ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

หน้ากระจกบานเก่าห้องเศร้าหมอง
หญิงหนึ่งครองความเหงาปวดร้าวแสน
ดูซึมเหม่อท่าทางเบลอฉันห่วงแทน
หรือเจ็บแค้นเรื่องไรใครทำเธอ

บอกฉันหน่อยได้ไหมฉันจะช่วย
เอื้ออำนวยคอยซับน้ำตาเอ่อ
ไหลร่วงรินอาบปรางค์สองข้างเบลอ
อย่ากลัวเพ้อฉันช่วยปลอบยอดดวงมาลย์

อยากจะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
ทำไม่ได้หัวใจให้สงสาร
ได้แต่มองในกระจกนานแสนนาน
นึกสงสารคนนั่งเหงา...เงาตัวเอง

ผู้หญิงดินๆ

(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)

[ดาว อาชาไนย]

เธอลองยิ้มสักนิดจิตแกล้งชื่น
ทำหน้ารื่นอย่าง้ำทำหน้าเคร่ง
ปากออกเสียงงึมงำฮัมเป็นเพลง
อย่าได้เกรงคนว่าบ้าคนเดียว

แล้วเธอส่องกระจกวกเวียนใหม่
เธอช่วยได้..คนเศร้าเหงาเปล่าเปลี่ยว
เขาเปลี่ยนไปมีสุขลืมทุกข์เทียว
คุณเก่งเยียวยาเขาหายเศร้าเลย

ดาว อาชาไนย

[บูรพาท่าพระจันทร์]

หน้ากระจกบานเก่าห้องเศร้าหมอง
หญิงหนึ่งครองความเหงาปวดร้าวแสน
ดูซึมเหม่อท่าทางเบลอฉันห่วงแทน
หรือเจ็บแค้นเรื่องไรใครทำเธอ

บอกฉันหน่อยได้ไหมฉันจะช่วย
เอื้ออำนวยคอยซับน้ำตาเอ่อ
ไหลร่วงรินอาบปรางค์สองข้างเธอ
อย่ากลัวเพ้อฉันช่วยปลอบยอดดวงมาลย์

อยากจะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
ทำไม่ได้หัวใจให้สงสาร
ได้แต่มองในกระจกนานแสนนาน
นึกสงสารคนนั่งเหงา...เงาตัวเอง

ผู้หญิงดินๆ

(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)

เห็นหน้ายิ้ม พิมพ์ใจ ในกระจก
แท้จริงอก ตรอมตรม รักข่มเหง
ซ่อนความเศร้า เหงาสับ กับครื้นเครง
ซ่อนวังเวง ขมขื่น ด้วยชื่นบาน

โอ้อกใจ ใครเล่า หรือเท่าฉัน
ทุกคืนวัน ฝันละเมอ อยากเพ้อขาน
ว่าความรัก ปักทรวง ทั้งดวงมาน
แต่นิจจา มิกล้าหาญ กล่าวขานไป.../


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[Music]

<a href="http://www.youtube.com/v/uIBK4Tf7HQw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/uIBK4Tf7HQw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อยากขอโทษ.พันครั้ง.ถ้ายังอยู่
อยากร้องกู่.พันครั้ง.ถ้ายังไหว
อยากบอกเธอ.พันคำ.ว่าช้ำใจ
อยากได้ยิน.คำ"อภัย"...แค่ครั้งเดียว

 

[ไพร พนาวัลย์]

มองกระจกใครหนาใบหน้าคุ้น
ดวงตาขุ่นขาวรอบเป็นขอบเฉย
ทั้งหนวดเคราขาวโพลนไม่โกนเลย
พิโธ่เอ๋ย หน้าหมองยังมองมา

ไอ้หมอนี่เมื่อก่อนคงหล่อเหลา
แล้วมันเศร้าเรื่องไรใครทำหว่า
คนเก่าแก่อย่างนี้ใครบีฑา
ดูหน้าตาอมทุกข์เข้าคุกคาม

นึกขอบคุณสวรรค์ที่สรรสร้าง
ให้มีร่างกายเด่นน่าเกรงขาม
ไม่มีโรคภัยร้ายหมายลุกลาม
ตอบคำถามสุขภาพ ทราบว่าดี

จึงฉีกยิ้มให้กระจกแค่หกครั้ง
กระจกยังยิ้มรับนับ ทุกที่
ยังภูมิใจในตนล้นชีวี
ยังคงมีความฝัน สักวันเถอะ...

