ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คุณไสย]

โอ้ยามนี้  ดวงฤดี  พี่หนาวสั่น
คนรักกัน  ทิ้งสัมพันธ์  ผันห่างเหิน
จากเคยรัก  มาแตกหัก  แยกทางเดิน
ช้ำเหลือเกิน  ให้เคอะเขิน  สุดหัวใจ

ฉันไปทาง  เธอไปทาง  เราต่างทิ้ง
เจ็บเสียจริง  เพราะถูกหญิง  เขาผลักไส
จำตัดใจ  เลิกร้างไป  หมดเยื่อใย
ฟ้ากว้างไกล  แต่กลับไร้  คนเหลียวแล

ใจเหน็บหนาว  แสนปวดร้าว  อกหวั่นไหว
เหมือนเทียนไข  สิ้นเชื้อไฟ  คงย่ำแย่
ถูกลมเป่า ปิดฉากเศร้า  โดนรังแก
ช้ำดวงแด  เขาไม่แม้  จะชายตา

มอบบทกลอน  เป็นอักษร  ให้เธออ่าน
แม้นถ้าผ่าน  ไม่สงสาร  ก็ไม่ว่า
อยากให้รู้  คนชื่นชู้   ร้าววิญญา
ยากรักษา  เทวดา  มิอาจเยียว

ปล่อยหัวใจ  ให้รินไหล  ดังสายน้ำ
อยู่ในท่าม  ธารโศก  อุทกเชี่ยว
สายสัมพันธ์  วันขม  ขาดกลมเกลียว
เล่ห์ลดเลี้ยว  ไม่เฉลียว  เปลี่ยวฤดี

หรือพระพรหม  แกล้งให้ตรม  ช้ำด้วยรัก
ให้อกหัก  ดังศรปัก  เกินหลีกหนี
ชั่วเจ็ดหน  ก็จำทน  เจ็ดหนดี
ช้ำชีวี   แต่เจ็บนี้  จำไปนาน

[panthong.kh]

จำใจจร  จากไกล ด้วยใจรัก
คะนึงนัก รักมาก ฝากเสียงผ่าน
ถึงพี่ชาย คลายร้อน ยืนยาวนาน
แม้ว่ากาล เปลี่ยนไป ไม่ผันแปร

ฝากสุนทร อ้อนออด มาพรอดพร่ำ
ด้วยยังหวัง กลับลำ ช้ำแทบแย่
เลยซานซม ก้มเดิน เขินดวงแด
จักคืนกลับ แน่แน่ แย่เต็มที
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

หากรักจริง ทิ้งไกล นั้นใช่รัก
คิดสมัคร ปักใจ ไยจึงหนี
ให้น่าชัง ฝังจิตต์ พิษนารี
เห็นชั่วนา ตาปี วจีลวง

จึงต้องจำ ซ้ำเก็บ ความเหน็บหนาว
กลัวจักฉาว ร้าวจิตต์ ด้วยคิดหวง
ไม่คิดรัก ภักดิ์หวัง หญิงทั้งปวง
ยอมเก็บทรวง ห่วงตน หลีกพ้นไกล .../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[สะเลเต]

แสนโศกเศร้า เศร้าโศก โลกใบนี้
ฉันผิดที่ ที่ผิด คิดเหลวไหล
"รัก"หนึ่งคำ คำหนึ่ง ซึ่งปักใจ
รักยิ่งใหญ่ ใหญ่ยิ่ง ถูกทิ้งแล้ว

ฉันผิดที่ ที่ผิด คิดเกินเพื่อน
เพื่อนฉันเตือน เตือนฉัน สักวันแห้ว
หวังเสริมรัก รักเสริม เริ่มส่อแวว
รักเปลี่ยนแนว แนวเปลี่ยน บทเรียนช้ำ

หวังเสริมรัก รักเสริม เติมต่อสร้าง
ฝันวาดวาง วางวาด ก้าวพลาดถลำ
รักเหลือล้น ล้นเหลือ เชื่อถ้อยคำ
จึงเพ้อพร่ำ พร่ำเพ้อ เธอไม่มอง

---สะเลเต---