ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

“เคว้งคว้าง”
♥ ♥ ♥
หมองหม่นจนหม่นหมองใครมองเห็น
ดาวเพียงเป็นเพียงดาวคราวแสงใส
พริบพราวพร่างพราวพริบกระซิบนัย
หวังส่งใจส่งหวังใครยังรอ

ใจหนาวสั่นหนาวใจไร้ไออุ่น
คร่ำครวญครุ่นครวญคร่ำเกินคำขอ
ดาวไร้ชื่อไร้ดาวพราวแสงทอ
ใจทดท้อทดใจเผื่อใครกัน

ใจดวงเช่นดวงใจซึ่งไร้ร่าง
ลอยเคว้งคว้างเคว้งลอยเฝ้าคอยฝัน
มีเพียงเงาเพียงมีรักภักดิ์นิรันด์
ดาวปลอบขวัญปลอบดาวสุดหนาวทรวง

จำใจห่างใจจำแม้กำสรวล
ใจหรือควรหรือใจจะใคร่หวง
ไขว่จะคว้าจะไขว่หวังยังถามทวง
ฝันท่ามท่วงท่ามฝันไร้วันจริง.

แซมค่ะ

กลบท หงส์สะบัดปีก  แซมเขียนตามท่านสุริยันต์ จันทราทิตย์
หรือ "จารย์พี่โป้ง" ของแซม  ฝากกราบท่านมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ..
 

[คอนพูธน]

คืนหนาว

มัวฟ้ามองฟ้ามัวมืดสลัวหม่น
คิดถึงคนถึงคิดแต่เพียงเขา
เคียงฟ้าคืนฟ้าเคียงมีเพียงเรา
บางโชยเบาโชยบาง..พลางลมพัด

ยอดไผ่ยลไผ่ยอดลอดกิ่งลู่
ใดเพลินดูเพลินใดไกวลมกวัด
เหงาพลอยเงียบพลอยเหงาเร้ารุมรัด
จันทร์แสงจัดแสงจันทร์..เหมือนปลอบใจ

ดาวบางดวงบางดาวเริ่มลอยเด่น
เล่นเมฆลอยเมฆเล่นกับฟ้าไหล
จึงร่ายจินต์ร่ายจึงถึงคนไกล
ขานแล้วไขแล้วขานผ่านเพลงนี้

มากกว่ามากกว่ามากฝากจันทร์สวย
ลิบไกลสลวยไกลลิบแม้นริบหรี่
มนต์เพลงมอบเพลงมนต์บอกคนดี
ที่รักแท้รักที่..ก็เพียงเธอ

ค่ำเอ๋ยคืนเอ๋ยค่ำพร่ำชวนพร่าง
จักไม่จางไม่จักมั่นรักเสมอ
พลันลมแผ่วลมพลันชวนฝันละเมอ
เพ้อเรียงพลิ้วเรียงเพ้อเป็นคำพราว

จางลอยจันทร์ลอยจางยิ่งห่างฟ้า
พร้อมดาวพาดาวพร้อมเสียงกล่อมสาว
หยดรินหยาดรินหยดบทเพลงยาว
หนาวคืนในคืนหนาว..ฝากถึงนาง ๚ะ๛
                          คอนพูทน
ฝากสะบัดปีกด้วยเนาะคุณแซม ขอบคุณมากมาย

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

หนาวใจหม่น ใจหนาวคราวร้างรัก
ฝากคำทัก คำฝากจากคนห่าง
รอยริ้วฝัง ริ้วรอยค่อยคลายจาง
ห่มรักร้าง รักห่มหวนชมชิด

หวานสุดแล้ว สุดหวานมานหวั่นไหว
ซึ้งทรวงใน ทรวงซึ้งหนึ่งแนบจิต
ด่ำดื่มห้วง ดื่มด่ำย้ำให้คิด
แผ่วจุมพิต จุมพิตแผ่วฝังแนวจินต์...

แซมค่ะ

แซมต่างหากล่ะคะ ที่ต้องขอบคุณพี่คอน ฯ ที่มาร่วมสนุกกับแซม..
ขอบคุณค่ะ.... ♥ ♥ ♥

[...สียะตรา..]

......เฝ้าทบทวน...ทวนทบ..พบว่ายาก

...ทั้งเพียรพาก....พากเพียร...แต่เวียนหัว

...เกรงผิดถูก...ถูกผิด....คิดหวั่นกลัว

...ขอเย้ายั่ว...ยั่วเย้า...เท่านี้เอย



.............ไม่ทราบถูกรึไม่....ยากกกกกกจัง

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

”เคยรักกัน "(กลบทนายโรงลืมกรับ)
♥ ♥ ♥
คิดถึงกันหม่นมัวทุกชั่วขณะ
อยู่แห่งไหนกันน่ะอย่ามัวหลบ
ก่อนรักกันชื่นเชยเคยแอบพบ
คลอเคลียซบใต้เงาจันทร์คืนวันพระ

มาวันนี้..พี่ห่าง น้องนางสลด
จะร่ายบทกลอนหวานพานเบื่อหละ
สะอึกสะอื้นฝืนทนจนเซอะซะ
แกงมะระไม่ขมเท่า...ใจเหงาทุกข์

ขอวอนพี่..คนดี...นะที่รัก
อย่าหายหักน้องเศร้า..จนเจ่าจุก
เดือนทอแสง..หวาดหวั่น มันเร้ารุก
ความคิดถึงซ่อนซุก..ล้นทำนบ

โอ้จันทร์เอ๋ย..จันทร์จ๋า อย่าลาจาก
แม้นห้วงใจถูกพรากรักร้างจบ
จะมีอกของใครมาให้ซบ
รักหมดงบ โปรโมชั่นพลันช้ำนัก

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

นี่เป็นคำอธิบายถึงกลบท "นายโรงลืมกรับ"  ที่แซมหัดเขียน..
แซมลอกข้อมูลข้างล่างนี้มาจาก Internet ที่พูดถึงความเป็นมาของกลบทต่างๆ ค่ะ.......