"ไพร พนาวัลย์"

เอ๋า รถเต่าถูกบูรพาฯกับเจ้า Music แซงอีกแล้ว

[D]

เธอลองยิ้มสักนิดจิตแกล้งชื่น
ทำหน้ารื่นอย่าง้ำทำหน้าเคร่ง
ปากออกเสียงงึมงำฮัมเป็นเพลง
อย่าได้เกรงคนว่าบ้าคนเดียว

แล้วเธอส่องกระจกวกเวียนใหม่
เธอช่วยได้..คนเศร้าเหงาเปล่าเปลี่ยว
เขาเปลี่ยนไปมีสุขลืมทุกข์เทียว
คุณเก่งเยียวยาเขาหายเศร้าเลย

ดาว อาชาไนย

 

ก็ลองยิ้ม ปนน้ำตา ทำหน้ารื่น
แต่ยิ่งขื่น ขมใจ รู้ไหมเอ่ย
คนไม่เป็น คนไม่คิด คนไม่เคย
มิรู้เลย เคยข่ม ขมอย่างไร

มองกระจก ข้างใน คือใจฉัน
รู้ไหมนั่น สะท้อนมา น้ำตาไหล
เป็นน้ำตา ที่ออก มาจากใจ
รักษาได้ ทุบกระจก หมกดินโคลน

(ขอบคุณค่ะ)

ผู้หญิงดินๆ

[ดอกกระเจียว]

โอ้นั่นใครกันหนอหล่อขนาด
มาดสมาร์ชแม่นมั่นชั้นโลดโผน
ยิ้มของเขาป่าไหวไก่กระโจน
แต่อ่อนโยนในรู้สึกลึกข้่างใน

โอ้หนอนานแสนนานกาลเวลา
ได้พรากพาผิวพรรณอันผ่องใส
ฉันเพ่งมองให้แน่แก่จิตใจ
ไม่ใช่ใครนั่นมันเรา...เรานี่เอง

เอากระดาษรูปดารามาต่อหัว
เจาะรูน้อยทะลุรั่วดูจึงเจ๋ง
เข้ากับหุ่นบาดใจไม่วังเวง
แล้วจึงเบ่งกล้ามแกร่งให้ดูดี

อยากมีเมียดารามาเก๊กหล่อ
สาวใดหนอจะสนฉันคนนี้
อดีตนั้นสำคัญไม่เพียงใจดี
ทุกสตรีเปิดสมัครรอรักคุณ

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มองกระจก ที่ไร หัวใจสั่น
สุดไหวหวั่น ขวัญระรัว แทบหัวโกร๋น
ข้างหลังเรา เงาแอบ แทบกระโจน
ร้องตะโกน โน่นนั่น มันอะไร

ผมยาวยาว ขาวสวย สำรวยร่าง
สรรพางค์ นางอร่าม งามไฉน
ครั้นจดจ้อง มองเห็น เป็นอื่นไป
เมือกนองไหล นัยน์ตาโต โบ๋ลึกกลวง.../


 


ถูกตัดหน้ากระทันหันครับ...หลบแทบไม่ทัน

บูรพาท่าพระจันทร์ 

[..กุสุมา..]

