ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

คิดถึงกลอน กลบท(กลบทรักร้อย)


วอนสายลม ลมพัด  สะบัดไหว   
พัดพาใจ ใจนี้ ที่ห่วงหา
ไปแนบชิด ชิดเคียง เพียงพี่ยา
แม้ห่างไกล ไกลตา พาคำนึง

ทุกวันคอย คอยหวง ห่วงนักหนา
ร้อยลำนำ นำพา ว่าคิดถึง
ฝากลมวอน วอนพร่ำ ย้ำตราตรึง
ถึงคนซึ้ง ซึ้งทรวง ห้วงหทัย

เอ่ยคำรัก รักล้น ท้นดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิด คิดความ ยามหวั่นไหว
พี่จะรู้ รู้ไหม ใครห่วงใย
นอนร้องไห้ ไห้หวน ครวญละเมอ

เขียนกลอนกล กลบท จดคำพ้อ
ไร้คนต่อ ต่อคำ พร่ำเสนอ
คิดถึงกานท์ กานท์หวาน สารจากเธอ
ยังคงคอย คอยเสมอ เธอหวนคืน.....


“สุนันยา”

<a href="http://www.youtube.com/v/CS23-s0zSKs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/CS23-s0zSKs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

!

[♥หทัยกาญจน์♥]

<a href="http://www.youtube.com/v/GPClkRqGbnk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/GPClkRqGbnk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

รำพึงพัน พันคำ นำความรัก
ร้อยสร้อยถัก ถักทอ ท้อขมขื่น
คิดถึงพี่ พี่นั้น ฉันกล้ำกลืน
น้องยังยืน ยืนรอ พี่ต่อกล

เนิ่นนานวัน วันเดือน เคลื่อนผ่านแล้ว
โธ่ พี่แก้ว แก้วกล้า อย่าสับสน
อภัยบ้าง บ้างครั้ง ฝั่งวกวน
ตลิ่งล้น ล้นหลาม ความรอคอย

น้องมารอ รอวัน นั้นหวนกลับ
มารอรับ รับกล คนเหงาหงอย
เคยเคียงกลอน กลอนคู่ รู้ร่องรอย
อย่าใจน้อย น้อยใจ ใช่! รอเธอ


หทัยกาญจน์
๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕

[sunthornvit]

คิดถึงกลอน กลบท(กลบทรักร้อย)


วอนสายลม ลมพัด  สะบัดไหว   
พัดพาใจ ใจนี้ ที่ห่วงหา
ไปแนบชิด ชิดเคียง เพียงพี่ยา
แม้ห่างไกล ไกลตา พาคำนึง

ทุกวันคอย คอยหวง ห่วงนักหนา
ร้อยลำนำ นำพา ว่าคิดถึง
ฝากลมวอน วอนพร่ำ ย้ำตราตรึง
ถึงคนซึ้ง ซึ้งทรวง ห้วงหทัย

เอ่ยคำรัก รักล้น ท้นดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิด คิดความ ยามหวั่นไหว
พี่จะรู้ รู้ไหม ใครห่วงใย
นอนร้องไห้ ไห้หวน ครวญละเมอ

เขียนกลอนกล กลบท รันทดท้อ
ไร้คนต่อ ต่อคำ พร่ำเสนอ
คิดถึงกานท์ กานท์หวาน สารจากเธอ
ยังคงคอย คอยเสมอ เธอหวนคืน.....


“สุนันยา”

http://www.youtube.com/watch?v=CS23-s0zSKs#noexternalembed&feature=player_embedded#!

