ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ส.เชื้อจันทร์]

...จดหมายจากพระจันทร์...

"...สวัสดี...ดวงทิวา...ที่ข้ารัก
เคยพบพักตร์บางคราเวลาฝัน
ยามราตรีเธอหายไปไหนกัน
รู้ไหม? จันทร์คอยเจ้า จนเข้านอน

ระหว่างเราแม้ว่าเป็นเส้นขนาน
ไม่มีกาลได้ร่วมเรียงและเคียงหมอน
ถึงกระนั้นจะรักกันนิรันดร
ตะวันร้อน-จันทร์จะเย็น เป็นนิตย์ไป

ร่วมกันสร้างแรงหวังคนทั้งโลก
ให้สร่างโศกคลายทุกข์..สุขสดใส
ประชาชาติยังหวังกำลังใจ
เพื่อต่อสู้ผองภัยบนเส้นทาง

การช่วยเหลือผู้อื่นให้ชื่นสุข
ตัวเองทุกข์บีบเค้นแทบเต้นผาง
บางทีชีพเกือบดับแทบอับปาง
ฝันเลือนลาง หวังเลือนลับกับราตรี

ตะวันจ๋า...จันทรานั้นทราบชัด
เราถูกจัดอยู่ให้คนละหน้าที่
แต่อย่างน้อย "ความคิดถึง" ซึ่งเรามี
คือข้อดี หนุนสองเรา ให้ก้าวเดิน 

อย่าน้อยใจไปเลย...นะ...ที่รัก
ดวงจันทร์จักส่งยิ้มให้ไม่ห่างเหิน
ชาตินี้ แม้กายเรา เนาไกลเกิน
ขอส่ง "ใจ" เหาะเหิน มาร่วมทาง....

ถึงสองเรา จะไม่ ได้ครองคู่
ก็ขออยู่เฝ้านภาตราบฟ้าสาง
"ความคิดถึง"ซึ่งส่งให้ไม่จืดจาง
จันทร์จะวาง ข้างใจ จนวายปราณ..."

...ส.เชื้อจันทร์...
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปล. กลอนชุดนี้ เคยเผยแพร่ตั้งแต่ปี ๒๕๕๑ มาครั้งหนึ่งแล้ว
ครั้งนี้นำมาแก้ไขเพิ่มเติมอีกสามบท และเผยแพร่ในบ้านนี้
เพื่อเป็นกลอนคู่กับ "รักแท้บนเส้นขนาน: จากตะวันถึงจันทรา"
ออกแนวแฟนตาซีหน่อย แต่ว่า คงพอให้อ่านเพลินๆได้บ้างกระมัง..

ขอบคุณภาพจาก...
http://www.wunderground.com/data/wximagenew/m/Melagoo/223.jpg
 

[..กุสุมา..]

ณ เพลา อัสดง หลงทิวา
ล่องลอยลา อาดูร สูญขนาน
โพ้นโค้งฟ้า ราตรี คลี่ร้าวราน
จันทร์โผล่ผ่าน ม่านแสง แรงตะวัน

รัตติกาล จันทรา อาบทาแสง
ขอบฟ้าแกล้ง ทิวา พาเหหัน
เร้นลอยแอบ ลี้หลบ มิพบจันทร์
ฟ้ากางกั้น ทิวา ห่างราตรี

พรากทิวา จันทร์อาวรณ์ สะท้อนจิต
ความมืดมิด ถาโถม ชโลมปรี่
เย็นยะเยียบ เสียบทะลวง ห้วงฤดี
คลุมชีวี คืนค่ำ ย้ำรัตติกาล
          ..กุสุมา..

[ส.เชื้อจันทร์]

พรากทิวา จันทร์อาวรณ์ สะท้อนจิต
ความมืดมิด ถาโถม ชโลมปรี่
เย็นยะเยียบ เสียบทะลวง ห้วงฤดี
คลุมชีวี คืนค่ำ ย้ำรัตติกาล
          ..กุสุมา..

