ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

บ้านริมโขง โขงหาย พี่ชายฉัน
อยู่ไหนนั่น นั่นน้อง เฝ้ามองหา
เคยเขียนกลอน กลอนกล ดั่งมนตรา
พี่ชายข้า ข้าหม่น อยู่หนใด
หลายกลอนกล กลกลอน สุนทรนัก
อ่านแล้วมักพาฉันเคลิ้มฝันใฝ่
อยากแต่งกลอน กลอนกล ทุกหนไป
แต่แต่งไม่ ไม่เห็นจะเป็นเลย !ฯ

                                อริญชย์
                            ๒๐/๒/๒๕๕๕



 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ไม่รู้จัก จักพอ พ่อนักรัก
ตามท้วงทัก ทักถาม ความไฉน
มิมีสัก สักหญิง อิงแนบใจ
ที่เห็นอยู่ อยู่ใกล้ ใครกันนะ

ร้อยกรองกานท์ กานท์หวาน หวานสนิท
แอบเจือพิษ พิษซ่อน อ้อนออดซะ
ยังมาบอก บอกไม่ ใช่รักอ่ะ
แล้วใครจะ จะเชื่อ เหลือเฟือรัก..

"สุนันยา"

เชื่อไม่ได้..ได้ใจแล้วหน่ายหนี
พ่อตัวดี..ดีแตกแจกหาญหัก
กลร้อยเล่ห์..เล่ห์ลวงดวงทายทัก
พ่อฟูมฟัก..ฟักพิษในจิตตน

หว่านคำหวาน..หวานไปไม่มีหยุด
ไม่อาจฉุด..ฉุดรั้งครั้งสับสน
บอกรักสาว..สาวเบื่อให้เหลือทน
แจกจ่ายจน..จนใจในตัวเอง

พระอาทิตย์อัสดง

 

[สุนันยา]

                                                                         

                                                               ตอบคุณสุนทรวิทย์ คุณสุนันยา ช้าไปนิดเดียวเอง
                                                                   

                                                                                                                                 
เพราะรักป้อนป้อนหวานปานผาณิต   
    ชุบชีวิตชิดชื่่นชื่นประจักษ์
   ชุบชีวาผาสุกสุกใสนัก
   พลันคึกคักตื่นใจใจอยากเจอ

   อย่าหมดหวังหวังพบประสบแน่
   อย่ายอมแพ้แพ้ทางร้างเสนอ
   อย่าหยุดหาหานวลครวญละเมอ
   อย่าหยุดเพ้อเพ้อพร่ำรำพันรัก

                                                                 
                                                                             พี.พูนสุข

ไม่หยุดแน่ แน่นัก ดัวยรักมั่น
จะรอวัน วันหวน ควรประจักษ์
เพราะมากล้น ล้นใจ ในความภักดิ์
ซึ้งยิ่งนัก นักกลอน อ้อนกลกานท์

ภาษาศิลป์ ศิลป์สร้าง ทางกำหนด
กลบท บทกลอน วอนคำหวาน
ไม่เสแสร้ง แสร้งรัก ปักดวงมาน
แต่รักนาน นานนัก จักรอคอย.....

”สุนันยา”
                                                                 

[สุนันยา]

บ้านริมโขง โขงหาย พี่ชายฉัน
อยู่ไหนนั่น นั่นน้อง เฝ้ามองหา
เคยเขียนกลอน กลอนกล ดั่งมนตรา
พี่ชายข้า ข้าหม่น อยู่หนใด
หลายกลอนกล กลกลอน สุนทรนัก
อ่านแล้วมักพาฉันเคลิ้มฝันใฝ่
อยากแต่งกลอน กลอนกล ทุกหนไป
แต่แต่งไม่ ไม่เห็นจะเป็นเลย !ฯ

                                อริญชย์
                            ๒๐/๒/๒๕๕๕



 

รักมั่นคง คงที่ พี่ริมโขง
สายใยโยง โยงต่อ ขอเฉลย
เกินคำอ้าง อ้างถึง ซึ่งเปรียบเปรย
มิใช่คู่ คู่เขนย เกยสัมพันธ์

แต่ว่าเป็น เป็นอยู่ คู่อักษร
รักคือกลอน กลอนพี่ ที่สร้างสรรค์
ศรัทธามาก มากมี ที่ผลงาน
ในทุกถ้อย ถ้อยกานท์ ..หวานตราตรึง...