เห็นหน้ายิ้ม พิมพ์ใจ ในกระจก
แท้จริงอก ตรอมตรม รักข่มเหง
ซ่อนความเศร้า เหงาสับ กับครื้นเครง
ซ่อนวังเวง ขมขื่น ด้วยชื่นบาน

โอ้อกใจ ใครเล่า หรือเท่าฉัน
ทุกคืนวัน ฝันละเมอ อยากเพ้อขาน
ว่าความรัก ปักทรวง ทั้งดวงมาน
แต่นิจจา มิกล้าหาญ กล่าวขานไป.../
 
บูรพาท่าพระจันทร์


สะเก็ดกระจกคมปรี้ดปลิวกรีดอก
เจ็บช้ำฟกพกบ่มข่มหม่นไหม้
ทิ่มตอกย้ำปักทรวงบ่วงรักใคร
เหนือเซียนใดร้ายเหลือเชื่อพี่บูฯ

กระจกเอยเปรยกล่าวเล่าขานไข
ให้เจียมใจต่ำต้อยด้อยอดสู
อย่าเผยอนางห้ามหยามพธู
เจอพี่บูฯขวางหน้าอาจบ้าตาย
        ..กุสุมา..

[panthong.kh]

โอ้นั่นใครกันหนอหล่อขนาด
มาดสมาร์ชแม่นมั่นชั้นโลดโผน
ยิ้มของเขาป่าไหวไก่กระโจน
แต่อ่อนโยนในรู้สึกลึกข้่างใน

โอ้หนอนานแสนนานกาลเวลา
ได้พรากพาผิวพรรณอันผ่องใส
ฉันเพ่งมองให้แน่แก่จิตใจ
ไม่ใช่ใครนั่นมันเรา...เรานี่เอง

เอากระดาษรูปดารามาต่อหัว
เจาะรูน้อยทะลุรั่วดูจึงเจ๋ง
เข้ากับหุ่นบาดใจไม่วังเวง
แล้วจึงเบ่งกล้ามแกร่งให้ดูดี

อยากมีเมียดารามาเก๊กหล่อ
สาวใดหนอจะสนฉันคนนี้
อดีตนั้นสำคัญไม่เพียงใจดี
ทุกสตรีเปิดสมัครรอรักคุณ

 

แหมน่ารัก น่าชัง นั่งมองเจ้า
ตาลุกวาว ราวกับ จับใจอุ่น
อยากพนอ ขอลูบ จูบเพียงคุณ
หอมละมุน อุ่นอาย จ่ายจับจอง

ขอซื้อขาด มาดว่า สักห้าแสน
ขึ้นอีแตน กลับหลัง นั่งเคียงสอง
กอดเจ้าไว้ ในอก โถอย่าร้อง
แล้วนั่งมอง จ้องตา อย่าว่ากัน

เพราะหลงรัก เข้าแล้ว ไม่แคล้วคลาด
แต่หวั่นหวาด กลัวเจ้า เศร้าโศกศัลย์
จักดูแล รักเจ้า เท่าชีวัน
อย่าได้หวั่น ไปเลย เอ๋ยเจ้าแมว
พันทอง

[D]

เห็นหน้ายิ้ม พิมพ์ใจ ในกระจก
แท้จริงอก ตรอมตรม รักข่มเหง
ซ่อนความเศร้า เหงาสับ กับครื้นเครง
ซ่อนวังเวง ขมขื่น ด้วยชื่นบาน

โอ้อกใจ ใครเล่า หรือเท่าฉัน
ทุกคืนวัน ฝันละเมอ อยากเพ้อขาน
ว่าความรัก ปักทรวง ทั้งดวงมาน
แต่นิจจา มิกล้าหาญ กล่าวขานไป.../

 

บูรพาท่าพระจันทร์

(ขอบคุณด้วยภาพค่ะ พี่บูรพา ดินไม่มีตังซื้อให้นะคะ ยืมใน Internet กอ่นนะคะ)

หน้าที่สวย สดใส ในกระจก
ต่างจาก อก กลัดหนอง นั่งร้องไห้
น้ำตาร่วง รินหยด รดดวงใจ
เขาทำร้าย ทำไม ไม่ดูแล