".....กลอนเหล่านี้ เป็นกลอนกล ที่เรียกว่า กลบทนายโรงลืมกรับ คือ ทุกบรรทัด จะต้องลงส่งสัมผัสนอก ด้วย คำ ลหุ(คำตาย เสียงสั้น) เท่านั้น
เรื่อง เล่ามีอยู่ว่า ครั้งเมื่อวางโกลนเรือ เอนกชาติภุชงค์ แล้วเสร็จ จำต้องมีการลองน้ำ พระราชวังบวรฯ โปรดที่จะเสด็จล่องเรือจากท่าวาสุกรีไปขึ้นที่วังหน้า ด้วยความฉุกละหุก นายโรงผู้จัดเตรียมอุปกรณ์ ลืมนำ กรับ ลงเรือให้อาลักษณ์ขับเห่ พอเรือออกจากท่า อาลักษณ์ก็เริ่มเห่ แต่หา กรับ ไม่เจอ ด้วยปรีชา จึงต้องว่ากลอนท้ายหัก จะได้ไม่ต้องลง กรับ กรมพระราชวังบวร เห็นเป็นการแปลก เลยถามอาลักษณ์ว่า เฮ้ย นี่มรึง ด้นกลอนกลอะไร อาลักษณ์ จึงตอบไป ว่า นี่เป็นกลบท นายโรงลืมกรับ พระเจ้าข้า..."
   
แซมต้องขอขอบคุณ ท่านที่โพส ข้อความให้ความรู้เอาไว้  จนแซมได้เอามาหัดเขียน แบ่งปันกับเพื่อนๆ นะคะ...

♥ จากใจแซม...♥
02/29/2012

[อริญชย์]

ว.หนึ่งเรียก ว.สอง ทราบแล้วเปลี่ยน

[กังวาน]

คิดถึงเธอตลอดอยากกอดกก
หัวใจฟกก็เพราะเจ้าพี่เฝ้าภักดิ์
ร้างลาไปใช่ว่าไม่มารัก
คนทุกข์หนักเพราะหัวใจใกล้จะลบ

ถ้าอยู่ใกล้จะไปหาสารพัด
ปรนนิบัติเช้าสายบ่ายถึงพลบ
มิเคยคิดปิดใจไปเพื่อหลบ
ยอมเป็นศพดีกว่าร้างห่างเธอนะ

จันทร์ดวงใหม่วันใหม่ไยสลด
ฟ้ากำหนดใครแข็งขืนฝืนได้ล่ะ
รักเธอมั่นนิรันดร..วอนบอกพระ
อกพี่จะให้เจ้าซบ...จบแล้วครับ

ร่วมด้วยคนครับ...กลบทนายโรงลืมกรับ

[กามนิต]

โอ้ดวงใจไฉนหายเหมือนตายจาก
ปล่อยให้ซากใจน้อยคอยวันกลับ
ฝากเดือนด้วยช่วยว่าอย่าลาลับ
ยังรอขับเพลงกล่อมถนอมนุช

เหม่อมองจันทร์วันใดให้วนวก
ใจสะทกสะท้อนวางอ้างว้างสุด
ไฉนเลยเคยว่าจะรีบรุด
มาหาดุจเดือนดาวพราวระยิบ

กามนิต - ๑ มี.ค.๕๕

ป.ล. กลบทนี้ลงท้ายวรรคด้วยคำตาย อยากให้เพราะต้องเลี่ยงการใช้คำตายในกลางวรรค มิฉะนั้นจะตะกุกตะกักพิลึกเชียว  --- ปกติชอบแต่งสลับกับกลอนเสียงจัตวา-สามัญ จะได้ไม่เลี่ยนครับ
 

[สมนึก นพ]

กลบทกลอนนี้มีประวัติ
เพราะเจนจัดแก้ไขด้วยไหวพริบ
เรือล่องน้ำมาได้ออกไกลลิบ
ดันลืมหยิบกรับได้โชคร้ายนะ

อาลักษณ์เริ่มเห่นำไปตามบท
มีกำหนดกรับทำค้ำจังหวะ
ปัญญาอยู่กับตัวต้องมั่วละ
เริ่มคานคะคำตายท้ายจำเพาะ

เป็นบทกลอนแนวใหม่แปลกไปนิ
ฟังดูซิคำพ้องคล้องพอเหมาะ
เจ้านายเคลิ้มฟังไปว่าไพเราะ
ไร้เสียงเคาะจังหวะมาจับจด

กลอนอะไรถามไปใคร่รู้นะ
เหมือนสระคำตายนำใช้หมด
อาลักษณ์จึงตอบไปไม่ประชด
กลบทเฉพาะหน้ามาลืมกรับ.
..............
(ขอลองบ้าง)
นพ
1 มี.ค.55