ผมยังมีกลอนเก่าที่เขียนมานานแล้ว ยังไม่ได้นำมาลงในบ้านกลอนอีก
ประมาณ300สำนวน วันไหนผมไม่ได้เขียนกลอนใหม่ ผมจะนำของเก่ามาลง ยุ่งยาก
นิดหน่อยตรงที่ผมลืมจดไว้ก่อนว่าลงอะไรไปแล้ว จึงมีโอกาสพลาดลงซ้ำโดยไม่รู้ตัวครับ
แต่ที่แย่กว่านั้นเป็นเพราะว่ากลอนผมบ่อยครั้งไปซ้ำชื่อกับของคนอื่น กลัวจะกระทบความ
รู้สึกคนอื่นบ้าง ความหมายคล้ายกันบ้างเวลาจะลงพอเห็นมีของคนอื่นลงอยู่ก่อน ผมต้อง
รีบเลี่ยงครับ เพราะกลัวว่าถูกเข้าใจผิดว่าต้องการเกทับกันอีกอย่างคือกลอนที่เก็บไว้นาน
พอจะลงตอนนี้มันก็ล้าสมัยไม่ทันยุคแล้วก็มี ทำให้ผมต้องระวังจนหมดสนุก
จึงมาตัดสินใจว่าจะลงแบบสบายๆไม่ต้องมานั่งเลือกให้รำคาญ จึงขอชี้แจงไว้ล่วง
หน้าเพื่อป้องกันการเข้าใจผิดครับ ไม่ว่าผมจะลงกลอนอะไรทั้งสิ้น ไม่มีเจตนาใดๆที่จะกล่าว
กระทบใครทั้งนั้น ย้ำครับว่าไม่ว่าใครทั้งนั้น
บ่อยครั้งผมเขียนกลอนจากสิ่งรอบตัว เช่น ผมเดินไปเห็นบ้านเก่าๆโทรมๆ ผมก็
เขียน "สังขารปานวัตถุ" (ลงในบ้านกลอนไปแล้ว) ผมเห็นสุนัขข้างถนนผมก็เขียน "สุนัข
จรจัด"(ลงในเฟสไปนานแล้ว) เวลาอ่านกลอนในหนังสือพิมพ์ที่เขาเขียนผิดฉันทลักษณ์ประ
จำผมก็ระบายออกมาเป็นกลอนว่า "กวีเสื่อมเพราะกวี" "ชะตาภาษาศิลป์" เหล่านี้เป็นต้น
เนื่องจากกลอนเหล่านี้ผมเขียนเอง อ่านเองเล่นเอง พิมพ์แจกคนกันเอง ผมจึง
ไม่จำเป็นต้องระวังการใช้คำ อยากระบายอะไรก็ระบายได้เต็มที่ พอเวลาจะนำมาลงที่บ้าน
กลอนก็ต้องระวังแล้วระวังอีก แต่จะให้ทุกใจทุกคนคงเป็นไปไม่ได้
จึงอยากจะใช้โอกาสชี้แจงว่าต่อไปผมจะลงกลอนแบบสบายๆไม่มาคอยกังวลอะไร
อีก ถ้าหากเนื้อหาไปกระทบใครโดยไม่ตั้งใจ ขอให้รับทราบล่วงหน้าด้วยครับ ว่าผมไม่มี
เจตนาใดๆทั้งสิ้นไม่ว่ากับใครก็ตาม ย้ำนะครับว่ากับใครก็ตาม
ตัวอย่างของวันนี้เป็นกลอนที่เขียนนานมากแล้ว ตอนแฟชั่นสายเดี่ยวเข้ามาใหม่ๆ
ผมต่อต้านและเขียนด้วยคำที่รุนแรง ปัจจุบันกลอนนี้ล้าสมัยตกยุคแล้ว แต่ผมต้องการยกตัว
อย่างเท่านั้นครับ ว่าผมเขียนกลอนไว้หลากหลาย บางทีกระทบทุกใครโดยไม่รู้ตัวได้ จึงต้อง
ชี้แจงทีเดียวจบ ต่อไปไม่ต้องมีการเข้าใจกันผิดใดๆอีกครับ
สุนทรวิทย์
สาวยุคใหม่ นุ่งสายเดี่ยว
เสื้อนิดเดียว เกี่ยวเนินอก
กรีดกราย ไร้สะทก
เอวถลก น่าตกใจ
ชูคอ ล่อตะเข้
ทำหมิ่นเหม่ เที่ยวเฉไฉ
ผมเผ้า ย้อมเข้าไป
เท่ตรงไหน ใครบอกที
กางเกงต่ำ ยั่วกำหนัด
โชว์อวบอัด แกมบัดสี
ศีลธรรม ถูกย่ำยี
สิ้นศักดิ์ศรี อันดีงาม
สังคม ดิ่งจมปลัก
อัปลักษณ์ เกินหักห้าม
อบายมุข โหมคุกคาม
จิตคนทราม เสื่อมตามกัน
อดสู ผู้หลงผิด
ดัดจริต ติดแฟชั่น
เว้าแหว่ง แต่งประชัน
ถึงขีดขั้น อันตราย
ประเพณี ที่จำรูญ
เปลี่ยนอาดูร สูญเสียหาย
สาวยุคใหม่ ใกล้เปลือยกาย
น่าอับอาย ขายหน้าจริง
(ตัวอย่างกลอนเก่าที่ผมใช้คำรุนแรงครับ ปัจจุบันแฟชั่นนี้เป็นเรื่องปกติ
แล้วครับ กาพย์สำนวนนี้จึงตกยุคแล้วครับ)
สุนทรวิทย์