ทุก ทุกครา เจอกระจก อยากยกทิ้ง
เขาลอกกลิ้ง กลับกลาย ใจเป็นแผล
ส่องกระจก คราใด ให้ปรวนแปร
นี่แน่แท้ หรือตัวเรา ใยเศร้าจัง

ผู้หญิงดินๆ

[ดอกกระเจียว]

โอ้นั่นใครกันหนอหล่อขนาด
มาดสมาร์ชแม่นมั่นชั้นโลดโผน
ยิ้มของเขาป่าไหวไก่กระโจน
แต่อ่อนโยนในรู้สึกลึกข้่างใน

โอ้หนอนานแสนนานกาลเวลา
ได้พรากพาผิวพรรณอันผ่องใส
ฉันเพ่งมองให้แน่แก่จิตใจ
ไม่ใช่ใครนั่นมันเรา...เรานี่เอง

เอากระดาษรูปดารามาต่อหัว
เจาะรูน้อยทะลุรั่วดูจึงเจ๋ง
เข้ากับหุ่นบาดใจไม่วังเวง
แล้วจึงเบ่งกล้ามแกร่งให้ดูดี

อยากมีเมียดารามาเก๊กหล่อ
สาวใดหนอจะสนฉันคนนี้
อดีตนั้นสำคัญไม่เพียงใจดี
ทุกสตรีเปิดสมัครรอรักคุณ

 

แหมน่ารัก นาชัง นั่งมองเจ้า
ตาลุกวาว ราวกับ จับใจอุ่น
อยากพนอ ขอลูบ จูบเพียงคุณ
หอมละมุน อุ่นอาย จ่ายจับจอง

ขอซื้อขาด มาดว่า สักห้าแสน
ขึ้นอีแตน กลับหลัง นั่งเคียงสอง
กอดเจ้าไว้ ในอก โถอย่าร้อง
แล้วนั่งมอง จ้องตา อย่าว่ากัน

เพราะหลงรัก เข้าแล้ว ไม่แคล้วคลาด
แต่หวั่นหวาด กลัวเจ้า เศร้าโศกศัลย์
จักดูแล รักเจ้า เท่าชีวัน
อย่าได้หวั่น ไปเลย เอ๋ยเจ้าแมว
พันทอง

รักแต่แมวมิหมองเศร้ารึเจ้าของ
ด้วยไม่มองกลางฤดีที่คลาดแคล้ว
สตรีงามทรามสงวนด่วนเรือแจว
น่ารักน้อยกว่าแมวเขาเมินไกล

ขอวอนวิงวิงวอนตาซึ้งๆ
หันมาสบตานิดหนึ่งจะได้ไหม
ตาสบตาว้าวุ่นบ้างไหมใจ
หากแม้นมีฤทัยไม่ต่างกัน

อยากบอกว่า อ่า...คุณครับ
เพียงยอมรับรับใจนี้อย่าเปลี่ยนผัน
ไม่หวังอื่นในโลกหล้าสารพัน
เท่าไออุ่นจากคุณนั้นคราเดียวดาย

อ่า...สวยจังครับ

[D]

มองกระจกใครหนาใบหน้าคุ้น
ดวงตาขุ่นขาวรอบเป็นขอบเฉย
ทั้งหนวดเคราขาวโพลนไม่โกนเลย
พิโธ่เอ๋ย หน้าหมองยังมองมา

ไอ้หมอนี่เมื่อก่อนคงหล่อเหลา
แล้วมันเศร้าเรื่องไรใครทำหว่า
คนเก่าแก่อย่างนี้ใครบีฑา
ดูหน้าตาอมทุกข์เข้าคุกคาม

นึกขอบคุณสวรรค์ที่สรรสร้าง
ให้มีร่างกายเด่นน่าเกรงขาม
ไม่มีโรคภัยร้ายหมายลุกลาม
ตอบคำถามสุขภาพ ทราบว่าดี