มาร้อยกล  กลบท  พจน์วิจิตร
นั่งครุ่นคิด  คิดไป  ไม่อยากฝืน
เรามืออ่อน  อ่อนใจ  ไม่กลมกลืน
ขาดความลื่น  ลื่นคม  สมอุรา

เขียนไม่คล่อง  คล่องไม่จริง  อิงมักง่าย
ขาดลวดลาย  ลายคราม  ความภาษา
ต่อตามใจ  ใจคิด  นิมิตมา
ขาดวิชา  ชาติรส  เพราะหมดภูมิ

สุนทรวิทย์

[สะเลเต]

มีเรื่องอาย อายมาก อยากบอกท่าน
"หาม"เราอ่าน อ่านดัง ฟังเป็นหูม
เราอ่านผิด ผิดไป ใจเต้นตูม
ณ.แชทรูม..รูม(room)นั้น ครั้นวานซืน

ใครหรือที่ ที่หา มาแกงฯช่วย
พี่คนสวย สวยบอก ออกอย่าฝืน
ใครกันเอ่ย เอ่ยถาม นามขวัญยืน
ใช่คนอื่น อื่นไกล ช่วยได้จริง

---สะเลเต---

[สุนันยา]

<a href="http://www.youtube.com/v/GPClkRqGbnk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/GPClkRqGbnk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

รำพึงพัน พันคำ นำความรัก
ร้อยสร้อยถัก ถักทอ ท้อขมขื่น
คิดถึงพี่ พี่นั้น ฉันกล้ำกลืน
น้องยังยืน ยืนรอ พี่ต่อกล

เนิ่นนานวัน วันเดือน เคลื่อนผ่านแล้ว
โธ่ พี่แก้ว แก้วกล้า อย่าสับสน
อภัยบ้าง บ้างครั้ง ฝั่งวกวน
ตลิ่งล้น ล้นหลาม ความรอคอย

น้องมารอ รอวัน นั้นหวนกลับ
มารอรับ รับกล คนเหงาหงอย
เคยเคียงกลอน กลอนคู่ รู้ร่องรอย
อย่าใจน้อย น้อยใจ ใช่! รอเธอ


หทัยกาญจน์
๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕

ส่งดวงใจ ใจรัก ถักทอฝัน
ยังรอวัน วันคืนชื่นเสมอ
อักษรถ้อย ถ้อยถาม ความถึงเธอ
อย่าพลั้งเผลอ เผลอไผล เมื่อไกลกัน

อย่าลืมวัน วันที่ มีเราสอง
ร่วมร้อยกรอง กรองคำ นำสร้างสรรค์
ให้ละโศก โศกทิ้ง ทุกสิ่งอัน
ยังจำมั่น มั่นคง ตรงสายใย

ทั้งน้องพี่ พี่น้อง มองเมียงอยู่
ถามไถ่ดู ดูด้วย ช่วยขานไข
ทุกข์หรือสุข สุขชื่น รื่นฤทัย
หรือปวดร้าว ร้าวใจ ให้กังวล....

"สุนันยา"

[สุนันยา]

มาร้อยกล  กลบท  พจน์วิจิตร
นั่งครุ่นคิด  คิดไป  ไม่อยากฝืน
เรามืออ่อน  อ่อนใจ  ไม่กลมกลืน
ขาดความลื่น  ลื่นคม  สมอุรา

เขียนไม่คล่อง  คล่องไม่จริง  อิงมักง่าย
ขาดลวดลาย  ลายคราม  ความภาษา
ต่อตามใจ  ใจคิด  นิมิตมา
ขาดวิชา  ชาติรส  เพราะหมดภูมิ

สุนทรวิทย์

มีเรื่องอาย อายมาก อยากบอกท่าน
"หาม"เราอ่าน อ่านดัง ฟังเป็นหูม
เราอ่านผิด ผิดไป ใจเต้นตูม
ณ.แชทรูม..รูม(room)นั้น ครั้นวานซืน.......ขอพึ่งหน่อยนะคะ น้องแกง

คิดกานท์กลอน วอนไว้ ให้ปลอบปลุก
ปลดเรื่องทุกข์ ทุกข์ถม ตรมหยิบยื่น
ปู่ถ่อมตัว ตัวเอง เกรงไม่คืน
ไม่เหมือนอื่น อื่นไหน ใครเก่งเกิน

