ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

******“รักเธอ”******


“รัก”คำหนึ่ง พึงให้ ได้ประจักษ์
เพียงตระหนัก ภักดี มีเสมอ
ถ้อยคำนี้ จำนรรจ์ ฉันรักเธอ
พร่ำเสนอ จริงใจ มอบให้มา



เพียงเราสอง ปองหมาย ไม่แปรเปลี่ยน
ยังคงเวียน เพียรร้อย ถ้อยหรรษา
เอื้ออาทร ทุกห้วง ช่วงเวลา
พร้อมยึดมั่นสัญญา พาผูกพัน



“รัก”คำเดียว เกี่ยวข้อง นำผ่องจิต
“รัก”ลิขิต ค่านี้ มีเธอ-ฉัน
“รัก”มอบให้ มิใช่เผลอ เพ้อรำพัน
“รัก”ทุกวัน มอบเคียง เพียงหนึ่งเดียว



“เธอ” รักฉัน หรือเปล่า เฝ้าอยากรู้
“เธอ” มีคู่  เคียงกาย ไว้แลเหลียว
เธอ” รักใคร แนบสนิท ติดเป็นเกลียว
หรือ”เธอ”เปลี่ยว ฤดี...ไม่มีใคร.....?
 


“สุนันยา”

[TAKA]

เรียกว่าเราหรือเปล่าเท่าที่รู้
แต่อยากอยู่เคียงชิดสนิทใกล้
อยากโทรหาเห็นหน้าทุกวันไป
อยากแทนใครคนหนึ่งในใจเธอ

หากสิ่งที่กระทำทุกค่ำเช้า
เรียกว่ารักหรือเปล่าที่เฝ้าเพ้อ
อยากใกล้ชิดทุกวันเพราะอยากเจอ
ที่ล้นเอ่อจากใจรักไม่คลาย

[D]

เรียกว่าเราหรือเปล่าเท่าที่รู้
แต่อยากอยู่เคียงชิดสนิทใกล้
อยากโทรหาเห็นหน้าทุกวันไป
อยากแทนใครคนหนึ่งในใจเธอ

หากสิ่งที่กระทำทุกค่ำเช้า
เรียกว่ารักหรือเปล่าที่เฝ้าเพ้อ
อยากใกล้ชิดทุกวันเพราะอยากเจอ
ที่ล้นเอ่อจากใจรักไม่คลาย

ทุกคืนวันอยากเห็นหน้าเพียงแต่เธอ
ไม่ได้เจอขอฟังเสียงเพียงทักทาย
โทรศัพท์หากัน นั้นวุ่นวาย
ใจละลายเพียงเธอทัก รักเพียงเธอ

พอพบพักตร์ชักประหม่าหน้าตาใส
ใจหวั่นไหวลิ่วลอยชม้อยเหม่อ
เพียงเห็นหน้าสบตาพาฝันเพ้อ
หลงแล้วเออเธอจ๋า รักเธอจริง..

ผู้หญิงดินๆ

[สุนันยา]

เรียกว่าเราหรือเปล่าเท่าที่รู้
แต่อยากอยู่เคียงชิดสนิทใกล้
อยากโทรหาเห็นหน้าทุกวันไป
อยากแทนใครคนหนึ่งในใจเธอ

หากสิ่งที่กระทำทุกค่ำเช้า
เรียกว่ารักหรือเปล่าที่เฝ้าเพ้อ
อยากใกล้ชิดทุกวันเพราะอยากเจอ
ที่ล้นเอ่อจากใจรักไม่คลาย


ต้องใช้ใจ เพ่งพิศ คิดคำรัก
ให้ตระหนัก ถ่องแท้ แคร์ความหมาย
สายสัมพันธ์ วันหวาน มั่นเคียงกาย
ถึงสุดท้าย ปลายฝัน มิผันแปร

ก็คงใช่ แล้วล่ะ คำว่ารัก
ที่ฟูมฟัก ถักร้อย คอยแยแส
แม้ล่วงเลย เผยทรวง ห่วงดูแล
คงใช่แน่ คำนี้ ที่เรียกกัน....