จึงฉีกยิ้มให้กระจกแค่หกครั้ง
กระจกยังยิ้มรับนับ ทุกที่
ยังภูมิใจในตนล้นชีวี
ที่ยังมีความฝัน สักวันเถอะ...
"ไพร พนาวัลย์"
เอ๋า รถเต่าถูกบูรพาฯกับเจ้า Music แซงอีกแล้ว

(ขอบคุณค่ะลุงปรางค์ฯ)

ว่าจะเก็บ หน้าเศร้า ของเรานี้
แล้วลองยิ้ม อีกที ให้สวยเนอะ
ออกไปล้าง หน้าตา ที่เลอะเทอะ
จบทีเถอะ เรื่องเศร้า ไม่เอานา

เอาหัวใจ คืนสับ กลับล้างใหม่
ขัดถูให้ ยองใย สดใสกว่า
ต่อจากนี้ จะไม่มี แล้วน้ำตา
"ดิน"จะขอ อำลา รักบ้าบอ

จะเอาอย่าง ลุงปรางค์ฯ ยังฟิตปั๋ง
ดูมานั่ง อยู่ใยให้ เหงาหงอ
คอยอีกที จะกลับมา นะจงรอ
ขอโยนท่อ ไม่ให้เหลือ เบื่อน้ำตา

มาฉีกยิ้ม ให้กระจก แล้วโดดเต้น
นี่ตัวเรา เป็นอะไร ไปเล่าหนา
พอเลิกร้อง ก็มาเป็น เช่นคนบ้า
ส่งทีหนา ศรีธัญญา น่าจะดี

ผู้หญิงดินๆ

[D]

http://www.youtube.com/watch_popup?v=uIBK4Tf7HQw&vq=small#t=24

อยากขอโทษ.พันครั้ง.ถ้ายังอยู่
อยากร้องกู่.พันครั้ง.ถ้ายังไหว
อยากบอกเธอ.พันคำ.ว่าช้ำใจ
อยากได้ยิน.คำ"อภัย"...แค่ครั้งเดียว

 

อยากจะคิด ลืมคน ที่ตนรัก
อยากจะพัก ลืมคน ที่ตนเหลียว
ลืมไม่ได้ หัวใจ คล้ายมีเกลียว
คอยยึดเหนี่ยว รั้งใจ ให้ใกล้เธอ

ผู้หญิงดินๆ

[D]

โอ้นั่นใครกันหนอหล่อขนาด
มาดสมาร์ชแม่นมั่นชั้นโลดโผน
ยิ้มของเขาป่าไหวไก่กระโจน
แต่อ่อนโยนในรู้สึกลึกข้่างใน

โอ้หนอนานแสนนานกาลเวลา
ได้พรากพาผิวพรรณอันผ่องใส
ฉันเพ่งมองให้แน่แก่จิตใจ
ไม่ใช่ใครนั่นมันเรา...เรานี่เอง

เอากระดาษรูปดารามาต่อหัว
เจาะรูน้อยทะลุรั่วดูจึงเจ๋ง
เข้ากับหุ่นบาดใจไม่วังเวง
แล้วจึงเบ่งกล้ามแกร่งให้ดูดี

อยากมีเมียดารามาเก๊กหล่อ
สาวใดหนอจะสนฉันคนนี้
อดีตนั้นสำคัญไม่เพียงใจดี
ทุกสตรีเปิดสมัครรอรักคุณ

ใคร...กันหนอหล่อแบบนี้
คงจะมี คนเคียง เรียงอบอุ่น
หล่อขนาด มาดเด่น เห็นแล้วคุณ
แอบมีลุ้น เวลาจ้อง มองตกใจ

มองทีแรก นึกงง สงสัยอยู่
พอจ้องดู ใส่หนมปัง นั่งเก๋ไก๋
นี่อีกข้าง วางซะ จะเป็นไง
กินเข้าไป เลยแซนวิส ที่ฮิตนั้น