"สุนันยา"

สุก็คิดถึงพี่ริมโขงมากค่ะ คุณ อริญชย์

[พี.พูนสุข]

     

                                                ตัวอย่าง  กลอนกลบทรักร้อย อีกแบบหนึ่ง
                              คู่ที่ซ้ำกันจะอยู่ตอนไหนก็ได้  แต่ต้องไม่ใช่คำต้นและคำสุดท้ายของวรรค

                                                  นึกว่าคนคนดีมีศีลสัตย์
                                             ยึดคำมั่นมั่นมนัสมิเหลวไหล
                                             มิรู้ว่าปรวนแปรแปรหลายใจ
                                             พึ่งเห็นเล่ห์เสน่ห์ไวไวในเชิง
                                             มารู้เช่นเช่นนี้ก็ดีอยู่
                                             หากไป่รู้หลงลมลมพาเหลิง
                                             คงจมดิ่งดิ่งด่ำถลำระเริง
                                             จนเปิดเปิงเปิงป่นกมลตรอม. 

                               จากตำรา หลักภาษาไทย ของ  กำชัย  ทองหล่อ
                                    พิมพ์ครั้งที่ ๒  พ.ศ. ๒๕๐๙
                                    หน้า ๕๓๙     
               
                                                        พี.พูนสุข ลองฝึกแต่งทั้งสอง ก็ดูอิสระมากขึ้นค่ะ

[สุนันยา]

ไม่รู้จัก จักพอ พ่อนักรัก
ตามท้วงทัก ทักถาม ความไฉน
มิมีสัก สักหญิง อิงแนบใจ
ที่เห็นอยู่ อยู่ใกล้ ใครกันนะ

ร้อยกรองกานท์ กานท์หวาน หวานสนิท
แอบเจือพิษ พิษซ่อน อ้อนออดซะ
ยังมาบอก บอกไม่ ใช่รักอ่ะ
แล้วใครจะ จะเชื่อ เหลือเฟือรัก..

"สุนันยา"

เชื่อไม่ได้..ได้ใจแล้วหน่ายหนี
พ่อตัวดี..ดีแตกแจกหาญหัก
กลร้อยเล่ห์..เล่ห์ลวงดวงทายทัก
พ่อฟูมฟัก..ฟักพิษในจิตตน

หว่านคำหวาน..หวานไปไม่มีหยุด
ไม่อาจฉุด..ฉุดรั้งครั้งสับสน
บอกรักสาว..สาวเบื่อให้เหลือทน
แจกจ่ายจน..จนใจในตัวเอง

พระอาทิตย์อัสดง

 

ยากจะเชื่อ เชื่อได้ มองไม่เห็น
ดั่งที่เป็น เป็นอยู่ ปู่ข่มเหง
ไม่มีรัก รักจริง ทิ้งให้เซ็ง
ไม่สวยเจ๋ง เจ๋งจัง นั่งเดียวดาย

หลงคำคม คมรัก ฝากเป็นพิษ
รู้สึกผิด ผิดหวัง ยังไม่หาย
ไม่ควรเชื่อ เชื่อคำ พร่ำน้ำลาย
สิ้นความหมาย หมายรัก หักใจลา...

"สุนันยา"

[sunthornvit]

เหนื่อยและเบื่อ  เบื่องาน  พานฟัดเฟียด
กำลังเครียด  เครียดมาก  อยากจะบ้า
มีแต่เรื่อง  เรื่องยัด  ขัดอุรา
พบปัญหา  หากิน  กลิ่นเหงื่อไคล

เมื่อไรหนอ  หนอจัก  ได้พักบ้าง
ยอมปล่อยวาง  วางจาก  หลากหยักไย่
กินใช้น้อย  น้อยยัง  หวังสิ่งใด
หาเรื่องใส่  ใส่ตัว  ปวดหัวจริง

สุนทรวิทย์

[สุนันยา]

     

                                                ตัวอย่าง  กลอนกลบทรักร้อย อีกแบบหนึ่ง
                              คู่ที่ซ้ำกันจะอยู่ตอนไหนก็ได้  แต่ต้องไม่ใช่คำต้นและคำสุดท้ายของวรรค

                                                  นึกว่าคนคนดีมีศีลสัตย์
                                             ยึดคำมั่นมั่นมนัสมิเหลวไหล
                                             มิรู้ว่าปรวนแปรแปรหลายใจ
                                             พึ่งเห็นเล่ห์เสน่ห์ไวไวในเชิง
                                             มารู้เช่นเช่นนี้ก็ดีอยู่
                                             หากไป่รู้หลงลมลมพาเหลิง
                                             คงจมดิ่งดิ่งด่ำถลำระเริง
                                             จนเปิดเปิงเปิงป่นกมลตรอม. 