"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

เรียกว่าเราหรือเปล่าเท่าที่รู้
แต่อยากอยู่เคียงชิดสนิทใกล้
อยากโทรหาเห็นหน้าทุกวันไป
อยากแทนใครคนหนึ่งในใจเธอ

หากสิ่งที่กระทำทุกค่ำเช้า
เรียกว่ารักหรือเปล่าที่เฝ้าเพ้อ
อยากใกล้ชิดทุกวันเพราะอยากเจอ
ที่ล้นเอ่อจากใจรักไม่คลาย

ทุกคืนวันอยากเห็นหน้าเพียงแต่เธอ
ไม่ได้เจอขอฟังเสียงเพียงทักทาย
โทรศัพท์หากัน นั้นวุ่นวาย
ใจละลายเพียงเธอทัก รักเพียงเธอ

พอพบพักตร์ชักประหม่าทีท่าเก้อ
เหมือนยืนเซ่อมือไม้ไว้ที่ไหน
เพียงเห็นหน้าสบตาพาฝันไป
ใจลิ่วไหลไปลึก-ลึก...นึกไปเอง..

ผู้หญิงดินๆ

ขัดเขินบ้าง บางที มีหวั่นไหว
คิดมากไป คลับคล้าย ใครข่มเหง
ปากกับใจ แย้งยื้อ แบบถือเกรง
จะครื้นเครง หรือโศกศัลย์ หวั่นเต็มที

ปากอยากเอ่ย เผยนัย ใจกับท้วง
เหมือนอยู่บ่วง ร่วงวาง กลางวิถี
ประหม่านัก รักเรา เอาไงดี
นับหนึ่ง-สอง- สาม-สี่-หนีแล้วเรา..

"สุนันยา"

[พ่อค้าพเนจร]

******“รักเธอ”******
“รัก”คำหนึ่ง พึงให้ ได้ประจักษ์
เพียงตระหนัก ภักดี มีเสมอ
ถ้อยคำนี้ จำนรรจ์ ฉันรักเธอ
พร่ำเสนอ จริงใจ มอบให้มา



เพียงเราสอง ปองหมาย ไม่แปรเปลี่ยน
ยังคงเวียน เพียรร้อย ถ้อยหรรษา
เอื้ออาทร ทุกห้วง ช่วงเวลา
พร้อมยึดมั่นสัญญา พาผูกพัน



“รัก”คำเดียว เกี่ยวข้อง นำผ่องจิต
“รัก”ลิขิต ค่านี้ มีเธอ-ฉัน
“รัก”มอบให้ มิใช่เผลอ เพ้อรำพัน
“รัก”ทุกวัน มอบเคียง เพียงหนึ่งเดียว



“เธอ” รักฉัน หรือเปล่า เฝ้าอยากรู้
“เธอ” มีคู่  เคียงกาย ไว้แลเหลียว
เธอ” รักใคร แนบสนิท ติดเป็นเกลียว
หรือ”เธอ”เปลี่ยว ฤดี...ไม่มีใคร.....?
 


“สุนันยา”
 

เทพีกานท์ ขานคำ จำนรรจ์รัก
สะกิดทัก พ่อค้า น่าสงสัย
ถามเจ้าถาม เฝ้าถาม ความในใจ
พี่มีใคร บ้างไหม ให้บอกที

พี่เคยเล่า เว้าความ ตามไปว่า
รักเท่าฟ้า มหาสมุทร  ดุจแก้วศรี
พินอบพิเทา เร้ารัก ปักไมตรี
ดวงฤดี ของพี่ นี้หนึ่งเดียว

 วาเลนไทน์ ใกล้แล้ว แก้วตาจ๋า
สองเรามา  หานัด จัดกันเที่ยว
สนิทสนม ตัวกลม กลืนกลมเชียว
แล้วแอบเลี้ยว ต่อยอด กอดกันไง
 