จะหารัก ทั้งที ต้องดารา
ดูหน้าตา ก็หรือ ไม่เข้าขั้น
แล้วจะหา สวยไป ทำไมกัน
ถ้าอย่างงั้น เชิญรอ ไม่ขอปอง

(ขอบคุณค่ะ)

ผู้หญิงดินๆ

[panthong.kh]

แหมน่ารัก นาชัง นั่งมองเจ้า
ตาลุกวาว ราวกับ จับใจอุ่น
อยากพนอ ขอลูบ จูบเพียงคุณ
หอมละมุน อุ่นอาย จ่ายจับจอง

ขอซื้อขาด มาดว่า สักห้าแสน
ขึ้นอีแตน กลับหลัง นั่งเคียงสอง
กอดเจ้าไว้ ในอก โถอย่าร้อง
แล้วนั่งมอง จ้องตา อย่าว่ากัน

เพราะหลงรัก เข้าแล้ว ไม่แคล้วคลาด
แต่หวั่นหวาด กลัวเจ้า เศร้าโศกศัลย์
จักดูแล รักเจ้า เท่าชีวัน
อย่าได้หวั่น ไปเลย เอ๋ยเจ้าแมว
พันทอง

[/b][/font][/size][/color]

[/quote]

รักแต่แมวมิหมองเศร้ารึเจ้าของ
ด้วยไม่มองกลางฤดีที่คลาดแคล้ว
สตรีงามทรามสงวนด่วนเรือแจว
น่ารักน้อยกว่าแมวเขาเมินไกล

ขอวอนวิงวิงวอนตาซึ้งๆ
หันมาสบตานิดหนึ่งจะได้ไหม
ตาสบตาว้าวุ่นบ้างไหมใจ
หากแม้นมีฤทัยไม่ต่างกัน

อยากบอกว่า อ่า...คุณครับ
เพียงยอมรับรับใจนี้อย่าเปลี่ยนผัน
ไม่หวังอื่นในโลกหล้าสารพัน
เท่าไออุ่นจากคุณนั้นคราเดียวดาย

อ่า...สวยจังครับ

[/quote]

ยินพี่ชาย ครวญคร่ำ แสนพร่ำเพ้อ
ใฝ่ละเมอ เฮ้อเศร้า เราละหน่าย
ยื่นไมตรี ยินดี นะพี่ชาย
เสียงตามสาย ว่าจริง หญิงหวั่นเกรง

เป็นพระอภัย หรือไร เล่าพี่จ๋า
ทำมาเป็นสบตา พาอวดเบ่ง
เพียงแลเห็น เช่นรูป นางละเวง
ก็เท่งเตง เสียท่า ว่าจบกัน

อย่าว้าวุ่น ไปเลย ทรามเชยน้อง
หากเป็นคู่ สมสอง ปองจับฝัน
คงได้ร่วมภิรมย์ นอนชมจันทร์
สุขทั้งวัน ทั้งคืน ชื่นอุรา
พันทอง

[ดาว อาชาไนย]

http://www.youtube.com/watch_popup?v=uIBK4Tf7HQw&vq=small#t=24

อยากขอโทษ.พันครั้ง.ถ้ายังอยู่
อยากร้องกู่.พันครั้ง.ถ้ายังไหว
อยากบอกเธอ.พันคำ.ว่าช้ำใจ
อยากได้ยิน.คำ"อภัย"...แค่ครั้งเดียว

 

ถ้าขอโทษถึงพันมันหายเจ็บ
เธอลับเล็บถึงพันยังมันเขี้ยว
ตบหัวแล้วลูบหลังขมังเกลียว
รอฉันเซี้ยวก่อนนะ..จะอภัย

ดาว

ขอต่อกร..เอ๊ย..กลอนหน่อยนะจ๊ะ

[รพีกาญจน์]

หน้ากระจกบานเก่าห้องเศร้าหมอง
หญิงหนึ่งครองความเหงาปวดร้าวแสน
ดูซึมเหม่อท่าทางเบลอฉันห่วงแทน
หรือเจ็บแค้นเรื่องไรใครทำเธอ

