หญิงหนึ่ง ซึ่งสามี ได้มาตาย
เธอมากลาย เป็นหม้าย เลี้ยงลูกสอง
เฝ้าเลี้ยงลูก ถูกผิด คิดประคอง
อย่างลำพอง มองปัญหา มาด้วยดี
จากเมืองน่าน ผ่านแพร่ แลลำปาง
สู่หนทาง ป่าเขา ลำเนาสี
เลี้ยวเลาะ ละเมาะป่า ฝ่าลำชี
เข้ามามี ชีวีไซร้ เชียงใหม่นา
เดินหน้า ท้าสู้ รู้ชีวิต
นางพิชิต คิดอ่าน การศึกษา(ได้ปริญญา)
ส่งลูกเรียน เขียนอ่าน สานตำรา
ลูกสำเร็จ ในวิชา ตามหลักเกณฑ์(ได้ปริญญา)
หญิงเช่นนี้ ที่ควร ชวนยกย่อง
เพราะได้มอง ปัญหา ดั่งตาเห็น
อดทนสู้ บู๊ทำ แม้ลำเค็ญ
ความยากเย็น ผ่านไป สมใจนาง
หญิงบางหญิง ทิ้งใจให้ห่อเหี่ยว
ไม่ขอเกี่ยว เลี้ยวปัญหา มาสะสาง
อ่อนระทด ลดใจ ให้ฝ้าฟาง
สุดท้ายนาง ตายไป ไร้ชื่นชม
สิงขร