สุเขียนด้วย ด้วยรัก ถักอักษร
ทั้งยังอ่อน อ่อนหัด ขัดขัดเขิน
แต่พอเขียน เขียนไป ไหงเพลิดเพลิน
จึงเชื้อเชิญ เชิญพร่ำ ลำนำกลอน

 
"สุนันยา"

[สุนันยา]

มีเรื่องอาย อายมาก อยากบอกท่าน
"หาม"เราอ่าน อ่านดัง ฟังเป็นหูม
เราอ่านผิด ผิดไป ใจเต้นตูม
ณ.แชทรูม..รูม(room)นั้น ครั้นวานซืน

ใครหรือที่ ที่หา มาแกงฯช่วย
พี่คนสวย สวยบอก ออกอย่าฝืน
ใครกันเอ่ย เอ่ยถาม นามขวัญยืน
ใช่คนอื่น อื่นไกล ช่วยได้จริง

---สะเลเต---

พี่อยากบอก บอกชื่อ คือคนนั้น
เขียนกลอนกัน กันหลาย คล้ายคู่หญิง
หวานเอยหวาน หวานคำ พร่ำประวิง
ชอบกลอนรัก รักยิ่ง อิงกลอนกวน

เขาชอบเขียน เขียนกลอน อ้อนผู้สาว
มีบางคราว คราวครั้ง ฟังลมหวน
เป็นบทเพลง เพลงซึ่ง ซึ้งรัญจวน
วานทบทวน ทวนดู รู้ว่าใคร.......(คนนั้นแหละ)


"สุนันยา"
 

[♥หทัยกาญจน์♥]

ส่งดวงใจ ใจรัก ถักทอฝัน
ยังรอวัน วันคืนชื่นเสมอ
อักษรถ้อย ถ้อยถาม ความถึงเธอ
อย่าพลั้งเผลอ เผลอไผล เมื่อไกลกัน

อย่าลืมวัน วันที่ มีเราสอง
ร่วมร้อยกรอง กรองคำ นำสร้างสรรค์
ให้ละโศก โศกทิ้ง ทุกสิ่งอัน
ยังจำมั่น มั่นคง ตรงสายใย

ทั้งน้องพี่ พี่น้อง มองเมียงอยู่
ถามไถ่ดู ดูด้วย ช่วยขานไข
ทุกข์หรือสุข สุขชื่น รื่นฤทัย
หรือปวดร้าว ร้าวใจ ให้กังวล....

"สุนันยา"

ถึงดวงใจ ใจพี่ ที่ห่วงหา
น้องเอ่ยลา ลาลับ กลับแห่งหน
สร้างเส้นทาง ทางเดิน เพลิดเพลินตน
สมดั่งผล ผลเหตุ ขอบเขตมี

หลายสิ่งเกิด เกิดดับ จับบางสิ่ง
ยังเดินวิ่ง วิ่งวน บนวิถี
ถนนร่าง ร่างไว้ ในบางที
อาจบ่งชี้ ชี้แจง แห่งบ่วงกรรม

ที่เคยสร้าง สร้างไว้ จนเราพบ
เพียงประสบ สบแล้ว แก้วงามขำ
จนพรากจาก จากไกล ใจกระทำ
พี่-น้องจำ จำจด บทสองเรา

ฝากคำรัก รักหนึ่ง ถึงพี่จ๋า
สุนันยา ยาใจ ไม่หงอยเหงา
น้องไม่อยู่ อยู่ไกล ใกล้ดั่งเงา
ขออย่าเศร้า เศร้าสร้อย ให้คอยรอ


หทัยกาญจน์
๑๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕

[พี.พูนสุข]

มาร้อยกล  กลบท  พจน์วิจิตร
นั่งครุ่นคิด  คิดไป  ไม่อยากฝืน
เรามืออ่อน  อ่อนใจ  ไม่กลมกลืน
ขาดความลื่น  ลื่นคม  สมอุรา

