ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาญจนธโร]

~~..o0 คอย 0o..~~

ผิวเพลงเลาเย้าหยอกสายหมอกหม่น
คิดถึงคนเคยเคียงร่วมเรียงฝัน
ป่านฉะนี้เป็นไฉนยามไกลกัน
เจ้าจอมขวัญอยู่ดีหรืออย่างไร

เสียงแผ่วโรยโหยหวนบางครวญขลุ่ย
เสียดเซาะซุยลุยรานสะท้านไหว
ทรวงสะทกอกสะท้อนแสนอ่อนใจ
สะกดไว้ในเศร้ากับเงาคอย

ภวังค์เหม่อเพ้อหาสุดาแก้ว
สิ้นเจ้าแล้วแนวเถื่อนก็เกลื่อนหงอย
เชวงหวานพาลเฝือโอ้!เนื้อกลอย
สุนทรถ้อยรอยถวิลดั่งสิ้นมนต์

จ่อมอาดูรเดียวดายวายสวาสดิ์
ที่มุ่งมาดพลาดหวังเกินยั้งผล
ผกาเอยเคยฉมระรมย์ยล
บัดนี้หล่นร่วงผล็อยบนรอยลา

ฤๅเสื่อมสิ้นกวินขลังกระมังหนอ
ครุ่นคนรอพ้อพร่ำรำพันหา
เอื่อยเพลงเลาเป่าผิวพลิ้วลมพา
สิบโศกาพญาโศกมิโศกปาน

ครวญคนยากฝากข่าวว่าร้าวหนัก
ขาดไยรักถักทอต่อประสาน
ในรำพึงตรึงมั่นเพียงวันวาน
ซบรอยกาลซานเหงาในเงาตรม

ชม้ายแม่แลบ้างอย่าร้างนัก
แม้นเพียงปรักหักยับทิ้งทับถม
ขอกองกูณฑ์ใจเจ้าเผาระทม
แผดผลาญขมขื่นเศร้าเป็นเถ้าจินต์

ปภัสร์
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
ขอบคุณ ภาพงามงามจากอินเตอร์เนตครับ

[..กุสุมา..]

<a href="http://www.youtube.com/v/YWBqYvn2MaM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/YWBqYvn2MaM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

..คะนึง..
ท่ามสายลมห่มฟ้าพัดพาผ่าน
คนคอยขานอาวรณ์ย้อนถวิล
ใต้เงาโศกรำพึงถึงยุพิน
ดวงชีวินร้าวเหน็บเจ็บฝังคอย

เพลงใบไม้ไล้ซึงตรึงตราอยู่
ฝากรับรู้แนวเถื่อนอย่าเกลื่อนหงอย
ถ้อยกวินในจินต์มิสิ้นรอย
เพลงเลาร้อยรักซึ้งหนึ่งฤทัย

บางใครเล่าทิ้งร้างนางขมขื่น
มิเคยชื่นร่ำหวลครวญไฉน
ฝากไว้เพียงคะนึงหนึ่งอาลัย
ทิ้งหมองไหม้ให้รับกับระทม
        ..กุสุมา..

[กาญจนธโร]

<a href="http://www.youtube.com/v/ZLFGXu7ZL90&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/ZLFGXu7ZL90&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เพลงคอยครวญหวนนางคืนปางเก่า
เอื่อยเอื่อยเนาเคล้าเพียงเสียงไพรขรม
สะล้อซึงตึงต้ะละเลาลม
ให้โศกซมจมขื่นสะอื้นรอ

ทุกทิวาราตรีฤดีหวั่น
ถ้อยรำพันนั้นวอนแลอ้อนขอ
ตาวันเอยเปรยจากซากพะนอ
เศษใจท้อห่อฝันฝากจันทร์ดาว

ถึงบางใครไกลเถื่อนเชือนถวิล
เอื้อนเพลงดินจินต์เจ็บแสนเหน็บหนาว
สายลมล่องก่องฟ้านภาพราว
ฝากนำข่าวคนคอยถึงกลอยตา

นะแม่เอยเปรยคำมาย้ำภักดิ์
ตรึงสลักปักทรวงล้วนห่วงหา
แม้นนางเลือนเถื่อนเถาเนาพนา
ในอุราตรามั่นมิผันแปร