แม้อยากเชียร์ทั้งสองให้ครองคู่
มองเห็นอยู่ว่าลำบากยากประสาน
เส้นทางเดินจันทร์-ทิวา มีช้านาน
ใครอาจหาญ เปลี่ยนแปลงโชคชะตา

อย่างไรเสีย...ณ ราตรีที่มืดมิด
ยังมีจิตดวงหนึ่งซึ่งห่วงหา
แม้ไม่อาจหลีกหลบมาพบพา
โปรดทราบว่า...ยังรักจันทร์ นิรันดร.


...ส.เชื้อจันทร์...
๑๙ ก.พ. ๕๕

[..กุสุมา..]

เส้นขนาน ตะวัน ดวงจันทรา
ชี้ชะตา ตำนาน เมื่อกาลก่อน
โค้งขอบฟ้า กั้นทิวา ลาจันทร
นำจากจร รัตติกาล ผ่านลิขิต

เส้นขนาน ศักดินา พาสะท้อน
ฐานันดร วาสนา ค่าชีวิต
ประเพณี กำแพง แบ่งดวงจิต
พรหมลิขิต ขีดเส้น เร้นราตรี
          ..กุสุมา..

[สุนันยา]

...จดหมายจากพระจันทร์...

"...สวัสดี...ดวงทิวา...ที่ข้ารัก
เคยพบพักตร์บางคราเวลาฝัน
ยามราตรีเธอหายไปไหนกัน
รู้ไหม? จันทร์คอยเจ้า จนเข้านอน

ระหว่างเราแม้ว่าเป็นเส้นขนาน
ไม่มีกาลได้ร่วมเรียงและเคียงหมอน
ถึงกระนั้นจะรักกันนิรันดร
ตะวันร้อน-จันทร์จะเย็น เป็นนิตย์ไป

ร่วมกันสร้างแรงหวังคนทั้งโลก
ให้สร่างโศกคลายทุกข์..สุขสดใส
ประชาชาติยังหวังกำลังใจ
เพื่อต่อสู้ผองภัยบนเส้นทาง

การช่วยเหลือผู้อื่นให้ชื่นสุข
ตัวเองทุกข์บีบเค้นแทบเต้นผาง
บางทีชีพเกือบดับแทบอับปาง
ฝันเลือนลาง หวังเลือนลับกับราตรี

ตะวันจ๋า...จันทรานั้นทราบชัด
เราถูกจัดอยู่ให้คนละหน้าที่
แต่อย่างน้อย "ความคิดถึง" ซึ่งเรามี
คือข้อดี หนุนสองเรา ให้ก้าวเดิน 

อย่าน้อยใจไปเลย...นะ...ที่รัก
ดวงจันทร์จักส่งยิ้มให้ไม่ห่างเหิน
ชาตินี้ แม้กายเรา เนาไกลเกิน
ขอส่ง "ใจ" เหาะเหิน มาร่วมทาง....

ถึงสองเรา จะไม่ ได้ครองคู่
ก็ขออยู่เฝ้านภาตราบฟ้าสาง
"ความคิดถึง"ซึ่งส่งให้ไม่จืดจาง
จันทร์จะวาง ข้างใจ จนวายปราณ..."

...ส.เชื้อจันทร์...
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปล. กลอนชุดนี้ เคยเผยแพร่ตั้งแต่ปี ๒๕๕๑ มาครั้งหนึ่งแล้ว
ครั้งนี้นำมาแก้ไขเพิ่มเติมอีกสามบท และเผยแพร่ในบ้านนี้
เพื่อเป็นกลอนคู่กับ "รักแท้บนเส้นขนาน: จากตะวันถึงจันทรา"
ออกแนวแฟนตาซีหน่อย แต่ว่า คงพอให้อ่านเพลินๆได้บ้างกระมัง..