                               จากตำรา หลักภาษาไทย ของ  กำชัย  ทองหล่อ
                                    พิมพ์ครั้งที่ ๒  พ.ศ. ๒๕๐๙
                                    หน้า ๕๓๙     
               
                                                        พี.พูนสุข ลองฝึกแต่งทั้งสอง ก็ดูอิสระมากขึ้นค่ะ

ขอขอบคุณ คุณพี่ ที่แนะให้
มีทางเลือก เลือได้ ให้ถนอม
กลบท บทใส ใจพยอม
ยินดีน้อม น้อมรับ เพื่อปรับกลอน

แต่ตอนนี้ นี้น้อง ต้องผ่านนะ
ไม่ทันจะ  จะคิด ติดอักษร
สมองช้า ช้านัก จักฝากวอน
ต้องรอก่อน ก่อนนะ จ๊ะพี่พูนฯ..

"สุนันยา"

[สมนึก นพ]

ของดีในบ้านเรา

http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=3858.0

[สุนันยา]

เหนื่อยและเบื่อ  เบื่องาน  พานฟัดเฟียด
กำลังเครียด  เครียดมาก  อยากจะบ้า
มีแต่เรื่อง  เรื่องยัด  ขัดอุรา
พบปัญหา  หากิน  กลิ่นเหงื่อไคล

เมื่อไรหนอ  หนอจัก  ได้พักบ้าง
ยอมปล่อยวาง  วางจาก  หลากหยักไย่
กินใช้น้อย  น้อยยัง  หวังสิ่งใด
หาเรื่องใส่  ใส่ตัว  ปวดหัวจริง

สุนทรวิทย์

แม้นว่าเหนื่อย เหนื่อยนัก พักเสียบ้าง
หาวันว่าง ว่างงาน การทุกสิ่ง
เที่ยวท่องไป ไปแดน แสนสุขอิง
อย่ามัวนิ่ง นิ่งเฉย เผยเครียดจัง


ปล่อยให้ลูก ลูกหลาน เขาสานต่อ
ปู่ควรพอ พอบ้าง สร้างความหวัง
หาความสุข สุขใจ ไม่ภินท์พัง
ย่านั้นยัง ยังอยู่ คู่เคียงไป..........


"สุนันยา"

[อริญชย์]

     

                                                ตัวอย่าง  กลอนกลบทรักร้อย อีกแบบหนึ่ง
                              คู่ที่ซ้ำกันจะอยู่ตอนไหนก็ได้  แต่ต้องไม่ใช่คำต้นและคำสุดท้ายของวรรค

                                                  นึกว่าคนคนดีมีศีลสัตย์
                                             ยึดคำมั่นมั่นมนัสมิเหลวไหล
                                             มิรู้ว่าปรวนแปรแปรหลายใจ
                                             พึ่งเห็นเล่ห์เสน่ห์ไวไวในเชิง
                                             มารู้เช่นเช่นนี้ก็ดีอยู่
                                             หากไป่รู้หลงลมลมพาเหลิง
                                             คงจมดิ่งดิ่งด่ำถลำระเริง
                                             จนเปิดเปิงเปิงป่นกมลตรอม. 

                               จากตำรา หลักภาษาไทย ของ  กำชัย  ทองหล่อ
                                    พิมพ์ครั้งที่ ๒  พ.ศ. ๒๕๐๙
                                    หน้า ๕๓๙     
               
                                                        พี.พูนสุข ลองฝึกแต่งทั้งสอง ก็ดูอิสระมากขึ้นค่ะ

กับกลบท อักษรนกกางปีก นี่อันเดียวกันหรือเปล่าฮะ หรือว่าคนละอย่าง?    



  

[พี.พูนสุข]

                  กลบทอักษรนกกางปีก กับ กลบทรักร้อย  คนละอย่างกันค่ะ  ดูตัวอย่างนะคะ


                                                                                                                             โอ้จอมขวัญขวัญจอมสุรางค์ศรี
                       ระลึกคำคำระลึกตรึกทวี                    เพราะบุญมีมีบุญหนุนน้ำใจ
                       ได้มองเนตรเนตรมองเหมือนต้องศร      จะนั่งนอนนอนนั่งคลั่งหลงใหล
                       ฝันละเมอละเมอฝันทุกวันไป              ต้องนอนไข้ไข้นอนสะท้อนทรวง.
                         