เขียนไม่คล่อง  คล่องไม่จริง  อิงมักง่าย
ขาดลวดลาย  ลายคราม  ความภาษา
ต่อตามใจ  ใจคิด  นิมิตมา
ขาดวิชา  ชาติรส  เพราะหมดภูมิ

สุนทรวิทย์

มีเรื่องอาย อายมาก อยากบอกท่าน
"หาม"เราอ่าน อ่านดัง ฟังเป็นหูม
เราอ่านผิด ผิดไป ใจเต้นตูม
ณ.แชทรูม..รูม(room)นั้น ครั้นวานซืน.......ขอพึ่งหน่อยนะคะ น้องแกง

คิดกานท์กลอน วอนไว้ ให้ปลอบปลุก
ปลดเรื่องทุกข์ ทุกข์ถม ตรมหยิบยื่น
ปู่ถ่อมตัว ตัวเอง เกรงไม่คืน
ไม่เหมือนอื่น อื่นไหน ใครเก่งเกิน

สุเขียนด้วย ด้วยรัก ถักอักษร
ทั้งยังอ่อน อ่อนหัด ขัดขัดเขิน
แต่พอเขียน เขียนไป ไหงเพลิดเพลิน
จึงเชื้อเชิญ เชิญพร่ำ ลำนำกลอน

 
"สุนันยา"

                                                                               

                                                                                                                                                 
                                                                                                                                                                      คะนึงครวญ ครวญคร่ำ รำพันรัก
                                                                                                                                                                            คะนึงนัก ขวัญศรี ศรีสมร
                                                                                                                                                                           คะนึงหา หาใคร ใจเว้าวอน   
                                                                                                                                                                            คะนึงพร พรรัก จักมาเยือน

                                                                                                                                                                           ถวิลยาม ยามฝัน นั่นมนต์ขลัง
                                                                                                                                                                         ถวิลหวัง หวังภพใด หาใครเหมือน
                                                                                                                                                                           ถวิลยล ยลถ้อย สร้อยดาวเดือน 
                                                                                                                                                                         ถวิลเลือน เลือนราง ห่างหายฤๅ...
                                                                                                                                                
                                                                                                                                                                                        พี.พูนสุข         
                                                                                                                                

[สุนันยา]

ถึงดวงใจ ใจพี่ ที่ห่วงหา
น้องเอ่ยลา ลาลับ กลับแห่งหน
สร้างเส้นทาง ทางเดิน เพลิดเพลินตน
สมดั่งผล ผลเหตุ ขอบเขตมี

หลายสิ่งเกิด เกิดดับ จับบางสิ่ง
ยังเดินวิ่ง วิ่งวน บนวิถี
ถนนร่าง ร่างไว้ ในบางที
อาจบ่งชี้ ชี้แจง แห่งบ่วงกรรม

ที่เคยสร้าง สร้างไว้ จนเราพบ
เพียงประสบ สบแล้ว แก้วงามขำ
จนพรากจาก จากไกล ใจกระทำ
พี่-น้องจำ จำจด บทสองเรา

ฝากคำรัก รักหนึ่ง ถึงพี่จ๋า
สุนันยา ยาใจ ไม่หงอยเหงา
น้องไม่อยู่ อยู่ไกล ใกล้ดั่งเงา
ขออย่าเศร้า เศร้าสร้อย ให้คอยรอ


หทัยกาญจน์
๑๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕

<a href="http://www.youtube.com/v/yS5EhGttFq4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/yS5EhGttFq4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ยังจดจำ จำเพลง นี้ได้ไหม
เขียนไว้เพื่อ เพื่อใคร ไหนเล่าหนอ
จากบทกานท์ กานท์เศร้า เคล้าเพลงคลอ
แต่งแต้มต่อ ต่อถ้อย ร้อยเพลงครวญ

เสียงขับขาน ขานฝาก จากดวงจิต
ที่เฝ้าคิด คิดหา พารักหวน
มิหวังใด ใดแทรก แรกใจนวล
ทุกถ้อยล้วน ล้วนมี ที่จริงใจ

จะห่างหาย หายจาก ซากรักเก่า
คงเหลือเงา เงาแสง แฝงอ่อนไหว
เมื่อเคยเคียง เคียงติด ชิดทรวงใน
หรือลืมได้ ได้ลง คงไม่จริง....