ขอบคุณภาพจาก...
http://www.wunderground.com/data/wximagenew/m/Melagoo/223.jpg
 

สุริยัน จันทรา บนฟ้ากว้าง
เส้นขนาน วาดวาง สิ้นทางหวาน
ช่วงกลางวัน กลายกลับ สลับกาล
อยู่วิมาน ปลายสรวง...เปลี่ยนช่วงไป

ห้วงราตรี มีจันทร์ ประพันธ์ผ่อง
อรุณต้อง สุรีย์ สีสดใส
มิมีวัน บรรจบ พบคู่ใจ
แต่ละวัน ลอยไกล ...ในวังวน

มีก็เพียง สายใย ส่งให้ต่อ
เป็นแรงก่อ เสริมซับ เมื่อสับสน
ยามทุกข์ท้อ โศกศัลย์ หวั่นกมล
ส่งจิตยล ด้วยรัก จากดวงจันทร์

แม้รู้ว่า ไร้วัน สานบรรจบ
ขอเพียงพบ ร่วมเรียง เคียงในฝัน
ส่งจดหมาย เยี่ยมหา พาผูกพัน
จากดวงจันทร์ ถามไถ่ ด้วยไมตรี

มีสุขทุกข์ อย่างไร ให้ส่งข่าว
หากเธอเหงา วันไหน อย่าได้หนี
ยังมีเดือน ลอยผ่าน ม่านราตรี
ส่งฤดี ดวงน้อย มาคอยเคียง.....

"สุนันยา"

<a href="http://www.youtube.com/v/vfA6UN0bUKY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/vfA6UN0bUKY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

!

[มังตรา]

สุริยัน จันทรา บนฟ้ากว้าง
เส้นขนาน วาดวาง สิ้นทางหวาน
ช่วงกลางวัน กลายกลับ สลับกาล
อยู่วิมาน ปลายสรวง...เปลี่ยนช่วงไป

ห้วงราตรี มีจันทร์ ประพันธ์ผ่อง
อรุณต้อง สุรีย์ สีสดใส
มิมีวัน บรรจบ พบคู่ใจ
แต่ละวัน ลอยไกล ...ในวังวน

มีก็เพียง สายใย ส่งให้ต่อ
เป็นแรงก่อ เสริมซับ เมื่อสับสน
ยามทุกข์ท้อ โศกศัลย์ หวั่นกมล
ส่งจิตยล ด้วยรัก จากดวงจันทร์

แม้รู้ว่า ไร้วัน สานบรรจบ
ขอเพียงพบ ร่วมเรียง เคียงในฝัน
ส่งจดหมาย เยี่ยมหา พาผูกพัน
จากดวงจันทร์ ถามไถ่ ด้วยไมตรี

มีสุขทุกข์ อย่างไร ให้ส่งข่าว
หากเธอเหงา วันไหน อย่าได้หนี
ยังมีเดือน ลอยผ่าน ม่านราตรี
ส่งฤดี ดวงน้อย มาคอยเคียง.....

          "สุนันยา"




พี่ฝากพร่ำ  คำหวาน ผ่านลมไหว               
กลั่นจากใจ  หวลหา เวลาเหงา
สุริยันต์  จันทรา  ดั่งเพื่อนเรา                   
คอยรอเฝ้า รินหยาด  ไม่ขาดตา

วันคืนล่วง  ห่วงอยู่ มิรู้สิ้น                         
ยามมองดิน  เหมือนไกล  ดวงใจหา
เหม่อเมียงมอง  น้องนวล   เย้ายวนนา       
สุขอุรา  คราคิด  ลิขิตไป

แม้วันนี้  ที่รัก  จักเมินหลบ                       
คงมากพบ  ด้วยเขา  เอาใจใส่
สิทธิ์ของรัก   สลักเขต  ตามเจตไง           
เป็นอย่างไร   รู้นะ...  คนจะลืม

                 
   

[สุนันยา]

วันคืนล่วง  ห่วงอยู่ มิรู้สิ้น                         
ยามมองดิน  ถวิลใกล้  ดวงใจหา
เหม่อเมียงมอง  น้องนวล   เย้ายวนนา       
สุขอุรา  คราคิด  ลิขิตไป............มังตรา



                 
   

เป็นเพียงจันทร์ เดียวดาย ใต้ฟ้ากว้าง
บนเส้นทาง รักปิด ลิขิตไข
หลบใต้เงาเมฆา ด้วยอาลัย
สิทธิ์รักไร้ ให้สม ถมวิญญาณ์

มิได้ลืม สักนิด เฝ้าคิดห่วง
แต่ในทรวง สุดเหงา เศร้าหนักหนา
เห็นเธอมี ใครอื่น ชื่นอุรา
จันทร์แอบมองทุกครา มิลาเลือน

สลักคำ พร่ำรัก จากใจนี้
ฝากให้พี่ ด้วยใจ ใครจักเหมือน
ไร้สิทธ์ปอง ครองอยู่ เป็นคู่เดือน
ส่งใจเยือน ด้วยรัก  จากใจจันทร์...