ปภัสร์
๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ค่ำคืนคอย น้อยจินต์ ดั่งสิ้นศรี
ดุจฤดี พี่แยก แตกเป็นแผล
แม้เพียงเงา เศร้าเจียว มิเหลียวแล
ฤๅใจแม่ แท้จริง ยิ่งศิลา

ฆ่าให้ตาย วายชีวาตม์ สิ้นชาติเชื้อ
อย่าคงเหลือ เยื่อใย ที่ใฝ่หา
ทุกทุกสิ่ง อิงสรรพ์ ซึ่งขวัญตา
พรากวิญญาณ์ พร่าผลาญ ประหารเลย.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

อย่าน้อยจิต คิดมาก หลากปัญหา
ในอุรา สับสน จนล้นเอ่ย
ในส่วนลึก นึกถึง ที่พึงเชย
รักจริงเอย เฉลยไป ให้รู้ที

ด้วยเป็นหญิง ยิงเรือ เบื่อเหลือหลาย
ปัญหามาก มายมา ล้าเต็มที่
แต่ฤทัย ยังมั่น ลั่นวจี
ว่าชาตินี้ รักพี่ ไม่มีคลาย
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

โอ้ทรามวัย ไยเบื่อ ยิงเรือเขา
รู้ไหมเล่า ข้าวของ ต้องเสียหาย
สุดเศร้าจินต์ สิ้นค่า ช่างน่าอาย
เหลือแค่พาย หน่ายมาก สากไร้ครก

หมดสิ้นเรือ เบื่อจัง ดั่งบ้าใบ้
ชวนเข้าดง พงไพร ไปยิงนก
นกอินทรี มีทั่ว หัวผงก
ถูกยิงตก อกรู ซบคู่กาย.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[สะเลเต]

คำรักเอ่ยเผยไว้ใต้คูนเหลือง
คืนจันทร์เรืองเคียงโพยมดุจโคมฉาย
ถ้อยคำรักเอ่ยย้ำจำมิวาย
ดาวเรียงรายล้อมรักสักขีพยาน

เหลือไว้เพียงทรงจำค่ำคืนนั้น
จบสิ้นกันรักร้าวคราวหมดหวาน
สัญญามั่นพลันสลายกับสายกาล
รักวันวานพลัดพรากยากหวนคืน

มองต้นคูนเดียวดายใจยิ่งเหงา
คิดถึงเขาคนไกล..ที่ใจเป็นอื่น
ณ.ตรงนี้ที่เก่าสองเรายืน
คนที่คอยขมขื่น...เธอยื่นช้ำ

---สะเลเต---

[..กุสุมา..]

โอ้ทรามวัย ไยเบื่อ ยิงเรือเขา
รู้ไหมเล่า ข้าวของ ต้องเสียหาย
สุดเศร้าจินต์ สิ้นค่า ช่างน่าอาย
เหลือแค่พาย หน่ายมาก สากไร้ครก

หมดสิ้นเรือ เบื่อจัง ดั่งบ้าใบ้
ชวนเข้าดง พงไพร ไปยิงนก
นกอินทรี มีทั่ว หัวผงก
ถูกยิงตก อกรู ซบคู่กาย.../

บูรพาท่าพระจันทร์
 

โผล่เข้ามา ประสบ พบสองพี่
ยิงกันที สนั่น สั่นเหลือหลาย
ขอแอบดูห่างห่างนางกลัวตาย
ยกธงบายแอบซุ่มกลุ้มใจจัง

พี่พันทองจ้องวจีฝากที่รัก
ช่างหวานนักแอบปลื้มอยากยืมมั่ง
นำเอื้อนเอ่ยเผยไปให้ดังดัง
ฝากคนฟังข้างหูพี่บูรพา
..กุสุมา..

[ลมหนาว]

เฝ้ารอคอยหงอยเหงาเศร้าดวงจิต 
พะวงคิดถึงเธอเหม่อเช้าสาย         
ยามค่ำคืนกลืนกล้ำช้ำมิวาย           
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายกับสายลม

จ้องมองดาวพราวพร่างกลางเวหา
แสนเหว่ว้าอาลัยใจขื่นขม
โอ้รักเอยเคยอยู่เคียงคู่ชม
กลับระทมพลัดพรากมาจากจร

ฤาลืมคำสัญญาเคยว่าไว้
สิ้นเยื่อใยสัมพันธ์ในวันก่อน
ลืมความรักภักดีที่อาวรณ์
จึงตัดรอนเหินห่างร้างแรมลา

[..กุสุมา..]

