| 14 กุมภาพันธ์ 2012, 02:38:PM |
|
รการตติ
|
 |
« เมื่อ: 14 กุมภาพันธ์ 2012, 02:38:PM » |
 ชุมชน
|
ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
หลบเก่งจังนะ
คารมคมคาย มิใช่เล่น
ทะเล้นเจรจา มาที่หนึ่ง
ล่องหนหายตัว มัวตะลึง
ลึกซึ้งแฝงกาย ในกวี
ตามหาเท่าไหร่ ก็ไม่พบ
ชอบหลบแอบไว้ ไม่เลือกที่
เดี๋ยวขุ่นเดี๋ยวใส ไม่พอดี
หลบลี้หนีหาย ไม่ทายทัก
มารอมาเรียง มาเคียงข้าง
ยามว่างเหมือนผู้ ไม่รู้จัก
วิ่งรี่หนีไป แสนไกลนัก
ยากจักตามไป ให้พบเจอ
ตั้งใจพบนาม ตามประกบ
ยังหลบขุ่นข้อง ต้องมองเหม่อ
วิ่งโร่หาไป ก็ให้เพ้อ
ละเมอมองหา จะบ้าตาย
เห็นโน่นไวไว อยู่ไกลลิบ
กระซิบใครใคร ให้มองหมาย
จะคว้าจะไขว่ มาเคียงกาย
สุดท้ายหายหน้า ไม่มามอง
ยามหาก็มา หายห่างเหิน
ยามเมินไยเจ้า เฝ้าสนอง
เล่นตัวลึกล้ำ ทำลำพอง
จองหองจริงนะ เจ้า...ความรัก !
รการตติ
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : amika29, Prapacarn ❀, สุนันยา, sunthornvit, กามนิต, สะเลเต, บูรพาท่าพระจันทร์, ปู่ริน, panthong.kh, ไพร พนาวัลย์, ♥หทัยกาญจน์♥, ยามพระอาทิตย์อัสดง, กังวาน, รพีกาญจน์, Thammada, แป้งน้ำ, ..กุสุมา.., --ณัชชา--, เศษเหล็ก//, สล่าผิน, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 14 กุมภาพันธ์ 2012, 03:02:PM |
|
Prapacarn ❀
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 14 กุมภาพันธ์ 2012, 03:02:PM » |
ชุมชน
|
จะบีบก็ตาย..จะคลายก็รอด
งั้นขอจอดดีกว่า..เพราะว่าหนัก
ทั้งเข็น..ทั้งแบก ช่างแปลกนัก
พอพักเจ้าก็เลือน..เหมือนสายลม
ไล่ตามก็หนี..มีที่ไหน
ยิ่งไขว่..ยิ่งห่าง..ยิ่งจางขม
ไม่เอาดีกว่า..เจ้าหน้ากลม
เชิญถล่ม..จะไม่ถลำ..จำไว้เลย..
แซมค่ะ
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รการตติ, กามนิต, สะเลเต, สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, ปู่ริน, panthong.kh, sunthornvit, amika29, ยามพระอาทิตย์อัสดง, กังวาน, รพีกาญจน์, Thammada, แป้งน้ำ, ..กุสุมา.., --ณัชชา--, เศษเหล็ก//, สล่าผิน, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 19 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
|
|
|
| 14 กุมภาพันธ์ 2012, 04:37:PM |
|
ปู่ริน
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 14 กุมภาพันธ์ 2012, 04:37:PM » |
ชุมชน
|
ทั้งรัก ทั้งหลง เธอคงรู้
จะกิน จะอยู่ น้องทำเฉย
รู้หลบ รู้หลีก ปลีกเช่นเคย
จะละ จะเลย พี่ไปไกล
สุดรัก สุดหวง เธอยิ่งนัก
เธอรู้ เธอรัก พี่บางไหม
ถึงโกรธ ถึงเกลียด พี่แค่ไหน
หนีไป ไม่พบ หลบเก่งจัง
เธอดุ เธอด่า เสียมากมาย
พี่พูด แค่ตาย น้องไม่ฟัง
ชีวิต ครอบครัว เราต้องพัง
พี่นั่ง ซึมเศร้า น้ำตาคลอ....
