ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ชีวิตที่พลิกผัน
.....
1
บทเพลงดังกังวานในงานเลี้ยง
ได้ยินเสียงเริงร่ำ, ค่ำสนุก
เป็นไปตามความหมายเพื่อคลายทุกข์
ไปตามยุคสมัยในสังคม
เพื่อต้อนรับชีวิตบัณฑิตใหม่
ปริญญาหนึ่งใบ ไว้สะสม
เรียนรู้โชคชะตาค่านิยม
เรียนรู้ตามอารมณ์, อุดมการณ์
.....
2
บททดสอบตามติดชีวิตแล้ว
ไร้วี่แววหลายหน วนเวียนผ่าน
รองเท้าคู่ประจำย่ำหางาน
ขาดไปอีกเมื่อวาน, ประจานตัว
เป็นบัณฑิตตกงานอาการหนัก
เสียภาพลักษณ์อับเฉาไร้เงาหัว
ภาพความฝันหวั่นหวาดประหลาดกลัว
จนครอบครัวผิดหวังอย่างตั้งใจ
เริ่มรู้สึกลำบาก จากเรียนจบ
ต้องประสบชะตาปัญหาใหญ่
ช่วงเวลาชำรุดหยุดอย่างไร
ยุ่งเกียวในยาร้ายทำลายตน
ร่างผ่ายผอมนอนซมเหมือนอมโรค
หลายประโยคจดจำ คำพ่อบ่น
ใช้ชีวิตผิดทางอย่างอับจน
เกิดเป็นคนไร้ค่าช่างน่าอาย
สายตาพ่อขึงเครียดรังเกียจเขา
กระทบเงาความเชื่อจนเบื่อหน่าย
ความหม่นหมองได้รับจากลูกชาย
   ที่ทำลายหลายหน จนย่อยยับ
.....
3
ข้างนอกที่ความเข้มเริ่มเต็มแสง
หน้าผ่าวแดงเหงื่อไหลเหมือนไฟดับ
ความรู้สึกเก่าก่อน มาต้อนรับ
อณูนับแสนล้านร้อนนานจริง
เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้
เขาเฝ้าดูอยู่นานอาการนิ่ง
จากสีหน้าตกใจไม่ไหวติง
มองทุกสิ่งห่างห่างด้วยหางตา
ความอัดอั้นในอกถูกปกคลุม
คอยเกาะกุมความหวังเกือบคลั่งบ้า
ก่อนการพร่ำลำบากเมื่อยากยา
ผ่านประตูแน่นหนา แทบอาเจียน
.....
4
เขานั่งหลบสายตาหลายนาที
ขณะที่หนาวแอร์การแปรเปลี่ยน
แต่ข้างในร้อนรนอย่างวนเวียน
ทำตัวแบบแนบเนียนเขียนหนังสือ
ลึกเข้าไปในแว่นตาดำคู่นั้น
มีบางอย่างปิดกั้นแววตาสื่อ
มัจจุราชสีดำในกำมือ
เขาเดินถือเข้าไป ข้างในแล้ว!
แทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง
วาจาเปล่งออกมาอย่างแน่แน่ว
ในการปล้นครั้งนี้ไร้วี่แวว
เงินทั้งแถวเอามาอย่าชักช้า
พนักงานเคาน์เตอร์ธนาคาร
รีบลนลานวางเงินไว้ตรงหน้า
เขาหยิบใส่กระเป๋าที่เอามา
ไม่สนว่ามีใครอยู่ในนี้
.....
5
แดดภายนอกจัดจ้าหยีตามอง
เก็บข้าวของมากมายจะหายหนี
พร้อมกับวิ่งออกไปไม่รอรี
ด้วยกำลังที่มีจากเรี่ยวแรง
จนถึงจุดผ่านมาหน้าบันได
ความในใจหลายวันที่กลั่นแกล้ง
อาจสิ้นสุดหยุดผ่านการแสดง
จะเปลี่ยนแปลงลำบากหากมีเงิน
ความกดดันจู่โจมถาโถมใส่
วิ่งออกไปตามทางจนห่างเหิน
ภายนอกรั้วก่ออิฐปิดทางเดิน
บังเอิญ! เห็นตำรวจไล่กวดมา
สภาวะจำยอมโดนล้อมกรอบ
ได้ยินเสียงคนหอบ มองขอบฟ้า
ความสำนึกลึกล้ำทางปัญญา
พร้อมกับความเย็นชาอย่างสาหัส
เพื่อยุติการดิ้นรนอย่างคนโง่
หยิบปืนโชว์นั่งนิ่งยิงสกัด
มัจจุราชทำลายไปหลายนัด
มากับสายลมพัด, ตัดหัวใจ
.....
6
แว่นตาดำตกแตกแหลกอยู่พื้น
หลายคนยืนมุงดูอยู่ครู่ใหญ่
“โดนตำรวจวิสามัญ โจรจัญไร”
ก้องอยู่ในสมอง การแย่งชิง
หนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันหนึ่ง
ลงข่าวถึงคนร้ายนอนตายนิ่ง
ตำรวจที่เขาเห็นเป็นเรื่องจริง
คือพ่อยิง สวนมา…วิสามัญ..!!
...............