เธอชี้ดาว  กล่าวลิง  พี่ยิ่งชอบ
เจ้าพาตอบ ว่าเป็ด ยิ่งเด็ดใหญ่
ตามง้องอน ตอนค่ำ  ฉ่ำดวงใจ
ชอบอะไร จัดให้ ไม่ห่างเลย

✿ ◕ พ่อค้าพเนจร  ◕ ✿

[สุนันยา]

 

เทพีกานท์ ขานคำ จำนรรจ์รัก
สะกิดทัก พ่อค้า น่าสงสัย
ถามเจ้าถาม เฝ้าถาม ความในใจ
พี่มีใคร บ้างไหม ให้บอกที

พี่เคยเล่า เว้าความ ตามไปว่า
รักเท่าฟ้า มหาสมุทร  ดุจแก้วศรี
พินอบพิเทา เร้ารัก ปักไมตรี
ดวงฤดี ของพี่ นี้หนึ่งเดียว

 วาเลนไทน์ ใกล้แล้ว แก้วตาจ๋า
สองเรามา  หานัด จัดกันเที่ยว
สนิทสนม ตัวกลม กลืนกลมเชียว
แล้วแอบเลี้ยว ต่อยอด กอดกันไง
 
เธอชี้ดาว  กล่าวลิง  พี่ยิ่งชอบ
เจ้าพาตอบ ว่าเป็ด ยิ่งเด็ดใหญ่
ตามง้องอน ตอนค่ำ  ฉ่ำดวงใจ
ชอบอะไร จัดให้ ไม่ห่างเลย

✿ ◕ พ่อค้าพเนจร  ◕ ✿

ถามเฝ้าถาม ย้ำอยู่ ใคร่รู้ว่า
ใจพ่อค้า อึ้งอำ หรือนำเผย
กลัวคำอ้อน ซ่อนพิษ เพียงชิดเชย
แล้วลงเอย ด้วยลา ไม่มาแล

ที่เคยเล่า เท้าความ อยู่ช้ำซาก
เพียงลมปาก หวังกลบ ลบรอยแผล
เห็นมากมาย สาวงาม ตามติดแจ
มีหรือที่ จะแคร์ แค่รักเดียว

วาเลนไทน์ ใช่เน้น เป็นประจักษ์
คุณค่ารัก ดุจไร้ ใจแลเหลียว
หรือสำคัญ กว่าวันอื่น ดังกลืนเกลียว
อย่ามาเที่ยว โมเม เทรักลวง

หากรักอย่าง จริงใจ บอกให้รู้
คือต้องอยู่ เคียงชิด คิดแหนหวง
เดินเกี่ยวก้อย คอยเห็น เป็นคู่ควง
รักตรึงทรวง ห่วงหา อย่างปราณี....

"สุนันยา"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

คำรักเธอ เผลอไผล ชวนให้หลง
ปลื้มพะวง คงจิตต์ ยากคิดหนี
ศัตรูรัก หนักหนา เข้าราวี
โหมฤดี ตีจน แทบป่นพัง

ด้วยเล่ห์กล มนตรา ระอาอก
ยากกว่าครก ยกเข็ญ เช่นใจหวัง
คิดหนีรัก พักกาย เสียดายจัง
ทั้งรักชัง ฝังอยู่ มิรู้คลาย

วอนผู้ใด ใครรู้ เป็นครูฉัน
จับให้มั่น คั้นรัก ช่างหนักหลาย
หากใครชาญ วานพรอด ก่อนวอดวาย
รักทำลาย ตายด้าน คาบ้านกลอน.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[รการตติ]

******“รักเธอ”******


“รัก”คำหนึ่ง พึงให้ ได้ประจักษ์
เพียงตระหนัก ภักดี มีเสมอ
ถ้อยคำนี้ จำนรรจ์ ฉันรักเธอ
พร่ำเสนอ จริงใจ มอบให้มา