ริน ดอนบูรพา
๑๔ ก.พ. ๕๕
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, สุนันยา, sunthornvit, amika29, บูรพาท่าพระจันทร์, สะเลเต, ยามพระอาทิตย์อัสดง, กังวาน, รพีกาญจน์, Thammada, แป้งน้ำ, รการตติ, ..กุสุมา.., --ณัชชา--, เศษเหล็ก//, สล่าผิน, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 14 กุมภาพันธ์ 2012, 05:25:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 14 กุมภาพันธ์ 2012, 05:25:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : amika29, บูรพาท่าพระจันทร์, สะเลเต, sunthornvit, ยามพระอาทิตย์อัสดง, กังวาน, รพีกาญจน์, Thammada, แป้งน้ำ, รการตติ, Music, ..กุสุมา.., --ณัชชา--, panthong.kh, เศษเหล็ก//, สล่าผิน, พี.พูนสุข
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 15 กุมภาพันธ์ 2012, 01:58:PM |
|
รการตติ
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 15 กุมภาพันธ์ 2012, 01:58:PM » |
ชุมชน
|
ขอบคุณภาพจาก DesktopNexus ครับ
ชอบออดชอบอ้อน ชอบซ่อนแอบ
จนแทบปลิวไหว ไร้น้ำหนัก
พัลวันพันลึก ดูคึกคัก
เดี๋ยวพักเดี๋ยวกลับ ช่างซับซ้อน
คงจะเกลียวกลม คารมเกี้ยว
กลัวว่าเดี๋ยวเดียว จะเลี้ยวซ่อน
ไขว่คว้าฝันใฝ่ ใช่รีบร้อน
กลับงอนอ้อนนัด เกินทัดทาน
เกรงว่าเฉยเฉย ความเคยคุ้น
ในยามอบอุ่น ละมุนหวาน
อีกทั้งเชยชม ภิรมย์กานท์
ไม่นานจะจาง ทิ้งร้างไป
รักที่ซุกซ่อน เมื่อก่อนนั้น
กลับพลันเปิดเผย เฉลยไข
ว่ายังพันพัว มีทั่วไป
ไว้ใจได้ไหม ใจดวงนี้
ที่มอบไปให้ ก็ใช่แล้ว
ยังแว่วหวานหู ขึ้นอยู่ที่-
ความรักยังรอ ความพอดี
ไม่มีเสื่อมคลาย สลายไป
เมื่อพบรักหนึ่ง ก็ซึ้งจิต
นิมิตใจพลัน ก็หวั่นไหว
ยังซ่อนอีกคำ อยู่รำไร
จะตอบได้ไหม เจ้า...ความหวัง !
รการตติ
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Thammada, Music, สุนันยา, ..กุสุมา.., บูรพาท่าพระจันทร์, --ณัชชา--, panthong.kh, สะเลเต, เศษเหล็ก//, amika29, รพีกาญจน์, sunthornvit, พี.พูนสุข, แป้งน้ำ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 15 กุมภาพันธ์ 2012, 04:25:PM |
|
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 15 กุมภาพันธ์ 2012, 04:25:PM » |
ชุมชน
|
ผ่านไปเหมือนเรือเมื่อออกท่า
มายามนุษย์สุดเสียงสังข์
ความรักไม่มีที่จีรัง
เหมือนดั่งคลื่นสาดเข้าหาดทราย
ความรักคือทุกข์ที่รุกเร้า
เงียบเหงาตรอมตรมไม่สมหมาย
ดั่งเพลิงเผามอดจนวอดวาย
สุดท้ายจบลงตรงน้ำตา
ไร้ซึ่งคำตอบมอบใจภักดิ์
เจ็บนักรักนี้มีปัญหา
เลื่อนลอยลิบล่วงบ่วงเวลา
พันธนาการรักสุดหักใจ
ผ่านไปเหมือนเรือเมื่อออกฝั่ง
เกินรั้งดั่งสายน้ำไหล
ความรักซ่อนเร้นเป็นฉันใด
ทำให้ทุกข์ใจไม่วายเว้น
--ณัชชา-- |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, สุนันยา, สะเลเต, เศษเหล็ก//, บูรพาท่าพระจันทร์, Thammada, amika29, รพีกาญจน์, รการตติ, ..กุสุมา.., sunthornvit, พี.พูนสุข, แป้งน้ำ
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 กุมภาพันธ์ 2012, 03:26:PM |
|
|
|
|