                          ทำเป็นกลอักษร :                                                         โอ้จอมขวัญสุรางค์ศรี
                                                          ระลึกคำตรึกทวี                  เพราะบุญมีหนุนน้ำใจ
                                                          ได้มองเนตรเหมือนต้องศร     จะนั่งนอนคลั่งหลงใหล
                                                          ฝันละเมอทุกวันไป              ต้องนอนไข้สะท้อนทรวง. 
 
                                                             

                          กฎ :                             ๑. ในวรรคหนึ่งๆ ต้องให้มีสัมผัสซ้ำคำกัน ๒ คู่  จะอยู่ตอนหนึ่งตอนใดก็ได้  ตามปรกติมักจะอยู่ระหว่างคำที่ ๑ ถึงคำที่ ๕
                                    หรือที่ ๖  แต่ต้องเรียงติดกัน ๔ คำ 

                                           ๒. เมื่อจะทำเป็นกลอักษรนกกางปีก  ให้ตัดคำที่ ๒ ของแต่ละคู่ออก  เหลือไว้แต่คำหน้า  วรรคหนึ่งคงมี ๕ คำบ้าง  ๖ คำบ้าง
                                    สุดแต่ว่าในวรรคนั้นๆ จะเป็นกลอน ๘  หรือกลอน ๙

                                           ๓. กลอนกลบทอักษรนกกางปีก  ให้สังเกตความดูว่าได้ตัดคำอะไรออก  และเหลือคำอะไรไว้  แล้วอ่านคำที่เหลือนั้นทวนกลับ
                                    อีกครั้งหนึ่ง  จึงจะได้ความ  คือนับถอยหลังขึ้นไป ๓ คำ แล้วจึงอ่านทวน.

                                              *** หลักภาษาไทย  ของ  กำชัย  ทองหล่อ   หน้า ๕๔๒


                                                                                                                                  พี.พูนสุข  บรรจงพิมพ์

[♥หทัยกาญจน์♥]

<a href="http://www.youtube.com/v/ZToLa4cUnLg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/ZToLa4cUnLg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

รอ-คิดถึง

บทกลกลอน กลอนกล คนร้อยรัก
ถ้อยทอถัก ถักทอ รอ-คิดถึง
แต้มคำหวาน หวานคำ ล้ำตราตรึง
ส่งให้หนึ่ง หนึ่งให้ ถึงใครกัน

เขาที่จาก จากที่ เคยมีเขา
เรื่องสองเรา เราสอง ต้องใจฝัน
เคยเรียงกลอน กลอนเรียง เคียงทุกวัน
เขา-เธอ-ฉัน ฉันเธอ เผลอคำลา

ไม่ติดต่อ ต่อติด จิตพี่จาก
จนเราพราก พรากเรา เฝ้าค้นหา
ครบหนึ่งเดือน เดือนหนึ่ง รำพึงมา
ไม่เห็นหน้า หน้าเห็น เป็นเช่นไร

คงลืมกัน กันลืม เลือนไปแล้ว
โธ่ พี่แก้ว แก้วพี่ ที่เคยใส-
สดส่องแสง แสงส่อง ผุดผ่องใจ
กลับมาใหม่ ใหม่มา หาเพื่อนเอยฯ...


หทัยกาญจน์
๒๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕

[สุนันยา]

จะไม่หยุด หยุดพร่ำ ลำนำรัก
จะไม่หัก   หักใจ ไกลคำเผย
จะสลัก ภักดี นี้เช่นเคย
จะไม่เลย เลยหลบ สบสายตา

รอ คนดี ดีด้วย ช่วยขับขาน
รอ กลอนหวาน หวานชื่น รื่นภาษา
รอ ต่อกลอน กลอนกล ยลพี่ยา
รอ พี่ย้อน ย้อนมา อย่าลาเรา

ด้วย คิดถึง ถึงพี่ ที่เคยคู่
ด้วย เห็นเป็น เป็นอยู่ ดูหงอยเหงา
ด้วย ยังคง คงมั่น วันแนบเนา
ด้วย เคยเย้า  เย้าหยอก บอกรักกัน

รัก ยังคง คงเป็น เช่นวันก่อน
รัก อักษร ษรศิลป์ จินต์สร้างฝัน
รัก คือพี่ พี่นี้ มีสัมพันธ์
รัก จากใจ ใจจันทร์ ฉันเฝ้าคอย....


"สุนันยา"