ทุกสรรพชีวิตคือหนึ่งเดียว ที่เกาะเกี่ยวยึดโยงเป็นโครงสร้าง
ทุกชีวิตจึงอยู่ได้ไม่อ้างว้าง ระหว่างทางเจือจุนเกื้อหนุนกัน
พฤกษาใหญ่แผ่กิ่งใบให้ร่มเงา ต้นหญ้าเฝ้าหยอกเย้าเคล้าดินนั่น
ต่างทักทอส่งต่อสายสัมพันธ์ หนึ่งเดียวกันสรรพชีวิตในโลกา
ทำงานออฟฟิศอย่าคิดว่าเก่ง เที่ยวอวดเบ่งทำงานตึกระฟ้า
ยังต้องกินข้าวแกงของแม่ค้า ทั้งเสื้อผ้าห่มกายใช่ทำเอง
ต้องอาศัยความดีพี่ฉันทนา โรงทอผ้าร่วมด้วยช่วยบรรเลง
อีกทั้งนักออกแบบที่สุดเจ๋ง นักแลเล็งตรวจสอบคุณค่างาน
จะเห็นว่าสรรพชีวิตนั้นสำคัญ เชื่อมโยงกันทั้งโลกยันจักรวาล
ต่างเป็นเหตุปัจจัยกันทั้งนั้น ลมหายใจเดียวกันทั้งฉัน เธอ
m1
17/2/55