"สุนันยา"

[สุนันยา]

                                                                                                                                             



คะนึงครวญ ครวญคร่ำ รำพันรัก
คะนึงนัก ขวัญศรี ศรีสมร
คะนึงหา หาใคร ใจเว้าวอน   
คะนึงพร พรรัก จักมาเยือน

 ถวิลยาม ยามฝัน นั่นมนต์ขลัง
 ถวิลหวัง หวังภพใด หาใครเหมือน
 ถวิลยล ยลถ้อย สร้อยดาวเดือน 
 ถวิลเลือน เลือนราง ห่างหายฤๅ...

พี.พูนสุข
                                                                                                                                                 

     

                                                                                                                                                                       

ถวิลหา หาเขา เฝ้าคอยทัก
ถวิลหนัก หนักใจ ใช่ไขสือ
ถวิลคอย คอยทน คนร่ำลือ
ถวิลด้วย ด้วยรัก อักษรา

คะนึงใน ในห้วง บ่วงสลัก
คะนึงรัก รักคลอ ต่อภาษา
คะนึงกานท์ กานท์หวาน รำพันมา
คะนึงหา หาเขา เฝ้าแต่ครวญ...

"สุนันยา"

[sunthornvit]

<a href="http://www.youtube.com/v/yS5EhGttFq4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/yS5EhGttFq4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ยังจดจำ จำเพลง นี้ได้ไหม
เขียนไว้เพื่อ เพื่อใคร ไหนเล่าหนอ
จากบทกานท์ กานท์เศร้า เคล้าเพลงคลอ
แต่งแต้มต่อ ต่อถ้อย ร้อยเพลงครวญ

เสียงขับขาน ขานฝาก จากดวงจิต
ที่เฝ้าคิด คิดหา พารักหวน
มิหวังใด ใดแทรก แรกใจนวล
ทุกถ้อยล้วน ล้วนมี ที่จริงใจ

จะห่างหาย หายจาก ซากรักเก่า
คงเหลือเงา เงาแสง แฝงอ่อนไหว
เมื่อเคยเคียง เคียงติด ชิดทรวงใน
หรือลืมได้ ได้ลง คงไม่จริง....

"สุนันยา"

[/quote]

อยากฟังเพลง  เพลงรัก  สลักจิต
อยากมีสิทธิ์  สิทธิ์ที่  มีสักหญิง
อยากมีคู่  คู่รัก  ผู้ภักดิ์จริง
อยากช่วงชิง  ชิงช่วง  ความห่วงใย

มิพบพาน  พานพบ  สบมิ่งมิตร
แม้เฝ้าคิด  คิดจน  กมลไหว
คงรางเลือน  เลือนราง  อ้างว้างใจ
มิมีใคร  ใครรัก  เราสักคน

สุนทรวิทย์

[สมนึก นพ]

มีบทเพลง เพลงฟังยังไม่ได้
เครื่องที่ใช้ ใช้นานมันสับสน
ออกแต่เสียง เสียงซู่ดูพิกล
ตั้งหลายหน หนนี้ก็มีเป็น

จึงขออ่าน อ่านความตามที่เขียน
คงไม่เปลี่ยน เปลี่ยนเนื้อหาที่มาเห็น
หาคนรัก รักนะคือประเด็น
แสนยากเย็น เย็นย่ำพร่ำพรรณนา

ตัวอย่างมี มีไหมใคร่รู้บ้าง
เป็นข้ออ้าง อ้างอิงสิ่งที่หา
ที่เจอบ่อย บ่อยไปหลายเพลา
ผิดหวังมา มาเศร้าให้เราดู.