เพียงเราสอง ปองหมาย ไม่แปรเปลี่ยน
ยังคงเวียน เพียรร้อย ถ้อยหรรษา
เอื้ออาทร ทุกห้วง ช่วงเวลา
พร้อมยึดมั่นสัญญา พาผูกพัน



“รัก”คำเดียว เกี่ยวข้อง นำผ่องจิต
“รัก”ลิขิต ค่านี้ มีเธอ-ฉัน
“รัก”มอบให้ มิใช่เผลอ เพ้อรำพัน
“รัก”ทุกวัน มอบเคียง เพียงหนึ่งเดียว



“เธอ” รักฉัน หรือเปล่า เฝ้าอยากรู้
“เธอ” มีคู่  เคียงกาย ไว้แลเหลียว
เธอ” รักใคร แนบสนิท ติดเป็นเกลียว
หรือ”เธอ”เปลี่ยว ฤดี...ไม่มีใคร.....?
 


“สุนันยา”

" รักเธอ "



ใจที่ซึ่งบอบบางออกอย่างนั้น
กับกานท์อันอบอวลชวนหลงใหล
ความภาคภูมิสิ่งเดียวเกี่ยวห้องใจ
ยังฝันใฝ่ใช่เย้าพะเน้าพะนอ

คำรำพันสุดหล้ากล่อมมาฝาก
แผ่วเบาจากเธอเย้าหรือเปล่าหนอ
ใจรู้ห่วงสายใยได้แต่รอ
กับการพ้อถามเอื่อยอยู่เรื่อยไป

ทุกครั้งที่ห่างหายทำอะไรอยู่
อยากจะรู้ทุกทีอยู่ที่ไหน
สุขหรือเศร้าเคล้าคละประการใด
ใจห่วงใยห่วงหามาทุกคราว

แค่รักเธอคิดถึงซึ้งยังดี
คงช่วยให้ใครคนนี้คลายหายเศร้า
ส่งความห่วงถามหามาแผ่วเบา
กับความเหงารุมเร้ามันเศร้าเกิน

กระซิบมาเคียงใกล้ได้ยินไหม
กับหัวใจบางเบาใช่เขาอื่น
ด้วยคิดถึงประจำทุกค่ำคืน
ที่หยัดยืนคำมั่นกันและกัน

ด้วยศรัทธาผูกพันอันแน่แน่ว
ไร้ใครแล้วให้ระลึกนึกถึงฉัน
คิดถึงใครคนนี้ก็แล้วกัน
จะคอยปันให้เจือสายเยื่อใย

อย่าคิดว่าไม่มีใครไหนห่วงหา
ในวันที่เธออ่อนล้าและอ่อนไหว
ยังมีคนที่ย่อมพร้อมเข้าใจ
และห่วงใยด้วยประจักษ์..เพราะ "รักเธอ"



รการตติ

[สุนันยา]

คำรักเธอ เผลอไผล ชวนให้หลง
ปลื้มพะวง คงจิตต์ ยากคิดหนี
ศัตรูรัก หนักหนา เข้าราวี
โหมฤดี ตีจน แทบป่นพัง

ด้วยเล่ห์กล มนตรา ระอาอก
ยากกว่าครก ยกเข็ญ เช่นใจหวัง
คิดหนีรัก พักกาย เสียดายจัง
ทั้งรักชัง ฝังอยู่ มิรู้คลาย

วอนผู้ใด ใครรู้ เป็นครูฉัน
จับให้มั่น คั้นรัก ช่างหนักหลาย
หากใครชาญ วานพรอด ก่อนวอดวาย
รักทำลาย ตายด้าน คาบ้านกลอน.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

 

ประหนึ่งว่า ไม่เคย เฉลยรัก
เข้ามาทัก ฝากลาย ฉยอักษร
หรือมายวน กวนความ ยามร้าวรอน
แกล้งมาอ้อน หาครู ผู้ชำนาญ

จะมีใคร สอนกัน สัมพันธ์รัก
ใจประจักษ์ รู้แจ้ง มิแสร้งขาน
คารมร้าย อย่างนี้ มีใครปาน
บางครั้งหวาน จนเอียน เลี่ยนเต็มที

เชิญพี่บูรพา ข้างหน้าก่อน
ไม่อาจสอน จระเข้ ว่ายน้ำหนี
คนเราจะรักกัน นั้นต้องดี
ดวงใจที่ ห่วงหา อย่ามากวน....