"สุนันยา"

[จ.รัตติกาล]

...จดหมายจากพระจันทร์...

"...สวัสดี...ดวงทิวา...ที่ข้ารัก
เคยพบพักตร์บางคราเวลาฝัน
ยามราตรีเธอหายไปไหนกัน
รู้ไหม? จันทร์คอยเจ้า จนเข้านอน

ระหว่างเราแม้ว่าเป็นเส้นขนาน
ไม่มีกาลได้ร่วมเรียงและเคียงหมอน
ถึงกระนั้นจะรักกันนิรันดร
ตะวันร้อน-จันทร์จะเย็น เป็นนิตย์ไป

ร่วมกันสร้างแรงหวังคนทั้งโลก
ให้สร่างโศกคลายทุกข์..สุขสดใส
ประชาชาติยังหวังกำลังใจ
เพื่อต่อสู้ผองภัยบนเส้นทาง

การช่วยเหลือผู้อื่นให้ชื่นสุข
ตัวเองทุกข์บีบเค้นแทบเต้นผาง
บางทีชีพเกือบดับแทบอับปาง
ฝันเลือนลาง หวังเลือนลับกับราตรี

ตะวันจ๋า...จันทรานั้นทราบชัด
เราถูกจัดอยู่ให้คนละหน้าที่
แต่อย่างน้อย "ความคิดถึง" ซึ่งเรามี
คือข้อดี หนุนสองเรา ให้ก้าวเดิน 

อย่าน้อยใจไปเลย...นะ...ที่รัก
ดวงจันทร์จักส่งยิ้มให้ไม่ห่างเหิน
ชาตินี้ แม้กายเรา เนาไกลเกิน
ขอส่ง "ใจ" เหาะเหิน มาร่วมทาง....

ถึงสองเรา จะไม่ ได้ครองคู่
ก็ขออยู่เฝ้านภาตราบฟ้าสาง
"ความคิดถึง"ซึ่งส่งให้ไม่จืดจาง
จันทร์จะวาง ข้างใจ จนวายปราณ..."

...ส.เชื้อจันทร์...
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

ปล. กลอนชุดนี้ เคยเผยแพร่ตั้งแต่ปี ๒๕๕๑ มาครั้งหนึ่งแล้ว
ครั้งนี้นำมาแก้ไขเพิ่มเติมอีกสามบท และเผยแพร่ในบ้านนี้
เพื่อเป็นกลอนคู่กับ "รักแท้บนเส้นขนาน: จากตะวันถึงจันทรา"
ออกแนวแฟนตาซีหน่อย แต่ว่า คงพอให้อ่านเพลินๆได้บ้างกระมัง..

ขอบคุณภาพจาก...
http://www.wunderground.com/data/wximagenew/m/Melagoo/223.jpg
 

สุรีย์แสงแรงกล้าสง่าเด่น
ทิวาเข่นราตรีลี้ถิ่นฐาน
จันทราเคลื่อนเลื่อนลับสลับกาล
คู่ขนานเช่นนี้นิจนิรันดร์

อาจมีบ้างบางเวลาถึงคราคราส
ฟ้าวิลาสกลับหม่นปนอาถรรพ์
ทิวากรอ้อนออดโอบกอดจันทร์
โลกาหวั่นตีฆ้องร้องระงม

เหตุไฉนใกล้กันเขาหวั่นหวาด
ใจแทบขาดเคียงกันมิทันสม
วาสนาพาเราเศร้าระทม
จันทร์ขื่นขมข่มใจไกลตะวัน