นพ
17 ก.พ.55

[สุนันยา]

อยากฟังเพลง  เพลงรัก  สลักจิต
อยากมีสิทธิ์  สิทธิ์ที่  มีสักหญิง
อยากมีคู่  คู่รัก  ผู้ภักดิ์จริง
อยากช่วงชิง  ชิงช่วง  ความห่วงใย

มิพบพาน  พานพบ  สบมิ่งมิตร
แม้เฝ้าคิด  คิดจน  กมลไหว
คงรางเลือน  เลือนราง  อ้างว้างใจ
มิมีใคร  ใครรัก  เราสักคน

สุนทรวิทย์

มีคนรัก รักมาก อยากเป็นคู่
แต่ว่าปู่ ปู่นี้ ที่สับสน
เที่ยวแจกจ่าย จ่ายทั่ว กลัวเหลือทน
ต้องเป็นคน คนรัก พักชั่วคราว

อย่ามาบ่น บ่นจน คนเขาว่า
ปู่นั้นนะ นะที่ มีแต่สาว
มารายล้อม ล้อมปู่ อยู่ระนาว
ปล่อยให้ย่า ย่าหนาว ร้าวเดียวดาย..

"สุนันยา"

[สุนันยา]

มีบทเพลง เพลงฟังยังไม่ได้
เครื่องที่ใช้ ใช้นานมันสับสน
ออกแต่เสียง เสียงซู่ดูพิกล
ตั้งหลายหน หนนี้ก็มีเป็น

จึงขออ่าน อ่านความตามที่เขียน
คงไม่เปลี่ยน เปลี่ยนเนื้อหาที่มาเห็น
หาคนรัก รักนะคือประเด็น
แสนยากเย็น เย็นย่ำพร่ำพรรณนา

ตัวอย่างมี มีไหมใคร่รู้บ้าง
เป็นข้ออ้าง อ้างอิงสิ่งที่หา
ที่เจอบ่อย บ่อยไปหลายเพลา
ผิดหวังมา มาเศร้าให้เราดู.

นพ
17 ก.พ.55

รินร้อยพจน์ พจนา มาบอกกล่าว
ว่าปวดร้าว ร้าวใจ ให้อดสู
ด้วยว่ารัก รักไกล ไม่มาดู
ต้องทนอยู่ อยู่อย่าง ทางระทม

เพียงบทเพลง เพลงกล่อม ยอมเป็นให้-
ทุกอย่างได้ ได้ตาม ยามขื่นขม
อยากปลอบเธอ เธอให้ คลายโศกตรม
ที่ทับถม ถมทรวง ห่วงทุกครา

ขอเป็นฉัน ฉันนี้ ที่รองรับ
คอยช่วยซับ ซับตรม ที่ถมถา
ให้เธอยิ้ม ยิ้มได้ ไม่ระอา
จะขอลา ลาห่าง ทางของเธอ....

"สุนันยา"

[sunthornvit]

โดนปาดหน้าเส้นยาแดงผ่าแปดอีกแล้ว ตอบคุณย่าครับ

มิมีสาว  สาวใด  ใคร่สมัคร
มิมีรัก  รักแล้ง  ถูกแหนงหน่าย
มิมีหนึ่ง  หนึ่งผู้  ยอมดูดาย
รู้ตัวสาย  สายนัก  จักช่วงชิง

ถูกทอดทิ้ง  ทิ้งร้าง  อย่างสิ้นท่า
หมดราคา  คาโรย  ระโหยยิ่ง
ขาดน้ำใจ  ใจหนอ  พอพิ่งพิง
ไร้สักหญิง  หญิงที่  มีเยื่อใย

สุนทรวิทย์

[สุนันยา]

ไม่รู้จัก จักพอ พ่อนักรัก
ตามท้วงทัก ทักถาม ความไฉน
มิมีสัก สักหญิง อิงแนบใจ
ที่เห็นอยู่ อยู่ใกล้ ใครกันนะ

ร้อยกรองกานท์ กานท์หวาน หวานสนิท
แอบเจือพิษ พิษซ่อน อ้อนออดซะ
ยังมาบอก บอกไม่ ใช่รักอ่ะ
แล้วใครจะ จะเชื่อ เหลือเฟือรัก..