 
ภาพจาก oknation.net

[พิมพ์วาส]

รินสุรา คราลิ้ม สู่ริมปาก
ใจทุกข์ยาก อยากบอก ช้ำชอกหวั่น
แก้วแล้วเล่าเฝ้ายกกระตกพลัน
สุรานั้นมันลดคอยหมดไป

ชั่วเบา-หนักชักกล้าเพื่อนพาเริ่ม
จากก่อนเดิมเพิ่มเบาเข้าชั่วใกล้
เห็นถูกผิดจิตชั่วเมามัวไป
ก่อนบุญ-บาปแยกได้ ใจกระทำ

(ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ)

"ฉันมารู้ทีหลัง
แสนอนิจจังสิ่งเสพติดพาชอกช้ำ
พ่อแม่ได้เสียใจฉันทำกรรม
ชั่วกระหน่ำไม่ยังทำไม่คิด
เห็นดีเป็นชั่วมัวเมาทำหนักเบาก็ผิด
ผิดแล้ว มาแก้ทีหลัง แสนระกำชีวิต
สิ่งเสพติดทำให้ชีวิตพลิกผันไป"

[ปู่ริน]

ความจริงแท้แน่สุดมนุษย์นี้
ทุกคนมีความฝันกันใช่ไหม
อยากสร้างตนจึงดิ้นรนกันหรือไร
ความฝันใฝ่ฝึกฝนจนชำนาญ

วัยเด็กอยากได้ของเล่นสนุก
วัยเด็กไม่มีทุกข์เล่นแผลงผลาญ
วัยรุ่นอยากได้อิสระตามต้องการ
วัยรุ่นตั้งใจเรียนสานความฝันตน

ผู้ใหญ่รีบไขว่คว้าหางานทำ
ผู้ใหญ่เริ่มรีบนำทางสร้างเหตุผล
วัยชราเก็บก่อร่างสร้างฐานะตน
วัยชราต้องอดทนสู้ทำกิน

หวังจะได้ ยศฐา บรรดาศักดิ์
หวังจะได้สิ่งที่รักพร้อมทรัพย์สิน
ครอบครัวใดมีศีลธรรมเป็นอาจิณ
สัมมาชีพมีกินใช้ได้ทุกวัน

ทุกคนสร้างความฝันอันสูงสุด
ไม่ยั้งหยุดชีวิตทีพลิกผัน
สุขใดใดในโลกลวงช่วงชิงกัน
แสนสุขสันต์ความพอเพียงเลี้ยงตนเอง

                             ริน ดอน บูรพา
                                  ๒๐ ก.พ. ๕๕

                                                           

[lafun]

 ในโลก-แห่งความฝัน!
ใต้เงาจันทร์นั้นมีเพลงบรรเลงกล่อม
ต่างกระเซ้า-เย้าหยอกดอกพะยอม
มีดวงดาวคอยย้อม-ห้อมล้อมใจ
ที่เหมือนกันนั้นคือ “คนแปลกหน้า”
ต่างเซาะหาชายคาพึ่งอาศัย
พอเพื่อหลบ-พบพัก-ก่อนจากไกล
หยดน้ำใสได้ประพรมสมฤดี
 
---

    ในโลก-แห่งความจริง!
ไม่อาจละทิ้งทุกสิ่งที่ตรงหน้า
พร้อมภาระ หน้าที่ – คำสัญญา
คงยึดมั่นรักษาทุกนาที
อาจหลงปล่อยตัวไปไกลจนเหลิง
หลงระเริงเพลิงไฟในแสงสวย
รวยระรินกลิ่นหอมชวนดอมด้วย
ให้งมงวยอวยความฝันอันเกินจริง!