บอกฉันหน่อยได้ไหมฉันจะช่วย
เอื้ออำนวยคอยซับน้ำตาเอ่อ
ไหลร่วงรินอาบปรางค์สองข้างเธอ
อย่ากลัวเพ้อฉันช่วยปลอบยอดดวงมาลย์

อยากจะห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
ทำไม่ได้หัวใจให้สงสาร
ได้แต่มองในกระจกนานแสนนาน
นึกสงสารคนนั่งเหงา...เงาตัวเอง

ผู้หญิงดินๆ

(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)

มองกระจก ตกใจ ใครกันนะ
ผิวขรุขระ หน้าดำ แดงคร่ำเคร่ง
คล้ายร้องไห้ นัยช้ำ ทำท่าเซ็ง
แก้มบวมเป่ง รอยอาบ คราบน้ำตา

ผมสยาย หายใจ-ใหญ่ติดขัด
พอสะบัด เงยขึ้น ยื่นใบหน้า
คอมอมแมม แถมเศร้า เขม่าทา
หูซ้ายขวา พิกล ดูหม่นเทา

ร่างงอโค้ง ทรงได้ ไร้ความชื่น
ผ่านวันคืน เดินย่าง บนทางเหงา
อยากเอ่ยคำ.กำลังใจ.ให้เบาเบา
กระจกเจ้า ใครหือ หรือฉันเอง

 

รพีกาญจน์ 59

[kon]

 

มีอะไร กันนะหน้ากระจก
ไหนลองยกขึ้นส่องมองเหมาะเหม็ง
อ้าวนี่มัน ก็ตัว ฉันนี่เอง
ไมโทงเทงแห้งเหี่ยวซีดเซียวจัง
มองทางซ้ายย้ายไปขวาหลายท่าและ
แนะ แนะ แนะ มีรอยย่นตรงสันหลัง
มองไปมาเหนื่อยเพลียเฮียลงนั่ง
โธ่ไม่ยั้ง เก้าอี้เคลื่อน เลื่อนออกไป

[D]

มองกระจก ตกใจ ใครกันนะ
ผิวขรุขระ หน้าดำ แดงคร่ำเคร่ง
คล้ายร้องไห้ นัยช้ำ ทำท่าเซ็ง
แก้มบวมเป่ง รอยอาบ คราบน้ำตา

ผมสยาย หายใจ-ใหญ่ติดขัด
พอสะบัด เงยขึ้น ยื่นใบหน้า
คอมอมแมม แถมเศร้า เขม่าทา
หูซ้ายขวา พิกล ดูหม่นเทา

ร่างงอโค้ง ทรงได้ ไร้ความชื่น
ผ่านวันคืน เดินย่าง บนทางเหงา
อยากเอ่ยคำ.กำลังใจ.ให้เบาเบา
กระจกเจ้า ใครหือ หรือฉันเอง

 

รพีกาญจน์ 59

(ขอขอบคุณค่ะ)

...ในห้องเศร้า...กระจกเก่า
ฝุ่นเขม่า จับเกาะ มิเหมาะเหม็ง
ไม่อยากอยู่ แล้วห้อง หมองเส็งเคร็ง
ตามองเล็ง เจ๊กของเก่า มาเหมาไป

เบื่อแล้วห้อง นอนนี้ มีน้ำตา
ไปซื้อหา ข้าวของ ลองเปลี่ยนใหม่
ย้ายซ้ายขวา หน้าหลัง ดังตั้งใจ
จัดตามไซด์ ได้โหงวเฮ้ง คงเฮงดี

คุณ"พี่รพีฯ" ข้างบ้าน วานช่วยหน่อย
ดินแรงน้อย ยกไม่ไหว ไข้ใจนี่
อย่าเพิ่งเบื่อ เลยนะ จ๊ะคนดี
เดี่ยวเย็นนี้ จัดห้องหรู เชิญครูนอน

ผู้หญิงดินๆ