วางเอื้องดอย ลอยธาร จารรักใส่
ปล่อยล่วงไหล กลับหวน ครวญฝากฟ้า
เพลงรักคอย รอยคนึง ตรึงอุรา
มอบกลับมา ตราสลัก ภักดิ์ล้นทรวง

บรรเลงเพลง แผ่วหวาน ผสานซึ้ง
ในรำพึง ล่องลม ถมทับห่วง
หวั่นว่าข่าว ฝากลม ผสมลวง
ดุจดั่งบ่วง บ่อล่อ รอน้ำตา

โอ้ดวงใจ เจ้าเอย อย่าเผยช้ำ
วอนอ้อนคำ พร่ำไหล จากใจหนา
คล้องคะนึง ตรึงมั่น ขอสัญญา
ปรารถนา ไออุ่น วันหนุนนอน
..กุสุมา..

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เห็นเอื้องดอย ลอยผ่าน ลำธารใส
ย้ำเตือนใจ ให้คะนึง ถึงสมร
ถึงกายพราก จากลา ยังอาทร
สุดอาวรณ์ รอนร้าว เหน็บหนาวจินต์

เคยดมดอม หอมประทิน ร่ำกลิ่นเอื้อง
ยามย่างเยื้อง ลีลา พาถวิล
ช่วยตอกย้ำ รำเพย ความเคยชิน
หอมไม่สิ้น กลิ่นเจ้า เคล้าเอื้องดอย

ขอฝากลม พรมผ่าน สะท้านผิว
ลอยลิ่วลิ่ว จากทรวง ใจดวงน้อย
ส่งประสาน ผ่านไป ให้เจ้ากลอย
ไม่หลุดลอย คล้อยห่าง คิดร้างรา.../

 


บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

สะท้านรัก หักห้าม ปรามไม่ไหว
สะท้านใจ สุมทรวง ป่วงเป็นบ้า
สะท้านจิต พิษรัก หนักอุรา
สะท้านมา คราใด ให้ละเมอ

สะท้านใน อกฉัน นั้นแทบแย่
สะท้านใน ดวงแด แม้เพ้อเจ้อ
สะท้านทก อกฉัน หวั่นนักเธอ
สะท้านไหม เล่าเออ ฉันเพ้อครวญ
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ไข้จับสั่น นั้นหนา คงมาเยี่ยม
แสนห่วงเรียม เทียมฟ้า พากำสรวล
ทั้งเสื้อผ้า แพรพรม ห่มให้นวล
อีกทั้งชวน นิ่มน้อง ผิงกองไฟ

แม้นเข้าดง พงไพร จะไม่ชวน
ทิ้งเจ้านวล ครวญเพลง ครื้นเครงใส
เลี้ยงเจ้าหนู อยู่บ้าน ทำงานไป
กลัวเหลือใจ ไข้จับสั่น พรากขวัญเรียม.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[..กุสุมา..]

เห็นเอื้องดอย ลอยผ่าน ลำธารใส
ย้ำเตือนใจ ให้คะนึง ถึงสมร
ถึงกายพราก จากลา ยังอาทร
สุดอาวรณ์ รอนร้าว เหน็บหนาวจินต์

เคยดมดอม หอมประทิน ร่ำกลิ่นเอื้อง
ยามย่างเยื้อง ลีลา พาถวิล
ช่วยตอกย้ำ รำเพย ความเคยชิน
หอมไม่สิ้น กลิ่นเจ้า เคล้าเอื้องดอย

ขอฝากลม พรมผ่าน สะท้านผิว
ลอยลิ่วลิ่ว จากทรวง ใจดวงน้อย
ส่งประสาน ผ่านไป ให้เจ้ากลอย
ไม่หลุดลอย คล้อยห่าง คิดร้างรา.../
 
บูรพาท่าพระจันทร์   


ลำนำกลอน อาวรณ์ อ้อนผ่าวแผ่ว
เอื้องรับแล้ว คนดี อย่าหนีหน้า
ทุกคืนวัน จำนรรจ์ คำหวานมา
ห่มอุรา คราวหนาว เคล้าอุ่นไอ

ลอยกลิ่นหอม ล้อมห้วง ดวงใจพี่
จากฤดี  ชโลม พร่างพรมให้
หอมติดตรึง ดุจนาง นั่งกลางใจ
ตระกองไว้ แนบชิด นิจนิรันดร์
..กุสุมา..