ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

พยายาม ห้ามน้ำตา
 แต่ทว่าห้ามไม่ได้
 รินหยด รดดวงใจ
 เมื่อจากไกล ใครบางคน

หดหู่ อยู่คนเดียว
 และเปล่าเปลี่ยว จนสับสน
 อ้างว้าง อย่างสุดทน
 รักเล่นกล จนปราชัย

เจ็บช้ำ จำซ่อนเร้น
 แสร้งทำเป็น ว่าสดใส
 ยิ้มรื่น ทนฝืนใจ
แต่ร้องไห้ ในความจริง

ยอมรับ ว่าอ่อนแอ
 และท้อแท้ ต่อทุกสิ่ง
เมื่อรัก เคยพักพิง
 ถูกทอดทิ้ง สิ้นเยื่อใย
 

ผู้หญิงดินๆ

[panthong.kh]

อย่าห้าม เลยน้ำตา
ให้ไหลป่า มาจนได้
ความซึ้ง ตรึงหทัย
ที่มอบไป ให้รับเอา

เอาใจ ใส่ใจอยู่
จะได้รู้ อย่าหูเบา
หนักแน่น ไว้นะเจ้า
ทุกเรื่องราว มีที่มา

มาจาก มากถิ่นที่
สามัคคี นี้ดีหนา
มอบรัก มอบเมตตา
โลกโสภา น่าอยู่จริง

จริงใจ ไม่จริงโจ้
เรื่องใหญ่โต ก็เล็กยิ่ง
ใคร่ครวญ ล้วนทุกสิ่ง
เกิดจากจริง อย่าทิ้งไป

ไปใหน ให้อ่อนน้อม
ทุกคนพร้อม ยอมอภัย
รักดิน สุดหัวใจ
ซับน้ำตา ให้นะเออ
พันทอง

[D]

อย่าห้าม เลยน้ำตา
ให้ไหลป่า มาจนได้
ความซึ้ง ตรึงหทัย
ที่มอบไป ให้รับเอา
เอาใจ ใส่ใจอยู่
จะได้รู้ อย่าหูเบา
หนักแน่น ไว้นะเจ้า
ทุกเรื่องราว มีที่มา
มาจาก มากถิ่นที่
สามัคคี นี้ดีหนา
มอบรัก มอบเมตตา
โลกโสภา น่าอยู่จริง
จริงใจ ไม่จริงโจ้
เรื่องใหญ่โต ก็เล็กยิ่ง
ใคร่ครวญ ล้วนทุกสิ่ง
เกิดจากจริง อย่าทิ้งไป
ไปใหน ให้อ่อนน้อม
ทุกคนพร้อม ยอมอภัย
รักดิน สุดหัวใจ
ซับน้ำตา ให้นะเออ
พันทอง

ขอบคุณพี่พันทอง
ตัวของน้องน้ำตาเอ่อ
ไหลท่วมจนพร่าเบลอ
มองไหนเจอแต่ไม่จริง

รู้จักไม่รู้ใจ
ทุกเรื่องร้ายคล้ายจมดิ่ง
ทุกข์ร้อนอ้อนแอบอิง
หาที่พิงในบ้านกลอน

ตัดใจไม่ไปต่อ
ขอสานก่อต่ออักษร
เคียงใกล้หมายถาวร
ยามทุกร้อนผ่อนอารมย์

เจอพี่ที่น่ารัก
เฝ้าฟูมฟักเอารักบ่ม
เกื้อหนุนเป็นทุนสม
ประคบประหงมอบรมดิน

น้ำตาคงเหือดแห้ง
พี่ไม่แล้งน้ำใจสิ้น
ถามไถ่เป็นอาจินต์
ห่วงถวิล ดินขอบคุณ...(นะ)

ผู้หญิงดินๆ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

อยู่เดียว..ใช่เปลี่ยวเหงา
หลายคนเฝ้า..คอยเข้าหนุน
บ้านกลอน..สอนการุณย์
จิตต์เจือจุน..พระคุณมี

เหล่าป้า..อีกน้าหลาน
เก่งเชี่ยวชาญ..กานท์วิถี
เถิดหนา..อย่ารอรี
ล้วนยินดี..พลีสอนงาน.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[D]