"สุนันยา"

[สมนึก นพ]

ทางสามแยก แยกข้างห่างกันอยู่
หากไม่รู้ รู้จริงยิ่งช้ำหนัก
สองข้างที่ ที่เห็นเด่นชัดนัก
ยืนเป็นหลัก หลักกลางสองข้างมอง

แยกด้านซ้าย ซ้ายชิดติดป่าใหญ่
ดั้นด้นไป ไปหลงคงหม่นหมอง
แยกมาขวา ขวาทางอย่างลำพอง
จะได้ครอง ครองคู่คอยอยู่นา

จะแผ้วถาง ถางเสี้ยนให้เตียนหาย
เดินสบาย สบายจิตคิดแยกขวา
เส้นทางตรง ตรงเด่นเห็นชัดตา
คือฉันมา มาคอยแม่กลอยใจ.

นพ
19 ก.พ.55

[พี.พูนสุข]

                                                                          

                                                               ตอบคุณสุนทรวิทย์ คุณสุนันยา ช้าไปนิดเดียวเอง
                                                                   

                                                                                                                                  เพราะรักป้อนป้อนหวานปานผาณิต  
                                                                    ชุบชีวิตชิดชื่่นชื่นประจักษ์
                                                                      ชุบชีวาผาสุกสุกใสนัก
                                                                   พลันคึกคักตื่นใจใจอยากเจอ

                                                                  อย่าหมดหวังหวังพบประสบแน่
                                                                   อย่ายอมแพ้แพ้ทางร้างเสนอ
                                                                  อย่าหยุดหาหานวลครวญละเมอ
                                                                    อย่าหยุดเพ้อเพ้อพร่ำรำพันรัก
                                                                 
                                                                             พี.พูนสุข

[สุนันยา]

ทางสามแยก แยกข้างห่างกันอยู่
หากไม่รู้ รู้จริงยิ่งช้ำหนัก
สองข้างที่ ที่เห็นเด่นชัดนัก
ยืนเป็นหลัก หลักกลางสองข้างมอง

แยกด้านซ้าย ซ้ายชิดติดป่าใหญ่
ดั้นด้นไป ไปหลงคงหม่นหมอง
แยกมาขวา ขวาทางอย่างลำพอง
จะได้ครอง ครองคู่คอยอยู่นา

จะแผ้วถาง ถางเสี้ยนให้เตียนหาย
เดินสบาย สบายจิตคิดแยกขวา
เส้นทางตรง ตรงเด่นเห็นชัดตา
คือฉันมา มาคอยแม่กลอยใจ.

นพ
19 ก.พ.55

จะแยกซ้าย ซ้ายขวา ว่าทางแยก
ขออย่าแทรก แทรกนาง ทางไหนไหน
ระหว่างกลาง กลางทรวง ห่วงอาลัย
มีแต่ฉัน ฉันไว้ ในใจเธอ

แม้ขวากหนาม หนามกั้น ฉันจะฝ่า
ขอเพียงว่า ว่าเธอนั้น มั่นเสมอ
ยังคงคอย คอยกัน วันพบเจอ
อย่าให้เก้อ เก้อจน คนดูแคลน

จะไม่ท้อ ท้อทาง วางข้างหน้า
รักนำพา พาใจ ให้สุขแสน
หากเธอไกล ไกลร้าง ห่างดินแดน
อย่ามีใคร ใครแทน แม้นหนึ่งเดียว...


"สุนันยา"