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ใจที่ซึ่งบอบบางออกอย่างนั้น
กับกานท์อันอบอวลชวนหลงใหล
ความภาคภูมิสิ่งเดียวเกี่ยวห้องใจ
ยังฝันใฝ่ใช่เย้าพะเน้าพะนอ

คำรำพันสุดหล้ากล่อมมาฝาก
แผ่วเบาจากเธอเย้าหรือเปล่าหนอ
ใจรู้ห่วงสายใยได้แต่รอ
กับการพ้อถามเอื่อยอยู่เรื่อยไป

ทุกครั้งที่ห่างหายทำอะไรอยู่
อยากจะรู้ทุกทีอยู่ที่ไหน
สุขหรือเศร้าเคล้าคละประการใด
ใจห่วงใยห่วงหามาทุกคราว

แค่รักเธอคิดถึงซึ้งยังดี
คงช่วยให้ใครคนนี้คลายหายเศร้า
ส่งความห่วงถามหามาแผ่วเบา
กับความเหงารุมเร้ามันเศร้าเกิน

กระซิบมาเคียงใกล้ได้ยินไหม
กับหัวใจบางเบาใช่เขาอื่น
ด้วยคิดถึงประจำทุกค่ำคืน
ที่หยัดยืนคำมั่นกันและกัน

ด้วยศรัทธาผูกพันอันแน่แน่ว
ไร้ใครแล้วให้ระลึกนึกถึงฉัน
คิดถึงใครคนนี้ก็แล้วกัน
จะคอยปันให้เจือสายเยื่อใย

อย่าคิดว่าไม่มีใครไหนห่วงหา
ในวันที่เธออ่อนล้าและอ่อนไหว
ยังมีคนที่ย่อมพร้อมเข้าใจ
และห่วงใยด้วยประจักษ์..เพราะ "รักเธอ"



รการตติ

ทุกทุกถ้อย ร้อยเรียง เพียงเพื่อรัก
ว่าคงภักดิ์ ปักทรวง ห่วงเสมอ
สายสัมพันธ์ มั่นนัก อยากพบเจอ
คอยเสนอ คำฝาก จากดวงจินต์

ที่คอยพร่ำถามไถ่ ด้วยใฝ่ถึง
คงคะนึง จึงย้ำ คำถวิล
ฉันรักเธอ ล้นทรวง ห้วงชีวิน
ไม่เคยสิ้น สายใย ในฤดี

เธอรักฉัน หรือเปล่า เพียรเฝ้าถาม
คือถ้อยความ อาลัย ไม่ผ่องศรี
กลัวถูกแยก แทรกทรวง ห่วงเต็มที
หากรักนี้ ถูกรอนฤทธิ์ หมดสิทธิ์ครอง

เห็นเธอร้อย ถ้อยรัก ฝากมาถึง
ฉันซาบซึ้ง หทัย ใฝ่สนอง
ขอสัญญา ด้วยใจ ที่ใฝ่ปอง
จะปรองดอง สองใจ ไม่ลาเลือน

ส่งดวงจิต ติดตรึง อีกหนึ่งฟาก-
ฝันนี้ฝาก ลมพา ว่าเสมือน
อยู่แนบชิด สนิทมั่น มิฟั่นเฟือน
คอยเป็นเพื่อน เยือนราตรี จวบทิวา

"รักเธอมาก"รู้ไหม ใจฉันบอก
ไม่มีหรอก มิ่งมิตร คิดมุสา
สื่อดวงใจ เปิดเผย ดังเอ่ยมา
แม้ท้องฟ้า  มิปาน "ฉันรักเธอ"

"สุนันยา"