อยู่เดียว..ใช่เปลี่ยวเหงา
หลายคนเฝ้า..คอยเข้าหนุน
บ้านกลอน..สอนการุณย์
จิตต์เจือจุน..พระคุณมี
เหล่าป้า..อีกน้าหลาน
เก่งเชี่ยวชาญ..กานท์วิถี
เถิดหนา..อย่ารอรี
ล้วนยินดี..พลีสอนงาน.../
 
บูรพาท่าพระจันทร์

ขอบคุณที่หนุนเกื้อ
คอยเอื้อเฟื้อและเจือจาน
น้ำใจใสตระการ
ยิ้มประสานแสนยินดี

ท่านพี่บูรพา
ดิน"วันทา"ท่านอีกที
ขอบคุณน้ำใจมี
สมดั่งที่ชี้แนะแนว
 

(ดินขอบคุณค่ะที่คอยแนะนำมาตลอด)

ผู้หญิงดินๆ

[D]

เหนื่อย เหลือ เกิน
บนทางเดิน ที่ยาวไกล
ท้อแท้ และ เหนื่อยใจ
จำสู้ไป ฝืนใจ ทน

บากบั่น สุด ลำบาก
ต้อง เหนื่อยยาก จึงเกิดผล
ทุกข์ร้อน ต้อง อดทน
ฝ่าลมฝน ดั้นด้น ไป

[kon]

เหนื่อย เหลือ เกิน
บนทางเดิน ที่ยาวไกล
ท้อแท้ และ เหนื่อยใจ
จำสู้ไป ฝืนใจ ทน

บากบั่น สุด ลำบาก
ต้อง เหนื่อยยาก จึงเกิดผล
ทุกข์ร้อน ต้อง อดทน
ฝ่าลมฝน ดั้นด้น ไป

เห้อ
เกิดเป็นคนทนสู้รู้เหตุผล
ชะตาตนสุขทุกข์มีลุกเปลี่ยน
อยู่ที่แรงกำลังหวังพากเพียร
เธอจะเรียนรู้ได้ด้วยใจเธอ

ถึงไม่มีใครห่วงฉันหวงแสน
ถึงไม่มีอ้อมแขนฉันเสนอ
ถึงไม่มีใครกอดฉันกอดเธอ
สุขจริงเออเป็นเจ้าของเธอคนเดียว

ไปได้มะทำอย่างเขาไม่เป็นอ่ะ

[kon]

หลานดินเอ้ยออกมาหาปู่หน่อย
ปู่นั้นคอยชะแง้เฝ้าแลเหลียว
เคยได้อ่านกลอนของเจ้าทุกวันเชียว
ดินมาเบี้ยวไม่ลงกลอนอ้อนให้ฟัง

เป็นอะไรไปหรือเจ้าเฝ้าท้อหม่น
หายล่องหนไปไหนไม่ย้อนหลัง
ปู่รออยู่ทางนี้เป็นห่วงเจ้าจัง
เจ้าจงฟังจงกลับมาถ้าได้เยือน
 

[D]

หลานดินเอ้ยออกมาหาปู่หน่อย
ปู่นั้นคอยชะแง้เฝ้าแลเหลียว
เคยได้อ่านกลอนของเจ้าทุกวันเชียว
ดินมาเบี้ยวไม่ลงกลอนอ้อนให้ฟัง

เป็นอะไรไปหรือเจ้าเฝ้าท้อหม่น
หายล่องหนไปไหนไม่ย้อนหลัง
ปู่รออยู่ทางนี้เป็นห่วงเจ้าจัง
เจ้าจงฟังจงกลับมาถ้าได้เยือน
 

ดินกลับมากราบปู่อยู่ตรงนี้
ไม่หลีกลี้หนีห่างร้างแรมเลื่อน
ทุกค่ำเช้าใจคอยเฝ้ามิแชเชือน
อยากกลับเยือนถิ่นฐานบ้านกลอนเรา

ขอบคุณในน้ำใจดินได้อยู่
รับจากปู่เหมือนเดิมวันก่อนเก่า
มิสร่างสิ้นเจือโรยรินมาบรรเทา
ทุกวันเล่าดินมีปู่จึงสู้ทน

ผู้หญิงดินๆ