~ธรรมด๊า..ธรรมดา ~

~ธรรมด๊า..ธรรมดา ~

ธรรมดา สามัญ สำคัญไหม?
ธรรมดา ค่าไร้ หรือ ใหญ่ยิ่ง?
ธรรมดา พาทุกข์ หรือ สุขจริง?
ธรรมดา เย็นนิ่ง หรือ วิ่งชน?

ธรรมดา สามัญ คือชั้นแก่น
ธรรมดา ดั่งแกน แห่งเหตุผล
ธรรมดา คือราก จากตัวตน
ธรรมดา ดั่งคน พ้นบ่วงกรรม

ธรรมดา สามัญ หั่นละเอียด
ธรรมดา ถูกกระเดียด เหยียดว่าต่ำ
ธรรมดา คำนี้ ที่สุดธรรม
ธรรมดา เลิศล้ำ สิ้นรำเค็ญ

ธรรมดา สามัญ มีกันครบ
ธรรมดา ตัณหากลบ ลบไม่เห็น
ธรรมดา คือ..เป็น ที่ควรเป็น
ธรรมดา ดั่งบำเพ็ญ เพื่อเห็นแจ้ง

ธรรมดา..ธรรมะ...ธรรมชาติ
ธรรมดา มิหวั่นหวาด วาดปรุงแต่ง
ธรรมดา คือสภาวะ ไร้ตะแบง
ธรรมดา ไร้แอบแฝง แกร่ง,เที่ยง,ตรง

ธรรมดา คือศีล คือ..ปกติ
ธรรมดา คือสมาธิ มิไหลหลง
ธรรมดา คือสติ ที่มั่นคง
ธรรมดา คือปลง คือปล่อยมัน

Oo...ธรรมดา กันบ้าง วางมันไว้
ธรรมดา มาแค่ไหน ไปแค่นั้น
ธรรมดา พาจิตเรา รู้เท่าทัน
ธรรมดา คือกายนั้น...มันไม่จริง

ธรรมดา สามัญ ฉันท์ชาวพุทธ
ธรรมดา ว่าที่สุด คือหยุดนิ่ง
ธรรมดา มนุษย์ ฉุดช่วงชิง
ธรรมดา ท้ายคือสิ่ง...ที่ต้องการ !!

ยิ้มแฉ่งฟันหลอ

ชีวิตเราแท้จริงมันธรรมด๊า..ธรรมดา แต่เราทำให้มันวุ่นวายกันไปเอง..!!

บอม ซอง ดุ๊ก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~ธรรมด๊า..ธรรมดา ~ (อ่าน 2241 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้