าง..ว่าใจที่มี
ยังจำทุกเสียงดนตรี...ในช่วงเวลาที่ดี...ของเรา

เอ-มิ-กา

ขออนุญาตต่อนะคะ..อาจไม่เข้ากับเจ้าของกระทู้ตรงที่ระนาดบรรเลงกับขิมไม่ใช่ซอ
แต่เพราะเสียงระนาดที่ฟังแล้วมีความสุขที่สุดที่เคยได้ยินคือระนาดที่ล้อกับเสียงขิม....เพลงลาวดวงเดือนค่ะ
นับตั้งแต่ไม่ได้เล่นคู่กับระนาด ก็ไม่เคยเล่นเพลงลาวดวงเดือนอีกเลย
เพราะรู้สึกว่า...เล่นยังไงก็ไม่เพราะ...ส่วนเพลงที่ชอบเล่นที่สุดคือนางครวญค่ะ

แว่วเพลงครวญ นวลร้อง ด้วยหมองหมาง
ถูกทิ้งร้าง ห่างไกล ฤทัยเหงา
คงระกำ ช้ำใจ ให้ซึมเซา
มีความเศร้า เคล้าคลอ พะนอแทน

เช่นอกเรา เปล่าไฉน ขาดไออุ่น
เคยกลิ่นกรุ่น อวลหอม พะยอมแสน
บัดนี้ร้าง ห่างกลิ่น ทั้งดินแดน
หากว่าแม้น แค้นใคร ไยชังกัน .../


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เสียงซอครวญแหบแห้งราวโหยไห้
ใครหนอใครเริงรมย์พรมกำสรวล
เจือวิโยคแจกจ่ายคล้ายเชิญชวน
โศกพลอยอวลทุ่งหมอกมวลดอกไม้

สิ้นวจีบรรยายนัยกระจ่าง
เสียดเพลงสีออกอ้างอวดอกไข้
พรมนิ้วลากระทมคมเหลือใจ
บาดอารมณ์หวิวไหวไขน้ำตา

เสียงไม้เคาะสะเดาะผืนเคยรื่นรุก
หรือสิ้นยุคสยบจบสิ้นท่า
ถึงซอสีสายไหม้ก็ไม่มา
ทิ้งสัญญาเรี่ยรายกระจายดิน

หวั่นคนซอสิ้นใจไปก่อนจบ
เสียงสะอื้นซ้อนทบซบถวิล
ตะวันพลบดาวพร้อยลอยเมฆิน
ไม่ได้ยินเสียงต่อตอบซอเลย....

โอ้อกเรา เฝ้าซอ แต่รอหาย
สูญมลาย คล้ายเงา นะเจ้าเอ๋ย
ไร้คนรอ คลอข้าง เหมือนอย่างเคย
มีอื่นเชย หรือไร สิ้นไมตรี

คงต้องครวญ ชวนฟัง สั่งถึงสาว
อกใครร้าว คราวคะนึง ถึงนวลศรี
หากอยู่ไหน ใดนั้น ขวัญฤดี
เจ้าของซอ รอวจี ไมตรีคืน.../

 


บูรพาท่าพระจันทร์

[baimai@sailom]

ชื่อบทกลอน : ** แด่..ซอ..ขิม **
ผู้แต่ง : baimai@sailom

ทุกเสียงซอ พ้อรัก ประจักษ์จิต
ใช่ความผิด คิดตรอง อย่าหมองศรี
จะรักสุข หรือทุกข์ร้าง จงวางพลี
เจ้าจงสี สายซอ อย่าท้อนาน

จะกรอเพลง บรรเลงคลอ ไว้รอเจ้า
จงรับเอา เพลงกล่อม..นารีหวาน
กระตุ้นเร้า เถาเพลง ให้เบ่งบาน
ทิ้งรอยราน วานเก่า หมองเศร้าใจ

ระนาดนี้ รอโสต สำเนียงหวาน
เสียงประสาน ทั้งเอื้อยซอ  และขิมใส
จงรักษา ศิลป์ศรี คีตะไทย
ให้ยั่งยืน สืบไว้ ในแผ่นดิน

ประโลมตอบ ปลอบใจ มิใคร่เก่ง
แต่บรรเลง คราใด ให้ถวิล
ระนาดนี้ ตีราง อย่างโบยบิน
กล่อมนารี นี้ให้สิ้น กลิ่นน้ำตา...

*********************



ปล.อนาถใจจริงหนอ ใช้เว็บบอร์ดไม่เป็น...เรียบๆโล่งๆแบบนี้ ให้เป็นคาแลคเตอร์ baimai@sailom เลยละกันนะครับ