ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥หทัยกาญจน์♥]

แด่... คนรักของความเศร้า

๑
คนรักของความเศร้า
หมึกหม่นเทา,เจ้าตรองตรึก
ถ้อยคำร้อยรำลึก
เมือง ไพรพฤกษ์, ดึก หลายคืน
.....
ผ่านวันอันเปล่าเปลียว
ใจโดดเดี่ยวเทียวสะอื้น
ร้อนหนาวร้าวกล้ำกลืน
คงสุดฝืนยืนระทม
ฉันอ่านกานท์เศร้าสร้อย
สิ่งเล็กน้อยคอยผสม
หลากหลายชาย-อารมณ์
หลับตาข่มจมน้ำตา
ฟังเสียงสิดวงใจ
ทะเลไหนใครเหว่หว้า
สายลมห่มพัดพา
แพร่งผกามาพบกัน
.....
คนรักของความเศร้า
หมึกหม่นเทาเล่าความฝัน
ถ้อยคำร้อยรำพัน
รำพึงนั้นฉันว่างาม

หทัยกาญจน์ ฤทัยกานท์
๒๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕

[รัตนาวดี]

...หลับตา นึกพาจิต
เข้าสะกิด ความช้ำถาม
ฤทัย หวิวไหวตาม
สุดจะห้าม ความตรอมตรม...

...ความรัก ของคนเศร้า
แม้ซบเซา ด้วยเหงาข่ม
คราฝัน พลันรื่นรมย์
ฝันช่วยห่ม พรมรักอวล...

...แด่..คนที่คอยรัก..
ให้ประจักษ์ ความรักหวล
ปกคลุม ห่อหุ้มชวน
อยู่กลางสวน รักยวนยี...

...ร่ายฝัน บรรจงเขียน
จินต์คอยเจียร เพียรกลอนศรี
ร่ายรัก ร้อยวลี
...แด่..เศร้าที่..ฤดีคอย..

รัตนาวดี
 

[♥หทัยกาญจน์♥]

แด่... คนรักของความเศร้า

๒

คนรักของความเศร้า
ขีดเขียนเล่าว่า “เหงาหงอย”
หยิบดาวพราวล่องลอย
สิ่งเล็กน้อยที่ปล่อยวาง

ปากกาพาขยับ
ร้อยเรียงนับจับกั้นขวาง
ความรักจักเดินทาง
บนเศร้าบ้างอย่างใจเย็น

เดินเถิดเอย...เอ๋ยเพื่อน
ถึงดาวเดือนเคลื่อนแล้วเห็น
ทุกสิ่งจริงคือเป็น
รักซ่อนเร้นเช่นใจคน

บทเศร้าเคล้าน้ำตา
นั่งก้มหน้าพาสับสน
เส้นทางสร้างวกวน
ในถนนบน “ทางรัก”

หทัยกาญจน์ ฤทัยกานท์
๒๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